It is managers who make decisions i

It is managers who make decisions in the company. It is their expressed moral values and ethicality of their
actions that are the basis for distinguishing three models of management: (1) immoral or unethical management- it is
characterizedby greed and selfish desire to maximize profits; it is a conscious unethical action, not caring for other
participants in economic life; nothing but profit is important; (2) amoral management- increasing company benefits,
managers do not realize that their actionsare ethical, or they feel that "business" life is not guided by the principles
of ethics, they act according to agreements, but contrary to ethical principles of "free "enterprise; (3) moral
management- that is consistent with ethical behaviour, the aim of which is to make a profit, but with regard to law,
moral standards and the standards of professional behaviour; moral entrepreneurs aspire to higher goals. The leaders
shape the ethical climate. Ethical standards are used as models for evaluating activities within the company, giving
people the foundation for morally positive action

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้จัดการที่ทำให้ตัดสินใจในบริษัทได้ เป็นค่าแสดงคุณธรรมและ ethicality ของพวกตน การดำเนินการที่เป็นพื้นฐานสำหรับการแยกแยะรุ่นสามการจัดการ: (1) ศีลธรรม หรือ immoral บริหาร-เป็น characterizedby ความโลภและความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวเพื่อเพิ่มกำไร มันเป็นจิตสำนึกศีลธรรมการดำเนินการ ไม่มุ่งสำหรับอื่น ๆ ผู้เข้าร่วมในชีวิตทางเศรษฐกิจ แต่กำไรเป็นสิ่งสำคัญ (2) คุณธรรมจัดการ - เพิ่มบริษัทประโยชน์ ผู้บริหารไม่ทราบว่า actionsare ของจริยธรรม หรือพวกเขารู้สึกว่า "ธุรกิจ" ชีวิตไม่ได้แนะนำ โดยหลักการ จริยธรรมทางธุรกิจ พวกเขาทำ ตามข้อตกลง แต่ขัด กับหลักจริยธรรมของ "ฟรี"องค์กร ศีลธรรม (3) บริหาร-ที่สอดคล้องกับจริยธรรม จุดมุ่งหมายที่จะทำกำไร แต่ ตาม กฎหมาย มาตรฐานทางศีลธรรมและมาตรฐานพฤติกรรมในลักษณะมืออาชีพ จริยธรรมผู้ประกอบการคาดหวังที่จะสูงกว่าเป้าหมาย ผู้นำ รูปร่างสภาพจริยธรรม มาตรฐานจริยธรรมใช้เป็นแบบจำลองสำหรับประเมินกิจกรรมภายในบริษัท ให้ คนที่เป็นพื้นฐานสำหรับการดำเนินการบวกคุณธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นผู้บริหารที่ทำให้การตัดสินใจใน บริษัท มันเป็นแสดงค่านิยมทางศีลธรรมของพวกเขาและ ethicality
ของการกระทำที่เป็นพื้นฐานสำหรับการแยกความแตกต่างสามรูปแบบของการจัดการ: (1)
การบริหารจัดการที่ผิดศีลธรรมหรือผิดจรรยาบรรณมันเป็นความโลภcharacterizedby และความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวเพื่อเพิ่มผลกำไร; มันคือการกระทำที่ผิดจรรยาบรรณที่ใส่ใจไม่ดูแลอื่น ๆ
ที่มีส่วนร่วมในชีวิตทางเศรษฐกิจ; ไม่มีอะไร แต่ผลกำไรเป็นสิ่งที่สำคัญ; (2) การบริหารจัดการศีลธรรมผลประโยชน์ของ บริษัท ที่เพิ่มขึ้น,
ผู้จัดการไม่ทราบว่าพวกเขา actionsare จริยธรรมหรือพวกเขารู้สึกว่า "ธุรกิจ"
ชีวิตไม่ได้รับคำแนะนำจากหลักการของจริยธรรมที่พวกเขาปฏิบัติตามข้อตกลงแต่ขัดกับหลักจริยธรรมของ "ฟรี "วิสาหกิจ (3)
ทางศีลธรรมการบริหารจัดการที่สอดคล้องกับพฤติกรรมที่มีจริยธรรมมีจุดมุ่งหมายในการที่จะทำกำไร
แต่ในเรื่องเกี่ยวกับกฎหมายมาตรฐานทางจริยธรรมและมาตรฐานของพฤติกรรมที่เป็นมืออาชีพ; ผู้ประกอบการทางศีลธรรมปรารถนาที่จะสูงกว่าเป้าหมาย
ผู้นำรูปร่างสภาพภูมิอากาศที่มีจริยธรรม มาตรฐานทางจริยธรรมที่ใช้เป็นแบบจำลองสำหรับการประเมินกิจกรรมภายใน บริษัท
ให้คนรากฐานสำหรับการดำเนินการในเชิงบวกศีลธรรม