1. “White glaze” phase, 3rd-4th/9th

1. “White glaze” phase, 3rd-4th/9th-10th centuries. Persia played as important a part in the overall develop­ment and exploitation of Chinese-inspired ceramic tech­nologies and styles as any country in the central Islamic world, but in the earliest phase it seems that Syria and Iraq were far in the lead, and evidence for a Persian contribu­tion is somewhat meager. Indeed, the two major contem­porary groups of Persian fine wares—the so-called “Samanid slip-painted wares” of eastern Persia and Transoxania and the splashed and incised wares (Wilkinson, chaps. 1-5)—owed nothing to Chinese mod­els (cf. Watson, 1970). The earliest Chinese ceramics to inspire copies in the Near East were white wares—both stoneware and porcelain—which began to arrive in the late 2nd/8th century (Sarre, pp. 54-64; Whitehouse, 1970; Crowe, 1978; Watson, 1987). Although uneven in qual­ity, they must have astonished Near Eastern potters and patrons, who had not previously seen ceramics so white and pure or so hard and heavy. They were able to imitate the white bodies and transparent glazes of the Chinese pieces by applying an opaque white glaze over an earth­enware body, usually of yellowish color. This glaze could be opacified by means of the addition of tin oxide, though other, less expensive methods were also commonly used. The shapes are close to those of the originals: bowls with wide bases, often with broad, flat foot rings; gently curved or flaring walls; and rolled or slightly evened rims. The rims are occasionally notched, and raised ribs may be found on the interior walls. Plain white wares of this kind were made all over the Islamic world; “Sāmarrā wares” were the best known and of the finest quality (Sarre, pp. 66-67), though similar pottery was made all along the Euphrates into Syria, as well as in Egypt (Watson, forthcoming). In Persia white-glazed wares were prob­ably produced at a number of sites: Examples have been found at Nīšāpūr, along with a few fragments of Chinese porcelain (Wilkinson, pp. 179-82, 254-58), and similar finds have been reported from Ray, Sīrjān (formerly Saʿīdābād), Eṣṭaḵr, and Sīrāf (Williamson; Morgan and Leatherly; Whitehouse, 1970; idem, 1973; idem, 1979).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. "เคลือบสีขาว" เฟส ศตวรรษที่ 3-4/9 10 เปอร์เซียเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาโดยรวมและประโยชน์ของแรงบันดาลใจจากจีนเทคโนโลยีเซรามิกและรูปแบบเป็นประเทศใดในโลกอิสลามกลาง แต่ในระยะแรก ดูเหมือนว่า ซีเรียและอิรักในเป้าหมายมาก และหลักฐานสำหรับการสนับสนุนเปอร์เซียค่อนข้างบาง จริง กลุ่มสองสำคัญร่วมสมัยของเปอร์เซียดีตำง ๆ — เรียกว่า "Samanid ทาสีจัดส่งสินค้า" ของเปอร์เซียตะวันออก และ Transoxania และ splashed และ incised ภัณฑ์ (Wilkinson, chaps. 1-5) — หนี้อะไรจีนรุ่น (เทียบ Watson, 1970) เครื่องเคลือบจีนเร็วที่สุดเพื่อสร้างสำเนาในตะวันออกใกล้ได้เครื่องสีขาว — สโตนแวร์และพอร์ซเลน — ซึ่งเริ่มเข้ามาในอันดับ 2/8 ปลายศตวรรษ (Sarre, pp. 54-64 ไวท์เฮาส์ 1970 โครว์ 1978 วัตสัน 1987) ไม่สม่ำเสมอในคุณภาพ แม้ว่าพวกเขาต้องมีต้องประหลาดใจพอตเตอร์สตะวันออกใกล้และลูกค้า ที่ไม่เคยได้เห็นดังนั้นขาว และบริสุทธิ์ หรือให้ยาก และหนัก ได้มีการเลียนแบบร่างกายขาว และใส glazes ชิ้นจีนโดยใช้เป็นสีขาวทึบเคลือบผ่านร่างกายเป็นเครื่องปั้นดินเผา ปกติของสีเหลือง เคลือบนี้จะ opacified โดยการเพิ่มของดีบุกออกไซด์ แม้ว่าโดยทั่วไปยังใช้วิธีอื่น ๆ ราคาไม่แพง มีรูปร่างใกล้เคียงกับของต้นฉบับ: ชาม ด้วยฐานกว้าง มักจะ มีกว้าง เท้าแบนแหวน ค่อย ๆ โค้ง หรือเผาไหม้ผนัง และขอบรีด หรือคืนสู่สภาพปกติเล็กน้อย ขอบล้อเป็นบางครั้งทั้งกลม และซี่โครงยกขึ้นอาจพบบนผนังภายใน ธรรมดาขาวเครื่องชนิดนี้เกิดขึ้นทั่วโลกอิสลาม "ตำง ๆ Sāmarrā" เป็นที่รู้จักกันดี และคุณภาพที่ดีที่สุด (Sarre, pp. 66-67), แม้ว่าเครื่องปั้นดินเผาคล้ายทำอวนเฟรติที่ เป็นซีเรีย เช่นเดียว กับ ในอียิปต์ (Watson เตรียมพร้อม) ในเปอร์เซีย สีขาวเคลือบตำง ๆ อาจผลิตที่ไซต์: ตัวอย่างได้พบที่ Nīšāpūr พร้อมกับชิ้นส่วนบางอย่างของเครื่องลายครามจีน (Wilkinson, pp. 179-82, 254-58), และค้นหาคล้ายได้รับรายงานจากเรย์ Sīrjān (ชื่อเดิม Saʿīdābād), Eṣṭaḵr และ Sīrāf (วิลเลียมสัน มอร์แกน และ Leatherly ไวท์เฮาส์ 1970 idem, 1973 idem, 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. "เคลือบขาว" เฟสที่ 3 ครั้งที่ 4/9-10 ศตวรรษ เปอร์เซียเล่นเป็นสำคัญส่วนหนึ่งในการพัฒนาโดยรวมและการใช้ประโยชน์ของเทคโนโลยีเซรามิกจีนได้แรงบันดาลใจและรูปแบบเป็นประเทศใด ๆ ในโลกอิสลามกลาง แต่ในขั้นตอนที่เก่าแก่ที่สุดดูเหมือนว่าซีเรียและอิรักได้ไกลในการเป็นผู้นำและหลักฐาน ผลงานเปอร์เซียจะค่อนข้างน้อย อันที่จริงทั้งสองกลุ่มร่วมสมัยที่สำคัญของการปรับเปอร์เซียเครื่องถ้วยที่เรียกว่า "เครื่องถ้วย Samanid ลื่นทาสี" ทางตะวันออกของเปอร์เซียและ Transoxania และสาดและรอยบากเครื่องถ้วย (วิลกินสัน, Chaps. 1-5) -owed อะไรกับรุ่นภาษาจีน ( cf เลยวัตสัน, 1970) ที่เก่าแก่ที่สุดเซรามิกจีนที่จะสร้างแรงบันดาลใจสำเนาในตะวันออกใกล้เป็นสีขาวเครื่องถ้วยทั้งหินและพอร์ซเลนซึ่งเริ่มที่จะมาถึงในช่วงปลายปีที่ 2/8 ศตวรรษ (Sarre, PP 54-64. ทำเนียบขาว 1970; โครว์ 1978; วัตสัน 1987) แม้ว่าจะไม่สม่ำเสมอในคุณภาพของพวกเขาจะต้องมีความประหลาดใจใกล้พอตเตอร์ภาคตะวันออกและลูกค้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนหน้านี้ดังนั้นเซรามิกสีขาวและบริสุทธิ์หรือยากมากและหนัก พวกเขาก็สามารถที่จะเลียนแบบร่างกายสีขาวและสีเคลือบโปร่งใสของจีนชิ้นโดยใช้เคลือบสีขาวขุ่นมากกว่าร่างกายเครื่องปั้นดินเผามักจะมีสีเหลือง เคลือบนี้อาจจะ opacified โดยวิธีการของการเพิ่มขึ้นของดีบุกออกไซด์แม้ว่าอื่น ๆ วิธีการที่ราคาไม่แพงนอกจากนี้ยังถูกนำมาใช้กันทั่วไป รูปทรงมีความใกล้เคียงกับของต้นฉบับ: โบลิ่งที่มีฐานกว้างมักจะมีวงกว้าง, แหวนเท้าแบน เบา ๆ โค้งหรือวูบวาบผนัง; และเหล็กแผ่นรีดหรือเล็กน้อยขอบคืนสู่สภาพปกติ ขอบหยักจะเป็นครั้งคราวและซี่โครงยกอาจจะพบได้บนผนังภายใน เครื่องถ้วยสีขาวธรรมดาชนิดนี้ถูกสร้างขึ้นทั่วทุกมุมโลกอิสลาม; "เครื่องถ้วยSāmarrā" เป็นที่รู้จักกันดีและมีคุณภาพดีที่สุด (Sarre, PP. 66-67) แม้ว่าเครื่องปั้นดินเผาที่คล้ายกันคือทำทั้งหมดพร้อมเฟรทส์เข้าไปในซีเรียเช่นเดียวกับในอียิปต์ (วัตสันอนาคต) ในเปอร์เซียเครื่องถ้วยสีขาวเคลือบอาจจะมีการผลิตในจำนวนของเว็บไซต์: ตัวอย่างถูกพบในNīšāpūrพร้อมกับชิ้นส่วนบางส่วนของเครื่องลายครามจีน (. วิลกินสัน, PP 179-82, 254-58) และพบว่าใกล้เคียงกันได้รับรายงาน จากเรย์ Sirjan (เดิมSa'īdābād) EṣṭaḵrและSīrāf (วิลเลียมสัน; มอร์แกนและ Leatherly; ทำเนียบขาว 1970; idem 1973; idem, 1979)