The rain pitter-pattered on the bam

The rain pitter-pattered on the bamboo rain hat. Jun Xie left the Jun Residence swiftly through the side door and strolled his way into the main street. The main street, which had been bustling with activities and pedestrians, was now empty due to the sudden heavy downpour. The shops on both sides however were brimming with crowds of people. Every now and again, the sounds of either laughter or curses can be heard coming out from the shops.

Under the heavy downpour, the clamorous noise seemed as though it had merged together with both Heaven and Earth. Jun Xie strolled alone within the heavy rain, watching as the rain transformed into a curtain between Heaven and Earth. As the rain pitter-pattered on his bamboo rain hat, Jun Xie felt his own insignificance and loneliness.

So what if he had been the world’s number one assassin in his past life? So what if he had been granted a great opportunity to transcend death, transmigrating into a different world? So what if he managed to obtain the immeasurably mysterious treasure, the Hongjun Pagoda? So what if he has the opportunity to practice the mysterious “Art of Unlocking Heaven’s Fortune”?

In the end, he was but a droplet of water amidst an ocean between Heaven and Earth. So diminutive, so solitary, so alone…

“The predecessors will never meet their ancestors; the successors will never meet their descendants. Leisurely studying Heaven and Earth, and yet alone and inferior,” Jun Xie laughed bitterly as he shook his head. He thought to himself that he should have written this poem. Born in another world, he was truly a man without precedence and without a descendant! The true descendant of Yan and Huang in this world was none other than himself!

[TL: “The descendant of Yan and Huang” represents the Han Chinese of today.]

The heavy rain and its accompanying fog was extremely heavy, water covered every inch of the ground. The rain and fog obscured the skies, causing everything to become illusory and hazy. Even the surrounding downpour seemed to have lost its sound… Jun Xie suddenly felt as though everything was a dream, every single person and every single matter no longer existed. There was only him, walking alone through the heavy rain…

Jun Xie suddenly felt as though he was a ghost, or perhaps he was simply sleepwalking, his heavy footsteps resounded in the rain and yet it sounded so far away. This incomplete feeling caused Jun Xie who was a cold-blooded assassin to feel vulnerable and weak.

He suddenly found himself facing a dark place and realized that he had unconsciously exited the main street into a narrow alley. In the midst of the rain, a bamboo pole stood tilted from a shop, singled out as it hung conspicuously. From within came the smell of wine.

The only way to solve sorrows was to shut it out!

The only way to make worries disappear was wine! Jun Xie hesitated for a moment before entering into the wine shop.

The shop had barely anyone within it. It had fifteen tables, yet all of them were empty. Considering how heavy the rain was, it was only natural for the shop’s business to be affected. Especially when considering how small this shop was. But, within a corner of the shop, one person sat. Wearing a face concealing bamboo rain hat, he sat down and helped himself. He seemed to be entertaining himself, but it seemed more as though he was feeling solitary and lonely.

Jun Xie randomly ordered two side dishes and a jug of wine. He then sat silently in a corner, helping himself to it as well.

He was alone in a small shop within the heavy rain.

This cup I toast to those I’ve killed in my past life. Forgive me, for there is no chance for you to have revenge. Gulp!

This cup I toast to those whose life I will take in my new life. Forgive me, for you are fated to die by my hands. Cheers!

This cup I toast to my Master and fellow brother and sisters. I wish you success in your missions. May you all be able to retire early and live a peaceful life.

This cup I toast…

Jun Xie drank alone, one cup after the other. Without making a single noise, he poured all his emotions, all his lamentations, all his loneliness into the cups of wine and drank them all away. Everything flowed together with the wine into his stomach! From today onwards, in this world, I am Jun Moxie! Jun Xie, the number one assassin from another world is nothing more than a distant memory!

The wine of the small shop was nothing remarkable, it felt slightly weak in taste. As someone who was used to drinking high grade wines, this wine was actually a bit difficult for Jun Xie to drink! However, Jun Xie’s mind at this moment was not considering whether the wine was good or not. Even if he were to be given the celestial fairy wine, he would not be able to taste any of it. All he could feel now was bitterness, tartness and sorrow…

Within this unfamiliar world, this will be the only time that he indulged in these feelings of weakness!

From now on, I will thread the path of the Evil Monarch! An iron blooded path! From this moment on, I will utilize the mountain of bones and ocean of blood from my past to achieve my unparalleled reputation as the Evil Monarch once more!

The Otherworldly Evil Monarch is I, Moxie!

Yet another cup was downed, but Jun Xie had yet to feel drowsy. He simply continued pouring one cup after another, gulping it down…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝน pitter-pattered ในหาดใหญ่ฝนไม้ไผ่ มิ.ย.เจียอาศัย Jun อย่างรวดเร็วผ่านประตูด้านซ้าย และ strolled เขาเป็นถนนสายหลัก ถนนสายหลัก ซึ่งมีการพลุกพล่านไป ด้วยกิจกรรมและโชคดี ถูกตอนนี้ว่างเปล่าเนื่องจากฝนหนักทันที ร้านค้าทั้งสองด้านแต่ถูก brimming กับชุมชน ทุกวันนี้และอีกครั้ง เสียงหัวเราะหรือ curses สามารถได้ยินเสียงออกมาจากร้านค้าภายใต้ฝนหนัก เสียง clamorous ดูเหมือนว่ามีผสานกับสวรรค์และโลก มิ.ย.เจีย strolled คนเดียวภายในฝนตกหนัก ดูเป็นฝนเปลี่ยนเป็นม่านระหว่างสวรรค์กับโลก เป็นฝน pitter-pattered บนเขาไม้ไผ่ฝนหาดใหญ่ Jun เจียรู้สึก insignificance และความเหงาของเขาเองดังนั้น ถ้าเคยฆาตกรหมายเลขหนึ่งของโลกในชีวิตที่ผ่านมา ดังนั้น ถ้าเขาได้รับโอกาสสำหรับ transcend ตาย transmigrating ในโลกแตกต่างกัน ดังนั้น ถ้าเขามีจัดการเพื่อให้ได้สมบัติลึกลับ immeasurably เจดีย์ Hongjun ดังนั้น ถ้าเขามีโอกาสที่จะฝึกฝนลึกลับ "ศิลปะของฟอร์จูน Unlocking สวรรค์"ในสุด เขาถูกแต่หยดน้ำท่ามกลางมหาสมุทรระหว่างสวรรค์และโลก จึงแคระ ปัจเจกดังนั้น ดังนั้นคนเดียว..."รุ่นก่อนจะไม่เคยพบบรรพบุรุษ ผู้สืบทอดจะไม่ตรงกับลูกหลานของพวกเขา สบาย ๆ เรียนสวรรค์และโลก และยังได้คนเดียว และน้อย จุนเจียหัวเราะพิรี้พิไรเป็นเขาจับหัวของเขา เขาคิดไปเองว่า เขาควรได้เขียนบทกวีนี้ เกิดในโลกอื่น เขาถูกอย่างแท้จริงเป็นคนที่ ไม่สำคัญ และไม่ มีหลานเป็น หลานที่แท้จริงของยานและหวางในโลกนี้ไม่ใช่ตัวเองอื่น[TL: "หลานของยานและหวาง" หมายถึงจีนฮั่นวันนี้]ฝนตกหนักและหมอกของมาไม่หนักมาก น้ำครอบคลุมทุกตารางนิ้วของพื้นดิน ฝนและหมอกบดบังท้องฟ้า ทำให้ทุกอย่าง เป็น illusory มัว แม้ฝนโดยรอบดูเหมือนจะ มีการสูญหายของเสียง... มิ.ย.เจียก็รู้สึกเหมือนกับว่าทุกอย่างเป็นความฝัน ทุกคนเดียว และทุกเรื่องเดียวไม่อยู่ มีเพียงเขา เดินคนเดียวผ่านฝนตกหนัก...มิ.ย.เจียก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาผี หรือบางทีเขามีเพียงการเดิน ละเมอ resounded รอยเท้าของเขาหนักในสายฝน และยัง ได้แต่เพียงแห่งไกลดังนั้น ความรู้สึกนี้ไม่สมบูรณ์เกิดเจีย Jun เจ้าฆาตกรเลือดเย็นใจอ่อน และอ่อนแอเขาก็พบว่าตัวเองหันหน้าเข้าหามืด และตระหนักว่า เขาได้รับออกจากถนนหลักในซอยแคบ กลางสายฝน เสาไม้ไผ่ที่ยืนรับน้ำหนักจากร้าน singled out เป็นมันแขวน conspicuously จากภายในมาพร้อมกลิ่นหอมของไวน์วิธีเดียวที่จะแก้ sorrows ถูกปิดออกวิธีเดียวที่จะทำให้หายกังวลได้ไวน์ เจีย Jun hesitated ครู่ก่อนที่จะป้อนเข้าไปในร้านไวน์ร้านมีแทบทุกคนอยู่ภายใน มันมีตาราง 15 แต่ทั้งหมดนั้นว่างเปล่า พิจารณาฝนที่ตกหนักอย่างไรได้ มันเป็นเพียงธรรมชาติสำหรับธุรกิจของร้านเพื่อได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าเล็ก ร้านนี้ไม่ แต่ เสาร์ในมุมของร้าน คน เขาใส่หน้า concealing ไผ่ฝนหมวก นั่งลง และช่วยเหลือตัวเอง เขาดูเหมือนจะบันเทิงตัวเอง แต่ดูเหมือนเพิ่มมากขึ้นว่าเขารู้สึกโดดเดี่ยว และปัจเจกเจีย Jun สุ่มสั่งสองจานและเหยือกไวน์ เขาแล้วนั่งเงียบ ๆ ในมุม ช่วยตัวเองได้เช่นกันเขาอยู่คนเดียวในร้านเล็ก ๆ ภายในฝนตกหนักถ้วยนี้ฉัน toast ที่ฉันได้ฆ่าในชีวิตที่ผ่านมา ยกโทษให้ฉัน เพราะว่าไม่มีโอกาสที่จะได้แก้แค้น Gulpถ้วยนี้ฉัน toast กับชีวิตจะในชีวิตใหม่ ยกโทษให้ฉัน คุณจะ fated ตาย ด้วยมือของฉัน ไชโยถ้วยนี้ฉัน toast หลักของฉัน และพี่เพื่อน และน้องสาว ขอให้คุณประสบความสำเร็จในภารกิจของคุณ คุณทั้งหมดอาจถอนต้น และมีชีวิตที่สงบสุขถ้วยนี้ฉันขนมปังปิ้งคนเดียว Jun เจียดื่มถ้วยหนึ่งหลังจากอื่น ๆ โดยไม่ทำเสียงเดียว เขา poured อารมณ์ของเขา lamentations ของเขา ความเหงาของเขาทั้งหมดลงในถ้วยไวน์ และดื่มไปทั้งหมด ทุกอย่างเกิดขึ้นพร้อมกับไวน์ในท้องของเขา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โลกนี้ ฉัน Jun Moxie Jun เจีย ฆาตกรหมายเลขหนึ่งจากโลกอื่นคืออะไรมากกว่าหน่วยความจำไกลไวน์ของร้านเล็ก ๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น รู้สึกอ่อนเล็กน้อยในรสชาติ เป็นคนที่ใช้ในการดื่มไวน์เกรดสูง ไวน์นี้เป็นจริงบิตยากเจีย Jun ดื่ม อย่างไรก็ตาม จิตใจจุนเจียตอนนี้ถูกไม่พิจารณาว่า ไวน์ดี หรือไม่ แม้หากจะไวน์นางฟ้าคน เขาจะไม่สามารถลิ้มรสมัน ทั้งหมดที่เขาอาจรู้สึกตอนนี้มีรสขม tartness และความเสียใจ...ในโลกนี้ไม่คุ้นเคย นี้จะเป็นเฉพาะเวลาที่เขา indulged ในความรู้สึกเหล่านี้อ่อนแอจากนี้ ฉันจะด้ายเส้นทางทุกข์ชั่วร้าย เส้นเป็น blooded เหล็ก จากนี้ขณะ ฉันจะใช้เขาของกระดูกและมหาสมุทรเลือดจากอดีตของฉันเพื่อให้ฉันระบุชื่อเสียงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้ายอีกครั้งฉัน Moxie เป็นทุกข์ร้ายแปลกยัง อีกถ้วยเป็น downed แต่เจีย Jun ก็ยังรู้สึกง่วงนอน เขาเพียงแค่ต่อหนึ่งถ้วยเทหลังจากที่อื่น gulping ลง...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝน Pitter-pattered หมวกฝนไม้ไผ่ มิถุนายน Xie ซ้ายมิถุนายน Residence อย่างรวดเร็วผ่านประตูด้านข้างและเดินเขาเดินเข้าไปในถนนสายหลัก ถนนสายหลักซึ่งได้รับการคึกคักกับกิจกรรมและคนเดินเท้าเป็นที่ว่างเปล่าในขณะนี้เกิดจากการฝนที่ตกลงมาอย่างหนักอย่างกะทันหัน ร้านค้าทั้งสองด้าน แต่ก็เต็มไปด้วยฝูงชนของคน ทุกขณะนี้และอีกครั้งที่เสียงของทั้งเสียงหัวเราะหรือคำสาปแช่งจะสามารถได้ยินเสียงออกมาจากร้านค้า. ใต้ฝนหนักเสียงอึงดูราวกับว่ามันได้รวมกันกับทั้งสวรรค์และโลก มิถุนายน Xie เดินอยู่คนเดียวภายในฝนตกหนักดูเป็นฝนกลายเป็นม่านระหว่างสวรรค์และโลก เป็นฝน Pitter-pattered บนหมวกของเขาฝนไม้ไผ่มิถุนายน Xie เล็กน้อยรู้สึกของตัวเองและความเหงา. ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาได้รับจำนวนหนึ่งของโลกฆาตกรในชีวิตที่ผ่านมาของเขา? ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาได้รับโอกาสที่ดีที่จะก้าวข้ามความตาย transmigrating เข้าสู่โลกที่แตกต่างกันอย่างไร ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขามีการจัดการที่จะได้รับสมบัติที่ลึกลับล้นพ้นเจดีย์ Hongjun? ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขามีโอกาสที่จะฝึกลึกลับ "ศิลปะแห่งการปลดล็อคฟอร์จูนของสวรรค์" หรือไม่ในท้ายที่สุดเขาเป็นแต่หยดน้ำท่ามกลางทะเลระหว่างสวรรค์และโลกอย่างเป็น ดังนั้นจิ๋วโดดเดี่ยวดังนั้นคนเดียว ... "ก่อนหน้านี้จะไม่เคยพบบรรพบุรุษของพวกเขา; ผู้สืบทอดจะไม่เคยพบลูกหลาน สบายศึกษาสวรรค์และโลกและยังอยู่คนเดียวและด้อยกว่า "มิถุนายน Xie หัวเราะอย่างขมขื่นในขณะที่เขาส่ายหัว เขาคิดกับตัวเองว่าเขาควรจะได้เขียนบทกวีนี้ เกิดในอีกโลกหนึ่งเขาเป็นอย่างแท้จริงคนที่ไม่มีความสำคัญและไม่มีลูกหลาน! ทายาทที่แท้จริงของแยนและหวางในโลกนี้ไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเอง! [TL:. "ลูกหลานของแยนและหวาง" การเป็นตัวแทนของชาวจีนฮั่นในวันนี้] ฝนตกหนักและมีหมอกประกอบของหนักมากน้ำครอบคลุมทุกตารางนิ้ว จากพื้นดิน ฝนและหมอกบดบังท้องฟ้าทำให้ทุกอย่างจะกลายเป็นจริงและหมอก แม้ฝนที่ตกลงมาโดยรอบดูเหมือนจะมีการสูญเสียเสียง ... มิถุนายน Xie ก็รู้สึกราวกับว่าทุกอย่างที่เป็นความฝันของทุกคนเพียงคนเดียวและทุกเรื่องเดียวที่ไม่มีตัวตน มีเพียงเขาเป็นคนเดียวที่เดินผ่านฝนตกหนัก ... มิถุนายน Xie ก็รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นผีหรือบางทีเขาอาจจะเป็นเพียงการเดินละเมอ, รอยเท้าหนักของเขาดังก้องในสายฝนและยังฟังดูห่างไกล นี้ความรู้สึกที่ไม่สมบูรณ์ที่เกิดมิถุนายน Xie ซึ่งเป็นนักฆ่าเลือดเย็นจะรู้สึกเปราะบางและอ่อนแอ. เขาก็พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้าที่มืดและตระหนักว่าเขาได้เดินออกมาโดยไม่รู้ตัวถนนสายหลักเข้าไปในซอยแคบ ๆ ในท่ามกลางสายฝนที่เป็นเสาไม้ไผ่ยืนเอียงจากร้านค้าที่แยกออกมาเป็นมันแขวนผงาด จากภายในมากลิ่นของไวน์. วิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาความทุกข์ก็จะปิดมันออก! วิธีเดียวที่จะทำให้ความกังวลหายไปเป็นไวน์! มิถุนายน Xie ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเข้ามาในร้านไวน์. ร้านมีแทบจะทุกคนที่อยู่ภายใน มันมีสิบห้าตาราง แต่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นที่ว่างเปล่า พิจารณาว่าฝนที่ตกหนักเป็นมันเป็นเพียงธรรมชาติสำหรับธุรกิจร้านค้าที่ได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าขนาดเล็กร้านนี้คือ แต่ภายในมุมของร้านที่คนคนหนึ่งนั่งอยู่ สวมหมวกปกปิดใบหน้าฝนไม้ไผ่เขานั่งลงและช่วยตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับความบันเทิงตัวเอง แต่มันลำบากมากขึ้นราวกับว่าเขารู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา. มิถุนายน Xie สุ่มรับคำสั่งสองจานข้างเคียงและเหยือกไวน์ จากนั้นเขาก็นั่งเงียบ ๆ ในมุมที่ช่วยให้ตัวเองเป็นอย่างดี. เขาเป็นคนเดียวในร้านค้าขนาดเล็กภายในฝนตกหนัก. ถ้วยนี้ผมยกแก้วให้กับผู้ที่ฉันได้ถูกฆ่าตายในชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ยกโทษให้ฉันสำหรับการมีโอกาสที่คุณจะได้แก้แค้นไม่มี อึก! ถ้วยผมยกแก้วให้กับผู้ที่มีชีวิตนี้ฉันจะใช้ในชีวิตใหม่ของฉัน ยกโทษให้ฉันเพื่อให้คุณได้รับโชคที่จะตายด้วยมือของฉัน ไชโย! ถ้วยนี้ผมจะยกแก้วปริญญาโทและพี่ชายของเพื่อนและน้องสาวของฉัน ฉันขอให้คุณประสบความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจของคุณ ทุกท่านอาจจะสามารถที่จะเกษียณก่อนกำหนดและมีชีวิตที่เงียบสงบ. ถ้วยขนมปังฉัน ... นี้มิถุนายนXie ดื่มคนเดียวหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่น ๆ โดยไม่ทำให้เสียงเดียวเขาเททุกอารมณ์ของเขาคร่ำครวญของเขาทั้งหมด, ความเหงาของเขาทั้งหมดลงในถ้วยของไวน์และดื่มพวกเขาทั้งหมดออกไป ทุกอย่างไหลออกมาพร้อมกับไวน์เข้าสู่กระเพาะอาหารของเขา! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปในโลกนี้ผมมิถุนายน Moxie! มิถุนายน Xie ฆ่าจำนวนหนึ่งจากอีกโลกหนึ่งที่มีอะไรมากไปกว่าความทรงจำที่ห่างไกล! ไวน์ของร้านค้าขนาดเล็กที่ไม่ได้เป็นอะไรที่น่าทึ่งก็รู้สึกอ่อนแอเล็กน้อยในรสชาติ เป็นคนที่ถูกใช้ในการดื่มไวน์คุณภาพสูงไวน์นี้เป็นจริงบิตยากสำหรับ Xie มิถุนายนที่จะดื่ม! แต่ใจมิถุนายน Xie ที่ขณะนี้ยังไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นไวน์ที่ดีหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้รับไวน์นางฟ้าสวรรค์เขาจะไม่สามารถที่จะได้ลิ้มรสใด ๆ ของมัน ทั้งหมดที่เขารู้สึกว่าตอนนี้เป็นความขมขื่นเปรี้ยวและความเศร้าโศก ... ภายในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้นี้จะเป็นครั้งเดียวที่เขา indulged ในความรู้สึกเหล่านี้ของความอ่อนแอ! จากนี้ไปผมจะด้ายเส้นทางของความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์! เส้นทางเลือดเหล็ก! จากช่วงเวลานี้ผมจะใช้ภูเขาของกระดูกและมหาสมุทรของเลือดจากอดีตที่ผ่านมาของฉันเพื่อให้บรรลุชื่อเสียงที่เหนือชั้นของฉันเป็นความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์อีกครั้ง! Otherworldly ชั่วร้ายพระมหากษัตริย์เป็นฉัน Moxie! แต่ถ้วยอีกกระดก แต่มิถุนายน Xie มี ยังไม่รู้สึกง่วงนอน เขาก็ยังคงเทหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่นกลืนมันลง ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝน ฝน pattered พิตเตอร์บนไม้ไผ่ หมวก จุนเซี่ยทิ้งจุน เรสซิเดนซ์ อย่างรวดเร็ว ผ่านประตูข้างและเดินไปเดินมา เป็น ถนน หลัก ถนนที่เคยคึกคักด้วยกิจกรรมและคนเดินเท้า บัดนี้ว่างเปล่า เพราะฝนห่าใหญ่หนักกระทันหัน ร้านค้าบนทั้งสองด้าน แต่ก็เต็มไปด้วยฝูงชนของคน ตอนนี้และอีกครั้งเสียงของทั้งเสียงหัวเราะหรือคำสาปจะได้ยินออกมาจากร้าน

ภายใต้ฝนห่าใหญ่หนัก เสียงเซ็งแซ่ ก็ดูเหมือนว่ามันผสานกันทั้งสวรรค์และโลก จุนเซี่ยเดินเล่นคนเดียวในฝนตกหนัก มองฝนกลายเป็นม่านระหว่างสวรรค์และโลก เป็นฝนพิตเตอร์ pattered บนเขาไผ่ฝนหมวกจุนเซี่ยรู้สึกความว่างเปล่าและความเหงาของเขาเอง

แล้วถ้าเขาถูกมือสังหารอันดับหนึ่งของโลกในอดีต ? แล้วถ้าเขาได้รับโอกาสที่ดีที่จะเอาชนะความตาย transmigrating เข้าสู่โลกที่แตกต่างกัน ? แล้วถ้าเขาจัดการเพื่อให้ได้เป็นล้นพ้น สมบัติลึกลับ , เจดีย์ hongjun ?ดังนั้น ถ้าเขาได้โอกาสในการฝึกศิลปะลึกลับ " ของการปลดล็อคสวรรค์ ฟอร์จูน

ในที่สุด เขาก็เป็นแต่เป็นหยดน้ำท่ามกลางมหาสมุทรระหว่างสวรรค์และโลก ดังนั้น น้อย สันโดษมาก คนเดียว . . . . . . .

" รุ่นพี่จะไม่เคยเจอบรรพบุรุษ ; ผู้สืบทอดจะไม่เคยเจอลูกหลานของพวกเขา ต้วมเตี้ยม ศึกษาโลกและสวรรค์ แต่เพียงอย่างเดียว และด้านล่าง" จุนเซี่ยหัวเราะอย่างขมขื่น เขาส่ายหน้า เขาคิดกับตัวเองว่า เขาน่าจะเขียนกลอนบทนี้ เกิดในโลกอื่น เขาเป็นผู้ชายจริงๆ ไม่มีความเป็นผู้นำและไม่มีทายาท ! ที่แท้จริงของลูกหลาน และ หวง ในโลกนี้ไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเอง

[ TL : " ทายาทของ และ หวง " แทนฮั่นจีน ]

วันนี้ฝนตกหนักและของมาหมอกก็หนักมาก น้ำครอบคลุมทุกตารางนิ้วของพื้นดิน ฝนและหมอกที่บดบังท้องฟ้า ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นลวงตา และไม่ชัดเจน แม้กระทั่งฝนห่าใหญ่ ดูเหมือนจะหายไปโดยเสียงของมัน . . . จุนเซี่ยก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน ทุกๆคนและทุกๆ เรื่อง ไม่ มีอยู่ มีเพียงเขาเดินคนเดียวผ่านฝนตกหนัก . . . . . . .

จุนเซี่ยก็รู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นผี หรือบางทีเขาอาจจะแค่ละเมอ เสียงฝีเท้าหนักของเขาดังก้องไปในสายฝน แต่มันฟังดูห่างไกล ความรู้สึกที่ไม่สมบูรณ์ทำให้จุนเซี่ย ซึ่งเป็นมือสังหารเลือดเย็นรู้สึกเปราะบางและอ่อนแอ .

เขาก็พบว่าตัวเองหันหน้าไปทางที่มืด และตระหนักว่าเขาได้โดยไม่รู้ตัว ออกถนนใหญ่เข้าไปในซอยแคบๆ ท่ามกลางสายฝน เป็นเสาไม้ไผ่ยืนเอียงจากร้านค้า , singled out มันแขวนผงาด . จากภายในออกมา กลิ่นของไวน์ .

วิธีเดียวที่จะแก้ความทุกข์ คือปิดมันออก

วิธีเดียวที่จะให้ความกังวลหายไป ไวน์ !จุนเซี่ยลังเลสักครู่ก่อนที่จะป้อนเข้าไปในร้านไวน์

ร้านแทบไม่มีใครอยู่ภายใน มันมีห้าโต๊ะ แต่ทั้งหมดของพวกเขาว่างเปล่า พิจารณาว่า ฝนตกหนัก มันเป็นเพียงธรรมชาติของธุรกิจร้านค้าที่จะได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาวิธีการที่ร้านค้าขนาดเล็กนี้ แต่ในมุมของร้าน คนหนึ่งนั่งใส่หมวกปิดบังใบหน้าฝนไม้ไผ่ เขานั่งลงและช่วยเหลือตัวเอง ดูเหมือนเขาจะนั่งเอง แต่ดูเหมือนยิ่งราวกับว่าเขารู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา

จุนเซี่ยสุ่มสั่งสองด้านอาหารและเหยือกไวน์ จากนั้นเขาก็นั่งเงียบ ๆในมุมที่ช่วยให้ตัวเองได้เช่นกัน

เขาเป็นคนเดียวในร้านเล็ก ภายใน

ฝนตกหนักถ้วยนี้ผมดื่มกับพวกข้าได้ฆ่าชีวิตในอดีตของฉัน ยกโทษให้ฉัน เพราะว่าไม่มีโอกาสสำหรับคุณที่จะล้างแค้น อึก !

ถ้วยนี้ผมดื่มให้กับผู้ที่มีชีวิต ผมจะใช้เวลาในชีวิตใหม่ของฉัน ขออภัย สำหรับนายน่ะจะตายด้วยมือของฉันเอง เชียร์ !

ถ้วยนี้ผมดื่มให้กับเจ้านาย และพี่ชายเพื่อนและน้องสาว ฉันขอให้คุณประสบความสำเร็จในภารกิจคุณอาจจะสามารถที่จะเกษียณก่อนกำหนด และมีชีวิตที่สงบ ถ้วยนี้ผมดื่ม

. . .

จุนเซี่ยดื่มคนเดียว ถ้วยหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ โดยไม่ต้องทำเสียงเดียว เขาเทความรู้สึกของเขาทั้งหมด , ความโศกเศร้าของเขาทั้งหมดของเขาความเหงาในถ้วยของไวน์และดื่มตลอดเลย ทุกอย่างไหลพร้อมกับไวน์ในท้องของเขา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ในโลกนี้ผมจุน Moxie ! จุนเซี่ยหนึ่งนักฆ่าจากโลกอื่นมีอะไรมากกว่าความทรงจำอันห่างไกล !

ไวน์ของร้านเล็ก ๆ ไม่มีอะไรที่โดดเด่น ก็รู้สึกค่อนข้างอ่อนในรสชาติ ใครเคยดื่มไวน์เกรดสูง ไวน์นี้เป็นบิตยากสำหรับจุนเซี่ย ดื่ม ! แต่จุนเซี่ยจิตใจในขณะนี้ไม่ได้ถูกพิจารณาว่าไวน์ดีหรือไม่แม้ว่าเขาจะได้รับไวน์นางฟ้าสวรรค์ เขาจะไม่สามารถที่จะลิ้มรสมัน ทั้งหมดที่เขาอาจรู้สึกตอนนี้คือ ความขมขื่น ความฝาดเผ็ดร้อนแสบลิ้นและความทุกข์ . . . . . . .

ภายในนี้ไม่คุ้นเคยในโลกนี้ จะเป็นครั้งแรกที่เขา indulged ในความรู้สึกของความอ่อนแอ

จากนี้ไปผมจะด้ายเส้นทางของพระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้าย ! เหล็ก blooded เส้นทาง ! จากนี้ไปผมจะใช้ภูเขากระดูกและมหาสมุทรของเลือดจากอดีตของฉันเพื่อให้บรรลุชื่อเสียงที่หาตัวจับยากของฉันเป็นความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์อีกครั้ง !

พระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้ายอยู่อย่างคือ ผม Moxie !

แต่อีกแก้วถูกกระดก แต่จุนเซี่ยยังรู้สึกง่วงนอน เขาก็ยังคงเทถ้วยหนึ่งหลังจากที่อื่น กลืนน้ำลายลง . . . . . . .