A DNA barcode, or a short standardi

A DNA barcode, or a short standardized sequence that enables researchers to distinguish among many species, works the same way as the 12-number UPC identifies brands of flour or sugar. To systematically sort through the various inhabitants of the natural world, though, Hebert introduced the idea of reading a 650-letter fragment from the front end of a gene encoding the enzyme cytochrome oxidase I, which is shared by virtually all higher organisms. A feather, a scale or a piece of skin can all provide the DNA necessary for an identification, and with it, valuable information about a species’ relative numbers in a given locale, its geographic origins and even its evolutionary age

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บาร์โค้ดดีเอ็นเอ หรือลำดับมาตรฐานสั้น ๆ ที่ช่วยให้นักวิจัยการแยกแยะสายพันธุ์ต่าง ๆ ทำงานเหมือนเป็น UPC หมายเลข 12 ระบุยี่ห้อของแป้งหรือน้ำตาล การจัดเรียงอย่างเป็นระบบอาศัยอยู่โลกของธรรมชาติต่าง ๆ แม้ว่า Hebert นำความคิดในการอ่านส่วน 650-จดหมายจากด้านหน้าของยีนเข้ารหัส oxidase เจาะจงเอนไซม์ฉัน ที่ใช้ร่วมกัน โดยสิ่งมีชีวิตสูงขึ้นจริงทั้งหมด ขน ขนาด หรือชิ้นส่วนของผิวสามารถให้ดีเอ็นเอที่จำเป็น สำหรับรหัส และ ด้วย ข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์หมายเลขย่อในตำแหน่งที่ตั้งที่กำหนด ต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์และแม้อายุของวิวัฒนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บาร์โค้ดดีเอ็นเอหรือลำดับมาตรฐานสั้น ๆ ที่ทำให้นักวิจัยสามารถแยกความแตกต่างในหลายชนิดทำงานแบบเดียวกับ 12 จำนวน UPC ระบุยี่ห้อของแป้งหรือน้ำตาล ระบบการจัดเรียงที่อาศัยอยู่ในที่ต่างๆของโลกธรรมชาติแม้ว่าเบิร์ตนำความคิดของการอ่านส่วน 650 ตัวอักษรจากปลายด้านหน้าของยีนที่เข้ารหัสที่ผม oxidase เอนไซม์ cytochrome ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตร่วมกันโดยแทบทุกที่สูงขึ้น ขนขนาดหรือชิ้นส่วนของผิวทั้งหมดสามารถให้ดีเอ็นเอที่จำเป็นสำหรับประจำตัวและด้วยข้อมูลที่มีค่าเกี่ยวกับตัวเลขญาติสายพันธุ์ในสถานที่ที่กำหนดให้กำเนิดทางภูมิศาสตร์และแม้กระทั่งอายุวิวัฒนาการของมัน