The first place that I can well rem

The first place that I can well remember was a large pleasant meadow with a pond of clear water in it. Some shady trees leaned over it, and rushes and water-lilies grew at the deep end. Over the hedge on one side we looked into a plowed field, and on the other we looked over a gate at our master's house, which stood by the roadside; at the top of the meadow was a grove of fir trees, and at the bottom a running brook overhung by a steep bank.
While I was young I lived upon my mother's milk, as I could not eat grass. In the daytime I ran by her side, and at night I lay down close by her. When it was hot we used to stand by the pond in the shade of the trees, and when it was cold we had a nice warm shed near the grove.
As soon as I was old enough to eat grass my mother used to go out to work in the daytime, and come back in the evening.
There were six young colts in the meadow besides me; they were older than I was; some were nearly as large as grown-up horses. I used to run with them, and had great fun; we used to gallop all together round and round the field as hard as we could go. Sometimes we had rather rough play, for they would frequently bite and kick as well as gallop.
One day, when there was a good deal of kicking, my mother whinnied to me to come to her, and then she said:
"I wish you to pay attention to what I am going to say to you. The colts who live here are very good colts, but they are cart-horse colts, and of course they have not learned manners. You have been well-bred and well-born; your father has a great name in these parts, and your grandfather won the cup two years at the Newmarket races; your grandmother had the sweetest temper of any horse I ever knew, and I think you have never seen me kick or bite. I hope you will grow up gentle and good, and never learn bad ways; do your work with a good will, lift your feet up well when you trot, and never bite or kick even in play."
I have never forgotten my mother's advice; I knew she was a wise old horse, and our master thought a great deal of her. Her name was Duchess, but he often called her Pet.
Our master was a good, kind man. He gave us good food, good lodging, and kind words; he spoke as kindly to us as he did to his little children. We were all fond of him, and my mother loved him very much. When she saw him at the gate she would neigh with joy, and trot up to him. He would pat and stroke her and say, "Well, old Pet, and how is your little Darkie?" I was a dull black, so he called me Darkie; then he would give me a piece of bread, which was very good, and sometimes he brought a carrot for my mother. All the horses would come to him, but I think we were his favorites. My mother always took him to the town on a market day in a light gig.
There was a plowboy, Dick, who sometimes came into our field to pluck blackberries from the hedge. When he had eaten all he wanted he would have what he called fun with the colts, throwing stones and sticks at them to make them gallop. We did not much mind him, for we could gallop off; but sometimes a stone would hit and hurt us.
One day he was at this game, and did not know that the master was in the next field; but he was there, watching what was going on; over the hedge he jumped in a snap, and catching Dick by the arm, he gave him such a box on the ear as made him roar with the pain and surprise. As soon as we saw the master we trotted up nearer to see what went on.
"Bad boy!" he said, "bad boy! to chase the colts. This is not the first time, nor the second, but it shall be the last. There—take your money and go home; I shall not want you on my farm again." So we never saw Dick any more. Old Daniel, the man who looked after the horses, was just as gentle as our master, so we were well off.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกที่ผมจำได้ดีมีทุ่งหญ้าดีขนาดใหญ่ มีบ่อน้ำใน ต้นไม้บางอย่างเองมัน และพุ่งตรงเวลาและน้ำดอกบัวที่เติบโตที่ปลาย มากกว่าการป้องกันความเสี่ยงด้านหนึ่ง เรามองเข้าไปในเขตไถ และในอื่น ๆ คนเรามองผ่านประตูที่บ้านหลักของเรา ซึ่งยืนอยู่ริมถนนโดย ด้านบนของทุ่งหญ้าถูกโกรฟสนต้น และ ที่ด้านล่างสะพานวิ่ง overhung ธนาคารสูงชันในขณะที่หนุ่ม ฉันอาศัยอยู่กับนมของแม่ของฉัน เป็นฉันไม่ได้กินหญ้า ในเวลากลางวัน ฉันวิ่งเคียงข้างเธอ และยาม สละใกล้ ๆ เธอ เมื่อร้อน เราใช้ยืนในร่มเงาของต้นไม้ และเมื่อมันเย็น เรามีโรงที่อบอุ่นดีใกล้เดอะโกรฟเป็นผมจะกิน หญ้าแม่ใช้ไปออกไปทำงานในเวลากลางวัน และกลับมาในตอนเย็นมีลูกสาวที่หกในทุ่งหญ้าทาง ถูกเก่ากว่าผม บางเกือบใหญ่ม้าช่วง ผมใช้กับพวกเขา และมีความสนุก เราใช้การควบรวมกันรอบ และรอบฟิลด์เป็นยากที่เราจะไป บางครั้งเรามีเล่นค่อนข้างหยาบ สำหรับพวกเขาจะมักกัด และเตะ เป็นห้อวันหนึ่ง เมื่อมีการจัดการดีของการเตะ แม่ของฉัน whinnied ฉันมาหาเธอ และจากนั้น เธอกล่าวว่า:"อยากให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมจะพูดกับคุณ ลูกที่อาศัยอยู่ที่นี่มีลูกดีมาก แต่พวกเขาลูกม้ารถเข็น และแน่นอนว่าพวกเขาได้เรียนรู้มารยาท คุณได้รับดี bred และ เกิดดี คุณพ่อมีชื่อมากในชิ้นส่วนเหล่านี้ และคุณปู่ชนะถ้วยสองปีที่ Newmarket ของคุณยายมีอารมณ์หวานของม้าใด ๆ เคยรู้ และฉันคิดว่า คุณไม่เคยเห็นฉันเตะหรือกัด หวังว่าคุณจะเติบโตดี และอ่อนโยน และไม่เคยเรียนรู้วิธีที่ไม่ดี ทำงาน ด้วยจะดี ยกเท้าขึ้นด้วยเมื่อคุณ วิชา และไม่เคยกัด หรือเตะในการเล่น"ไม่เคยลืมแม่ของฉันคำแนะนำ ฉันรู้ว่า เธอฉลาดอายุม้า และเราคิดอย่างมากของเธอ ชื่อของเธอคือ ดัชเชส แต่เขามักจะเรียกว่าสัตว์เลี้ยงของเธอเราเป็นคนดี ใจ เขา ให้เราดี ความดี ถ้อย คำ เขาพูดเป็นกรุณาให้เราได้ให้เด็กน้อยของเขา เรารักทั้งหมดของเขา และแม่ของฉันรักเขามาก เมื่อเธอเห็นเขาที่ประตู เธอจะ neigh มีความสุข และอุตสาหกรรมขึ้นไป เขาจะลูบ และจังหวะของเธอ และพูด ว่า, "เก่าแก่สัตว์เลี้ยงที่ดี และน้อย Darkie การ? " ผมดำหมอง ดังนั้นเขาเรียกว่าฉัน Darkie แล้วเขาจะให้ขนมปัง ที่ดี และบางครั้งนำแครอทสำหรับแม่ เขาจะมาม้าทั้งหมด แต่ผมคิดว่า เรามีรายการโปรดของเขา แม่จะพาเขาไปเมืองในวันตลาดในกิกแสงPlowboy กระเจี๊ยว ที่บางครั้งมาลงในเขตข้อมูลของเราเพื่อดึงคะแนนจากการเฮ็ดจ์ ได้ เมื่อเขาได้กินทั้งหมดที่เขาต้องการเขาจะมีอะไรที่เขาเรียกว่าสนุกกับลูก โยนหิน และแท่งที่ทำให้ห้อ เราทำใจไม่มากเขา สำหรับเราสามารถควบม้าออกไป แต่บางครั้งหินจะตี และทำร้ายเราวันหนึ่งเขาในเกมนี้ และไม่ทราบว่า อาจารย์ได้ในฟิลด์ถัดไป แต่เขาก็มี ดูเกิดอะไรขึ้นบน มากกว่าการป้องกัน เขาไปในพริบตา และจับกระเจี๊ยวที่แขน เขาให้เขาเช่นการที่หูที่ทำให้เขาร้อง ด้วยความเจ็บปวดและความประหลาดใจ ทันทีที่เราเห็นแบบเรา trotted ขึ้นใกล้จะ เห็นอะไรก็"เด็กไม่ดี" เขากล่าวว่า "เด็กไม่ดี ไล่ลูก นี่ไม่ใช่ครั้งแรก หรือที่สอง แต่มันจะเป็นสุดท้าย มี — ใช้เงินและไปที่บ้าน ฉันจะไม่ต้องคุณบนฟาร์มของฉันอีก" ดังนั้น เราไม่เคยเห็นใหญ่ ๆ อีก Daniel เก่า คนที่ดูแลม้า ไม่นุ่มนวลเป็นหลักของเรา เพื่อให้เราได้ดีออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่แรกที่ผมยังจำได้เป็นที่น่าพอใจทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ที่มีสระน้ำที่ชัดเจนในนั้น บางต้นไม้ร่มรื่นโน้มตัวไปข้างมันและวิ่งและน้ำดอกลิลลี่-ขยายตัวในปลายลึก กว่าการป้องกันความเสี่ยงในด้านหนึ่งที่เรามองเข้าไปในสนามไถและที่อื่น ๆ ที่เรามองไปที่ประตูที่บ้านของนายของเราซึ่งยืนอยู่ริมถนนนั้น ที่ด้านบนของทุ่งหญ้าเป็นป่าสนสามใบและที่ด้านล่างลำธารวิ่ง overhung โดยธนาคารที่สูงชัน.
ในขณะที่ผมยังเป็นเด็กฉันอาศัยอยู่กับนมแม่ของฉันเป็นฉันไม่สามารถกินหญ้า ในเวลากลางวันฉันวิ่งโดยด้านข้างของเธอและในเวลากลางคืนผมล้มตัวลงนอนอยู่ใกล้ ๆ เธอ เมื่อมันร้อนเราใช้ในการยืนตามบ่อในร่มเงาของต้นไม้และเมื่อมันเย็นเรามีความอบอุ่นหลั่งความสุขที่อยู่ใกล้ป่า.
ทันทีที่ฉันโตพอที่จะกินหญ้าแม่ของฉันที่ใช้ในการออกไป ทำงานในเวลากลางวันและกลับมาในช่วงเย็น.
มีหกโคลท์หนุ่มสาวในทุ่งหญ้านอกจากฉันได้; พวกเขาแก่กว่าผมเป็น; บางคนเกือบเป็นใหญ่เป็นม้าโตขึ้น ผมเคยทำงานกับพวกเขาและมีความสนุกสนานที่ดี; เราใช้ในการควบรวมกันรอบและรอบสนามเป็นเรื่องยากที่เราจะไป .
บางครั้งเรามีการเล่นที่ค่อนข้างหยาบสำหรับพวกเขามักจะกัดและเตะเช่นเดียวกับการควบวันหนึ่งเมื่อมีการจัดการที่ดีของการเตะแม่ของฉันwhinnied กับผมที่จะมาถึงของเธอและแล้วเธอกล่าวว่า
"ผมหวังว่าคุณจะ ให้ความสนใจกับสิ่งที่ฉันจะพูดกับคุณ. โคลท์ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นโคลท์ดีมาก แต่พวกเขามีความโคลท์รถเข็นม้าและแน่นอนพวกเขาไม่ได้เรียนรู้มารยาท. คุณได้รับเป็นพันธุ์ดีและเป็นที่เกิด พ่อของคุณมีชื่อที่ดีในส่วนเหล่านี้และคุณปู่ของคุณได้รับรางวัลถ้วยสองปีที่ผ่านมาการแข่งขันนิวมาร์เก็ต; คุณยายของคุณมีอารมณ์หวานม้าใด ๆ ที่ฉันเคยรู้จักและฉันคิดว่าคุณไม่เคยเห็นผมเตะหรือกัดฉัน. หวังว่าคุณจะเติบโตขึ้นอย่างอ่อนโยนและดีและไม่เคยเรียนรู้วิธีการที่ไม่ดีทำผลงานของคุณด้วยความปรารถนาดียกเท้าของคุณได้ดีเมื่อคุณวิ่งและไม่เคยกัดหรือเตะแม้กระทั่งในการเล่น ".
ผมไม่เคยลืมคำแนะนำของแม่ของฉัน; ฉันรู้ว่าเธอเป็นม้าเก่าที่ชาญฉลาดและนายของเราคิดว่าการจัดการที่ดีของเธอ ชื่อของเธอคือดัชเชส แต่เขามักจะเรียกว่าสัตว์เลี้ยงของเธอ.
หลักของเราคือดีคนใจดี เขาให้เราอาหารที่ดีที่พักที่ดีและคำชนิด; เขาพูดเป็นความกรุณาให้เราในฐานะที่เขาทำกับเด็กเล็ก ๆ ของเขา เราทุกคนรักเขาและแม่ของฉันรักเขามาก เมื่อเธอเห็นเขาที่ประตูเธอจะฮี้ด้วยความสุขและวิ่งขึ้นไปยังเขา เขาจะตบเบา ๆ และโรคหลอดเลือดสมองของเธอและพูดว่า "ดีเก่าสัตว์เลี้ยงและวิธีการที่เป็น Darkie น้อยของคุณ?" ผมเป็นสีดำหมองคล้ำเพื่อให้เขาเรียกผม Darkie; แล้วเขาจะให้ฉันชิ้นส่วนของขนมปังซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากและบางครั้งเขานำแครอทสำหรับแม่ของฉัน ม้าทั้งหมดจะมาถึงเขา แต่ผมคิดว่าเราเป็นทีมเต็งของเขา แม่ของฉันมักจะพาเขาไปยังเมืองในวันที่ตลาดในกิ๊กแสง.
มีเด็กเลี้ยงควายเป็นดิ๊กซึ่งบางครั้งก็เข้ามาในเขตของเราที่จะถอนแบล็กจากการป้องกันความเสี่ยง เมื่อเขาได้กินทุกอย่างที่เขาต้องการเขาจะมีสิ่งที่เขาเรียกความสนุกสนานกับโคลท์, การขว้างปาก้อนหินและไม้ที่พวกเขาจะทำให้พวกเขาวิ่ง เราไม่ได้ใจมากเขาสำหรับเราอาจจะวิ่งออกไป แต่บางครั้งหินจะตีและทำร้ายเรา.
วันหนึ่งที่เขาอยู่ในเกมนี้และไม่ทราบว่านายอยู่ในสนามต่อไป; แต่เขาก็มีการเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้น; มากกว่าการป้องกันความเสี่ยงที่เขาเพิ่มขึ้นได้ในพริบตาและดิ๊กจับแขนเขาให้เขาเช่นกล่องที่หูทำให้เขาเป็นคำรามด้วยความเจ็บปวดและความประหลาดใจ ทันทีที่เราได้เห็นต้นแบบที่เรา trotted ขึ้นใกล้ที่จะเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น.
"เด็กไม่ดี!" เขากล่าวว่า "เด็กไม่ดีในการไล่ล่าโคลท์นี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกหรือที่สอง แต่มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่มี-ใช้เงินของคุณและไปที่บ้าน;.. ฉันจะไม่ต้องการให้คุณอยู่ในฟาร์มของฉันอีกครั้ง". ดังนั้นเราไม่เคยเห็นดิ๊กใด ๆ เพิ่มเติม แดเนียลเก่าคนที่มองตามหลังม้าที่เป็นเช่นเดียวกับที่อ่อนโยนเป็นนายของเราดังนั้นเราจึงดีออก