The black box grew shabbier each ye

The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly
along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.
Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had
stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or
discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood
that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued. had been all very well
when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on
growing, it was necessary to use something that would fit more easily into he black box. The night before
the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was
then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was ready to take
it to the square next morning. The rest of the year, the box was put way, sometimes one place, sometimes
another; it had spent one year in Mr. Graves's barn and another year underfoot in the post office. and
sometimes it was set on a shelf in the Martin grocery and left there.
There was a great deal of fussing to be done before Mr. Summers declared the lottery open. There were
the lists to make up--of heads of families. heads of households in each family. members of each
household in each family. There was the proper swearing-in of Mr. Summers by the postmaster, as the
official of the lottery; at one time, some people remembered, there had been a recital of some sort,
performed by the official of the lottery, a perfunctory. tuneless chant that had been rattled off duly each
year; some people believed that the official of the lottery used to stand just so when he said or sang it,
others believed that he was supposed to walk among the people, but years and years ago this p3rt of the
ritual had been allowed to lapse. There had been, also, a ritual salute, which the official of the lottery had
had to use in addressing each person who came up to draw from the box, but this also had changed with
time, until now it was felt necessary only for the official to speak to each person approaching. Mr.
Summers was very good at all this; in his clean white shirt and blue jeans. with one hand resting
carelessly on the black box. he seemed very proper and important as he talked interminably to Mr. Graves
and the Martins.
Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson came
hurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in the
back of the crowd. "Clean forgot what day it was," she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, and
they both laughed softly. "Thought my old man was out back stacking wood," Mrs. Hutchinson went on.
"and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twentyseventh
and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time,
though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing
near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through
the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices
just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she
made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said
cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said.
grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran
through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go
back to work. Anybody ain't here?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล่องดำโต shabbier แต่ละปี: ป่านนี้ ก็ไม่ดำทั้งหมด แต่ splintered ไม่ดีด้านข้างหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิม และ ในบางสถานสีจางลง หรือสีนายมาร์ตินและลูกชายของเขา Baxter จัดกล่องดำปลอดภัยบนเก้าอี้จนกระทั่งมีนายช่วงฤดูร้อนกวนกระดาษทำ ด้วยมือของเขา เพราะมากพิธีถูกลืม หรือละทิ้ง นายฤดูได้ประสบความสำเร็จมีกระดาษเศษไม้นำมาใช้แทนการจัดส่งที่มีการใช้สำหรับทอด เศษไม้ นายฤดูได้โต้เถียง ได้ทั้งหมดดีมากเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ ที่ประชากรได้มากขึ้น กว่าสามร้อย และมักจะเก็บบนเติบโต ไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งที่จะเข้าได้ง่ายขึ้นกล่องดำเขา คืนก่อนสลากกินแบ่ง นายฤดูและหลุมฝังศพนายขึ้นจัดส่งกระดาษ และใส่ไว้ในกล่อง และก็แล้ว นำไปเซฟของนายช่วงฤดูร้อนของบริษัทถ่านหิน และล็อคจนกว่าฤดูร้อนนายพร้อมที่จะมันเหลี่ยมค่ะ ส่วนเหลือของปี กล่องย้ายวิธี บางครั้งเดียว บางครั้งอีก มันได้ใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งข้าวของนายสุสานและปีอื่นในทำการไปรษณีย์ underfoot และบางครั้งมันถูกตั้งบนชั้นในร้านขายของชำมาร์ติน และออกจากที่นั่นFussing ให้เสร็จก่อนฤดูนายประกาศสลากเปิดมากขึ้น มีรายการทำ - ประมุขของตระกูล หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มี swearing-in ที่เหมาะสมของช่วงฤดูร้อนของนายโดยโพสมาสเตอร์ เป็นการอย่างเป็นทางการของลอตเตอรี่ ครั้งเดียว บางคนจำ มีได้ปฐมทัศน์บางอย่างดำเนินการ โดยเจ้าหน้าที่ของลอตเตอรี่ แบบขอไปที chant tuneless ที่ได้รับ rattled ปิดดูแลแต่ละปี บางคนเชื่อว่า เป็นของลอตเตอรี่ที่ใช้ยืนเพียงดังนั้นเมื่อเขากล่าวว่า หรือสังผู้อื่นเชื่อว่า เขาควรเดิน คน แต่ปี และปีนี้ p3rt ของการพิธีกรรมมีการอนุญาตให้ล่วงเลย มีได้ ยัง เป็นพิธีทำความเคารพ ซึ่งเป็นของจับฉลากได้มีการใช้ในการแก้ปัญหาแต่ละคนมาวาดจากกล่อง แต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงโดยเวลา จนตอนนี้มันรู้สึกจำเป็นสำหรับเจ้าหน้าที่แต่ละคนที่กำลังพูด นายอภิรักษ์โกษะโยธินฤดูดีที่ทั้งหมดนี้ เขาเสื้อสีขาวและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือข้างหนึ่งที่เหลือลวก ๆ ในกล่องดำ ดูเหมาะสม และสิ่งสำคัญ interminably เขาพูดถึงหลุมฝังศพของนายและ Martinsเหมือนนายฤดูสุดท้ายออกพูดคุย และเปิดให้ชาวบ้านประกอบ Hutchinson นางมารีบไปตามเส้นทางไปเดอะสแควร์ เสื้อของเธอขึ้นเหนือไหล่ของเธอ และฝ่อไปในหลังฝูงชน "สะอาดลืมวันใดที่มันเป็น เธอกล่าวว่า ไมเคิล นางที่ยืนข้างเธอ และพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบา ๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันก็ออกมาหลังซ้อนไม้ นาง Hutchinson ไปบน"แล้ว ผมมองออกหน้าต่าง และเด็กหายไป แล้ว ฉันจำเป็น twentyseventhและมาที่ทำงาน" เธอแห้งมือของเธอบนเรือของเธอ และนางไมเคิลกล่าว ว่า "คุณในเวลาแม้ว่าการ พวกเขากำลังยังคงพูดจากค่ามี"นาง Hutchinson craned คอของเธอผ่านฝูงชน และพบเด็กที่ยืนอยู่และสามีของเธอใกล้กับด้านหน้า เธอเคาะไมเคิลนางบนแขนเป็นการอำลา และเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน คนคั่น good-humoredly ให้เธอผ่าน: สอง หรือสามคนกล่าว ในเสียงเพียงดังพอให้ได้ยินผ่านฝูงชน, "มาที่นี่ของคุณ Missus, Hutchinson, " และ "ตั๋ว เธอทำให้หลังจาก" นาง Hutchinson ถึงสามีของเธอ และนายฤดู ที่ได้รับการรอ กล่าวว่าcheerfully "คิดว่า เราจะต้องได้รับ โดยไม่มีคุณ Tessie" นาง Hutchinson กล่าวgrinning, "ไม่มีฉันปล่อย m'dishes ในอ่าง ตอนนี้ จะคุณ โจ?, " และหัวเราะเบาวิ่งผ่านฝูงชนเป็นคนที่กวนไว้ตำแหน่งหลังจากมาถึงนาง Hutchinson"ดี ขณะนี้" กล่าวว่า ฤดูร้อนนาย soberly, "เดาเราดีกว่าเริ่มต้น ได้รับนี้ไป ด้วย เป็นดังนั้นเราสามารถไปกลับไปทำงาน ใคร ain't นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล่องดำ shabbier เติบโตในแต่ละปีโดยตอนนี้มันก็ไม่ได้เป็นสีดำสนิท
แต่แตกไม่ดีพร้อมด้านใดด้านหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิมและในบางสถานที่จางหายไปหรือย้อมสี.
นาย มาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ได้จัดให้มีกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนม้านั่งจนกว่านายในช่วงฤดูร้อนได้กวนเอกสารให้สะอาดด้วยมือของเขา
เพราะมากของพิธีกรรมที่ได้รับการลืมหรือทิ้งนายซัมเมอร์สประสบความสำเร็จในการมีใบกระดาษแทนสำหรับชิปไม้ที่มีการใช้มานานหลายชั่วอายุคน ชิปไม้นายในช่วงฤดูร้อนที่ถกเถียงกันอยู่ได้ ได้รับทุกอย่างดีเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ที่มีประชากรที่มากกว่าสามร้อยและมีแนวโน้มที่จะให้กับการเจริญเติบโตของมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้สิ่งที่จะพอดีมากขึ้นเขาได้อย่างง่ายดายในกล่องสีดำ คืนก่อนการจับสลากนายในช่วงฤดูร้อนและนายเกรฟส์สร้างขึ้นบิลของกระดาษและใส่ไว้ในกล่องและมันก็ถูกนำตัวไปยังที่ปลอดภัยของนายซัมเมอร์ส"บริษัท ถ่านหินและล็อคขึ้นจนนายซัมเมอร์สก็พร้อม ที่จะใช้มันไปที่ตารางเช้าวันถัดไป ส่วนที่เหลือของปีกล่องถูกนำวิธีที่บางครั้งหนึ่งในสถานที่บางครั้งอื่น มันต้องใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งฉางนายเกรฟส์และอีกหนึ่งปีบนพื้นในสำนักงานการโพสต์ และบางครั้งก็ถูกตั้งบนหิ้งในร้านขายของชำมาร์ตินและซ้ายมี. มีการจัดการที่ดีของฟูสซิงที่จะต้องทำก่อนที่จะเป็นนายซัมเมอร์สประกาศเปิดการจับสลาก มีรายชื่อที่จะทำขึ้น - หัวของครอบครัว หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มีสาบานในที่เหมาะสมของนายฤดูร้อนโดยไปรษณีย์ที่เป็นอย่างเป็นทางการของการจับสลาก; ที่ครั้งหนึ่งบางคนจำได้ว่ามีการได้รับการบรรยายของการจัดเรียงบางอย่างที่ดำเนินการโดยอย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นพอเป็นพิธี เพลงเบา ๆ ที่ได้รับการรับรองสำเนาถูกต้อง rattled ออกในแต่ละปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่ใช้ในการยืนเพียงดังนั้นเมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงนั้นคนอื่น ๆ เชื่อว่าเขาก็ควรที่จะเดินไปในหมู่คน แต่ปีและปีที่ผ่านมาของ p3rt นี้พิธีกรรมได้รับอนุญาตให้พ้น ได้มีการยังทักทายพิธีกรรมที่อย่างเป็นทางการของการจับสลากได้มีการใช้ในการแก้ไขแต่ละคนที่มาในการวาดจากกล่องแต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงกับเวลาจนตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นเฉพาะสำหรับอย่างเป็นทางการเพื่อพูดคุยกับแต่ละคนเดินเข้ามาใกล้ นายฤดูร้อนเป็นสิ่งที่ดีมากที่ทั้งหมดนี้ ในเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาที่สะอาดและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือข้างหนึ่งวางอยู่ลวกในกล่องสีดำ ดูเหมือนว่าเขาเหมาะสมมากและที่สำคัญในขณะที่เขาพูดคุยกันจบที่นายเกรฟส์และมาร์ตินได้. เช่นเดียวกับนายในช่วงฤดูร้อนในที่สุดก็ออกมาพูดและหันไปให้กับชาวบ้านประกอบนางฮัทชินสันมารีบตามเส้นทางที่จะตารางกว่าเสื้อยืดของเธอโยนไหล่ของเธอและเลื่อนเข้าไปในสถานที่ในด้านหลังของฝูงชน "Clean ลืมว่าวันที่มันเป็น" เธอกล่าวนาง Delacroix ที่ยืนอยู่ข้างเธอและพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบาๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันออกหลังไม้ซ้อน" นางฮัทชินสันไปใน. "จากนั้นผมมองออกไปนอกหน้าต่างและเด็กก็หายไปและจากนั้นผมจำได้ว่ามันเป็น twentyseventh และมาวิ่ง." เธอแห้งมือของเธอบนผ้ากันเปื้อนของเธอและนาง Delacroix กล่าวว่า "คุณอยู่ในเวลาแม้ว่า. พวกเขายังคงพูดออกไปถึงที่นั่น." นาง ฮัทชินสัน craned คอของเธอที่จะเห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูก ๆ ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้กับด้านหน้า เธอเคาะนาง Delacroix บนแขนเป็นอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน คนที่แยกออกจากกันดี humoredly จะปล่อยให้เธอผ่าน: สองหรือสามคนกล่าวว่า ในเสียงเพียงดังพอที่จะได้ยินทั่วฝูงชน "มาที่นี่คุณ Missus ฮัทชินสัน" และ "บิลเธอทำให้มันหลังจากทั้งหมด." นางฮัทชินสันถึงสามีของเธอและนายซัมเมอร์สที่ได้รับการรอกล่าวว่ามีความสุข "คิดว่าเราจะต้องได้รับโดยไม่ต้องคุณ Tessie." นางฮัทชินสันกล่าว. ยิ้ม "จะไม่ปล่อยให้มีฉัน m'dishes ในอ่างตอนนี้คุณจะ. โจ ?," และเสียงหัวเราะนุ่มวิ่งผ่านฝูงชนเป็นคนขยับกลับเข้ามาในตำแหน่งหลังจากการมาถึงนางฮัทชินสัน"ตอนนี้ดี." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อนเคร่งขรึม "คิดว่าเราดีกว่าที่จะเริ่มต้นได้รับนี้ไปด้วยเพื่อที่เราสามารถไปกลับไปทำงาน. ใครไม่ได้ที่นี่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล่องสีดำที่เติบโตในแต่ละปี : เก่าๆ แล้ว ก็ ไม่มี มืดไปหมด แต่เดาะมากๆ
ตามข้างหนึ่งเพื่อแสดงสีไม้เดิม และในบางสถานที่หรือเปื้อนสีจาง .
นาย Martin และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ ถือกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนแป้นจนกว่าคุณซัมเมอร์ได้
กวน เอกสาร ให้กับมือ เพราะมากของพิธีกรรมได้รับการลืมหรือ
ทิ้งคุณฤดูร้อนที่เคยประสบความสำเร็จในการมีกระดาษแทนที่ชิปไม้
เคยใช้รุ่น เศษไม้ คุณซัมเมอร์ ได้ถกเถียงกัน มีทั้งหมดดี
เมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้จำนวนกว่าสามแสน และมีแนวโน้มที่จะเก็บ
เติบโต มันต้องใช้สิ่งที่จะพอดีกับได้อย่างง่ายดาย เป็นเขา กล่องสีดำ เมื่อคืนก่อน
สลากกินแบ่ง คุณซัมเมอร์ และนายสุสานสร้างขึ้นกระดาษ และใส่ในกล่อง มัน
แล้วถ่ายไปยังที่ปลอดภัยของบริษัทถ่านหินคุณซัมเมอร์ ' และล็อคจนกว่าคุณซัมเมอร์คือพร้อมที่จะใช้
มันในเช้าวันถัดไป สแควร์ ส่วนที่เหลือของปี กล่องใส่ทาง บางครั้งสถานที่หนึ่ง บางครั้ง
อีก มันใช้เวลาหนึ่งปีในคุณหลุมฝังศพของโรงนาและปีอื่นบนพื้นในที่ทำการไปรษณีย์ และ
บางครั้งมันตั้งบนหิ้งในร้านขายของชํา มาร์ติน และ ด้านซ้าย
มีการจัดการที่ดีของการปฏิเสธที่จะทำก่อนที่คุณซัมเมอร์ประกาศหวยเปิด มี
รายการเพื่อให้ขึ้น . . . . . หัวหน้าของครอบครัว หัวหน้าครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละ
ครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มันเหมาะสมสาบานของคุณซัมเมอร์ ด้วยครับ เช่น
อย่างเป็นทางการของหวย ครั้งเดียว บางคนจำได้ มีการแสดงของบางจัดเรียง ,
) อย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งไร้เสียงร้องถูก rattled ปิดโดยแต่ละ
ปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของสลากกินแบ่งเคยยืนอยู่เมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงมัน
คนอื่นเชื่อว่าเขาต้องเดินท่ามกลางผู้คน แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ p3rt ของ
พิธีกรรมได้รับการอนุญาตการพลาดพลั้ง เคยมี นอกจากนี้ พิธีถวายพระพร ซึ่งเจ้าหน้าที่ของหวยได้
ต้องใช้ในการจัดการกับแต่ละคนที่มาเพื่อวาดจากกล่อง แต่มันก็มีการเปลี่ยนแปลงกับ
ครั้งจนถึงตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นสำหรับเจ้าหน้าที่พูดกับคนใกล้ คุณ
ฤดูเก่งเรื่องนี้ ; เขาสีขาวสะอาดเสื้อและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน มือเดียวพัก
ลวกในกล่องดำ เขาดูเหมาะสมกันมาก และที่สําคัญเช่นเขาพูดอย่างนายมาร์ตินและหลุมฝังศพ
.
อย่างที่คุณซัมเมอร์สุดท้ายเลิกพูดและหันไปประกอบชาวบ้านคุณนายฮัตมา
รีบตามเส้นทางตาราง เสื้อกันหนาวของเธอโยนข้ามไหล่ของเธอ และเลื่อนเข้าไปในสถานที่ใน
กลับของฝูงชน” สะอาด ลืมว่าวันนั้นคือ " เธอพูดกับคุณนายเดอลากรัวใครยืนข้างๆเธอแล้ว
ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ " คิดว่าพ่อผมเพิ่งกลับมาซ้อนไม้ " คุณนายฮัตไป .
" และฉันก็มองออกไปนอกหน้าต่าง และเด็ก ๆ หายไปและก็จำได้ว่ามันเป็น twentyseventh
มา a-running . " เธอแห้งมือของเธอผ้ากันเปื้อน และนางเดอลากรัวกล่าวว่า " คุณกำลังอยู่ในเวลา
แม้ว่า พวกเขายังคงพูดออกไปนั้น แหงนคอเธอ "
คุณนาย Hutchinson เห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูกยืน
ใกล้ด้านหน้า เธอเคาะคุณนายเดอลากรัวบนแขนเพื่อเป็นการอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่าน
ฝูงชน คนแยกดี humoredly ให้เธอผ่านสองหรือสามคนกล่าว เสียงก็ดังมากพอที่จะได้ยิน
ข้ามฝูงชน " มาแล้ว ของคุณผู้หญิง ฮัทชินสัน " และ " บิล เธอ
ทำมันทั้งหมดเลย " คุณนายฮัตถึงสามีและคุณซัมเมอร์ ที่ รอ บอกว่า
ร่า” คิดว่าพวกเราจะต้องไปโดยไม่มีคุณ tessie " คุณนายHutchinson กล่าวว่า .
ยิ้ม " จะไม่ทิ้งชั้น m'dishes ในอ่าง แล้วคุณจะ . โจ " นุ่มและเสียงหัวเราะวิ่ง
ผ่านฝูงชนเป็นคนที่กวนกลับเข้าที่ หลังจากคุณนายฮัตมาถึง .
" ตอนนี้ " คุณซัมเมอร์พูด soberly , " ว่า เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เอานี้ไปด้วย ดังนั้น เราสามารถไป
กลับไปทำงาน ใครไม่ได้มาที่นี่ ?