Thematic content EditCritics and ac

Thematic content Edit
Critics and academics have delineated various themes in the film. Rebecca Flint Marx, in her Allmovie review, notes the antagonism that existed between Broadway and Hollywood at the time, stating that the "script summoned into existence a whole array of painfully recognizable theatre types, from the aging, egomaniacal grand dame to the outwardly docile, inwardly scheming ingenue to the powerful critic who reeks of malignant charm."[14] Roger Ebert, in his review in The Great Movies, says Eve Harrington is "a universal type", and focuses on the aging actress plot line, comparing the film to Sunset Boulevard.[15] Similarly, Marc Lee's 2006 review of the film for The Daily Telegraph describes a subtext "into the darker corners of show business, exposing its inherent ageism, especially when it comes to female stars."[16] Kathleen Woodward's 1999 book, Figuring Age: Women, Bodies, Generations (Theories of Contemporary Culture), also discusses themes that appeared in many of the "aging actress" films of the 1950s and 1960s, including All About Eve. She reasons that Margo has three options: "To continue to work, she can perform the role of a young woman, one she no longer seems that interested in. She can take up the position of the angry bitch, the drama queen who holds court (the deliberate camp that Sontag finds in this film). Or she can accept her culture's gendered discourse of aging which figures her as in her moment of fading. Margo ultimately chooses the latter option, accepting her position as one of loss."[17]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ไขเนื้อหาเฉพาะเรื่องนักวิจารณ์และนักวิชาการมี delineated ธีมต่าง ๆ ในภาพยนตร์ รีเบคก้ามาร์กซ์หินเหล็กไฟ ในรีวิวของเธอมิยาซากิ บันทึก antagonism ที่อยู่ระหว่างบรอดเวย์ฮอลลีวู้ดในเวลา ระบุว่า การ "สคริปต์เรียกในชีวิตมากมายทั้งละครรู้จักตัณหาชนิด จากริ้วรอย egomaniacal แกรนด์ดามภายนอกฤทธิ์ การวางแผน ingenue นักวิจารณ์มีประสิทธิภาพผู้ reeks ร้ายเสน่ห์อย่างภายในนั้น" [14] Roger Ebert ในรีวิวของเขาในภาพยนตร์ดี ว่า แฮร์ริงตันอีฟเป็น "ชนิดสากล" และมุ่งเน้นริ้วรอยนักแสดงเค้า เปรียบเทียบฟิล์มกับซันเซ็ทบูเลอวาร์ด [15] ในทำนองเดียวกัน Marc ลี 2006 รีวิวฟิล์มสำหรับเทเลกราฟประจำวันการอธิบายเป็นข้อความย่อย "เข้าเข้มมุมของธุรกิจแสดง เปิดเผย ageism โดยธรรมชาติของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงหญิงดาว" [16] แคทลีนวูดวาร์ดหนังสือ 1999 หาอายุ: ผู้หญิง ร่างกาย รุ่น (ทฤษฎีของวัฒนธรรมร่วมสมัย), ยังกล่าวถึงรูปแบบที่ปรากฏในภาพยนตร์ "นักแสดงหญิงอายุ" ของ 1960 รวมทั้งหมดเกี่ยวกับอีฟมากมาย เธอเหตุผลว่า Margo มีสามตัวเลือก: "ทำงานต่อ เธอสามารถดำเนินบทบาทของหญิงสาว หนึ่งเธอไม่ดูเหมือนว่าที่สนใจนั้น เธอได้รับค่าตำแหน่งของผู้หญิงเลวโกรธ ราชินีละครถือศาล (ค่ายเจตนาที่ Sontag พบในภาพยนตร์เรื่องนี้) หรือเธอสามารถยอมรับวัฒนธรรมของเธอ gendered วาทกรรมของริ้วรอยซึ่งตัวเลขของเธอในช่วงเวลาของเธอซีด Margo ในที่สุดเลือกตัวเลือกหลัง ยอมรับฐานะของเธอหนึ่งสูญเสียไป" [17]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใจแก้ไขเนื้อหา
นักวิจารณ์และนักวิชาการได้เบี่ยงรูปแบบต่างๆในภาพยนตร์เรื่องนี้ รีเบคก้าฟลินท์มาร์กซ์ในการทบทวน Allmovie เธอตั้งข้อสังเกตการเป็นปรปักษ์กันที่มีอยู่ระหว่างบรอดเวย์และฮอลลีวู้ดในช่วงเวลาที่ระบุว่า "สคริปต์เรียกเป็นชาติอาร์เรย์ทั้งหมดประเภทโรงละครที่รู้จักเจ็บปวดจากริ้วรอย egomaniacal Dame แกรนด์ไปอ่อนน้อมภายนอก , ใจวางแผนซื่อกับนักวิจารณ์ที่มีประสิทธิภาพที่ reeks เสน่ห์ร้าย. "[14] โรเจอร์เบิร์ในการตรวจสอบของเขาในภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่อีฟแฮร์ริงบอกว่าเป็น" ประเภทสากล "และมุ่งเน้นไปที่ริ้วรอยเส้นนักแสดงพล็อตการเปรียบเทียบ ถ่ายกับ Sunset Boulevard. [15] ในทำนองเดียวกันมาร์คลี 2006 ความคิดเห็นของหนังเรื่องเดอะเดลี่เทเลกราฟอธิบายนัย "ในมุมที่มืดของธุรกิจการแสดงเปิดเผย ageism โดยธรรมชาติของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงดาวหญิง." [16] แค ธ ลีนวู้ดเวิร์ด 1999 หนังสือหาอายุ: ผู้หญิงร่างรุ่น (ทฤษฎีของวัฒนธรรมร่วมสมัย) ยังกล่าวถึงรูปแบบที่ปรากฏในหลายของ "นักแสดงหญิงชรา" ภาพยนตร์ของปี 1950 และ 1960 รวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับอีฟ เธอให้เหตุผลว่า Margo มีสามตัวเลือก: "เพื่อทำงานต่อไปเธอสามารถดำเนินการในบทบาทของหญิงสาวคนหนึ่งเธอไม่ดูเหมือนว่ามีความสนใจในเธออาจใช้เวลาถึงตำแหน่งของผู้หญิงเลวโกรธราชินีละครที่ถือศาล. (ค่ายเจตนาที่ Sontag พบในภาพยนตร์เรื่องนี้). หรือเธอสามารถยอมรับวาทกรรมเพศวัฒนธรรมของเธอของริ้วรอยซึ่งตัวเลขของเธอขณะที่อยู่ในช่วงเวลาของเธอจางหาย. Margo ท้ายที่สุดเลือกตัวเลือกหลังรับตำแหน่งของเธอเป็นหนึ่งของการสูญเสีย. "[17 ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใจความเนื้อหาแก้ไขนักวิจารณ์และนักวิชาการได้อธิบายรูปแบบต่าง ๆในหนัง รีเบคก้า ฟลินท์ มาร์ค ในการทบทวน allmovie ของเธอ , บันทึกการต่อสู้ที่มีอยู่ระหว่างบรอดเวย์และ Hollywood ในช่วงเวลาที่ระบุว่า " สคริปต์เรียกเป็นชาติอาร์เรย์ทั้งหมดของความเจ็บปวดที่รู้จักละครประเภท จากอายุ egomaniacal แกรนด์ Dame ไปยังภายนอกภายใน ingenue เชื่อง วางแผนที่จะมีประสิทธิภาพนักวิจารณ์ที่เป็นเนื้อร้ายเสน่ห์ " [ 14 ] โรเจอร์ เอเบิร์ต ในความคิดเห็นของเขาในหนังมาก บอกว่า อีฟ แฮริงตัน คือ " พิมพ์ " ที่เป็นสากล และเน้นริ้วรอยนักแสดงเค้าโครงเรื่องเปรียบเทียบฟิล์ม Sunset Boulevard [ 15 ] เช่นเดียวกับ มาร์ค ลี 2006 ความคิดเห็นของฟิล์มสำหรับทุกวันที่อธิบายเป็นนัย " เข้าไป มุมมืดของธุรกิจการแสดง , การเปิดเผย ageism โดยธรรมชาติของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงหญิง และดาว " [ 16 ] ลีน วู้ดเวิร์ดของ 1999 หนังสือ , การหาอายุ : ผู้หญิง , ร่างกาย , รุ่น ( ทฤษฎีวัฒนธรรมร่วมสมัย ) ยังกล่าวถึงแนวคิดที่ปรากฏในหลายของนักแสดงภาพยนตร์ " อายุ " ของปี 1950 และ 1960 รวมทั้งเรื่องอีฟ เธอมีเหตุผลที่มาร์โก้ที่มีสามตัวเลือก : " ที่จะทำงาน เธอสามารถแสดงบทบาทของผู้หญิง คนหนึ่ง เธอไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจ เธอสามารถใช้ตำแหน่งของนังโกรธละครราชินีที่ถือศาล ( ในค่ายที่ Sontag พบในหนังเรื่องนี้ ) หรือเธอสามารถยอมรับหล่อนวัฒนธรรมเพศวาทกรรมของอายุซึ่งตัวเลขของเธอในช่วงเวลาที่เธอจางหายไป มาร์โก้ สุด เลือกตัวเลือกหลังรับตำแหน่งของเธอเป็นหนึ่งในการสูญเสีย . " [ 17 ]