When the results appeared in the mo

When the results appeared in the morning papers, Rakesh scanned them barefoot and in his pajamas, at the garden gate, then went up the steps to the verandah where his father sat sipping his morning tea and bowed down to touch his feet.

“A first division, son?” his father asked, beaming, reaching for the papers.

“At the top of the list, papa,” Rakesh murmured, as if awed. “First in the country.”

Bedlam broke loose then. The family whooped and danced. The whole day long visitors streamed into the small yellow house at the end of the road to congratulate the parents of this Wunderkind, to slap Rakesh on the back and fill the house and garden with the sounds and colors of a festival. There were garlands and halwa, party clothes and gifts (enough fountain pens to last years, even a watch or two), nerves and temper and joy, all in a multicolored whirl of pride and great shining vistas newly opened: Rakesh was the first son in the family to receive an education, so much had been sacrificed in order to send him to school and then medical college, and at last the fruits of their sacrifice had arrived, golden and glorious.

To everyone who came to him to say “Mubarak, Varmaji, your son has brought you glory,” the father said, “Yes, and do you know what is the first thing he did when he saw the results this morning? He came and touched my feet. He bowed down and touched my feet.” This moved many of the women in the crowd so much that they were seen to raise the ends of their saris and dab at their tears while the men reached out for the betel-leaves and sweetmeats that were offered around on trays and shook their heads in wonder and approval of such exemplary filial behavior. “One does not often see such behavior in sons any more,” they all agreed, a little enviously perhaps. Leaving the house, some of the women said, sniffing, “At least on such an occasion they might have served pure ghee sweets,” and some of the men said, “Don’t you think old Varma was giving himself airs? He needn’t think we don’t remember that he comes from the vegetable market himself, his father used to sell vegetables, and he has never seen the inside of a school.” But there was more envy than rancor in their voices and it was, of course, inevitable—not every son in that shabby little colony at the edge of the city was destined to shine as Rakesh shone, and who knew that better than the parents themselves?

And that was only the beginning, the first step in a great, sweeping ascent to the radiant heights of fame and fortune. The thesis he wrote for his M.D. brought Rakesh still greater glory, if only in select medical circles. He won a scholarship. He went to the USA (that was what his father learnt to call it and taught the whole family to say—not America, which was what the ignorant neighbors called it, but, with a grand familiarity, “the USA”) where he pursued his career in the most prestigious of all hospitals and won encomiums from his American colleagues which were relayed to his admiring and glowing family. What was more, he came back, he actually returned to that small yellow house in the once-new but increasingly shabby colony, right at the end of the road where the rubbish vans tipped out their stinking contents for pigs to nose in and rag-pickers to build their shacks on, all steaming and smoking just outside the neat wire fences and welltended gardens. To this Rakesh returned and the first thing he did on entering the house was to slip out of the embraces of his sisters and brothers and bow down and touch his father’s feet.

As for his mother, she gloated chiefly over the strange fact that he had not married in America, had not brought home a foreign wife as all her neighbors had warned her he would, for wasn’t that what all Indian boys went abroad for? Instead he agreed, almost without argument, to marry a girl she had picked out for him in her own village, the daughter of a childhood friend, a plump and uneducated girl, it was true, but so old-fashioned, so placid, so complaisant that she slipped into the household and settled in like a charm, seemingly too lazy and too good-natured to even try and make Rakesh leave home and set up independently, as any other girl might have done. What was more, she was pretty—really pretty, in a plump, pudding way that only gave way to fat—soft, spreading fat, like warm wax—after the birth of their first baby, a son, and then what did it matter?

For some years Rakesh worked in the city hospital, quickly rising to the top of the administrative organization, and was made a director before he left to set up his own clinic. He took his parents in his car—a new, sky-blue Ambassador with a rear window full of stickers and charms revolving on strings—to see the clinic when it was built, and the large sign-board over the door on which his name was printed in letters of red, with a row of degrees and qualifications to follow it like so many little black slaves of the regent. Thereafter his fame seemed to grow just a little dimmer—or maybe it was only that everyone in town had grown accustomed to it at last—but it was also the beginning of his fortune for he now became known not only as the best but also the richest doctor in town.

However, all this was not accomplished in the wink of an eye. Naturally not. It was the achievement of a lifetime and it took up Rakesh’s whole life. At the time he set up his clinic his father had grown into an old man and retired from his post at the kerosene dealer’s depot at which he had worked for forty years, and his mother died soon after, giving up the ghost with a sigh that sounded positively happy, for it was her own son who ministered to her in her last illness and who sat pressing her feet at the last moment—such a son as few women had borne.

For it had to be admitted—and the most unsuccessful and most rancorous of neighbors eventually did so—that Rakesh was not only a devoted son and a miraculously good-natured man who contrived somehow to obey his parents and humor his wife and show concern equally for his children and his patients, but there was actually a brain inside this beautifully polished and formed body of good manners and kind nature and, in between ministering to his family and playing host to many friends and coaxing them all into feeling happy and grateful and content, he had actually trained his hands as well and emerged an excellent doctor, a really fine surgeon. How one man—and a man born to illiterate parents, his father having worked for a kerosene dealer and his mother having spent her life in a kitchen—had achieved, combined and conducted such a medley of virtues, no one could fathom , but all acknowledged his talent and skill.

It was a strange fact, however, that talent and skill, if displayed for too long, cease to dazzle. It came to pass that the most admiring of all eyes eventually faded and no longer blinked at his glory. Having retired from work and having lost his wife, the old father very quickly went to pieces, as they say. He developed so many complaints and fell ill so frequently and with such mysterious diseases that even his son could no longer make out when it was something of significance and when it was merely a peevish whim. He sat huddled on his string bed most of the day and developed an exasperating habit of stretching out suddenly and lying absolutely still, allowing the whole family to fly around him in a flap, wailing and weeping, and then suddenly sitting up, stiff and gaunt, and spitting out a big gob of betel-juice as if to mock their behavior.

He did this once too often: there had been a big party in the house, a birthday party for the youngest son, and the celebrations had to be suddenly hushed, covered up and hustled out of the way when the daughter-in-law discovered, or thought she discovered, that the old man, stretched out from end to end of his string bed, had lost his pulse; the party broke up, dissolved, even turned into a band of mourners, when the old man sat up and the distraught daughter-in-law received a gob of red spittle right on the hem of her organza sari. After that no one much cared if he sat up crosslegged on his bed, hawking and spitting, or lay down flat and turned gray as a corpse. Except, of course, for that pearl amongst pearls, his son Rakesh.

It was Rakesh who brought him his morning tea, not in one of the china cups from which the rest of the family drank, but in the old man’s favorite brass tumbler, and sat at the edge of his bed, comfortable and relaxed with the string of his pajamas dangling out from under his fine lawn night-shirt, and discussed or, rather, read out the morning news to his father. It made no difference to him that his father made no response apart from spitting. It was Rakesh, too, who, on returning from the clinic in the evening, persuaded the old man to come out of his room, as bare and desolate as a cell, and take the evening air out in the garden, beautifully arranging the pillows and bolsters on the divan in the corner of the open verandah. On summer nights he saw to it that the servants carried out the old man’s bed onto the lawn and himself helped his father down the steps and onto the bed, soothing him and settling him down for a night under the stars.

All this was very gratifying for the old man. What was not so gratifying was that he even undertook to supervise his father’s diet. One day when the father was really sick, having ordered his daughter-in-law to make him a dish of soojie halwa and eaten it with a saucerful of cream, Rakesh marched into the room, not with his usual respectful step but with the confident and rather contemptuous stride of the famous doctor, and declared, “No more halwa for you, papa. We must be sensible, at your age. If you must have something sweet, Veena will cook you a little kheer, that’s light, just a little rice and milk. But nothing fried, nothing rich. We can’t have this happ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผลลัพธ์ที่ปรากฏในเอกสารตอนเช้า ราเกสแกนให้เท้าเปล่าบน และชุด นอนของเขา ที่ประตูสวน แล้วไปขึ้นตอนเฉลียงที่พ่อนั่งจิบน้ำชายามเช้าของเขา และก้มกราบลงสัมผัสเท้าของเขา

"ฝ่ายแรก สน" บิดาถาม อย่างเบิกบาน การเข้าถึงเอกสาร

"ที่ด้านบนของรายการปาป้า, "ราเก murmured ถ้ากลัว "ครั้งแรกในประเทศ"

Bedlam ยากจน loose แล้ว ครอบครัว whooped และเต้น เยี่ยมชมคลายการส่งกระแสข้อมูลลงในบ้านสีเหลืองขนาดเล็กที่สุดของถนนเพื่อแสดงความยินดีผู้ปกครองของ Wunderkind นี้ การตบราเกหลังเติมบ้านและสวน ด้วยเสียงและสีของงาน มีสัญญลักษณ์และ halwa ฝ่ายเสื้อผ้า และของขวัญ (พอน้ำพุปากกาจะล่าสุด ปี ได้นาฬิกา) หรือสอง เส้นประสาท และอารมณ์ และความ สุข ในวนหลายสีความภาคภูมิใจและเพิ่งเปิดให้บริการทิวทัศน์แสง: ราเกชายแรกในครอบครัวจะได้รับการศึกษา ดังมากมีการเสียสละเพื่อส่งเขาไปโรงเรียนและวิทยาลัยทางการแพทย์แล้วและ ที่สุดท้ายที่ผลไม้ของพวกเขาเสียสละมาถึง ทอง และรุ่งโรจน์

ทุกคนที่มาเขาบอกว่า " Mubarak, Varmaji ลูกชายของคุณได้นำคุณเกียรติ, " พ่อกล่าวว่า, "ใช่ และคุณรู้อะไรเป็นสิ่งแรกที่เขาได้เมื่อเขาเห็นผลเช้านี้ เขามา และสัมผัสเท้าของฉัน เขาลง และสัมผัสเท้าของฉัน"นี้ย้ายผู้หญิงมากมายในฝูงชนมากว่า พวกเขาได้เห็นยกปลายของ saris รอยป้ายแต้มที่น้ำตาของพวกเขาในขณะที่ผู้ชายถึงออกใบหมากและขนมที่ถูกเสนอสถานบนถาด และจับศีรษะของพวกเขาในใจและอนุมัติของพฤติกรรมดังกล่าว filial เยี่ยง"พวกเขาไม่บ่อยเห็นพฤติกรรมดังกล่าวในบุตรอีก ตกลง enviously เล็กน้อยบางที ออกจากบ้าน บางส่วนของผู้หญิงกล่าวว่า ค้นหา "น้อยครั้งพวกเขาอาจมีบริการขนม ghee บริสุทธิ์" และบางคนกล่าวว่า "ไม่คิด ว่า Varma เก่าไม่ให้ตัวเองออกอากาศ เขาไม่จำเป็นต้องคิดว่า เราจำไม่ได้ว่า เขามาจากตลาดผักตัวเอง บิดาใช้ขายผัก และเขาไม่เคยเห็นภายในโรงเรียน" แต่มีมากกว่า envy กว่า rancor ในเสียงของพวกเขา และมัน เป็น แน่นอน หลีกเลี่ยง — ไม่สนในฝูงน้อยที่ shabby ริมเมืองถูกกำหนดฉายเป็น shone ราเก และผู้รู้ดีกว่าพ่อแม่ตัวเอง?

และที่เริ่มต้น ขั้นตอนแรกของดี กวาดขึ้นไปสูงสดใสชื่อเสียงและโชค วิทยานิพนธ์ที่เขาเขียนในนพ.เขานำราเกเกียรติยังคงมากกว่า ถ้าเฉพาะในวงการแพทย์ที่เลือก เขาได้รับรางวัลเป็นทุนการศึกษา เขาไปสหรัฐอเมริกา (ที่ถูกบิดาเรียนเรียก และสอนว่า ครอบครัว — ไม่อเมริกา ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านไม่รู้เรียกอะไรมัน แต่ คุ้น เคยที่แกรนด์ "สหรัฐอเมริกา") ที่เขาติดตามอาชีพของเขาในอันทรงเกียรติที่สุดของโรงพยาบาลทั้งหมด และชนะ encomiums จากเพื่อนร่วมงานของอเมริกันที่ได้เช่นให้ครอบครัวชื่นชม และเรืองแสง สิ่งเพิ่มเติม เขากลับมา ก็จริงกลับมาที่บ้านสีเหลืองขนาดเล็กในอาณานิคมครั้งใหม่ แต่ขึ้น shabby ที่จุดสิ้นสุดของถนนที่รถตู้ขยะก้นออกเนื้อหา stinking สุกรซันในและผ้าขี้ริ้วขับสร้างกระท่อมของพวกเขาบน ทั้งหมดนึ่ง และสูบบุหรี่ภายนอกเรียบร้อยลวดรั้วและสวน welltended การราเกนี้ส่งคืน และสิ่งแรกที่เขาได้เข้าบ้านถูกจัดส่งจากผนวกเอาของน้องสาวและพี่ชายของเขา และก้มลงสัมผัสเท้าของบิดา

เป็นสำหรับแม่ เธอ gloated ส่วนใหญ่มากกว่าความจริงที่แปลกประหลาดที่เขาไม่ได้แต่งงานในอเมริกา ได้ไม่นำบ้านภรรยาต่างชาติเป็นบ้านของเธอได้เตือนเธอเขาจะ, สำหรับไม่ได้ที่ว่าเด็กผู้ชายอินเดียทั้งหมดไปต่างประเทศสำหรับ แต่ เขาตกลง เกือบจะไม่ มีอาร์กิวเมนต์ จะแต่งงานกับผู้หญิงที่เธอได้เลือกออกมาให้เขาในหมู่บ้านของตนเอง ลูกสาวของเพื่อนวัยเด็ก ผู้หญิงอวบ และตามีตามา ก็ จริง แต่เพื่อไม พลาซิดดังนั้น ดังนั้น complaisant ว่า เธอเล็ดรอดเข้าไปในครัวเรือน และชำระในเช่นเสน่ห์ ดูเหมือนว่าจะขี้เกียจเกินไป และ good-natured เกินไปได้ และก่อให้เกิดราเกลาหน้าแรก และตั้งอิสระ เป็นสาวอื่นอาจทำ สิ่งเพิ่มเติม เธอสวย — สวย อวบ พุดดิ้งโดยเฉพาะ ให้ไปไขมัน — อ่อน ไขมัน เช่นขี้ผึ้งอุ่นแพร่กระจาย — หลังคลอดของทารกครั้งแรกของพวกเขา ลูก แล้วอะไร ไม่ได้มันเรื่อง?

บางปีที่ราเกที่ทำงานในโรงพยาบาลเมือง และรวดเร็วเพิ่มขึ้นไปด้านบนขององค์การบริหาร ทำกรรมการก่อนเขาออกจากการตั้งคลินิกของเขาเอง เขาเอาพ่อในรถของเขา — แอมบาสเดอร์ใหม่ sky-blue กับกระจกสติ๊กเกอร์และเสน่ห์ที่หมุนบนสาย — เพื่อดูคลินิกเมื่อมันถูกสร้างขึ้น และบอร์ดสัญลักษณ์ที่ใหญ่กว่าประตูที่พิมพ์ชื่อเขาในตัวอักษรสีแดง แถวขององศาและคุณสมบัติตามทาส ด้วยสีดำเล็กน้อยมากของเดอะรีเจนท์ หลังจากนั้นชื่อเสียงของเขาดูเหมือนจะ เติบโตเพียงเล็กน้อยหรี่ — หรือบางทีก็เพียงว่า ทุกคนในเมืองมีโตอุ้มที่สุด — แต่มันก็ยังจุดเริ่มต้นของโชคของเขาสำหรับเขาตอนนี้กลายเป็นที่รู้จักไม่เพียงแต่เป็นการดีสุด แต่หมอรวยที่สุดในเมือง

อย่างไรก็ตาม นอกจากนี้ทั้งหมดนี้ไม่ได้สำเร็จในวิคโฮสเทตา ธรรมชาติไม่ มันเป็นความสำเร็จของชีวิต และจะเอาค่าชีวิตของราเก เวลาตั้งคลินิกของเขา บิดาเติบโตขึ้นเป็นคนมีอายุ และออกจากตำแหน่งของเขาลงในน้ำมันก๊าดตัวแทนจำหน่ายของดีโปซึ่งเขาได้ทำงานสี่สิบปี และแม่ของเขาเสียชีวิตทันทีหลังจาก ผีกับแยกกันที่บวกความสุข แต่เพียงแห่งนั้นก็ถูกลูกชายของเธอเองที่ปฏิบัติกับเธอในป่วยล่าสุด และที่นั่งกดเท้าของเธอหรอก — บุตรดังกล่าวเป็นผู้หญิงไม่ได้แบกรับ

สำหรับจะมีการยอมรับ — และไม่สำเร็จมากที่สุด และสุด rancorous ของเพื่อนบ้านก็ไม่ให้ตัวราเกถูกไม่สนอุทิศและคน good-natured อย่างน่าอัศจรรย์ที่ชื่นชมอย่างใดจะเชื่อฟังพ่อแม่ และภรรยาเรื่องตลก และแสดงความกังวลอย่างเท่าเทียมกันสำหรับเด็กของเขาและบิดามารดาของเขา แต่มีสมองจริงภายในนี้สวยงาม และมีรูปแบบสวยงามร่างกายมารยาทที่ดีและประเภทธรรมชาติ และ ระหว่าง ministering กับครอบครัว และเล่นให้เพื่อน และ coaxing พวกเขาทั้งหมดเป็นความรู้สึกยินดี และขอบคุณเนื้อหา เขาได้จริงฝึกมือของเขาเป็นอย่างดี และเกิดการแห่งแพทย์ ศัลยแพทย์ที่ดีจริง ๆ วิธีหนึ่งคน — และเป็นคนที่เกิดมาพ่อแม่ illiterate บิดามีงานเป็นตัวแทนจำหน่ายน้ำมันก๊าดและแม่ของเขามีใช้ชีวิตในห้องครัว — มีสำเร็จ รวม และดำเนินการเช่น medley ของคุณค่า ไม่มีใครสามารถเข้าใจ แต่ทั้งหมดยอมรับว่า ของเขาความสามารถและทักษะ

มันเป็นความแปลกจริง อย่างไรก็ตาม ที่พรสวรรค์และทักษะ ถ้านานเกินไปให้ทำให้ตาพร่า ไปมาที่ที่น่าชื่นชมของสายตาทุกสีจางลงในที่สุด และไม่คันนั้นกะพริบในเกียรติของเขา มีการปลดเกษียณจากการทำงานและมีการสูญเสียภรรยา พ่อเก่าได้อย่างรวดเร็วไปชิ้น อย่างว่า เขาพัฒนาร้องเรียนจำนวนมาก และล้มป่วยบ่อยมาก และ ด้วยโรคลึกลับเช่นบุตรที่อาจไม่ทำเมื่อมันเป็นสิ่งสำคัญและเมื่อมันเป็นเพียงความฝันซะ peevish เขานั่ง huddled บนเตียงสายเกือบทั้งวัน และพัฒนาเป็นนิสัยหมาไม่แดกก็ยืดออก และนอนจริง ๆ ยัง ให้ครอบครัวบินรอบในแผ่นพับ wailing ร้องไห้ และจากนั้น ก็นั่งอัพ แข็ง และอนต์ และไปคายออก gob ใหญ่น้ำหมากว่าเหน็บแนมลักษณะการทำงานของพวกเขา

เขาได้บ่อยครั้งนี้: ได้มีงานเลี้ยงใหญ่ในบ้าน งานวันเกิดสำหรับลูกชายคนเล็ก และเฉลิมฉลองที่ได้เป็น hushed ทันที, ครอบคลุมขึ้น และ hustled ออกไปเมื่อ daughter-in-law ที่ค้นพบ หรือความคิดที่เธอค้นพบ ที่เฒ่า เหยียดจากสิ้นสุดการสิ้นสุดของสตริงที่เตียง มีสูญหายชีพจรของเขา ฝ่ายเทอม ส่วนยุบ แม้เปิดในวงของ mourners เมื่อคนนั่งขึ้น และ daughter-in-law จเป็นรับ gob ของ spittle สีแดงบนเฮ็มของส่าหรี organza ของเธอ หลังจากนั้นไม่มีใคร มากดูแลถ้าเขานั่งอัพ crosslegged บนเตียง ฮอว์คิง และ คาย หรือวางแบน และเกลียดสีเทาเป็นศพ ยกเว้น แน่นอน สำหรับที่เพิร์ลหมู่ไข่มุก บุตรราเก

ก็ราเกผู้นำเขาเขาเช้าชา ไม่อยู่ ในถ้วยจีนจากที่ส่วนที่เหลือของครอบครัวได้ดื่มอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ ใน จอกทองเหลืองที่ชื่นชอบของคน และนั่งที่ขอบเตียง สะดวกสบาย และผ่อนคลาย ด้วยสายอักขระของพระนอนทางที่ห้อยอยู่อย่างเขาปรับคืนเสื้อสนามหญ้า และกล่าวถึง หรือ แต่ อ่านออกข่าวตอนเช้าพ่อ มันไม่แตกต่างกับเขาว่า พ่อของเขาทำให้ไม่มีคำตอบจากคาย ก็ราเก เกินไป ชวน บนกลับจากคลินิกในตอนเย็น คนออกมาจากห้องพัก เป็นเอา desolate เป็นเซลล์ และมีอากาศเย็นออกในสวน จัดเรียงอย่างสวยงามหน้าบนเบาะรองนั่งที่มุมระเบียงเปิด ในคืนฤดูร้อน ที่เขาเห็นนั้นที่มหาดเล็กทำเตียงของชายชราบนสนามหญ้า และพระองค์ช่วยพ่อก้าวลง และ บน เตียง ฝ่าเขา และชำระเขาลงคืนใต้แสงดาวด้วย

ทั้งหมดนี้ไม่พอใจมากสำหรับคน อะไรไม่พอใจให้ได้ว่า เขาแม้ undertook ดูแลอาหารของพ่อ วันหนึ่งเมื่อบิดาถูกจริง ๆ ป่วย มีสั่งสะใภ้ให้เขาจาน soojie halwa และกินกับ saucerful ของครีม ราเกเดินเข้าไปในห้องพัก ไม่ มีขั้นเคารพเขาปกติ แต่ มีความมั่นใจ และค่อนข้างดูถูกย่างกลของแพทย์มีชื่อเสียง และ ประกาศ, " halwa ไม่เพิ่มเติมสำหรับคุณ ปาป้า เราต้องอย่างเหมาะสม อายุของคุณ ก็ต้องหวาน Veena จะปรุง kheer น้อย แสง การเพียงเล็กน้อยข้าว และนม แต่ไม่ ทอด ไม่รวย เราไม่มีนี้ happ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผลลัพธ์ปรากฏขึ้นในตอนเช้า เอกสาร ราเกซ สแกนพวกเขาเท้าเปล่าและอยู่ในชุดนอนของเขา ที่ประตูสวน จากนั้นก็เดินขึ้นบันไดไปที่ระเบียงที่พ่อนั่งจิบชายามเช้าของเขาและก้มลงจับเท้าของเขา . . . . . .

" ส่วนแรก ไอ้ลูกชาย " พ่อถาม ส่งมาถึงสำหรับเอกสาร .

" ที่ด้านบนของรายการ ปาป๊า " ราเกซ บ่นว่าโอ้ว ." ในประเทศ "

หลังคาแดงก็หลุดออกแล้ว ครอบครัว whooped และเต้นได้ ตลอดทั้งวันนักท่องเที่ยวยาวไหลเข้ามาบ้านสีเหลืองเล็ก ๆที่สิ้นสุดของถนนที่จะแสดงความยินดีกับพ่อแม่ของ wunderkind นี้ตบราเกซ บนหลังและเติมบ้านและสวนกับเสียงและสีสันของเทศกาล มีพวงมาลัย halwa และ ,เสื้อผ้าของบริษัทและของขวัญ ( พอน้ำพุปากกาปีล่าสุดนาฬิกาหรือสอง ) , สมองและอารมณ์และความสุขทั้งหมดในหลายสีก็ได้ความภาคภูมิใจและยิ่งใหญ่ส่องแสงทิวทัศน์เปิดใหม่ : Rakesh เป็นลูกแรกในครอบครัวที่จะได้รับการศึกษา ดังนั้นมากได้รับการเสียสละเพื่อที่จะส่งเขาไปโรงเรียน และวิทยาลัยการแพทย์ และสุดท้ายผลของการเสียสละของพวกเขามาถึงทอง และ รุ่งโรจน์

ทุกคนที่มาถึงเขาจะพูดว่า " มูบารัค varmaji ลูกชายของคุณได้นำคุณสิริ " บิดากล่าว " ใช่ และคุณรู้มั้ยว่าอะไรคือสิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเขาเห็นผลลัพธ์เมื่อเช้านี้ ? เขามาและสัมผัสเท้าของฉัน เขาก้มศีรษะลง และสัมผัสเท้าของฉัน" นี่ย้ายจำนวนมากของผู้หญิงในฝูงชนมากที่เห็นพวกเขาจะยกปลายของส่าหรี และป้ายที่น้ำตาของพวกเขาในขณะที่ผู้ชายถึงหาใบพลูและขนมที่ได้รับรอบ ๆบนถาดและสั่นศีรษะของพวกเขาในสงสัยและการอนุมัติของพฤติกรรมของพ่อแม่ที่เป็นแบบอย่าง " ไม่ได้มักจะเห็นพฤติกรรมเช่นนี้ในลูกหลานอีกต่อไป " พวกเขาทั้งหมดตกลงอิจฉาเล็กน้อยกระมัง ออกจากบ้าน บางส่วนของผู้หญิงกล่าวว่า , ดมกลิ่น , " อย่างน้อยในโอกาสเช่นนี้ พวกเขาอาจจะเสิร์ฟขนมและเนยใสบริสุทธิ์ " บางคนกล่าวว่า " คุณไม่คิดว่าเก่า Varma ให้ตัวเองอย่างนี้นะ เขาคงไม่คิดว่าเราจำไม่ได้ว่าเขามาจากตลาดผักเอง พ่อของเขาเคยขายผักและเขาไม่เคยเห็นภายในของโรงเรียน แต่ก็อิจฉามากกว่าความขมขื่นในเสียงของพวกเขา และมันเป็น แน่นอน แน่นอนไม่ได้ทุกลูกในที่โทรมเล็กน้อยอาณานิคมที่ขอบของเมืองถูกกำหนดให้ฉายเป็นราเกซ ส่อง และใครจะรู้ว่าดีกว่าพ่อแม่ตัวเอง

และที่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ก้าวแรกที่ยิ่งใหญ่กวาดขึ้นสู่ความสูงเปล่งปลั่งของชื่อเสียงและโชคลาภ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เขาเขียนสำหรับเขา - นำราเกซยังความรุ่งโรจน์ , ถ้าเพียง แต่ในการเลือก วงการแพทย์ เขาได้รับรางวัลทุนการศึกษา เขาเดินไปที่สหรัฐอเมริกา ( นั่นคือสิ่งที่พ่อของเขาได้เรียนรู้ที่จะเรียกมันและสอนทั้งครอบครัวที่จะพูดไม่ใช่อเมริกา ซึ่งเป็นสิ่งที่เพื่อนบ้านไม่รู้เรียกมัน แต่ด้วยความคุ้นเคย แกรนด์" อเมริกา " ) ที่เขาไล่ตามอาชีพของเขาในที่มีชื่อเสียงที่สุดของทุกโรงพยาบาล และจะ encomiums จากเพื่อนร่วมงานของเขาชาวอเมริกันที่ถ่ายทอดให้เขาชื่นชมและครอบครัวเรืองแสง เกิดอะไรขึ้น เขากลับมา เขาก็กลับมาที่บ้านสีเหลืองขนาดเล็กในอาณานิคมครั้งใหม่ แต่โทรมมากขึ้นที่ปลายสุดของถนนที่ขยะรถตู้ก้นของเหม็น เนื้อหาสำหรับหมูจมูกและผ้าขี้ริ้ว pickers เพื่อสร้างกระท่อมของพวกเขาทั้งหมดที่นึ่งและสูบบุหรี่นอกรั้วลวด welltended เรียบร้อยและสวนกับราเกซ นี้ กลับมา และสิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเข้ามาในบ้านก็จะหลุดจากอ้อมกอดของเขาและพี่น้องและน้อมลงและสัมผัสเท้าของพ่อ

เป็นแม่ของเขา เธอ gloated เป็นที่ตั้งมากกว่า แปลกที่ว่า เขาไม่ได้แต่งงานในอเมริกา ไม่ได้ซื้อบ้านให้ภรรยา ต่างประเทศ เช่น เพื่อนบ้านของเธอได้เตือนเธอไว้ไม่ได้ว่า หนุ่มอินเดียทั้งหมดไปต่างประเทศ ? แทนเขาตกลงเกือบโดยไม่โต้แย้ง แต่งงานกับผู้หญิงที่เธอได้เลือกให้หมู่บ้านของตัวเอง ลูกสาวของเพื่อนในวัยเด็ก และสาวอวบ ไร้การศึกษา มันก็จริง แต่ล้าสมัย จึงสงบเงียบ ดังนั้นการทำให้พอใจที่เธอแอบเข้ามา และตัดสินอย่างมีเสน่ห์และดูเหมือนจะขี้เกียจเกินไปโดยธรรมชาติ แม้พยายามให้ราเกซ หนีออกจากบ้าน และตั้งเป็นอิสระ เป็นสาวอื่น อาจจะได้ทำ มีอะไรเพิ่มเติม เธอสวยจริงๆสวย , อวบ , พุดดิ้งที่ให้วิธีที่จะไขมันอ่อนกระจายไขมันเหมือนขี้ผึ้งอุ่นหลังคลอดของทารก แรกของลูกชาย แล้วเมื่อกี้มันอะไร ?

บางปี ราเกซ ทำงานในโรงพยาบาลในเมืองได้อย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นไปด้านบนของการบริหารองค์กร และทำให้ผู้กำกับก่อนที่เขาซ้ายตั้งคลินิกของเขาเอง เขาเอาพ่อแม่ของเขา car-a ใหม่ฟ้าทูตกับหน้าต่างด้านหลังเต็มรูปแบบของสติกเกอร์และเสน่ห์หมุนเวียนในสตริงเห็นคลีนิคเมื่อมันถูกสร้างขึ้นและขนาดใหญ่ป้ายเหนือประตูที่ชื่อของเขาถูกพิมพ์ด้วยตัวอักษรสีแดงกับแถวขององศาและคุณสมบัติตามต้องการมากน้อยสีดำ ทาสของผู้สำเร็จราชการ หลังจากนั้นชื่อเสียงของเขาดูเหมือนจะเติบโตเพียงเล็กน้อยหรี่หรืออาจเป็นเพียงว่าทุกคนในเมือง ก็เริ่มชินกับมันแล้ว แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของโชคชะตาของเขา ตอนนี้เขากลายเป็นที่รู้จักกันเป็นดีที่สุด แต่หมอที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้คือไม่ได้ในพริบตา แน่นอนว่า ไม่ มันคือผลสัมฤทธิ์ของชีวิต และก็เอาขึ้นราเกซ ทั้งหมดของชีวิต ในเวลาที่เขาตั้งคลินิกของเขา พ่อโตเป็นคนแก่และเกษียณจากตำแหน่งในน้ำมันก๊าด จําหน่าย คลังที่ซึ่งเขาได้ทำงานมา 40 ปี และแม่ของเขาก็เสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นานให้ขึ้นผีพร้อมกับถอนหายใจเสียงอย่างมีความสุข มันเป็นลูกของเธอเอง ที่ปฏิบัติกับเธอในการเจ็บป่วยล่าสุดของเธอและคนที่นั่งกดเท้าของเธอในวินาทีสุดท้ายนั้นเป็นลูกหญิงน้อยได้ . . .

มันต้องเป็นที่ยอมรับและประสบความสำเร็จมากที่สุด และขมขื่นที่สุดของประเทศเพื่อนบ้านก็ไม่ได้ ดังนั้นสหรัฐไม่ได้เป็นเพียงอุทิศให้ลูกชายและน่าอัศจรรย์ อารมณ์ดี ผู้ชายที่ contrived อย่างใด เชื่อฟังพ่อแม่และอารมณ์ขันของเขาและภรรยาของเขาแสดงความกังวลอย่างเท่าเทียมกันสำหรับเด็กและผู้ป่วยของเขาแต่ก็จริงๆสมองภายในนี้อย่างเงาและรูปแบบร่างกายของมารยาทที่ดีและชนิดธรรมชาติและในระหว่างการดูแลกับครอบครัวของเขาและเล่นโฮสต์ไปยังเพื่อนและตามใจพวกเขาทั้งหมดลงในความรู้สึกมีความสุขและรู้สึกขอบคุณมากและเนื้อหา เขาได้ฝึกมือด้วย และออกมาเป็นแพทย์ที่ดี เป็นศัลยแพทย์ที่ดีจริงๆแล้วหนึ่งคน และผู้ชายเกิดมาพ่อแม่ไร้การศึกษา พ่อต้องทำงานเพื่อจําหน่าย น้ำมันก๊าด และแม่ของเขามีการใช้จ่ายชีวิตของเธอในครัวได้สำเร็จรวมและดำเนินการเช่นการผสมของคุณธรรม ไม่มีใครสามารถหยั่งรู้ได้ แต่ยอมรับว่า ของเขา ความสามารถและทักษะ

มันคือความเป็นจริง แปลกแต่ พรสวรรค์และทักษะ ถ้าแสดงผลนานเกินไป หยุดเกมมหัศจรรย์คนพันลึกต่อมาที่นิยมมากที่สุดของทุกสายตา ในที่สุดจางหายและไม่กระพริบตา ในพระสิริของพระองค์ การปลดเกษียณจากงานและต้องสูญเสียภรรยา พ่อเก่าอย่างรวดเร็วไปชิ้น อย่างที่พวกเขาพูดเขาได้รับการร้องเรียนมากและป่วยบ่อยครั้ง และโรคลึกลับที่แม้แต่ลูกชายยังไม่ทำออกมา เมื่อมันเป็นสิ่งที่สำคัญเมื่อมันเป็นเพียงความเพ้อฝัน ขี้งอน . เขานั่งเบียดเสียดกันบนเตียงสตริงของเขามากที่สุดของวันและพัฒนานิสัยของการยืดและสูตรออกมาโกหกอย่างนิ่งช่วยให้ครอบครัวที่จะบินรอบ ๆตัวเขาในพนัง , ร้องไห้และร้องไห้ จากนั้นก็นั่งแข็งและหลังโค้ง และคายออกมาก้อนกลมใหญ่ พลู น้ำถ้าจะเลียนแบบพฤติกรรมของพวกเขา .

เขาทำครั้งนี้ครั้งเดียวบ่อยเกินไป : มีงานเลี้ยงใหญ่ ในบ้าน , วันเกิด สำหรับลูกชายคนเล็ก และฉลองได้ก็จะเงียบกลบเกลื่อนและไล่ต้อนออกไปเมื่อลูกสะใภ้ค้นพบ หรือคิดว่าเธอค้นพบว่าชายชรา , ยืดออกจากปลายปลายเตียงสตริงของเขาได้สูญเสียชีพจรของเขา งานเลี้ยงเลิก ยุบก็กลายเป็นวงดนตรีของ mourners เมื่อชายชราลุกขึ้นนั่งและลูกสะใภ้ฟั่นเฟือน ได้รับจำนวนมากของน้ำลายสีแดงขวาบนขอบของผ้าส่าหรีหลังจากนั้นไม่มีใครสนใจมากถ้าเขาลุกขึ้นนั่ง crosslegged บนเตียงของเขา ฮอว์คิงและคาย หรือวางแบนและกลายเป็นสีเทาเหมือนศพ ยกเว้น แน่นอน ว่าเพิร์ลในหมู่ไข่มุก ลูกชายของเขาราเกซ

มันคือราเกซ ใครทำให้เขาชาตอนเช้าของเขา ไม่ใช่ในจีนหนึ่งถ้วยจากที่ส่วนที่เหลือของครอบครัวดื่ม แต่ใน Tumbler ทองเหลืองที่ชื่นชอบของชายชรา นั่งอยู่ที่ขอบเตียงของเขาความสะดวกสบายและผ่อนคลายกับสตริงของชุดนอนห้อยออกมาจากใต้เสื้อของเขาก็ได้ที่สนามหญ้าคืน และกล่าวถึงหรือมากกว่าอ่านข่าวตอนเช้ากับพ่อ มันทำให้ไม่แตกต่างกับเค้าที่คุณพ่อของเขา ทำให้การตอบสนองไม่แตกต่างจากคาย มันคือราเกซ ด้วย ผู้ที่กลับมาจากคลินิกในยามเย็น ชวนให้ชายคนนั้นออกมาจากห้องของเขาเป็นเปลือยและรกร้างเป็นเซลล์ และนำอากาศเย็นที่สวนข้างนอกสวยงามจัดหมอนและสนับสนุนบนโซฟาในมุมของระเบียงเปิด ในคืนฤดูร้อนที่เขาเห็นได้ว่าข้าราชการทำเตียงของชายชราลงบนสนามหญ้า และเขาช่วยพ่อของเขาลงตามขั้นตอนและบนเตียง ปลอบใจเขา และการจ่ายเงินเขาลงใต้กลางคืนดาว

ทั้งหมดนี้ คือ พอใจมากสำหรับคนแก่ อะไรก็ไม่ค่อยพอใจที่เขารับหน้าที่ดูแลอาหารของพ่อ วันหนึ่งเมื่อพ่อป่วยจริงๆ มีสั่งลูกสะใภ้ของเขาเพื่อให้เขาจาน soojie halwa และกินมันกับ Saucerful ครีม ราเกซ เดินเข้ามาในห้องประกาศไม่เคารพของเขากับขั้นตอนปกติ แต่ด้วยความมั่นใจ และค่อนข้างดูถูกก้าวย่างของหมอชื่อดัง และ " ไม่มี halwa สำหรับคุณค่ะ เราต้องมีสติสัมปชัญญะ ที่อายุของคุณ ถ้าคุณต้องมีของหวาน วีณา จะทำนมน้อยที่เบาเพียงข้าวและนม แต่ไม่มีอะไรที่ทอด ไม่มีอะไรมากมาย เราไม่สามารถมีขึ้นนี้