The Master SMEs Promotion Plan (200

The Master SMEs Promotion Plan (2002-2008) was the government plan issued under the SMEs Promotion Act (2000) which gave the definition of SMEs based on number of employees and amount of fixed assets or paid up capital (Industrial Ministry Regulation, 11 September 2008). While that defined by EU including the amount of sales and degree of independence in SMEsí Management. To be independent means less than 25% of total shares are hold by minor shareholders. However, based on the mentioned master plan, the Thai government was able to classify the SMEs group more clearly and lead to more efficiently in assessing, and following up. Under the government promotion plan, SMEs are classified into 4 groups i.e., local SMEs, Exporters, New Innovative Entrepreneurs, Community Enterprises. The office of SMEs Promotion is assigned to coordinate among related organizations so that they keep the same track and direction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนการส่งเสริม SMEs หลัก (2002-2008) เป็นแผนของรัฐบาลที่ออกภายใต้พระราชบัญญัติส่งเสริม SMEs (2000) ซึ่งให้คำจำกัดความของ SMEs ตามจำนวนพนักงานและจำนวนเงินของสินทรัพย์ถาวร หรือเงินทุน (อุตสาหกรรมกระทรวงกฎระเบียบ 11 2551 กันยายน) ในขณะที่กำหนด โดยสหภาพยุโรปรวมทั้งยอดขายและระดับของความเป็นอิสระในการบริหารจัดการ SMEsí จะ หมายถึงอิสระ น้อยกว่า 25% ของจำนวนหุ้นถือ โดยผู้ถือหุ้นรายย่อย อย่างไรก็ตาม ตามแผนหลักดังกล่าว รัฐบาลไทยก็สามารถที่จะจัดประเภทกลุ่ม SMEs ได้ชัดเจนมากขึ้น และนำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพในการประเมิน และติดตาม ภายใต้แผนการส่งเสริมของรัฐบาล SMEs จะแบ่งเป็น 4 กลุ่มเช่น เฉพาะ SMEs วิสาหกิจชุมชน ผู้ส่งออก ผู้ ประกอบการสร้างสรรค์ใหม่ มีการกำหนดให้สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการประสานงานระหว่างองค์กรที่เกี่ยวข้องเพื่อให้พวกเขาให้ติดตามเดียวกันและทิศทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนแม่บท SMEs โปรโมชั่น (2002-2008) เป็นแผนของรัฐบาลที่ออกภายใต้พระราชบัญญัติ SMEs โปรโมชั่น (2000) ซึ่งได้ให้นิยามของ SMEs ขึ้นอยู่กับจำนวนของพนักงานและปริมาณของสินทรัพย์ถาวรหรือทุนชำระแล้ว (อุตสาหกรรมกระทรวงระเบียบ 11 กันยายน 2008) ในขณะที่กำหนดโดยสหภาพยุโรปรวมทั้งปริมาณการขายและระดับของความเป็นอิสระในการบริหารSMEsí ที่จะเป็นอิสระหมายถึงน้อยกว่า 25% ของจำนวนหุ้นที่มีการถือโดยผู้ถือหุ้นรายย่อย แต่ขึ้นอยู่กับการจัดทำแผนแม่บทดังกล่าวรัฐบาลไทยก็สามารถที่จะจำแนกกลุ่มผู้ประกอบการ SMEs ได้อย่างชัดเจนมากขึ้นและนำไปสู่การมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการประเมินและติดตาม ภายใต้แผนโปรโมชั่นของรัฐบาลผู้ประกอบการ SMEs จะแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มคือผู้ประกอบการ SMEs ในท้องถิ่น, ส่งออก, ผู้ประกอบการที่เป็นนวัตกรรมใหม่, วิสาหกิจชุมชน สำนักงานส่งเสริมผู้ประกอบการ SMEs ที่ได้รับมอบหมายในการประสานงานระหว่างองค์กรที่เกี่ยวข้องเพื่อให้พวกเขาให้ติดตามกันและทิศทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นายแผนส่งเสริมเอสเอ็มอี ( 2002-2008 ) เป็นแผนของรัฐบาลที่ออกภายใต้พระราชบัญญัติการส่งเสริม SMEs ( 2000 ) ซึ่งได้ให้นิยามของ SMEs ตามจำนวนพนักงานและปริมาณของสินทรัพย์ถาวร หรือจ่ายเงินทุน ( กระทรวงอุตสาหกรรมการควบคุม , 11 กันยายน 2551 ) ในขณะที่ที่กำหนดโดยสหภาพยุโรป รวมถึงยอดขายและระดับของความเป็นอิสระในการจัดการเมือง SMEs เป็นอิสระ หมายถึง น้อยกว่าร้อยละ 25 ของหุ้นทั้งหมด จะถือโดยผู้ถือหุ้นรายย่อย อย่างไรก็ตาม ตามแผนดังกล่าว รัฐบาลสามารถจำแนกกลุ่ม SMEs ได้ชัดเจนมากขึ้นและนำไปสู่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการจัดการและติดตาม . ภายใต้แผนส่งเสริม SMEs ของรัฐบาล แบ่งเป็น 4 กลุ่ม คือ ท้องถิ่น ผู้ประกอบการ ผู้ส่งออก นวัตกรรมใหม่ ผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน สำนักงานส่งเสริม SMEs ได้รับมอบหมายให้ประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อให้พวกเขาติดตามเดียวกันและทิศทาง