Chapter 13“Put my bag in the front

Chapter 13
“Put my bag in the front bedroom, Calpurnia,” was the first thing Aunt Alexandra
said. “Jean Louise, stop scratching your head,” was the second thing she said.
Calpurnia picked up Aunty’s heavy suitcase and opened the door. “I’ll take it,”
said Jem, and took it. I heard the suitcase hit the bedroom floor with a thump. The
sound had a dull permanence about it. “Have you come for a visit, Aunty?” I
asked. Aunt Alexandra’s visits from the Landing were rare, and she traveled in
state. She owned a bright green square Buick and a black chauffeur, both kept in
an unhealthy state of tidiness, but today they were nowhere to be seen.
“Didn’t your father tell you?” she asked.
Jem and I shook our heads.
“Probably he forgot. He’s not in yet, is he?”
“Nome, he doesn’t usually get back till late afternoon,” said Jem.
“Well, your father and I decided it was time I came to stay with you for a while.”
“For a while” in Maycomb meant anything from three days to thirty years. Jem
and I exchanged glances.
“Jem’s growing up now and you are too,” she said to me. “We decided that it
would be best for you to have some feminine influence. It won’t be many years,
Jean Louise, before you become interested in clothes and boys—”
I could have made several answers to this: Cal’s a girl, it would be many years
before I would be interested in boys, I would never be interested in clothes… but
I kept quiet.
“What about Uncle Jimmy?” asked Jem. “Is he comin‘, too?”
“Oh no, he’s staying at the Landing. He’ll keep the place going.”
The moment I said, “Won’t you miss him?” I realized that this was not a tactful
question. Uncle Jimmy present or Uncle Jimmy absent made not much difference,
he never said anything. Aunt Alexandra ignored my question.
I could think of nothing else to say to her. In fact I could never think of anything
to say to her, and I sat thinking of past painful conversations between us: How are
you, Jean Louise? Fine, thank you ma’am, how are you? Very well, thank you,
what have you been doing with yourself? Nothin‘. Don’t you do anything? Nome.
Certainly you have friends? Yessum. Well what do you all do? Nothin’.
It was plain that Aunty thought me dull in the extreme, because I once heard her
tell Atticus that I was sluggish.
There was a story behind all this, but I had no desire to extract it from her then.
Today was Sunday, and Aunt Alexandra was positively irritable on the Lord’s
Day. I guess it was her Sunday corset. She was not fat, but solid, and she chose
protective garments that drew up her bosom to giddy heights, pinched in her
waist, flared out her rear, and managed to suggest that Aunt Alexandra’s was once
an hour-glass figure. From any angle, it was formidable.
The remainder of the afternoon went by in the gentle gloom that descends when
relatives appear, but was dispelled when we heard a car turn in the driveway. It
was Atticus, home from Montgomery. Jem, forgetting his dignity, ran with me to
meet him. Jem seized his briefcase and bag, I jumped into his arms, felt his vague
dry kiss and said, “‘d you bring me a book? ’d you know Aunty’s here?”
Atticus answered both questions in the affirmative. “How’d you like for her to
come live with us?”
I said I would like it very much, which was a lie, but one must lie under certain
circumstances and at all times when one can’t do anything about them.
“We felt it was time you children needed—well, it’s like this, Scout,” Atticus
said. “Your aunt’s doing me a favor as well as you all. I can’t stay here all day
with you, and the summer’s going to be a hot one.”
“Yes sir,” I said, not understanding a word he said. I had an idea, however, that
Aunt Alexandra’s appearance on the scene was not so much Atticus’s doing as
hers. Aunty had a way of declaring What Is Best For The Family, and I suppose
her coming to live with us was in that category.
Maycomb welcomed her. Miss Maudie Atkinson baked a Lane cake so loaded
with shinny it made me tight; Miss Stephanie Crawford had long visits with Aunt
Alexandra, consisting mostly of Miss Stephanie shaking her head and saying,
“Uh, uh, uh.” Miss Rachel next door had Aunty over for coffee in the afternoons,
and Mr. Nathan Radley went so far as to come up in the front yard and say he was
glad to see her.
When she settled in with us and life resumed its daily pace, Aunt Alexandra
seemed as if she had always lived with us. Her Missionary Society refreshments
added to her reputation as a hostess (she did not permit Calpurnia to make the
delicacies required to sustain the Society through long reports on Rice Christians);
she joined and became Secretary of the Maycomb Amanuensis Club. To all
parties present and participating in the life of the county, Aunt Alexandra was one
of the last of her kind: she had river-boat, boarding-school manners; let any moral
come along and she would uphold it; she was born in the objective case; she was
an incurable gossip. When Aunt Alexandra went to school, self-doubt could not
be found in any textbook, s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 13"ใส่ถุงในห้องนอนด้านหน้า Calpurnia เป็นสิ่งแรกที่ป้าอเล็กซานดร้ากล่าวว่า "Jean Louise หยุดเกาหัวของคุณ เป็นสิ่งที่สองที่เธอกล่าวว่าCalpurnia หยิบกระเป๋าหนักของป้า และเปิดประตู "ฉันจะใช้มันกล่าวว่า Jem และเอามัน ผมได้ยินกระเป๋าตีชั้นนอนกับ thump การเสียงมีความยั่งยืนมั่นคงเบื่อมัน "คุณมาสำหรับการเยี่ยมชม ป้า" ผมถาม เข้าชมป้าอเล็กซานดร้าที่ลงได้ยาก และเธอเดินทางในสถานะ เธอเป็นเจ้าของ Buick สี่เหลี่ยมสีเขียวสดใสและขับรถสีดำ ทั้งสองเก็บไว้ในสถานะไม่แข็งแรงของกลาง แต่วันนี้ พวกเขาก็ไม่ได้"ไม่ได้คุณพ่อของคุณบอกคุณ" เธอถามJem และส่ายหัวของเรา"คงเขาลืม เขาไม่ได้อยู่ยัง เขา""โนม เขาไม่มักจะกลับมาจนบ่าย Jem กล่าว"ดี คุณพ่อและตัดสินใจเวลาที่ผมมาพักกับคุณในขณะนี้""ในขณะ" ใน Maycomb หมายถึง อะไรจากสามวันสามสิบปี Jemและผมเปลี่ยนสายตาแปลก"Jem ของถึงตอนนี้ การจะเกินไป เธอกล่าวว่า ฉัน "เราตัดสินใจจะดีที่สุดสำหรับคุณที่จะมีอิทธิพลต่อผู้หญิงบาง ไม่หลายปีJean Louise ก่อนมาสนใจเด็กชายและเสื้อผ้า — "เราอาจได้คำตอบมากมายที่นี้: Cal ของผู้หญิง มันจะเป็นเวลาหลายปีก่อนที่ฉันจะสนใจในเด็กผู้ชาย ฉันไม่เคยจะสนใจในเสื้อผ้า... แต่ผมเก็บเงียบ"คืออะไรลุง Jimmy" ถาม Jem "คือเขา comin' เกินไป""โอ้ ไม่ เขาจะอยู่ที่การลง เขาจะให้ไป"ขณะที่ผมบอก "ไม่คุณ พลาดเขา" ฉันรู้ว่า เรื่องนี้ไม่มี tactfulคำถามที่ ปัจจุบันลุง Jimmy หรือลุง Jimmy ขาดทำไม่แตกต่างกันเขาไม่เคยว่า อะไร อเล็กซานดร้าป้าละเว้นคำถามของฉันฉันมีอะไรที่จะพูดกับเธอ ในความเป็นจริงไม่ฉันอะไรจะพูดกับ เธอ และฉันนั่งคิดมาเจ็บสนทนาระหว่างเรา: วิธีกำลังคุณ Jean Louise ดี ขอบคุณ ma'am คุณเป็นอย่างไร ดี ขอบคุณสิ่งที่ได้คุณทำกับตัวเอง นัททินอ คุณไม่ทำอะไร โนมแน่นอนคุณมีเพื่อนหรือไม่ Yessum ดีทุกอย่างไร นัททินอมันเป็นธรรมดาที่ป้าคิดว่า ฉันน่าเบื่อที่สุด เนื่องจากผมเคยได้ยินเธอบอก Atticus ที่ ผมซบเซามีเรื่องราวเบื้องหลังทั้งหมด แต่ผมไม่อยากแยกจากเธอแล้ววันนี้อาทิตย์ และอเล็กซานดร้าป้าแปรปรวนบวกบนของพระเจ้าวัน ผมคิดว่า มันเป็นของเธอรัดวันอาทิตย์ เธอไม่อ้วน แต่แข็ง และเธอเลือกเสื้อผ้าป้องกันที่ดึงขึ้นคู่หูของเธอจะหวิวสูง บีบในเธอเอว บานออกด้านหลังของเธอ และจัดการแนะนำว่า ป้าอเล็กซานดร้าเคยรูปแก้วชั่วโมง จากมุมใด ๆ มันก็น่ากลัวส่วนที่เหลือของตอนบ่ายไปโดยในหม่นหมองลงเบา ๆ ที่ต่ำลงเมื่อญาติปรากฏ แต่ถูกยกเลิกผลได้เมื่อเราได้ยินรถในถนน มันถูก Atticus บ้านจากโรง Jem ลืมศักดิ์ศรีของเขา วิ่งกับผมพบกับเขา Jem ยึดกระเป๋าเอกสารและกระเป๋าของเขา ฉันไปเป็นแขนของเขา ความรู้สึกของเขาคลุมเครือจูบแห้ง และกล่าว ว่า, "จะคุณมาหนังสือ? ' d ที่คุณรู้ว่าป้าของที่นี่"Atticus ตอบคำในยืนยัน "อยากให้เธอไปมาอยู่กับเรา"ว่า ต้องการมาก ซึ่งเป็นการโกหก แต่หนึ่งต้องอยู่ในบางสถานการณ์ และตลอดเวลาเมื่อหนึ่งไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับพวกเขา"เรารู้สึกว่า มันเป็นเวลาที่เด็กจำเป็น — ดี มันเป็นเช่นนี้ ลูกเสือ, " Atticusกล่าวว่า "ของคุณป้าของทำฉันโปรดปรานเป็นคุณทั้งหมด ฉันไม่สามารถเข้าพักที่นี่ทุกวันกับคุณ และในฤดูร้อนจะเป็นร้อน""ใช่ครับ ว่า ไม่เข้าใจคำเขากล่าวว่า ผมมีความคิด อย่างไรก็ตาม ที่ป้าอเล็กซานดร้าปรากฏบนฉากไม่ Atticus มากของทำเป็นเธอ ป้ามีวิธีการประกาศสิ่งดีที่สุดสำหรับการครอบครัว และฉันคิดว่าเธอมาอยู่กับเราได้ในประเภทMaycomb ต้อนรับเธอ นางสาว Maudie Atkinson อบอยู่ในเลนเค้กโหลดดังนั้นมี shinny มันทำให้ผมแน่น นางสาวสเตฟานีครอว์ฟอร์ดได้ยาวเข้ากับป้าอเล็กซานดร้า ส่วนใหญ่ประกอบด้วยนางสาวสเตฟานีสั่นเธอหัวและพูดว่า"Uh, uh, uh" นางสาว Rachel ประตูถัดไปมีป้าผ่านกาแฟในช่วงบ่ายนาย Nathan Radley ไปจนถึงในลานด้านหน้า และพูดว่าเขาเป็นดีใจที่เห็นเธอเมื่อเธอตัดสิน ด้วยเราและชีวิตดำเนินก้าวของทุกวัน ป้าอเล็กซานดร้าดูเหมือน ว่า เธอได้อาศัยอยู่กับเรา เธอดื่มสังคมศาสนาเพิ่มชื่อเสียงของเธอเป็น (เธอไม่อนุญาต Calpurnia ให้การอาหารจำเป็นในการรักษาสังคมคริสเตียนข้าวยาวรายงาน);เธอได้เข้าร่วม และเป็น เลขานุการสโมสร Amanuensis Maycomb ทั้งหมดบุคคลที่เข้าร่วม กิจกรรมในชีวิตของเขต อเล็กซานดร้าป้าเป็นหนึ่งสุดท้ายของชนิดของเธอ: เธอมีเรือแม่น้ำ โรงเรียนประจำมารยาท ให้มีคุณธรรมมาพร้อม และเธอจะรักษามัน เธอเกิดในกรณีวัตถุประสงค์ เธอยยามไม่สามารถรักษาได้ เมื่อป้าอเล็กซานดร้าไปโรงเรียน สงสัยในตนเองไม่พบได้ในตำราใด ๆ s