ทันที่ทีเขาเหยียบแผ่นดิน น้ำตาเขาร่วงไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ภาพที่เห็น ปรากฏแก่สายตา บ้านเมืองถูกทำลายอย่างย่อยยับ ป่าไม้ของชุมชนราบเป็นหน้ากลอง ไม่มีแม้เสียงนกหรือสัตว์เล็กๆ เช่นกระรอก กระต่าย ให้เห็น เขาถอนหายแล้วถอนหายใจอีก ทันนั้นใดเขาได้ยินเสียงทักทายแว่วมาแต่ไกล “สวัสดีท่าน วันชัย วงษา” เสียงนายอำเภอไพฑูรย์ รักประเทศ ทักทายพร้อมกับแนะนำให้วันชัยรู้จัก “นี่คือท่าน รองผู้ว่าราชการ วีรศักดิ์ วิจิตรแสงสี และคุณนายสุทธิพรครับ” วันชัย วงษา ยกมือกล่าวสวัสดีอย่างสุภาพ นายอำเภอแนะนำต่อ วันชัยผู้นี้ไปอยู่ที่ไหนผมรับรองว่าบ้านเมืองจะกลับสภาพเดิมและดีกว่าเดิมภายใน 2-3 ปี วันชัยอดยิ้มไม่ได้ แต่ท่านรองผู้ว่า กล่าวขึ้นว่า “ยินดีต้อนรับครับเราจะมาร่วมมือกันพัฒนาบ้านเมืองของเราให้เจริญยิ่งขึ้น”