Bickell et al. [2 0] in 1994 tested

Bickell et al. [2 0] in 1994 tested this concept in hypotensive patients with penetrating injuries to the torso. They compared immediate and delayed fluid resuscitation and reported that aggressive administration of intravenous fluids should be delayed until the time of operative intervention. Thus, Bickell et al. supported the concept of bringing the patient as quickly as possible to the trauma center and restricting fluid resuscitation until the time of
operative intervention. Recently, a retrospective cohort study of patients from the American Trauma Data Bank [ 21 ] suggested that there was no survival benefit for prehospital IV placement or IV fluid administration. This concept could be limited by factors, such as older patients, severe brain injuries, or longer prehospital transport times (rural trauma). Future studies are required to clarify the
volume and the timing of fluid resuscitation before surgical or angiographic embolization bleeding control. Minimal volume resuscitation is preferable to aggressive volume resuscitation before active bleeding has been controlled

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bickell และ al. [2 0] ทดสอบแนวคิดนี้ในผู้ป่วยบาดเจ็บที่ผิวหนังลำตัว hypotensive ในปี 1994 พวกเขาเปรียบเทียบทันที และล่าช้า fluid resuscitation และรายงานที่ บริหารเชิงรุกของของเหลวที่ฉีดควรล่าช้าจนถึงเวลาจัดการวิธีปฏิบัติตนภาย ดังนั้น Bickell et al. สนับสนุนแนวคิดของการนำผู้ป่วยอย่างรวดเร็วที่สุดศูนย์บาดเจ็บ และการจำกัด fluid resuscitation จนถึงเวลาวิธีปฏิบัติตนภายแทรกแซง เมื่อเร็ว ๆ นี้ การศึกษา cohort คาดผู้ป่วยจากอเมริกันบาดเจ็บข้อมูลธนาคาร [21] แนะนำว่า มีประโยชน์ไม่รอด prehospital IV วางหรือ IV fluid ดูแล แนวคิดนี้อาจถูกจำกัด โดยปัจจัย เช่นผู้ป่วยเก่า บาดเจ็บที่สมองรุนแรง หรือขนยาว prehospital เวลา (บาดเจ็บชนบท) การศึกษาในอนาคตจำเป็นต้องชี้แจงการปริมาณและระยะเวลาของ fluid resuscitation ก่อนผ่าตัด หรือ angiographic embolization เลือดควบคุม Resuscitation ปริมาณน้อยใช้การ resuscitation เสียงก้าวร้าวก่อนเลือดออกใช้งานมีการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bickell et al, [2 0] ในปี 1994 แนวคิดการทดสอบในผู้ป่วยความดันโลหิตตกนี้กับการเจาะได้รับบาดเจ็บที่ลำตัว พวกเขาเมื่อเทียบกับการช่วยชีวิตของเหลวทันทีและล่าช้าและมีการรายงานว่าการบริหารงานเชิงรุกของของเหลวทางหลอดเลือดดำควรล่าช้าจนกว่าจะถึงเวลาของการแทรกแซงการผ่าตัด ดังนั้น Bickell et al, สนับสนุนแนวคิดของการนำผู้ป่วยได้อย่างรวดเร็วเป็นไปได้ที่จะศูนย์อุบัติเหตุและการ จำกัด
การช่วยชีวิตของเหลวจนกว่าจะถึงเวลาของการแทรกแซงการผ่าตัด เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาการศึกษาย้อนหลังของผู้ป่วยจากอเมริกันบาดเจ็บข้อมูลธนาคาร [21] ชี้ให้เห็นว่าไม่มีประโยชน์อยู่รอดสำหรับตำแหน่ง IV นอกโรงพยาบาลหรือ IV บริหารของเหลว แนวคิดนี้อาจถูก จำกัด ด้วยปัจจัยต่างๆเช่นผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าสมองได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงหรือนานกว่าครั้งการขนส่งนอกโรงพยาบาล (บาดเจ็บในชนบท) การศึกษาในอนาคตจะต้องชี้แจงปริมาณและระยะเวลาของการช่วยชีวิตของเหลวก่อน embolization หรือการผ่าตัดหลอดเลือดควบคุมเลือด
การช่วยชีวิตปริมาณน้อยที่สุดเป็นที่นิยมในการช่วยชีวิตปริมาณเชิงรุกก่อนที่จะมีเลือดออกที่ใช้งานได้รับการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

bickell et al . [ 1 ] ในปี 1994 ทดสอบแนวคิดนี้ในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่มีการเจาะบาดเจ็บที่ลำตัว พวกเขาเปรียบเทียบทันที และล่าช้าของเหลวผายปอด และรายงานการบริหารเชิงรุกของฉีดของเหลวควรจะล่าช้าออกไปจนกว่าจะถึงเวลาของการผ่าตัด . ดังนั้น bickell et al .สนับสนุนแนวคิดของการนำผู้ป่วยให้เร็วที่สุดเพื่อศูนย์อุบัติเหตุและ จำกัด การผายปอดของเหลวจนถึงเวลา
การผ่าตัด . เมื่อเร็วๆ นี้ ติดตามศึกษาย้อนหลังผู้ป่วยจากธนาคารข้อมูลอุบัติเหตุอเมริกัน [ 21 ] แนะนำว่า ไม่มีรอด ประโยชน์สำหรับตำแหน่ง 4 ผู้บาดเจ็บหรือการบริหารของเหลว IVแนวคิดนี้อาจถูกจำกัดด้วยปัจจัย เช่น ผู้ป่วยสูงอายุ การบาดเจ็บที่สมองอย่างรุนแรง หรือเวลาขนส่งผู้บาดเจ็บอีกต่อไป ( trauma ชนบท ) การศึกษาในอนาคตจะต้องชี้แจง
ปริมาณและระยะเวลาของของเหลวผายปอด ก่อนผ่าตัด หรือ ฉีดสารอุดหลอดเลือด angiographic ไหลควบคุมการผายปอดปริมาณน้อยที่สุดดีกว่าก้าวร้าวปริมาณการช่วยชีวิตก่อนเลือดออกอยู่ถูกควบคุม