A B S T R A C TBackgroundOptimal ti

A B S T R A C T
Background
Optimal timing for clamping of the umbilical cord at birth is unclear. Early clamping allows for immediate resuscitation of the newborn.
Delaying clamping may facilitate transfusion of blood between the placenta and the baby.
Objectives
To delineate the short- and long-term effects for infants born at less than 37 completed weeks’ gestation, and their mothers, of early
compared to delayed clamping of the umbilical cord at birth.
Search strategy
We searched the Cochrane Pregnancy and Childbirth Group trials register (2 February 2004), the Cochrane Neonatal Group trials
register (2 February 2004), the Cochrane Central Register of Controlled Trials (The Cochrane Library, Issue 1, 2004), PubMed (1966
to 2 February 2004) and EMBASE (1974 to 2 February 2004).
Selection criteria
Randomized controlled trials comparing early with delayed (30 seconds or more) clamping of the umbilical cord for infants born before
37 completed weeks’ gestation.
Data collection and analysis
Three reviewers assessed eligibility and trial quality.
Main results
Seven studies (297 infants) were eligible for inclusion. The maximum delay in cord clamping was 120 seconds. Delayed cord clamping
was associated with fewer transfusions for anaemia (three trials, 111 infants; relative risk (RR) 2.01, 95% CI 1.24 to 3.27) or low blood
pressure (two trials, 58 infants; RR 2.58, 95% CI 1.17 to 5.67) and less intraventricular haemorrhage (five trials, 225 infants; RR 1.74,
95% CI 1.08 to 2.81) than early clamping.
Authors’ conclusions
Delaying cord clamping by 30 to 120 seconds, rather than early clamping, seems to be associated with less need for transfusion and
less intraventricular haemorrhage. There are no clear differences in other outcomes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A B S T R C Tพื้นหลังเวลาเหมาะสมที่สุดสำหรับการล็อคของสายสะดือที่เกิดไม่ชัดเจน ล็อคต้นให้การ resuscitation ทันทีของทารกอาจล่าช้าการล็อคช่วยฉีดเลือดเข้าสู่รกและทารกวัตถุประสงค์จะไปสั้น และระยะยาวผลกระทบสำหรับทารกที่น้อยกว่า 37 เสร็จสมบูรณ์สัปดาห์ครรภ์ และแม่ของพวกเขา ของต้นเมื่อเทียบกับการล็อคของสะดือที่ที่เกิดความล่าช้าค้นหากลยุทธ์เราค้นขั้นตั้งครรภ์และคลอดบุตร กลุ่มทดลองลงทะเบียน (2 2004 กุมภาพันธ์), การทดลองขั้น กลุ่มทารกแรกเกิดลงทะเบียน (2 2004 กุมภาพันธ์), การลงทะเบียนกลางขั้นของการทดลองควบคุม (เดอะขั้นไลบรารี ปัญหา 1, 2004), PubMed (1966การ 2 2004 กุมภาพันธ์) และ EMBASE (1974 ถึง 2 2004 กุมภาพันธ์)เกณฑ์การเลือกควบคุม randomized การทดลองเปรียบเทียบกับต้นที่ล่าช้า (30 วินาทีหรือมากกว่า) การล็อคของสะดือที่สำหรับทารกเกิดก่อน37 สัปดาห์ครรภ์ที่เสร็จสมบูรณ์รวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ทานสามประเมินเหมาะสมและมีคุณภาพทดลองใช้ผลลัพธ์หลักศึกษา 7 (297 ทารก) ได้รับการรวมไว้ ความล่าช้าสูงสุดในการล็อคสายเป็น 120 วินาที ล็อคสายล่าช้าเชื่อมโยงกับถ่ายน้อยลงสำหรับโรคโลหิตจาง (ทดลองสาม ทารก 111 ความเสี่ยงสัมพัทธ์ (RR) 2.01, 95% CI 1.24-3.27) หรือเลือดน้อยความดัน (ทดลองสอง ทารก 58 RR 2.58, 95% CI ความ 1.17-5.67) และน้อย กว่า haemorrhage intraventricular (ทดลอง 5, 225 ทารก RR 1.7495% CI 1.08-2.81) กว่าการล็อคก่อนข้อสรุปของผู้เขียนล่าช้าสายล็อค 30-120 วินาที มากกว่าช่วงการล็อค ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับต้องน้อยกว่าการฉีด และhaemorrhage intraventricular น้อย มีความแตกต่างไม่ชัดเจนในผลอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อพื้นหลังระยะเวลาที่เหมาะสมสำหรับการจับยึดของสายสะดือที่เกิดก็ไม่มีความชัดเจน หนีบต้นช่วยให้การช่วยชีวิตทันทีของทารกแรกเกิด. ล่าช้าหนีบอาจอำนวยความสะดวกในการถ่ายเลือดระหว่างรกและทารก. วัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ระยะสั้นและผลกระทบระยะยาวสำหรับทารกเกิดที่น้อยกว่า 37 เสร็จสิ้นการตั้งครรภ์สัปดาห์ที่ผ่านมาและแม่ของพวกเขา ของต้นเมื่อเทียบกับหนีบล่าช้าของสายสะดือที่เกิด. กลยุทธ์การค้นหาเราสืบค้นตั้งครรภ์ Cochrane และการคลอดบุตรการทดลองกลุ่มลงทะเบียน (2 กุมภาพันธ์ 2004) การทดลองกลุ่มทารกแรกเกิด Cochrane ลงทะเบียน (2 กุมภาพันธ์ 2004) ที่ Cochrane กลางทะเบียนที่ควบคุม การทดลอง (ใน Cochrane Library, ฉบับที่ 1, 2004), PubMed (1966 ที่จะ 2 กุมภาพันธ์ 2004) และ EMBASE (1974-2 เดือนกุมภาพันธ์ 2004). เกณฑ์การคัดเลือกแบบสุ่มทดลองควบคุมการเปรียบเทียบต้นล่าช้า (30 วินาทีหรือมากกว่า) จับยึดสายสะดือ สำหรับทารกที่เกิดก่อน 37 เสร็จสิ้นการตั้งครรภ์สัปดาห์ที่ผ่านมา. การเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์สามแสดงความคิดเห็นที่มีสิทธิ์ได้รับการประเมินคุณภาพและการพิจารณาคดี. ผลหลักเจ็ดการศึกษา (297 ทารก) มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการรวม ความล่าช้าสูงสุดหนีบสาย 120 วินาที หนีบสายล่าช้าที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายน้อยลงสำหรับโรคโลหิตจาง (สามการทดลอง 111 ทารกความเสี่ยง (RR) 2.01, 95% CI 1.24-3.27) หรือเลือดต่ำความดัน(สองการทดลอง 58 ทารก; RR 2.58, 95% CI 1.17 ไป 5.67) และตกเลือด intraventricular น้อย (ห้าการทดลอง 225 ทารก; RR 1.74,. 95% CI 1.08-2.81) มากกว่าหนีบต้นข้อสรุปที่ผู้เขียน'ล่าช้าหนีบสายโดย 30-120 วินาทีมากกว่าหนีบต้นดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับน้อย ที่จำเป็นสำหรับการถ่ายและตกเลือดintraventricular น้อย ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนในผลอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B S T R A C T

พื้นหลังที่เหมาะสมของเวลาสำหรับหนีบสายสะดือที่กำเนิดไม่ชัดเจน ก่อนหนีบช่วยผายปอดทันทีของทารกแรกเกิด .
ล่าช้าหนีบอาจอำนวยความสะดวกให้เลือดระหว่างรกและทารก มีการอธิบายสั้น ๆ

และผลกระทบระยะยาวสำหรับทารกเกิดที่น้อยกว่า 37 เสร็จสัปดาห์การตั้งครรภ์และมารดาของพวกเขาของต้น
เมื่อเทียบกับล่าช้าหนีบของสายสะดือที่เกิด กลยุทธ์การค้นหา

เราค้นการตั้งครรภ์และการคลอดของกลุ่มทดลองลงทะเบียน Cochrane ( 2 กุมภาพันธ์ 2004 ) , Cochrane ทารกกลุ่มทดลอง
ลงทะเบียน ( 2 กุมภาพันธ์ 2004 ) , ทะเบียนกลางของ Cochrane ควบคุมการทดลอง ( Cochrane Library , ฉบับที่ 1 , 2004 ) PTV ( 1966
,2 กุมภาพันธ์ 2004 ) และ embase ( 2517 - 2 กุมภาพันธ์ 2004 )

และเกณฑ์การควบคุมการทดลองเปรียบเทียบก่อน ด้วยความล่าช้า ( 30 วินาทีหรือมากกว่า ) หนีบสายสะดือของทารกเกิดก่อน 37 สัปดาห์ของการตั้งครรภ์แล้ว
.
การเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูลการตรวจสอบคุณสมบัติและคุณภาพ
3
ผลทดลองประเมิน หลัก
7 การศึกษา ( 297 ทารก ) ผู้มีสิทธิ์รวมความล่าช้าในสายไฟหนีบสูงสุด 120 วินาที ล่าช้าสายหนีบ
มีความสัมพันธ์กับเลือดน้อยกว่า 40% ( สามครั้งแล้ว ทารก ความเสี่ยงสัมพัทธ์ ( RR ) 2.01 , 95% CI 1.24 ถึง 3.27 ) หรือความดันโลหิต
ต่ำ ( สองการทดลอง 58 ทารก ; RR 2.58 , 95% CI เท่ากับ 1.17 ถึง 5.67 ) และ intraventricular น้อยกว่าการตกเลือด ( ห้าการทดลอง 225 ทารก 1
; RR , 95% CI 1.08 ถึง 2.81 ) กว่าต้น
หนีบ .ผู้เขียนสรุป
ล่าช้าสายหนีบ โดย 30 ถึง 120 วินาที มากกว่าก่อนหนีบ ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับความต้องการน้อยลงและน้อยกว่าตกเลือด intraventricular )
. ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนในผลลัพธ์อื่น ๆ .