Adlai Ewing Stevenson II (/ˈædleɪ/;

Adlai Ewing Stevenson II (/ˈædleɪ/; February 5, 1900 – July 14, 1965) was an American politician and diplomat, noted for his intellectual demeanor, eloquent public speaking, and promotion of liberal causes in the Democratic Party. He served as the 31st Governor of Illinois, and received the Democratic Party's nomination for president in 1952 even though he had not campaigned in the primaries. John Frederick Martin says party leaders selected him because he was "more moderate on civil rights than Estes Kefauver, yet nonetheless acceptable to labor and urban machines—so a coalition of southern, urban, and labor leaders fell in behind his candidacy in Chicago."[2]

Stevenson was defeated in a landslide by Republican Dwight D. Eisenhower in the 1952 presidential election. In 1956 he was again the Democratic presidential nominee against Eisenhower, but was defeated in an even bigger landslide. He sought the Democratic presidential nomination for a third time in the election of 1960, but was defeated by Senator John F. Kennedy of Massachusetts. After his election, President Kennedy appointed Stevenson as the United States Ambassador to the United Nations. He served from 1961 to 1965, dying on July 14, 1965 in London after suffering a heart attack.

The prominent historian Arthur M. Schlesinger Jr., who served as one of his speechwriters, wrote that Stevenson was a "great creative figure in American politics. He turned the Democratic Party around in the fifties and made JFK possible...to the United States and the world he was the voice of a reasonable, civilized, and elevated America. He brought a new generation into politics, and moved millions of people in the United States and around the world."[3] Journalist David Halberstam wrote that "Stevenson's gift to the nation was his language, elegant and well-crafted, thoughtful and calming."[4] Willard Wirtz, his friend and law partner, once said "If the Electoral College ever gives an honorary degree, it should go to Adlai Stevenson.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอดไลวิงสตีเวนสัน II (/ ædleɪ /; 5 กุมภาพันธ์ 1900 - 14 กรกฎาคม 1965) เป็นนักการเมืองชาวอเมริกันและนักการทูตที่ระบุไว้สำหรับการกระทำปัญญาของเขาพูดในที่สาธารณะฝีปากและโปรโมชั่นของสาเหตุเสรีนิยมในพรรคประชาธิปัตย์ เขาทำหน้าที่เป็นผู้ว่าการรัฐอิลลินอยส์วันที่ 31 และได้รับการเสนอชื่อของพรรคประชาธิปัตย์เป็นประธานาธิบดีในปี 1952 แม้เขาจะไม่ได้รณรงค์ในพรรค จอห์นเฟรดเดอมาร์ตินกล่าวว่าผู้นำพรรคที่เลือกเขาเพราะเขาเป็น "ปานกลางเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนกว่าเอสเตสคีเฟเวอร์ยังคงได้รับการยอมรับแรงงานและในเมืองเครื่องเพื่อให้พันธมิตรของภาคใต้, เมืองและผู้นำแรงงานตกอยู่ในที่อยู่เบื้องหลังของผู้สมัครในชิคาโก." [2] สตีเวนสันได้รับการพ่ายแพ้ในการถล่มสาธารณรัฐดไวต์ดีในการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1952 ในปี 1956 เขาเป็นอีกครั้งท้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีไอเซนฮาวประชาธิปไตยต่อต้าน แต่ก็พ่ายแพ้ในแผ่นดินถล่มที่ยิ่งใหญ่ เขาพยายามเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีประชาธิปไตยเป็นครั้งที่สามในการเลือกตั้งปี 1960 แต่พ่ายแพ้โดยวุฒิสมาชิกจอห์นเอฟแมสซาชูเซต หลังจากการเลือกตั้งของเขาได้รับการแต่งตั้งประธานาธิบดีเคนเนดี้สตีเวนสันเป็นเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาสหประชาชาติ เขาทำหน้าที่ 1961-1965, ตายบน 14 กรกฎาคม 1965 ในกรุงลอนดอนหลังจากที่ทุกข์ทรมานหัวใจวาย. ประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นอาร์เธอร์จูเนียร์เอ็มชเลซิงเจอร์ซึ่งทำหน้าที่เป็นหนึ่งใน speechwriters เขาเขียนว่าสตีเวนสันเป็น "รูปที่มีความคิดสร้างสรรค์ที่ดีในอเมริกัน การเมือง. เขาหันพรรคประชาธิปัตย์รอบในยุคเจเอฟเคและทำให้เป็นไปได้ ... ไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกเขาเป็นเสียงของที่เหมาะสมอารยะและยกระดับอเมริกา. เขานำรุ่นใหม่สู่การเมืองและย้ายล้าน ของผู้คนในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก. "[3] นักข่าวเดวิด Halberstam เขียนว่า" ที่ระลึกของสตีเวนสันชาติเป็นภาษาของเขาหรูหราและดี crafted รอบคอบและสงบเงียบ. "[4] วิลลาร์ดเวิท์ซเพื่อนของเขาและ กฎหมายหุ้นส่วนเคยกล่าวไว้ว่า "ถ้าเลือกเรียนที่เคยให้ปริญญากิตติมศักดิ์ก็ควรจะไปแอดไลสตีเวนสัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Adlai Stevenson วิง 2 / ˈæงɪ / ; 5 กุมภาพันธ์ 1900 – 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1965 ) เป็นนักการเมืองและนักการทูตชาวอเมริกัน กล่าว สำหรับพฤติการณ์ทางปัญญาของเขา วาทศิลป์ การพูดในที่สาธารณะ และส่งเสริมให้เกิดเสรีนิยมในพรรคประชาธิปไตย เขาทำหน้าที่เป็นผู้ว่าการ 31 อิลลินอยส์ และได้รับการเสนอชื่อพรรคประชาธิปไตยประธานาธิบดีในปี 1952 แม้ว่าเขาไม่รณรงค์ในพรรคจอห์น เฟรเดอริกมาร์ตินกล่าวว่า ผู้นำพรรคเลือกเขา เพราะเขาคือ " ปานกลางเพิ่มเติมในสิทธิกว่าเอส kefauver แต่อย่างไรก็ตามเป็นที่ยอมรับของแรงงานและเครื่องจักรในเมือง ดังนั้นรัฐบาลของภาคใต้ เมืองและผู้นำแรงงานลดลง หลังผู้สมัครรับเลือกตั้งของเขาในชิคาโก " [ 2 ]

สตีเวนสัน พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งโดยสาธารณรัฐดไวต์ดี. การเลือกตั้งประธานาธิบดีไอเซนฮาวร์ใน 1952 .ในปี 1956 เขาอีกครั้งประชาธิปไตยประธานาธิบดีไอเซนฮาวร์ผู้ต่อต้าน แต่ก็พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งใหญ่ เขาแสวงหาประชาธิปไตยประธานาธิบดีเสนอชื่อเข้าชิงเป็นครั้งที่สามในการเลือกตั้งของปี 1960 แต่ก็พ่ายแพ้โดยวุฒิสมาชิกจอห์น เอฟ เคนเนดี้ ของแมสซาชูเซต หลังจากการเลือกตั้งประธานาธิบดี เคนเนดี้ สตีเวนสันได้รับการแต่งตั้งเป็นทูตสหรัฐอเมริกา สหประชาชาติเขาเสิร์ฟจาก 2504 ถึง 1965 , ตายในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1965 ในลอนดอนหลังจากที่ทุกข์ทรมานด้วยโรคหัวใจ

โดดเด่นนักประวัติศาสตร์อาเธอร์เมตร ชเลซิงเกอร์ จูเนียร์ ผู้ทำหน้าที่เป็นหนึ่งในผู้เขียนคำสุนทรพจน์ของเขาเขียนไว้ว่า " คิดสร้างสรรค์สตีเวนสันเป็นอย่างมากในการเมืองอเมริกัน เขาเปลี่ยนฝ่ายประชาธิปไตยในรอบ 50 และทำให้เจเอฟเคไปได้ . . . . .ในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก เขามีเสียงที่เหมาะสม ศิวิไลซ์ และยกระดับ อเมริกา เขานำรุ่นใหม่เข้าสู่การเมืองและย้ายล้านคนในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก . " [ 3 ] นักข่าวเดวิดแฮลเบอร์สแตมันเขียนว่า " ของขวัญเพื่อชาติเป็นภาษาของเขา ฉลาด และดี crafted , รอบคอบและสงบ วิลลาร์ดเวิร์ตส์ " [ 4 ] ,คู่เพื่อน และ กฎหมาย เคยกล่าวว่า ถ้าการเลือกตั้งวิทยาลัยเคยให้ปริญญากิตติมศักดิ์ มันควรไป Adlai Stevenson .