Min JinSeo couldn’t understand what

Min JinSeo couldn’t understand what KangYoon was saying.
Solve her anxiety? She didn’t know what that meant.
KangYoon seemed to have read that as he repeated his words clearly.

“I will make you able to focus solely on acting in the future.”

KangYoon’s figure in the sunlight was very bright.
She was thankful with just those words. Who, in this company, ever put effort for her like this? Min JinSeo was very thankful just with that.
However, she suppressed her emotions and replied.

“…I understand.”

She tried her best to shake her head and erased her strange fantasy.
KangYoon, who made a promise with Min JinSeo, went back to his office after saying that resting time was over.
While looking at KangYoon’s wide back while he was going down the stairs, Min JinSeo quietly muttered.

“This week… Yes, if it’s just one week…”

Min JinSeo sighed while placing her arms on the hand bar.

***

The day of SeasonS’s performance.
KangYoon finished his breakfast before going to work, and was changing his clothes.

“Oppa, you got a call.”

KangYoon was changing when HeeYoon came with his phone which was lying in the living room somewhere. KangYoon put down the tie he was going to wear and accepted the call.

“I received the call. Chief Han, Yes.. what? Son’s traffic accident?”

KangYoon’s voice became a pitch higher. The employee who was suppose to go couldn’t go now due to his son’s traffic accident.

“…I understand. I will go myself. Please look after the child. Yes.”

When seriousness filled KangYoon’s face after he ended the call, Hee Yoon, who was tying KangYoon’s tie for him, asked.

“Oppa, what is it? Was there an accident?”
“The employee who’s suppose to go to Daejeon can’t go. His son got caught up in a traffic accident.”
“Really? Then what will happen?”
“I think I need to go. And here, I planned to come back early and go with you to the hospital…”

KangYoon became sorry and he avoided HeeYoon’s gaze. It was the day of the performance, but as he judged that there was nothing he should worry about. However, now, his schedule was all screwed up.
However, HeeYoon warmly smiled as if trying to console KangYoon.

“It’s alright. I heard you saying that they want you there anyway. It’s good.”
“If this continues, then I’ll have to keep doing that. I can’t differentiate whether I’m doing work as a planner or a consultant…”
“So what? If you have the skills, then you do both. Here you go, that’s done.”

HeeYoon splendidly tied KangYoon’s neck tie. The purple necktie went well with the white shirt.

“My oppa’s so cool.”
“Of course, your oppa’s the coolest. Then I’ll go. Don’t forget to go to the hospital.”
“I know.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Min JinSeo couldn’t understand what KangYoon was saying.Solve her anxiety? She didn’t know what that meant.KangYoon seemed to have read that as he repeated his words clearly.“I will make you able to focus solely on acting in the future.”KangYoon’s figure in the sunlight was very bright.She was thankful with just those words. Who, in this company, ever put effort for her like this? Min JinSeo was very thankful just with that.However, she suppressed her emotions and replied.“…I understand.”She tried her best to shake her head and erased her strange fantasy.KangYoon, who made a promise with Min JinSeo, went back to his office after saying that resting time was over.While looking at KangYoon’s wide back while he was going down the stairs, Min JinSeo quietly muttered.“This week… Yes, if it’s just one week…”Min JinSeo sighed while placing her arms on the hand bar.***The day of SeasonS’s performance.KangYoon finished his breakfast before going to work, and was changing his clothes.“Oppa, you got a call.”KangYoon was changing when HeeYoon came with his phone which was lying in the living room somewhere. KangYoon put down the tie he was going to wear and accepted the call.“I received the call. Chief Han, Yes.. what? Son’s traffic accident?”KangYoon’s voice became a pitch higher. The employee who was suppose to go couldn’t go now due to his son’s traffic accident.“… ฉันเข้าใจ ฉันจะไปเอง กรุณาดูแลเด็ก ใช่"เมื่อความรุนแรงเต็มใบหน้าของ KangYoon หลังจากที่เขาจบการโทร ยุนฮี ที่ถูกผูกเน็คไทของ KangYoon สำหรับเขา ถาม"โอปป้า มันคืออะไร ไม่มีอุบัติเหตุหรือไม่""พนักงานที่มีการสมมติว่า ไปแทจอนไปไม่ บุตรได้รับจมในอุบัติเหตุนั้น""จริง ๆ แล้ว จะเกิดอะไรขึ้น""ผมคิดว่า ต้องไป และที่นี่ ฉันวางแผนที่จะกลับมาเร็ว และไปโรงพยาบาล...กับคุณ"KangYoon มาขอโทษ และเขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของ HeeYoon มันเป็นวันทำงาน แต่ ตามเขาตัดสินที่ มีอะไรที่เขาจะต้องกังวลเกี่ยวกับ อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ ตารางเวลาของเขาทั้งหมดมีค่าสมัครสมาชิกอย่างไรก็ตาม HeeYoon อย่างอบอุ่นยิ้มถ้าลองคอนโซล KangYoon"ก็ไม่เป็นไร ผมได้ยินคุณพูดว่า พวกเขาต้องมีอยู่แล้ว มันเป็นดี""หากยังคง แล้วฉันจะให้ทำแบบนั้น ไม่แบ่งแยกว่าฉันทำงานเป็นปรึกษาหรือการวางแผน""แล้วไง ถ้าคุณมีทักษะ แล้วคุณทำทั้งสองอย่าง ที่นี่คุณไป ที่จะทำ"HeeYoon ขวางผูกผูกคอของ KangYoon เนคไทสีม่วงไป ด้วยเสื้อสีขาว"โอปป้าของฉันของเจ๋ง""แน่นอน คุณพี่ของยอดเยี่ยม แล้ว ฉันจะไป อย่าลืมที่จะไปโรงพยาบาล""ฉันรู้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาที JinSeo ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ KangYoon บอกว่า
แก้ปัญหาความวิตกกังวลของเธอ? เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่หมาย
KangYoon ดูเหมือนจะได้อ่านว่าในขณะที่เขาซ้ำคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

"ผมจะทำให้คุณสามารถที่จะมุ่งเน้นการแสดงในอนาคต."

ร่าง KangYoon ในแสงแดดสดใสมาก
เธอรู้สึกขอบคุณที่มีเพียงคำพูดเหล่านั้น ที่อยู่ใน บริษัท นี้เคยใส่ความพยายามของเธอเช่นนี้หรือไม่ นาที JinSeo ขอบคุณมากเพียงกับที่
อย่างไรก็ตามเธอเก็บกดความรู้สึกของเธอและตอบว่า

" ... ฉันเข้าใจ."

เธอพยายามที่ดีที่สุดของเธอที่จะเขย่าหัวของเธอและลบจินตนาการแปลก ๆ ของเธอ
KangYoon ที่ทำสัญญากับมิน JinSeo ให้เดินกลับไปที่สำนักงานของเขาหลังจากที่บอกว่าเวลาพักผ่อนมากกว่า
ขณะที่มอง KangYoon กว้างกลับมาในขณะที่เขากำลังจะลงบันได Min JinSeo พึมพำอย่างเงียบ ๆ

"สัปดาห์นี้ ... ใช่ถ้ามันเป็นเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์ ... "

มิน JinSeo ถอนหายใจในขณะที่วางแขนของเธอบนแถบมือ

***

วันของประสิทธิภาพการทำงานของซีซั่นส์
KangYoon เสร็จอาหารเช้าของเขาก่อนที่จะไปทำงานและก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา

"พี่คะคุณได้โทร."

KangYoon ก็เปลี่ยนเมื่อ HeeYoon มาพร้อมกับโทรศัพท์ของเขาซึ่งกำลังนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ใดที่หนึ่ง KangYoon ใส่ลงผูกเขากำลังจะไปสวมใส่และเป็นที่ยอมรับโทร

"ผมได้รับโทรศัพท์ หัวหน้าฮั่นใช่ .. อะไร? อุบัติเหตุจราจรลูกชาย? "

เสียง KangYoon กลายเป็นสนามที่สูงขึ้น พนักงานที่ถูกคิดว่าจะไปไม่สามารถไปได้ในขณะนี้เนื่องจากอุบัติเหตุจราจรของลูกชายของเขา

"…ฉันเข้าใจ. ฉันจะไปด้วยตัวเอง โปรดดูแลเด็ก Yes. "

เมื่อความรุนแรงที่เต็มไปด้วยใบหน้า KangYoon หลังจากที่เขาจบการโทรฮียุนที่ถูกผูกเน็คไท KangYoon สำหรับเขาถาม

"พี่คะมันคืออะไร? คือมีการเกิดอุบัติเหตุ? "
" ลูกจ้างผู้ที่คิดว่าจะไปที่ Daejeon ไม่สามารถไปได้ ลูกชายของเขาถูกจับได้ในการเกิดอุบัติเหตุการจราจร. "
" จริงเหรอ? แล้วอะไรจะเกิดขึ้น? "
" ผมคิดว่าผมต้องไป และที่นี่ผมวางแผนที่จะกลับมาในช่วงต้นและไปกับคุณไปโรงพยาบาล ... "

KangYoon กลายขอโทษและเขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของ HeeYoon มันเป็นวันของการทำงาน แต่ในขณะที่เขาถูกตัดสินว่ามีอะไรที่เขาควรกังวลเกี่ยวกับ แต่ตอนนี้ตารางเวลาของเขาถูกเมาทั้งหมดขึ้น
อย่างไรก็ตาม HeeYoon อย่างอบอุ่นยิ้มราวกับว่าพยายามที่จะปลอบใจ KangYoon

"ไม่เป็นไร. ผมได้ยินคุณบอกว่าพวกเขาต้องการให้คุณมีอยู่แล้ว มันเป็นเรื่องที่ดี. "
" ถ้านี้ยังคงแล้วฉันจะต้องให้ทำอย่างนั้น ฉันไม่สามารถแยกความแตกต่างไม่ว่าจะเป็นผมทำผลงานเป็นผู้วางแผนหรือที่ปรึกษา ... "
" เพื่ออะไร? หากคุณมีทักษะแล้วคุณทำทั้งสองอย่าง ที่นี่คุณจะไปที่ทำ. "

HeeYoon ผูกผงาดผูกคอ KangYoon ของ เนคไทสีม่วงไปได้ด้วยดีกับเสื้อเชิ้ตสีขาว

"โอปป้าของฉันเย็นดังนั้น."
"แน่นอนพี่ของคุณที่เด็ดสุด แล้วฉันจะไป อย่าลืมที่จะไปโรงพยาบาล. "
" ฉันรู้ว่า. "