In mid-1994, over 800,000 Tutsi and

In mid-1994, over 800,000 Tutsi and moderate Hutu were killed in the Rwandan genocide (Destexhe 1994: 3-4). The international community utterly failed to prevent and stop this atrocity. There are numerous interconnected and complex factors that led to international inaction, such as a misguided view of African conflicts, the bureaucratic nature of the United Nations and peacekeeping fatigue in general. However, this essay will focus on three reasons that the authors deem to be the most important ones: First, the “shadow of Somalia”[1] was still present and made states as well as the UN Secretariat unwilling to engage in another Peace Operation in Africa. Second, inaction was due to national interest: the United States decided not to intervene in Rwanda as there was no national interest at stake. France, which had national interests at stake, did not try to save Rwandan lives, but actively contributed to the genocide. Third, due to the media’s failure to report on the genocide there was no internal pressure from citizens that could have influenced policy makers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกลางปี 1994, 800,000 กว่า Tutsi และ Hutu ปานกลางถูกฆ่าพันธุฆาตในรวันดา (Destexhe 1994:3-4) ประชาคมระหว่างประเทศล้มเหลวในการป้องกัน และหยุดนี้รับมืออย่างเต็ม มีปัจจัยเชื่อมต่อกัน และซับซ้อนมากมายที่นานาชาติไม่ทำการใด ๆ เช่นมุมมองผิด ๆ ของความขัดแย้งในแอฟริกา ลักษณะระบบราชการของสหประชาชาติและอุตรดิตถ์ความเมื่อยล้าโดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม เรียงความนี้จะเน้นสามประการที่ผู้เขียนถือว่าเป็นคนที่สำคัญที่สุด: ครั้งแรก "เงาของประเทศโซมาเลีย" [1] คือสหรัฐยังคงอยู่ และทำเช่นเดียวกับเลขาธิการสหประชาชาติไปมีส่วนร่วมในการดำเนินสันติภาพอีกในแอฟริกา ที่สอง ไม่ทำการใด ๆ ได้เนื่องจากดอกเบี้ยชาติ: สหรัฐอเมริกาตัดสินใจที่จะไม่แทรกแซงในรวันดาเป็นมีไม่สนใจชาติเดิมพัน ฝรั่งเศส ซึ่งมีผลประโยชน์ของชาติที่ถือหุ้น ไม่พยายามที่ช่วยชีวิตในรวันดา แต่แข็งขันส่วนการพันธุฆาตการ ที่สาม เนื่องจากความล้มเหลวของสื่อเพื่อรายงานเกี่ยวกับการพันธุฆาต ก็ไม่มีแรงดันภายในจากประชาชนที่อาจมีผลต่อการกำหนดนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงกลางเดือน 1994 กว่า 800,000 Tutsi และปานกลางตูถูกฆ่าตายในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา (Destexhe 1994: 3-4) ประชาคมระหว่างประเทศอย่างเต็มที่ล้มเหลวในการป้องกันและหยุดความโหดร้ายนี้ มีปัจจัยที่เชื่อมต่อกันและซับซ้อนจำนวนมากที่นำไปสู่การอยู่เฉยระหว่างประเทศเช่นมุมมองของความขัดแย้งเข้าใจผิดแอฟริกาธรรมชาติราชการของสหประชาชาติและรักษาสันติภาพความเมื่อยล้าในทั่วไป อย่างไรก็ตามบทความนี้จะมุ่งเน้นในสามเหตุผลที่ผู้เขียนเห็นว่าจะเป็นคนที่สำคัญที่สุด: ก่อนที่ "เงาของโซมาเลีย" [1] เป็นยังคงอยู่และทำให้สหรัฐอเมริกาเช่นเดียวกับสำนักงานเลขาธิการสหประชาชาติไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการดำเนินงานสันติภาพอีก ในทวีปแอฟริกา ประการที่สองเฉยเป็นเพราะผลประโยชน์ของชาติ: สหรัฐอเมริกาตัดสินใจที่จะไม่เข้ามาแทรกแซงในประเทศรวันดาเนื่องจากไม่มีผลประโยชน์ของชาติที่ถือหุ้น ฝรั่งเศสซึ่งมีผลประโยชน์ของชาติที่ถือหุ้นไม่ได้พยายามที่จะช่วยชีวิตคนรวันดา แต่มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ประการที่สามเนื่องจากความล้มเหลวของสื่อเพื่อรายงานเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไม่มีความดันภายในจากประชาชนที่อาจมีอิทธิพลต่อผู้กำหนดนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน mid-1994 กว่า 800000 ซี่ปานกลางและฮูตูถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดา ( destexhe 1994 : 3-4 ) ประชาคมระหว่างประเทศอย่างล้มเหลวในการป้องกันและหยุดความโหดร้ายนี้ มีหลายปัจจัยที่นำไปสู่การเชื่อมโยงและซับซ้อนไม่สากล เช่น มุมมองที่ผิดธรรมชาติของความขัดแย้งในแอฟริกา , ระบบราชการของสหประชาชาติและรักษาอาการปวดเมื่อยทั่วไป อย่างไรก็ตาม บทความนี้จะเน้นสามเหตุผลที่ผู้เขียนคิดว่าเป็น คนที่สำคัญที่สุด : แรก , " เงาของโซมาเลีย " [ 1 ] ก็ยังคงมีอยู่ และทำให้รัฐเป็นเลขาธิการของยูเอ็นไม่เต็มใจที่จะร่วมในการดำเนินงานอีกสันติภาพในแอฟริกา ประการที่สอง ไม่เนื่องจากผลประโยชน์แห่งชาติ : สหรัฐอเมริกาตัดสินใจที่จะไม่แทรกแซงในรวันดา เมื่อไม่มีผลประโยชน์ของชาติเป็นเดิมพัน ฝรั่งเศส ซึ่งได้ผลประโยชน์ของชาติเป็นเดิมพัน ไม่พยายามที่จะบันทึกชีวิตในรวันดา แต่อย่างแข็งขันสนับสนุนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ประการที่สาม เนื่องจากสื่อความล้มเหลวที่จะรายงานเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มีแรงกดดันภายในจากประชาชนที่อาจมีอิทธิพลต่อนโยบายของผู้ผลิต