[Cecil Williamson] tried to open a museum to hold his collection of wi การแปล - [Cecil Williamson] tried to open a museum to hold his collection of wi ไทย วิธีการพูด

[Cecil Williamson] tried to open a

[Cecil Williamson] tried to open a museum to hold his collection of witchcraft and occult artefacts in Stratford-upon-Avon in 1947, but faced local opposition and had to abandon his plans.[1]

In 1951, Williamson opened the museum, under the name of the Folklore Center of Superstition and Witchcraft at Castletown on the Isle of Man. He had it set up in a dilapidated old mill known locally as the Witches' Mill which he had purchased in 1948, and, at the advice of his wife, opened an adjacent restaurant, known as the Witches' Kitchen.

Williamson employed Gerald Gardner, to work at the museum as 'resident witch'. Gardner fell out with Williamson over what he saw as sensationalist displays. Williamson, in retaliation, removed a photograph of Gardner from the display.

Williamson decided to return to England, and took most his collection of witchcraft artefacts with him. In 1954 Gardner bought the Witches' Mill from him, and renamed it The Museum of Magic and Witchcraft, filling it with his own collection of artefacts along with some items on loan from Williamson. During the 1950s, Gardner discussed moving his museum to London with his then friend, Charles Cardell, but decided not to.[2] Gardner continued to run the museum till his death in 1964, when it was briefly run by his High Priestess Monique Wilson before it was shut down and the collection sold off. Ripley's Entertainment Inc. bought the collection and in 1972 opened the "Museum of Witchcraft and Magic" at Gatlinburg, Tennessee and San Francisco, California. In 1975, due to pressure from the local church and religious groups, Ripley's changed the name of the museums to the "World of the Unexplained". More attractions and items were added to the present witchcraft collection. In 1985, Ripley's closed both museums due to poor ticket sales. The collection was disbursed to other Ripley's museums. A lot of the witchcraft collection was sent to Ripley's Believe It or Not museum at Blackpool. Much of the collection was eventually sold off on eBay and other auction sites - some was purchased and donated back to the Museum of Witchcraft in Boscastle.

On his return to England in 1954, Williamson opened the museum, now known as the Museum of Witchcraft, to Windsor. Here it stayed open for the tourist season, and was quite successful, but local opinion was still against it, and so Williamson decided to move it again.

In 1954 Williamson moved the museum to Bourton-on-the-Water in Gloucestershire, but again had to move due to opposition from the local community.

In 1960 Williamson moved the museum to Boscastle in Cornwall. Williamson sold it at midnight on Samhain 1996, and died in 1999. The new owner, Graham King has since appeared on BBC TV series such as A Seaside Parish and Antiques Roadshow. He organised the burial of Joan Wytte, a woman who died in Bodmin Jail under accusations of witchcraft in 1813, and whose skeleton had been at the museum for many years. She was buried in a local area of woodland in 1998.[3] The museum was damaged during heavy floods in 2004.[3]

On the 31st Oct 2013, Graham King donated the entire museum's collection, archive and library to the Museum of British Folklore and Simon Costin was appointed the new director.

In 2011, The Occult Art Company published an anthology entitled The Museum of Witchcraft: A Magical History, edited by Kerrian Godwin. The anthology was reviewed in peer-reviewed academic journal The Pomegranate: The International Journal of Pagan Studies by Pagan studies scholar Ethan Doyle White.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
[เซซิล Williamson] พยายามเปิดพิพิธภัณฑ์เพื่อเก็บเก็บของนักวิชาการและสิ่งประดิษฐ์รหัสญาณในเอททิงใน แต่ต้องเผชิญกับการต่อต้านในท้องถิ่น และต้องละทิ้งแผนการของเขา[1]ใน 1951, Williamson เปิดพิพิธภัณฑ์ ภายใต้ชื่อพื้นบ้านศูนย์ของความเชื่อโชคลางและนักวิชาการที่ Castletown ในรายการของไอเซิล เขาถึงได้ตั้งโรงสีเก่าศัทธาเข้าไปรู้จักกับโรงงานผลิตของแม่มดซึ่งเขาซื้อมา ในค.ศ. 1948 และ คำแนะนำของภรรยา เปิดร้านอาหารอยู่ติดกัน เรียกว่าครัวของแม่มดWilliamson จ้างการ์ดเนอร์เจอรัลด์ ทำงานที่พิพิธภัณฑ์เป็น 'แม่มดประจำ' การ์ดเนอร์ตกออก มี Williamson มากกว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็น sensationalist แสดง Williamson ลน้อง เอารูปถ่ายของการ์ดเนอร์จากการแสดงออกWilliamson ตัดสินใจกลับไปอังกฤษ และเอาส่วนใหญ่เก็บของสิ่งประดิษฐ์นักวิชาการกับเขา ใน 1954 การ์ดเนอร์ซื้อโรงสีแม่มดจากเขา และเปลี่ยนชื่อพิพิธภัณฑ์ของ Magic และนักวิชาการ ไส้กับคอลเลกชันของตัวเองของสิ่งประดิษฐ์รวมทั้งการกู้ยืมจาก Williamson ในช่วงทศวรรษ 1950 การ์ดเนอร์กล่าวถึงการย้ายพิพิธภัณฑ์ของเขาไปลอนดอนกับเพื่อนของเขาแล้ว ชาร์ลส์ Cardell แต่ตัดสินใจไม่[2] การ์ดเนอร์ยังคงทำงานพิพิธภัณฑ์จนสิ้นพระชนม์ในปี 1964 เมื่อมันถูกย่อรัน โดย Wilson ของ Monique Priestess สูงก่อนจะถูกปิดลงและคอลเลกชันที่ขายออก ปลีย์บันเทิง อิงค์ซื้อชุด และในปี 1972 เปิด "พิพิธภัณฑ์ของนักวิชาการและมหัศจรรย์" ที่น เทนเนสซีและ San Francisco แคลิฟอร์เนีย ในปี 1975 เนื่องจากความกดดันจากคริสตจักรและกลุ่มศาสนา ปลีย์เปลี่ยนชื่อของนี่เป็น "โลกของไม่คาดหมาย" สถานที่ท่องเที่ยวและรายการเพิ่มเติมมีเพิ่มชุดนักวิชาการปัจจุบัน ในปี 1985 ปลีย์ปิดพิพิธภัณฑ์ทั้งสองเนื่องจากยอดขายบัตรดี คอลเลกชันถูกเบิกไปพิพิธภัณฑ์ของริบอื่น ๆ รวบรวมนักวิชาการจำนวนมากถูกส่งปลีย์เชื่อหรือไม่พิพิธภัณฑ์ที่แบล็คพูล ของคอลเลกชันในที่สุดก็ถูกขายออกบนอีเบย์และเว็บไซต์ประมูลอื่น ๆ - บางคนถูกซื้อ และบริจาคไปพิพิธภัณฑ์นักวิชาการใน Boscastleในกลับมาอังกฤษใน 1954, Williamson เปิดพิพิธภัณฑ์ ขณะนี้ ทราบว่าเป็นพิพิธภัณฑ์นักวิชาการ วินเซอร์ นี่มันอยู่เปิดฤดูกาลท่องเที่ยว มีความเห็นค่อนข้างประสบความสำเร็จ แต่ภายในถูกยังกับมัน และ Williamson ใจย้ายอีกครั้งใน 1954 Williamson ย้ายพิพิธภัณฑ์ไป Bourton บนเดอะน้ำในกลอสเตอร์เชอร์ ได้มีการย้ายเนื่องจากการต่อต้านจากชุมชนท้องถิ่นอีกครั้งใน 1960 Williamson ย้ายพิพิธภัณฑ์ไป Boscastle ในคอร์นวอล Williamson ขายในเวลาเที่ยงคืนอย่างไร Samhain 1996 และเสียชีวิตในปีพ.ศ. 2542 เจ้าของใหม่ เกรแฮมคิงไซส์มีตั้งแต่ปรากฏในสารคดี BBC A ริมแพริชและโรดโชว์โบราณ เขาแหล่งฝังศพของ Joan Wytte ผู้หญิงที่เสียชีวิตในคุกโบดมินภายใต้ข้อกล่าวหาของนักวิชาการ 1813 และโครงกระดูกที่ได้รับในพิพิธภัณฑ์หลายปี เธอถูกฝังอยู่ในพื้นที่ของป่าในปี 1998[3] พิพิธภัณฑ์เสียหายในระหว่างน้ำท่วมหนักในปี 2004[3]บนที่ 31 56 ต.ค. เกรแฮมคิงบริจาคของพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดรวบรวม เก็บ และไลบรารีไปพิพิธภัณฑ์ของอังกฤษพื้นบ้าน และ Simon Costin ถูกแต่งตั้งกรรมการใหม่ใน 2011 บริษัทศิลปะรหัสญาณเทนนิสได้รับพิพิธภัณฑ์ของนักวิชาการที่เผยแพร่: A ประวัติวิเศษ แก้ไข โดยก็อดวิน Kerrian เทนนิสถูกตรวจทานในเพียร์-ทบทวนศึกษาสมุดทับทิม: อีธานดอยล์ขาวนักวิชาการศึกษาสมุดรายวันของพุกามการศึกษานานาชาติ โดยพุกาม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
[Cecil Williamson] tried to open a museum to hold his collection of witchcraft and occult artefacts in Stratford-upon-Avon in 1947, but faced local opposition and had to abandon his plans.[1]

In 1951, Williamson opened the museum, under the name of the Folklore Center of Superstition and Witchcraft at Castletown on the Isle of Man. He had it set up in a dilapidated old mill known locally as the Witches' Mill which he had purchased in 1948, and, at the advice of his wife, opened an adjacent restaurant, known as the Witches' Kitchen.

Williamson employed Gerald Gardner, to work at the museum as 'resident witch'. Gardner fell out with Williamson over what he saw as sensationalist displays. Williamson, in retaliation, removed a photograph of Gardner from the display.

Williamson decided to return to England, and took most his collection of witchcraft artefacts with him. In 1954 Gardner bought the Witches' Mill from him, and renamed it The Museum of Magic and Witchcraft, filling it with his own collection of artefacts along with some items on loan from Williamson. During the 1950s, Gardner discussed moving his museum to London with his then friend, Charles Cardell, but decided not to.[2] Gardner continued to run the museum till his death in 1964, when it was briefly run by his High Priestess Monique Wilson before it was shut down and the collection sold off. Ripley's Entertainment Inc. bought the collection and in 1972 opened the "Museum of Witchcraft and Magic" at Gatlinburg, Tennessee and San Francisco, California. In 1975, due to pressure from the local church and religious groups, Ripley's changed the name of the museums to the "World of the Unexplained". More attractions and items were added to the present witchcraft collection. In 1985, Ripley's closed both museums due to poor ticket sales. The collection was disbursed to other Ripley's museums. A lot of the witchcraft collection was sent to Ripley's Believe It or Not museum at Blackpool. Much of the collection was eventually sold off on eBay and other auction sites - some was purchased and donated back to the Museum of Witchcraft in Boscastle.

On his return to England in 1954, Williamson opened the museum, now known as the Museum of Witchcraft, to Windsor. Here it stayed open for the tourist season, and was quite successful, but local opinion was still against it, and so Williamson decided to move it again.

In 1954 Williamson moved the museum to Bourton-on-the-Water in Gloucestershire, but again had to move due to opposition from the local community.

In 1960 Williamson moved the museum to Boscastle in Cornwall. Williamson sold it at midnight on Samhain 1996, and died in 1999. The new owner, Graham King has since appeared on BBC TV series such as A Seaside Parish and Antiques Roadshow. He organised the burial of Joan Wytte, a woman who died in Bodmin Jail under accusations of witchcraft in 1813, and whose skeleton had been at the museum for many years. She was buried in a local area of woodland in 1998.[3] The museum was damaged during heavy floods in 2004.[3]

On the 31st Oct 2013, Graham King donated the entire museum's collection, archive and library to the Museum of British Folklore and Simon Costin was appointed the new director.

In 2011, The Occult Art Company published an anthology entitled The Museum of Witchcraft: A Magical History, edited by Kerrian Godwin. The anthology was reviewed in peer-reviewed academic journal The Pomegranate: The International Journal of Pagan Studies by Pagan studies scholar Ethan Doyle White.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
[ เซซิลวิลเลียมสัน ] พยายามที่จะเปิดพิพิธภัณฑ์เพื่อเก็บคอลเลกชันของเวทมนตร์คาถาและสิ่งประดิษฐ์ลึกลับใน Stratford เมื่อเอวอนในปี 1947 แต่เผชิญความขัดแย้งในท้องถิ่น และล้มเลิกแผนการของเขา [ 1 ]

ใน 1951 , วิลเลียมสันเปิดพิพิธภัณฑ์ภายใต้ชื่อของชาวบ้านที่ศูนย์ของไสยศาสตร์และเวทมนตร์คาถาที่ castletown บน Isle of Manเขาตั้งในนิคมโรงงานเก่าที่รู้จักกันในท้องถิ่นเป็นแม่มด ' โรงสีซึ่งเขาได้ซื้อใน 1948 , และในคำแนะนำของภรรยา เปิดร้านอาหารอยู่ติดกัน เรียกว่าครัวแม่มด

วิลเลียมสันใช้ Gerald Gardner , ทำงานที่พิพิธภัณฑ์เป็น ' แม่มด ' ถิ่นที่อยู่ การ์ดเนอร์ล้มออกกับวิลเลียมสันมากกว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็นอื้อฉาวแสดง วิลเลียมสัน ตอบโต้ ,เอารูปของการ์ดเนอร์จากการแสดง

วิลเลียมสันตัดสินใจที่จะกลับไปอังกฤษ และใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาคอลเลกชันของเวทมนตร์คาถารวบกับเขา ใน 1954 การ์ดเนอร์ซื้อแม่มดจากโรงงานเขาและเปลี่ยนชื่อเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งเวทมนตร์และคาถา , กรอกด้วยคอลเลกชันของตัวเองรวบพร้อมกับรายการที่ยืมตัวมาจาก วิลเลียมสัน ในช่วงปีการ์ดเนอร์กล่าวย้ายพิพิธภัณฑ์ของเขาไปลอนดอนกับเพื่อนเขาแล้ว ชาร์ล cardell แต่ตัดสินใจไม่ . [ 2 ] การ์ดเนอร์ยังคงวิ่งพิพิธภัณฑ์จนกว่าจะตายของเขาในปี 1964 เมื่อมันสั้น ๆของเขาวิ่งโดยนักพรต โมนิค วิลสัน ก่อนจะถูกปิดลงและเก็บขาย ริปลี่บันเทิง Incซื้อสะสม และในปี พ.ศ. 2515 เปิด " พิพิธภัณฑ์แห่งเวทมนตร์และเวทมนตร์ " ใน Gatlinburg , Tennessee และซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย ในปี 1975 เนื่องจากความกดดันจากคริสตจักรท้องถิ่น และกลุ่มทางศาสนา ผมก็เปลี่ยนชื่อของพิพิธภัณฑ์เพื่อ " โลกของสัตว์ " สถานที่น่าสนใจมากขึ้นและรายการถูกเพิ่มไปยังคอลเลกชันที่ปีปัจจุบัน ในปี 1985ริปลี่ปิดทั้งพิพิธภัณฑ์ เนื่องจากการขายตั๋วที่น่าสงสาร คอลเลกชันคือการจ่ายอื่น ๆ * ของพิพิธภัณฑ์ มากของการเก็บรวบรวมส่ง เชื่อ หรือไม่ของริบลีย์พิพิธภัณฑ์ที่ แบล็คพูล มากของคอลเลกชันในที่สุดขายบนอีเบย์และเว็บไซต์ประมูลอื่น ๆ บางส่วนถูกซื้อและบริจาคกลับไปที่พิพิธภัณฑ์ของคาถาใน boscastle .

เมื่อเขากลับไปยังประเทศอังกฤษในปี 1954 วิลเลียมสันเปิดพิพิธภัณฑ์ที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นพิพิธภัณฑ์แห่งเวทมนตร์ , วินด์เซอร์ ที่นี่มันอยู่เปิดฤดูการท่องเที่ยว และมีความสำเร็จมาก แต่ความเห็นของเจ้าถิ่นยังสู้กับมัน และดังนั้น วิลเลียมสันตัดสินใจย้ายอีกครั้ง

ใน 1954 วิลเลียมสันย้ายพิพิธภัณฑ์ไป bourton บนน้ำใน Gloucestershire ,อีกครั้ง แต่ต้องเลื่อนเนื่องจากมีการต่อต้านจากชุมชนท้องถิ่น

ใน 1960 วิลเลียมสันย้ายพิพิธภัณฑ์ไป boscastle ในคอร์นวอลล์ . วิลเลียมสันขายเที่ยงคืนวันที่พฤศจิกายน 2539 และเสียชีวิตในปี 1999 เจ้าของใหม่ เกรแฮม คิง มีตั้งแต่ปรากฏบนบีบีซีทีวีซีรีส์ เช่น โบสถ์ริมทะเลและแอนติ . เขาจัดพิธีศพ wytte โจน ,ผู้หญิงที่เสียชีวิตในโบดมินคุกภายใต้ข้อกล่าวหาของคาถาใน 1813 , และมีโครงกระดูกที่ได้รับการที่พิพิธภัณฑ์ได้หลายปี เธอถูกฝังอยู่ในพื้นที่ของป่าไม้ใน 1998 . [ 3 ] พิพิธภัณฑ์ได้รับความเสียหายในช่วงน้ำท่วมหนักใน 2004 . [ 3 ]

วันที่ 31 ต.ค. 2013 , เกรแฮม คิง บริจาคทั้งพิพิธภัณฑ์ของสะสมเก็บและห้องสมุดพิพิธภัณฑ์คติชนวิทยาและไซมอน costin อังกฤษได้รับการแต่งตั้งผู้อำนวยการคนใหม่

ในปี 2554 บริษัทศิลปะลึกลับตีพิมพ์กวีนิพนธ์ เรื่องพิพิธภัณฑ์เวทมนตร์ : ประวัติศาสตร์เวทย์มนตร์ แก้ไขโดย kerrian Godwin . กวีนิพนธ์ที่ตรวจสอบใน peer-reviewed วารสารวิชาการ : ทับทิมวารสารของการศึกษาโดยนักวิชาการศึกษาของอีธาน ดอยล์ ขาวต่างประเทศ
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: