Food production in the countries of

Food production in the countries of South and South-East Asia has shown a general upward trend during the last decade. Despite the considerable increase in population in many of these countries, food production per capita in 1988-90 was significantly higher as compared to 1979-81 figures, the increase being specially marked in such countries as Vietnam, Cambodia, Indonesia, and Malaysia. Available daily calorie supply was adequate to meet the requirement. The overall pattern of food production however has shown little change, with cereal production continuing to account for a predominant part of food production. There is no evidence of a significant uptrend with respect to production of pulses, milk, horticultural products, poultry or meat production in most countries. A unique and unfortunate feature of the nutrition situation in South-Asian countries is that the incidence of low birth weight deliveries is as high as 34% (1990), ranging from 25% in Sri Lanka to 50% in Bangladesh (as against less than 7% in the countries of Europe and North America). Even in countries of Africa where the overall food and nutrition situation is worse than in South Asia, the incidence is well below 20%. This is a reflection of the poor state of maternal nutrition in pregnancy. Florid nutritional deficiency diseases have shown a steep decline over the last two decades, but goitre and iron deficiency anaemia continue to be major public health problems, though some headway has been made with regard to the control of the former. Severe forms of growth retardation in children have declined but the majority suffer from mild and moderate forms of growth retardation. Countries of the Region are in varying stages of developmental transition. Among the burgeoning middle classes in some of these countries there are evidences of escalation of degenerative diseases such as diabetes and coronary heart disease. With increasing life expectancy, geriatric nutritional problems will demand increasing attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตอาหารในประเทศเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้แสดงแนวโน้มขึ้นทั่วไปในช่วงทศวรรษ แม้ มีการเพิ่มมากขึ้นประชากรในประเทศเหล่านี้ ผลิตอาหารต่อหัวในปี 1988-90 ได้สูงมากเมื่อเทียบกับตัวเลขปีค.ศ. 1979-81 การเพิ่มขึ้นของการทำเครื่องหมายพิเศษในประเทศเช่นเวียดนาม กัมพูชา อินโดนีเซีย มาเลเซียและ จัดหาแคลอรี่ทุกวันว่างเพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการได้ รูปแบบโดยรวมของการผลิตอาหารอย่างไรก็ตามได้มีเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ผลิตธัญพืชต่อไปบัญชีสำหรับส่วนของการผลิตอาหารกัน ไม่มีหลักฐานก่อนอย่างมีนัยสำคัญกับผลิตกะพริบ นม ผลิตภัณฑ์ horticultural สัตว์ปีกหรือเนื้อสัตว์ผลิตในประเทศส่วนใหญ่ได้ คุณลักษณะเฉพาะ และโชคร้ายของสถานการณ์โภชนาการในประเทศเอเชียใต้คือว่า อุบัติการณ์การเกิดต่ำน้ำหนักส่งสูงถึง 34% (1990), การตั้งแต่ 25% ในประเทศศรีลังกาถึง 50% ในบังกลาเทศ (เดียวกับน้อยกว่า 7% ในประเทศยุโรปและอเมริกาเหนือ) แม้ในประเทศที่สถานการณ์อาหารและโภชนาการโดยรวมจะเลวร้ายยิ่งกว่าในเอเชียใต้ แอฟริกา เกิดเป็นดีต่ำกว่า 20% นี้คือภาพสะท้อนของรัฐตั้งครรภ์โภชนาการแม่ยากจน โรคขาดโภชนาการแรมฟลอริดได้แสดงการลดลงสูงชันกว่าสุดท้ายสองทศวรรษ แต่ goitre และโรคโลหิตจางขาดเหล็กยังคงเป็นปัญหาสาธารณสุขสำคัญ แม้บางเจริญได้ตามการควบคุมของอดีต รูปแบบที่รุนแรงของเด็กโตได้ปฏิเสธ แต่ส่วนใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานจากรูปแบบโตอ่อน และปานกลาง ประเทศในภูมิภาคในระยะต่าง ๆ ของการเปลี่ยนแปลงพัฒนาได้ ในหมู่ชนชั้นกลางลัทธิในบางประเทศเหล่านี้ มีหลักฐานของการเลื่อนระดับของโรคเช่นโรคเบาหวานและโรคความเสื่อม มีอายุขัยเพิ่มขึ้น ปัญหาโภชนาการ geriatric จะเรียกร้องความสนใจเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตอาหารในประเทศในเอเชียใต้และตะวันออกเฉียงใต้ได้แสดงให้เห็นแนวโน้มสูงขึ้นโดยทั่วไปในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีการเพิ่มขึ้นมากในประชากรในหลายประเทศเหล่านี้ผลิตอาหารต่อหัวใน 1988-90 เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับตัวเลข 1979-81 เพิ่มขึ้นที่มีการทำเครื่องหมายเป็นพิเศษในประเทศเช่นเวียดนาม, กัมพูชา, อินโดนีเซียและมาเลเซีย ใช้ได้อุปทานพลังงานในแต่ละวันก็เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการ รูปแบบโดยรวมของการผลิตอาหาร แต่ได้แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีการผลิตธัญพืชที่ยังคงบัญชีสำหรับส่วนเด่นของการผลิตอาหาร ไม่มีหลักฐานของแนวโน้มขาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่เกี่ยวกับการผลิตถั่วนมผลิตภัณฑ์พืชสวนการผลิตสัตว์ปีกหรือเนื้อสัตว์ในประเทศที่มากที่สุดคือ คุณลักษณะที่ไม่ซ้ำกันและที่โชคร้ายของสถ​​านการณ์โภชนาการในเซาท์เอเชียประเทศที่อุบัติการณ์ของการส่งมอบน้ำหนักแรกเกิดต่ำจะสูงถึง 34% (1990) ตั้งแต่ 25% ในศรีลังกาถึง 50% ในประเทศบังกลาเทศ (เมื่อเทียบกับน้อยกว่า 7% ในประเทศในยุโรปและอเมริกาเหนือ) แม้ในประเทศของทวีปแอฟริกาที่อาหารและโภชนาการสถานการณ์โดยรวมจะเลวร้ายยิ่งกว่าในเอเชียใต้อัตราการเกิดต่ำกว่า 20% นี้เป็นภาพสะท้อนของสภาพของโภชนาการของมารดาในการตั้งครรภ์ เรื่อโรคขาดสารอาหารได้แสดงให้เห็นการลดลงที่สูงชันในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แต่โรคคอพอกและโรคโลหิตจางขาดธาตุเหล็กยังคงเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญแม้ว่าความคืบหน้าบางได้รับการทำในเรื่องเกี่ยวกับการควบคุมของอดีตด้วย รูปแบบที่รุนแรงของชะลอการเจริญเติบโตในเด็กลดลง แต่ส่วนใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานจากรูปแบบอ่อนและปานกลางชะลอการเจริญเติบโต ประเทศในภูมิภาคอยู่ในขั้นตอนที่แตกต่างของการเปลี่ยนแปลงการพัฒนา ในหมู่ชนชั้นกลางที่กำลังขยายตัวในบางส่วนของประเทศเหล่านี้ยังมีหลักฐานของการเพิ่มของโรคความเสื่อมเช่นโรคเบาหวานและโรคหลอดเลือดหัวใจ ด้วยการเพิ่มอายุขัย, ปัญหาด้านโภชนาการในผู้สูงอายุจะเรียกร้องความสนใจเพิ่มมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตอาหารในประเทศแถบเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้แสดงทั่วไปแนวโน้มสูงขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีจํานวนมาก การเพิ่มขึ้นของประชากรในประเทศเหล่านี้หลาย การผลิตอาหารต่อหัวใน 1988-90 สูงกว่าเมื่อเทียบกับ 1979-81 ตัวเลขเพิ่มขึ้นเป็นเครื่องหมายพิเศษในประเทศ เช่น เวียดนาม กัมพูชา อินโดนีเซีย และมาเลเซียบริการจัดหาแคลอรี่ทุกวัน เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการ รูปแบบโดยรวมของการผลิตอาหาร แต่ได้แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย กับการผลิตธัญพืชยังคงบัญชีสำหรับส่วนที่เด่นของการผลิตอาหาร ไม่มีหลักฐานของการจ่ายเงินต่อการผลิตถั่ว นม ผลิตภัณฑ์พืชสวน สัตว์ปีก หรือการผลิตเนื้อสัตว์ในประเทศส่วนใหญ่คุณลักษณะเฉพาะ และโชคร้ายของโภชนาการ สถานการณ์ในประเทศแถบเอเชียใต้มีอุบัติการณ์ของการส่งมอบทารกแรกเกิดน้ำหนักน้อยมีสูงถึง 34 % ( 1990 ) ตั้งแต่ 25 % ในศรีลังกาถึง 50% ในบังคลาเทศ ( น้อยกว่าร้อยละ 7 เมื่อเทียบกับในประเทศยุโรปและอเมริกาเหนือ ) แม้แต่ในประเทศในทวีปแอฟริกาที่อาหารและโภชนาการโดยรวมสถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งกว่าในเอเชียใต้การเกิดเป็นกว่า 20% นี้เป็นภาพสะท้อนของรัฐจนมารดาโภชนาการในหญิงตั้งครรภ์ ที่มีผิวหน้าแดงก่ำโภชนาการโรคขาดได้แสดงการลดลงสูงชันในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แต่ตวาด และโรคโลหิตจางขาดธาตุเหล็กยังเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญ แม้ว่าบางความคืบหน้าได้รับการทำเกี่ยวกับการควบคุมของอดีตรูปแบบของความรุนแรงในเด็กมีการเติบโตลดลง แต่ส่วนใหญ่ประสบจากรูปแบบอ่อนและปานกลางของการเติบโต ประเทศในภูมิภาคที่แตกต่างกันในขั้นตอนของการพัฒนา ท่ามกลางกลุ่มชนชั้นกลางในบางส่วนของประเทศเหล่านี้มีหลักฐานของการเสื่อมของโรคเช่นโรคเบาหวานและโรคหลอดเลือดหัวใจกับการเพิ่มอายุขัย ปัญหาโภชนาการผู้สูงอายุจะต้องการความสนใจมากขึ้น