I stressed very much and eat sleepi

I stressed very much and eat sleeping pills too much
I have had symptoms of shock on Sunday.
My sister take me sent the hospital.
I woke up in rebound Tuesday
I don't eat food and puke.Because the symptoms of pain.
I did not take the phone .The phone in the bedroom.
I remember I woke up on Tuesday, then I tell my sister sent email tell to you.
Do you got it or not?
I left the hospital last night at 23:30 pm.
I'm in a hurry to check a message that you send for me.
But I get just one email.
I lost many days you sent me one email.
Thank you for not forgetting me.
I think you forgot me, and I'm not important with you.
I think that you should show the feeling and emotion, Iet me know

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเครียดมากและกินยานอนหลับมากเกินไป
ฉ​​ันมีอาการช็อกในวันอาทิตย์.
น้องสาวของฉันพาฉันส่งโรงพยาบาล.
i ตื่นขึ้นมาในการตอบสนองอังคาร
ฉันไม่กินอาหารและ puke.because อาการของ ความเจ็บปวด.
ฉันไม่ได้ใช้โทรศัพท์. โทรศัพท์ในห้องนอน.
i จำฉันตื่นขึ้นมาในวันอังคารที่แล้วฉันบอกน้องสาวของฉันส่งอีเมลไปบอกกับคุณ. คุณ
ได้มันหรือไม่
ฉันออกจากโรงพยาบาลเมื่อคืนที่ 23:30 น. .
ฉันรีบร้อนในการตรวจสอบข้อความที่คุณส่งให้ฉัน.
แต่ฉันได้รับเพียงหนึ่งอีเมล์.
i หายไปหลายวันที่คุณส่งอีเมลหนึ่งฉัน.
ขอบคุณ คุณไม่ลืมฉัน.
ฉันคิดว่าคุณลืมฉันและฉันไม่ได้มีความสำคัญกับคุณ.
ผมคิดว่าคุณควรจะแสดงความรู้สึกและอารมณ์ IET เราทราบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเน้นมาก และกินยานอนหลับมากเกินไป
ฉันมีอาการช็อกบนอาทิตย์
น้องนำผมส่งโรงพยาบาล
ฉันตื่นฟื้นตัวในวันอังคาร
ฉันไม่กินอาหารและ pukeเนื่องจากอาการของปวด
ผมไม่ได้ใช้โทรศัพท์โทรศัพท์ในห้องนอน
จำฉันตื่นอังคาร แล้วฉันบอกน้องสาวของฉันส่งอีเมล์แจ้งให้คุณ
ทำถูก หรือไม่?
ผมออกจากโรงพยาบาลเมื่อคืนที่ 23:30 น.
ฉันรีบไปตรวจสอบข้อความที่คุณส่ง me.
แต่ฉันได้รับอีเมล์เดียวกัน
หายไปหลายวันคุณส่งอีเมล์หนึ่ง. ฉัน
ขอบคุณที่ไม่ลืม me.
คิดว่า คุณลืมฉัน และฉันไม่สำคัญกับคุณ
คิดว่า คุณควรแสดงความรู้สึกและอารมณ์ฉันรู้ Iet

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมว่าควรเป็นอย่างมากและกินยานอนหลับมากเกินไป
ซึ่งจะช่วยผมได้อาการของไฟฟ้าช็อตในวันอาทิตย์.
ของฉันในเครือพาผมส่งโรงพยาบาล.
ผมก็ตื่นขึ้นมาในวันอังคาร
ซึ่งจะช่วยฟื้นตัวผมไม่ได้กินอาหารและอาเจียนอ้วก.เนื่องจากอาการของความเจ็บปวด.
ผมก็ไม่ได้ใช้โทรศัพท์.โทรศัพท์ในห้องนอน.
ผมจำได้ว่าผมก็ตื่นขึ้นมาในวันอังคารจากนั้นผมบอกน้องส่งอีเมลแจ้งไปยังคุณ.
คุณได้หรือไม่?
ผมก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วในยามค่ำคืนที่ 23 : 30 น..
ฉันอยู่ในที่อย่างเร่งด่วนในการตรวจสอบข้อความที่คุณส่งให้ผม.
แต่ผมได้รับเพียงหนึ่งอีเมล์.
ผมลืมหลายวันจะส่งอีเมล์หนึ่ง.
ขอขอบคุณคุณไม่ลืมผม.
ผมคิดว่าคุณลืมผมและผมไม่ใช่สิ่งที่สำคัญกับคุณ
ผมคิดว่าคุณควรจะแสดงความรู้สึกและอารมณ์,อินเตอร์ไลน์ผมรู้ว่า