The Thai word phansa refers to a pe

The Thai word phansa refers to a period of three months in the rainy season during which time Buddhist monks are obliged to stay at one particular temple. They are not allowed to stay overnight at other temples during this time. The reason that monks have to stay at one temple is because this period of time is the rice-planting season and the farmers’ crops are a verdant green. If monks are out travelling during this period, they may inadvertently step on the rice sprouts that have been planted, resulting in the loss of crops. The Lord Buddha therefore ordained that monks should stop their pilgrimages for a period of three months during the rainy season and that they must not stay overnight in a place other than their chosen temple. (Khao phansa means ‘rain retreat’ or ‘Buddhist Lent’.) Khao phansa has taken place since the time of the Lord Buddha.

Khao Phansa Day is the first day of the waning moon of the eighth month of the lunar calendar, or during the month of July and extends for a period of three months until Ork Phansa Day which is the end of the period of time. Ork Phansa Day falls on the fifteenth day of the waxing moon of the eleventh month of the lunar calendar, or during the month of October. (Note: The Thai calendar originally began in our month of December. Therefore, the eighth month is July and the eleventh month is October.) When monks stop their travels during the Buddhist Lent period, they have time to study, and they especially like to read. The best time for reading and memorising is during the night, which is a peaceful, quiet time during which it is easy to concentrate. In the past, when there was no electricity, monks used to light candles during the time that they were reading. When villagers knew this, they made candles to present to the monks, especially for presentation on Khao Phansa Day, a day on which they would receive even more merit than usual. Merit in this case means that the lives of those who present candles will be happy, healthy, enlightened and not gloomy. In other words, they will be people with wisdom, knowledge and perception, which is equivalent to the English word ‘bright’. The presentation of candles to monks on Khao Phansa Day is a Buddhist tradition which began in ancient times and still continues at present. However, present-day villagers tend to present electric light bulbs or fluorescent tubes as they are brighter than candles, are easier to use, and more convenient, and they still receive the same amount of merit!

The people of Ubon Ratchathani are the same as other Buddhists – when Khao Phansa Day arrives, they take candles and present them to monks. In the past, when it was impossible to buy ready-made candles, villagers would use beeswax taken from bees’ nests. They would melt the beeswax and then immerse a length of cotton to be used as a wick into the molten beeswax. Next, the wax would be left until it was cool enough to be rolled by hand, surrounding the wick completely.



Following that, the candles were cut to the required length and they were then ready for presentation to monks.
Presenting candles to monks in the past did not include a parade and candle contest like we have at present. It was just a presentation of candles along with other offerings to monks and receiving blessings from the monks, followed by the journey home. The reason that there must be a parade and a contest like we have today came about during the reign of Rama V, when the King’s grandson, Prince Sappasittiprasong, was made governor and came to rule over the Lao Kao circle, which was established in the town of Ubon Ratchathani. He saw the injuries and deaths that the villagers suffered during the traditional rocket festival. The injuries and deaths were due to rockets that exploded and fell onto houses; other injuries and deaths were due to arguments and fights due to drinking excessive alcohol; sometimes it was due to playing with excessive energy in the mud; or, amusement with wooden dolls produced to look like they were making love. The Prince decided that these stories were bad, inappropriate, and ordered the rocket festival to stop, and for a candle festival with candles being presented to monks to take its place.





The candle festival in the time of the King’s grandson, Prince Sappasittiprasong, involved the cooperative production of candles by villagers in each community (community, in this instance, means a small community group that is a member of a larger community. In each village, there were many small communities). Beeswax was collected, melted and then poured into a mould. After that, it was beautifully decorated and placed on a sedan chair or transported by cart. The candles entered the parade and then gathered together at the front of the town hall. When each community had gathered and was ready, the Prince would give prizes to the communities that had produced the most beautiful candles. After that, lots were drawn to see which

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Phansa คำไทยหมายถึงระยะเวลา 3 เดือนในฤดูฝนซึ่งเวลาพระสงฆ์จะถูกบังคับให้พักที่วัดหนึ่งโดยเฉพาะ พวกเขาไม่ได้ไปค้างคืนที่วัดอื่นในช่วงเวลานี้ เหตุผลที่พระสงฆ์ต้องอยู่ที่วัดหนึ่งได้เนื่องจากรอบระยะเวลานี้เป็นฤดูการปลูกข้าว และพืชผลของเกษตรกรจะเป็นสีเขียวขจี ถ้าพระสงฆ์จะออกเดินทางในช่วงเวลานี้ พวกเขาอาจตั้งใจก้าวบนกล้าที่ได้รับการปลูก เกิดการสูญเสียของพืช พระพุทธเจ้าจึงออกบวชว่า พระสงฆ์ควรหยุดจาริกแสวงบุญของพวกเขาสำหรับระยะเวลา 3 เดือนในฤดูฝน และว่า พวกเขาต้องไม่พักค้างคืนในที่อื่นนอกเหนือจากการวัดใน (พรรษาว่า 'ฝนพักผ่อน' หรือ 'พรรษา') พรรษาได้เกิดตั้งแต่เวลาของพระพุทธเจ้า เขา Phansa วันเป็นวันแรกของข้างแรมของเดือนแปด ของปฏิทินจันทรคติ หรือใน ช่วงเดือนกรกฎาคม และยืดระยะเวลาสามเดือนจนถึงวัน Phansa Ork ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลา Ork Phansa วันตรงกับวันที่ 15 ค่ำของเดือนที่สิบเอ็ด ของปฏิทินจันทรคติ หรือใน ช่วงเดือนตุลาคม (หมายเหตุ: ปฏิทินไทยแต่เดิมเริ่มต้นขึ้นในเดือนธันวาคมเรา ดังนั้น เดือนแปดคือ กรกฎาคม และตุลาคมเป็นเดือนที่สิบเอ็ด) เมื่อพระสงฆ์หยุดการเดินทางในช่วงเวลาพรรษา พวกเขามีเวลาศึกษา และพวกเขาชอบที่จะอ่าน เวลาที่ดีสุดสำหรับการอ่าน และตรึงตาตรึงใจในตอนกลางคืน ซึ่งเป็นเวลาเงียบสงบ เงียบสงบที่ซึ่งมันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีสมาธิ ได้ ในอดีต เมื่อมีไฟฟ้าไม่มี พระสงฆ์ที่ใช้แสงเทียนในระหว่างที่พวกเขาอ่าน เมื่อชาวบ้านรู้นี้ พวกเขาทำเทียนเพื่อนำเสนอพระ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับงานนำเสนอบนเขา Phansa วัน วันที่จะได้รับบุญมากขึ้นกว่าปกติ บุญในกรณีนี้หมายความ ว่า ชีวิตของคนปัจจุบันเทียนจะมีความสุข สุขภาพดี พุทธะ และไม่มืดมน ในคำอื่น ๆ พวกเขาจะเป็นคนที่ มีปัญญา ความรู้ และการรับ รู้ ซึ่งเทียบเท่ากับคำภาษาอังกฤษว่า 'สดใส' งานนำเสนอของเทียนให้พระสงฆ์บนเขา Phansa วันเป็นประเพณีชาวพุทธซึ่งเริ่มในสมัยโบราณ และยังคง ต่อเนื่องในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันชาวบ้านมักจะ นำเสนอหลอดไฟ หรือหลอดฟลูออเรสเซนต์เป็นสว่างกว่าเทียน มีการใช้งานง่ายขึ้น สะดวก และ และพวกเขายังคงได้รับบุญกัน ชาวอุบลราชธานีจะเหมือนกันเป็นชาวพุทธอื่น ๆ – เมื่อมาถึงเขา Phansa วัน พวกเขาใช้เทียน และปัจจุบันพวกเขาให้พระสงฆ์ ในอดีต เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ซื้อเทียนสำเร็จรูป ชาวบ้านจะใช้ขี้ผึ้งจากรังของผึ้ง พวกเขาจะขี้ผึ้งละลาย และดื่มด่ำไปกับความยาวของผ้าฝ้ายที่จะใช้เป็นไส้ตะเกียงที่เป็นขี้ผึ้งหลอมละลายแล้ว ถัดไป ขี้ผึ้งจะถูกทิ้งไว้จนกว่ามันก็เย็นพอที่จะถูกรีดด้วยมือ รอบไส้ตะเกียงอย่างสมบูรณ์ที่ เทียนมาตัดตามความยาวที่จำเป็นแล้วพวกเขาก็พร้อมสำหรับงานนำเสนอให้พระสงฆ์ เทียนที่ใช้ในการนำเสนอให้พระสงฆ์ในอดีตไม่มีขบวนพาเหรด และประกวดเทียนเหมือนที่เรามีในปัจจุบัน มันเป็นเพียงการนำเสนอของเทียนพร้อมกับเสนอให้พระสงฆ์ และรับพรจากพระ ตามบ้านเดินทาง เหตุผลที่ต้องมีขบวนพาเหรดและการประกวดเหมือนที่เรามีวันนี้มาเกี่ยวกับรัชสมัยของพระจุลจอมเกล้า เมื่อหลานชายของพระราชา เจ้าสรรพสิทธิประสงค์ ผู้ว่าราชการทำและมาครองลาวเขาวงกลม ซึ่งก่อตั้งในเมืองอุบลราชธานี เขาเห็นอาการบาดเจ็บและเสียชีวิตที่ชาวบ้านในช่วงเทศกาลแบบจรวด บาดเจ็บและเสียชีวิตได้เนื่องจากจรวดที่กระจาย และไปลงบ้าน อื่นบาดเจ็บและเสียชีวิตได้เนื่องจากอาร์กิวเมนต์และการต่อสู้เนื่องจากการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป บางครั้งก็เนื่องจากเล่นกับพลังงานมากเกินไปในโคลน หรือ สนุกกับตุ๊กตาไม้ผลิตให้มีลักษณะเหมือนพวกเขากำลังทำรักกัน เจ้าชายตัดสินใจว่า เรื่องราวเหล่านี้ไม่ถูกต้อง เหมาะสม และสั่งเป็นงานหยุด และ สำหรับเทศกาลเทียนเทียนที่นำเสนอเพื่อพระสงฆ์จะใช้สถานที่ เทศกาลแห่เทียนพรรษาในขณะหลานชายของพระราชา เจ้าสรรพสิทธิประสงค์ ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตสหกรณ์เทียนโดยชาวบ้านในแต่ละชุมชน (ชุมชน ในกรณีนี้ หมายถึง กลุ่มชุมชนขนาดเล็กที่เป็นสมาชิกของชุมชนขนาดใหญ่ ในแต่ละหมู่บ้าน มีชุมชนเล็ก ๆ หลาย) ขี้ผึ้งถูกเก็บรวบรวม ละลายแล้ว เทลงในแม่พิมพ์ หลังจากนั้น มันไม่งามตกแต่ง และวางไว้บนเก้าอี้เก๋ง หรือขนส่ง โดยรถเข็น เทียนใส่ขบวนพาเหรดแล้ว มารวมตัวกันที่ด้านหน้าของศาลา เมื่อแต่ละชุมชนรวบรวม และความสำเร็จ เจ้าชายจะให้รางวัลชุมชนที่มีผลิตเทียนสวยงาม หลังจากนั้น มากมายมาดูที่