She had no clothes, no jewels, noth

She had no clothes, no jewels, nothing. And these were the only things she loved; she felt that she was made for them. She had longed so eagerly to charm, to be desired, to be wildly attractive and sought after.
She had a rich friend, an old school friend whom she refused to visit, because she suffered so keenly when she returned home. She would weep whole days, with grief, regret, despair, and misery.
*
One evening her husband came home with an exultant air, holding a large envelope in his hand.
"Here's something for you," he said.
Swiftly she tore the paper and drew out a printed card on which were these words:
"The Minister of Education and Madame Ramponneau request the pleasure of the company of Monsieur and Madame Loisel at the Ministry on the evening of Monday, January the 18th."
Instead of being delighted, as her husband hoped, she flung the invitation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอมีเสื้อผ้าไม่ ไม่รัตนากร อะไร และเป็นสิ่งเดียวที่เธอรัก เธอรู้สึกว่า เธอถูกทำสำหรับพวกเขา เธอได้ปรารถนาให้กระหายเพื่อเสน่ห์ ต้อง ต้องอาละวาดน่าสนใจ และขอหลังจาก เธอมีเพื่อนรวย เพื่อนโรงเรียนเก่าที่เธอปฏิเสธที่จะไป เนื่องจากเธอประสบ keenly ดังนั้นเมื่อเธอกลับบ้าน เธอจะร้องทั้งวัน มีความเศร้าโศก ริเกร็ต สิ้นหวัง และความทุกข์ยาก*หนึ่งบ้านมาสามีของเธอ ด้วยอากาศ exultant ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือของเขาในตอนเย็น "นี่เป็นสิ่งที่ให้คุณ, " เขากล่าวว่า อย่างรวดเร็วเธอฉีกกระดาษ และดึงออกพิมพ์บัตรที่มีคำเหล่านี้: "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาและมาดาม Ramponneau ขอความสุขของบริษัท Monsieur และมาดาม Loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์ 18 มกราคม" แทนกำลังยินดี เป็นสามีที่หวัง เธอส่วนใหญ่เชิญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอไม่มีเสื้อผ้า อัญมณี ไม่มีอะไร และเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งที่เธอชอบ เธอรู้สึกว่า เธอเกิดมาเพื่อเขา นางปรารถนาระหายเสน่ห์ที่จะต้องการ ให้น่าสนใจ หลุดโลก และขอหลังจาก
เธอมีเพื่อนรวย เพื่อนที่โรงเรียนเก่า เธอปฏิเสธไป เนื่องจากเธอกลุ้มใจขมขื่นเมื่อเธอกลับมาบ้าน เธอจะร้องไห้ทั้งวัน กับความเศร้าโศก เสียใจ หดหู่ใจและความทุกข์ยาก .

เย็นวันหนึ่ง สามีเธอกลับมาบ้าน ด้วยอากาศประเทศซิมบับเว ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือ สิ่ง
" นี่สำหรับคุณ " เขากล่าว .
อย่างรวดเร็ว เธอฉีกกระดาษและวาดรูปการ์ดซึ่งเป็นคำเหล่านี้ :
" รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และ มาดาม ramponneau ขอให้ความสุขของ บริษัท ของคุณ และ คุณนาย loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์มกราคม 18 "
แทนที่จะเป็นผู้ เป็นสามีเธอหวัง เธอโยนบัตรเชิญ