According to Triandis et al. (1988)

According to Triandis et al. (1988) and Schwartz(1994), the dimension of I/C and M/F can explain communication differences between cultures. Noesjirwan(978) examined communication in in-group and out-group relationships and found that Indonesian members of the group could adapt to the group(collectivism). In Australia the group members are expected to do their own thing' even if they must go against the group individualism). The literature indicates evidence of cultural differences in communication between Japanese and Americans(Barnlund, 1989; Gudykunst and Nishida, 1983; Okabe, 1983), Markus and Kitayama(1991) argued that cultural variations in individualism and collectivism are linked to the ways members of cultures see themselves and behav e.g., whether they feel as part of social relationship or emphasize the self. Gudykunst and Ting-Toomey(1988) argued that low- and high cont communication styles are also a function of individualism collectivism, For example, members of individualistic cultures are more emotion and pleasure oriented, members of collectivistic culture are more concemed of indi with avoiding hurting others and imposing on them. Members vidualistic cultures use direct requests as the most effective strategy foraccomplishing their goals, while members of collectivistic culture enzive direct requests as the least effective strategy(Kim and Wilson, 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม Triandis et al. (1988) และมิติของฉัน Schwartz(1994) / C และ M/F สามารถอธิบายความแตกต่างของการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม Noesjirwan(978) ตรวจสอบการสื่อสารในความสัมพันธ์เข้าข้างกลุ่มตัวเองและ out-group และพบว่า อินโดนีเซียสมาชิกของกลุ่มสามารถปรับตัวเข้ากับ group(collectivism) ในประเทศออสเตรเลียที่สมาชิกกลุ่มจะต้องทำสิ่งที่ตัวเอง ' แม้ว่าพวกเขาต้องไปเทียบกับปัจเจกกลุ่ม) วรรณกรรมการแสดงหลักฐานของความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการสื่อสารระหว่างญี่ปุ่นและอเมริกัน (Barnlund, 1989 Gudykunst และ Nishida, 1983 Okabe, 1983) Kitayama(1991) และ Markus โต้เถียงว่า วัฒนธรรมแบบ collectivism และปัจเจกเชื่อมโยงถึงวิธีดูวัฒนธรรมของตนเองและจรรยาบรรณเช่น ไม่ว่าพวกเขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ทางสังคม หรือเน้นตัวเอง Gudykunst และ Ting-Toomey(1988) โต้เถียงว่า ต่ำและสูงต่อลักษณะการสื่อสารยังมีฟังก์ชันของปัจเจก collectivism เช่น สมาชิกของวัฒนธรรมปัจเจกมีอารมณ์มากขึ้น และความสุขเชิง สมาชิกของวัฒนธรรม collectivistic concemed เพิ่มเติมของหม่ากับหลีกเลี่ยงการทำร้ายผู้อื่น และสง่างามพวกเขา สมาชิก vidualistic วัฒนธรรมใช้ร้องขอโดยตรง foraccomplishing กลยุทธ์มีประสิทธิภาพสูงสุดเป็นเป้าหมายของพวกเขา ในขณะที่สมาชิกของการร้องขอโดยตรง enzive collectivistic วัฒนธรรมเป็นกลยุทธ์มีประสิทธิภาพอย่างน้อย (คิมและ Wilson, 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ Triandis, et al (1988) และชวาร์ตซ์ (1994) มิติของ I / C และ M / F สามารถอธิบายความแตกต่างในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม Noesjirwan (978) ตรวจสอบการสื่อสารในความสัมพันธ์ในกลุ่มและนอกกลุ่มและพบว่าสมาชิกในอินโดนีเซียของกลุ่มสามารถปรับให้เข้ากับกลุ่ม (ส่วนรวม) ในประเทศออสเตรเลียสมาชิกในกลุ่มที่คาดว่าจะทำสิ่งที่ตัวเอง 'แม้ว่าพวกเขาจะต้องไปกับปัจเจกกลุ่ม) วรรณกรรมบ่งชี้หลักฐานของความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการสื่อสารระหว่างญี่ปุ่นและอเมริกัน (Barnlund 1989; Gudykunst และ Nishida, 1983; Okabe, 1983), มาร์คัสและ Kitayama (1991) แย้งว่าการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมในการแสวงหาผลประโยชน์ส่วนรวมและมีการเชื่อมโยงไปยังสมาชิกในรูปแบบของ วัฒนธรรมที่เห็นตัวเองและ behav เช่นไม่ว่าพวกเขารู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ทางสังคมหรือเน้นตัวเอง Gudykunst และ Ting-มี่ (1988) แย้งว่ารูปแบบการสื่อสารต่อต่ำและสูงนอกจากนี้ยังมีฟังก์ชั่นของปัจเจกส่วนรวมเช่นสมาชิกของวัฒนธรรมปัจเจกมีอารมณ์มากขึ้นและมีความสุขที่มุ่งเน้นการเป็นสมาชิกของวัฒนธรรม collectivistic จะ concemed มากขึ้นของ indi กับการหลีกเลี่ยง ทำร้ายผู้อื่นและการจัดเก็บภาษีที่พวกเขา สมาชิกวัฒนธรรม vidualistic ใช้ร้องขอโดยตรงเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด foraccomplishing เป้าหมายของพวกเขาในขณะที่สมาชิกของวัฒนธรรม collectivistic enzive ร้องขอโดยตรงเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพน้อย (คิมและวิลสัน, 1994)