Successive Thai governments have ti

Successive Thai governments have tinkered with numerous policies aimed at integrating and assimilating the Muslims. By the 1960s, the Thai government embarked on the road to development following advice and funding from the World Bank. At the same time, political separatism became an accepted norm among many Malay Muslims in the deep South. The government introduced development policies aimed at raising the social and economic conditions of the Malay Muslims, hoping that they would be convinced of the Thai government’s good intentions. Consequently, the national development policy became a divisive issue within Malay Muslim society. Modernity benefited some but it also weakened the social values and cultural institutions that had long served as pillars to resist the Bangkok government’s penetration into Malay Muslim society. Thus, there was a radicalization of the pondok that turned out to be a new contending ground between the Thai state and the Malay Muslim identity. The resistance this time by some religious leaders and younger Muslim activists led to the emergence of violent separatist organizations rallying under the banner of radical Islamic principles. Many armed organizations and fronts such as Barisan Nasional Pembebasan Patani, the Barisan Revolusi Nasional (BRN) and the Patani United Liberation Organization (PULO) sprang up, and the politics of the Islamic community were no longer domestic in the traditional sense, but became internationalized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลไทยต่อได้ tinkered มุ่งบูรณาการ และ assimilating มุสลิมจะนโยบายจำนวนมาก โดยช่วงปี 1960 รัฐบาลไทยจำนวนถนนพัฒนาตามคำแนะนำ และจัดหาเงินทุนจากธนาคารโลก ในเวลาเดียวกัน ขบวนการแบ่งแยกดินแดนทางการเมืองกลายเป็น บรรทัดฐานยอมรับในมลายูมุสลิมในภาคใต้ลึก รัฐบาลนำนโยบายการพัฒนาที่มุ่งเพิ่มเงื่อนไขทางสังคม และเศรษฐกิจของชาวมุสลิมมาเลย์ หวังว่า พวกเขาจะ convinced ของความตั้งใจดีของรัฐบาลไทย ดังนั้น นโยบายการพัฒนาประเทศกลายเป็น ประเด็น divisive ภายในสังคมมลายูมุสลิม ความทันสมัยได้รับประโยชน์บางอย่าง แต่มันยังลดลงค่าสังคมและสถาบันทางวัฒนธรรมที่ยาวนานมีบริการเป็นหลักเพื่อต่อต้านการบุกของรัฐบาลกรุงเทพในสังคมมลายูมุสลิม ดังนั้น มีแล้วกลับของพลที่ให้ พื้น contending ใหม่ระหว่างรัฐไทยและเอกลักษณ์ของชาวมุสลิมมาเลย์ ต้านทานเวลานี้บางผู้นำศาสนาและนักเคลื่อนไหวชาวมุสลิมอายุนำไปสู่การเกิดขึ้นขององค์กรแบ่งแยกดินรุนแรงโอกาสภายใต้แบนเนอร์ของหลักการอิสลามที่รุนแรง หลายอาวุธองค์กร และแผนบาริซาน Nasional Pembebasan ปัตตานี บาริซาน Revolusi Nasional (BRN) และปัตตานีสหปลดปล่อยองค์กร (PULO) sprang ขึ้น และการเมืองของชุมชนอิสลามไม่ได้ภายในประเทศในความรู้สึกดั้งเดิม แต่เป็นวิชาการสนับสนุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื่องรัฐบาลไทยได้ tinkered กับนโยบายจำนวนมากมุ่งเป้าไปที่การบูรณาการและการปรับชาวมุสลิม โดยปี 1960 รัฐบาลไทยตัดสินใจไปบนถนนเพื่อการพัฒนาคำแนะนำต่อไปและการระดมทุนจากธนาคารโลก ในเวลาเดียวกัน, การแบ่งแยกทางการเมืองกลายเป็นบรรทัดฐานที่ยอมรับในหมู่ชาวมุสลิมมาเลย์จำนวนมากในภาคใต้ รัฐบาลแนะนำนโยบายการพัฒนาที่มุ่งเพิ่มเงื่อนไขทางสังคมและเศรษฐกิจของชาวมุสลิมมาเลย์หวังว่าพวกเขาจะได้รับความเชื่อมั่นของความตั้งใจที่ดีของรัฐบาลไทย ดังนั้นนโยบายการพัฒนาประเทศกลายเป็นประเด็นความแตกแยกในสังคมมุสลิมมาเลย์ ความทันสมัย​​ได้รับประโยชน์บางอย่าง แต่ก็ยังอ่อนแอคุณค่าทางสังคมและสถาบันทางวัฒนธรรมที่ได้ทำหน้าที่เป็นเสายาวที่จะต้านทานการรุกของรัฐบาลในกรุงเทพฯในสังคมมุสลิมมาเลย์ ดังนั้นมี radicalization ของปอเนาะที่เปิดออกมาจะเป็นพื้นดินยืนยันใหม่ระหว่างรัฐไทยและเอกลักษณ์ของชาวมุสลิมมาเลย์ที่ ความต้านทานคราวนี้ผู้นำศาสนาบางและเรียกร้องให้ชาวมุสลิมที่อายุน้อยกว่าจะนำไปสู่​​การเกิดขึ้นขององค์กรแบ่งแยกดินแดนที่มีความรุนแรงก​​ารชุมนุมภายใต้ร่มธงของหลักการอิสลามหัวรุนแรงที่ องค์กรติดอาวุธจำนวนมากและเสื้อแจ็กเก็เช่นซัน Nasional Pembebasan ปัตตานี, ซัน Revolusi Nasional (BRN) และองค์การปัตตานียูปลดปล่อย (พูโล) ผุดขึ้นและการเมืองของชุมชนอิสลามไม่มีในประเทศอีกต่อไปในความหมายดั้งเดิม แต่กลายเป็นสากล .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อเนื่อง รัฐบาลไทย มี tinkered หลายนโยบายมุ่งบูรณาการและซึมซับ มุสลิม โดย 1960 รัฐบาลเริ่มต้นบนถนนเพื่อพัฒนาตามคำแนะนำ และเงินทุนจากธนาคารโลก ในเวลาเดียวกัน ดินแดนทางการเมืองกลายเป็นยอมรับบรรทัดฐานของมากมาย ชาวมลายูมุสลิมในภาคใต้ตอนล่างรัฐบาลใช้นโยบายการพัฒนาที่มุ่งสร้างเงื่อนไขทางเศรษฐกิจและสังคมของชาวมลายูมุสลิม และหวังว่าพวกเขาจะเชื่อรัฐบาลไทยมีความตั้งใจที่ดี ดังนั้น นโยบายการพัฒนาประเทศกลายเป็นปัญหาแตกกันภายในสังคมมลายูมุสลิมความทันสมัยประโยชน์บางส่วน แต่มันยังทำให้ค่านิยมของสังคมและสถาบันทางวัฒนธรรมที่ยาวได้ทำหน้าที่เป็นเสาหลักที่จะต้านทานการเจาะกรุงเทพของรัฐบาลในสังคมมลายูมุสลิม ดังนั้น จึงมีการญิฮาดของปอเนาะที่กลายเป็นใหม่ทำพื้นระหว่างรัฐไทยและมลายูมุสลิมเอกลักษณ์ .การต่อต้านครั้งนี้ โดยมี ผู้นำศาสนา และน้องนักเคลื่อนไหวชาวมุสลิม นำไปสู่การชุมนุมรุนแรงแบ่งแยกองค์กรภายใต้แบนเนอร์ของหลักการอิสลามหัวรุนแรง องค์กรติดอาวุธหลายด้านเช่น Barisan Nasional pembebasan ปัตตานี , มหาอาณาจักร ( บีอาร์เอ็น ) และองค์กรปลดปล่อยสหปัตตานี ( พูโล ) ดีดตัวขึ้นและการเมืองของชุมชนอิสลามไม่ได้อยู่ในความรู้สึกแบบดั้งเดิม แต่เป็นสากล