In 2007, when Pacific oyster larvae

In 2007, when Pacific oyster larvae began dying at the Whiskey Creek Shellfish Hatchery in Netarts Bay, Oregon, a pathogenic bacteria called Vibrio tubiashii (V. tubiashii) was originally blamed. Researchers later determined the culprit was in fact low-pH water (see “The Whiskey Creek Shellfish Acid Tests” in this issue). But that doesn’t mean V. tubiashii is off the hook.

With Oregon Sea Grant’s (OSG) backing, Chris Langdon, Oregon State University professor and head of the Newport Aquaculture Laboratory at the Hatfield Marine Science Center, is continuing to investigate V. tubiashii. He’s being joined by OSU microbiologist Dr. Claudia C. Häse, an expert in bacterial pathogens; and Dr. Ralph Elston, an affiliated professor at the University of Washington and founder of a company that performs scientific testing for the aquaculture industry.

The researchers are testing to see what effects metalloprotease, a particular protease (or enzyme) that V. tubiashii produces, might have on bivalve larvae. To do this, the researchers are subjecting the larvae of three different oyster species—including Pacific oysters—to a special mutant breed of V. tubiashii that doesn’t produce the enzyme.

Langdon says that, much like V. tubiashii’s sudden appearance in 2007, there’s been another big surprise in the knowledge that’s slowly building for this bacterial pathogen. He says the current OSG research confirmed some but not all of their original suspicions.

“[Under laboratory conditions] the initial suspected toxin [metalloprotease] does not seem to be as harmful as we originally thought,” says Langdon. But he says it’s possible that other factors are involved in determining the toxicity of V. tubiashii under hatchery conditions, including the low-pH seawater linked to the Whiskey Creek larval die-offs.

“There’s still a lot we don’t know about this bug,” he says.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 2007 เมื่อตัวอ่อนหอยนางรมแปซิฟิกเริ่มตายที่โรงเพาะหอยครีวิสกี้ในอ่าว Netarts โอเรกอน แบคทีเรียอุบัติที่เรียกว่า tubiashii ต่อ (V. tubiashii) ถูกเดิมตำหนิ นักวิจัยได้กำหนดผู้ร้ายถูกน้ำค่า pH ต่ำในความเป็นจริงในภายหลัง (ดู "เดอะวิสกี้ครีหอยกรดทดสอบ" ในเรื่องนี้) แต่ที่ไม่ปิดเบ็ดอยู่เฉลี่ย V. tubiashiiกับออริกอนทะเลเงินช่วยเหลือของ (OSG) สำรอง Chris มาก อาจารย์มหาวิทยาลัยรัฐและหัวหน้าห้องปฏิบัติการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำนิวพอร์ทที่ศูนย์วิทยาศาสตร์แฮทฟิลด์ทะเล อย่างต่อเนื่องสืบ V. tubiashii เขาได้ถูกเข้าร่วม โดยอักกรา OSU microbiologist ดร.คลอเดีย C. Häse ผู้เชี่ยวชาญในโรคแบคทีเรีย และดร. Ralph Elston เป็นศาสตราจารย์ในเครือมหาวิทยาลัยวอชิงตันและผู้ก่อตั้งบริษัทที่ดำเนินการทดสอบทางวิทยาศาสตร์สำหรับอุตสาหกรรมเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำนักวิจัยได้ทดสอบหาผล metalloprotease มีเฉพาะรติเอส (หรือเอนไซม์) ที่ V. tubiashii ผลิต อาจมีตัวอ่อน bivalve การทำเช่นนี้ นักวิจัยได้แล้วก็กดชัตเตอร์ตัวอ่อนพันธุ์หอยที่แตกต่างกันสาม — รวมถึงหอยนางรมแปซิฟิก — การพิเศษกลายพันธุ์พันธุ์ V. tubiashii ที่ไม่ผลิตเอนไซม์นี้แลงดอนบอกว่า มากเช่น V. tubiashii เป็นลักษณะฉับพลันในปี 2007 มีบิ๊กเซอร์ไพร์สอีกความช้าเป็นอาคารสำหรับการศึกษานี้จากแบคทีเรีย เขากล่าวว่า การวิจัย OSG ปัจจุบันยืนยันบางส่วนแต่ไม่ทั้งหมดของความสงสัยความเดิม"[ภายใต้เงื่อนไขปฏิบัติ] ต้นสงสัยพิษ [metalloprotease] ดูเหมือน จะเป็นอันตรายกับเราตอนแรกคิดว่า กล่าวว่า แลงดอน แต่เขากล่าวว่า มันเป็นไปได้ว่า ปัจจัยอื่น ๆ เกี่ยวข้องในการกำหนดความเป็นพิษของ V. tubiashii ภายใต้เงื่อนไขที่โรงเพาะ รวมทั้งน้ำทะเลค่า pH ต่ำที่เชื่อมโยงกับ die-offs larval ครีวิสกี้"ยังมีมากมายที่เราไม่ทราบเกี่ยวกับปัญหานี้ เขากล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2007 เมื่อตัวอ่อนหอยนางรมแปซิฟิกเริ่มตายที่วิสกี้ห้วยโรงเพาะฟักสัตว์น้ำในอ่าว NetArts ออริกอนเชื้อแบคทีเรียก่อโรคที่เรียกว่าเชื้อ Vibrio tubiashii (V. tubiashii) ถูกกล่าวหาว่าเดิม นักวิจัยในภายหลังกำหนดผู้กระทำผิดในความเป็นจริงน้ำมีค่า pH ต่ำ (ดูที่ "การทดสอบวิสกี้ห้วยกรดหอย" ในเรื่องนี้) แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า V. tubiashii เป็นปิดเบ็ด. กับโอเรกอนซีแกรนท์ (OSG) การสนับสนุนคริสแลงดอน, โอเรกอนสเตทมหาวิทยาลัยศาสตราจารย์และหัวหน้าห้องปฏิบัติการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำนิวพอร์ตที่ฮัทศูนย์วิทยาศาสตร์ทางทะเลอย่างต่อเนื่องในการตรวจสอบ V. tubiashii เขาได้รับการเข้าร่วมโดย OSU จุลชีววิทยาดร. คลอเดีย C. HASE, ผู้เชี่ยวชาญในแบคทีเรีย; และดร. ราล์ฟ Elston, อาจารย์ในเครือที่มหาวิทยาลัยวอชิงตันและผู้ก่อตั้ง บริษัท ที่ดำเนินการทดสอบทางวิทยาศาสตร์สำหรับอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยง. นักวิจัยกำลังทดสอบเพื่อดูว่าผลกระทบ metalloprotease, โปรติเอสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (หรือเอนไซม์) tubiashii V. ที่ผลิต อาจมีตัวอ่อนหอย การทำเช่นนี้นักวิจัยที่มีหนอนบ่อนไส้ตัวอ่อนของหอยนางรมที่แตกต่างกันสามชนิดรวมถึงหอยนางรมแปซิฟิกต่อการกลายพันธุ์เป็นสายพันธุ์พิเศษของ tubiashii V. ที่ไม่สามารถผลิตเอนไซม์. แลงดอนบอกว่าเหมือน V. ลักษณะฉับพลัน tubiashii ในปี 2007 , มีการอื่นประหลาดใจใหญ่ในความรู้ที่ช้าอาคารสำหรับการติดเชื้อแบคทีเรียนี้ เขากล่าวว่าการวิจัยในปัจจุบันได้รับการยืนยัน OSG บางส่วน แต่ไม่ทั้งหมดของข้อสงสัยเดิมของพวกเขา. "[ภายใต้เงื่อนไขการทดลอง] สารพิษที่ต้องสงสัยว่าเริ่มต้น [metalloprotease] ดูเหมือนจะไม่เป็นที่เป็นอันตรายในขณะที่เรา แต่เดิมคิดว่า" แลงดอนกล่าวว่า แต่เขาบอกว่ามันเป็นไปได้ว่าปัจจัยอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในการกำหนดความเป็นพิษของ V. tubiashii ภายใต้เงื่อนไขที่โรงเพาะฟักรวมทั้งน้ำทะเลต่ำค่า pH ที่เชื่อมโยงกับครีวิสกี้ตัวอ่อนตายไม่ชอบ. "ยังคงมีจำนวนมากที่เราไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้อผิดพลาด "เขากล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 2007 , เมื่อหอยนางรมแปซิฟิกตัวอ่อนเริ่มจะตายที่วิสกี้ห้วยหอยที่ฟักไข่ใน netarts เบย์ , ออริกอน , เชื้อแบคทีเรียที่เรียกว่าเชื้อ Vibrio tubiashii ( V tubiashii ) ถูกกล่าวหา นักวิจัยในภายหลังว่าคนร้ายคือในความเป็นจริงต่ำ pH น้ำ ( ดู " Whiskey Creek หอยกรดทดสอบ " ในประเด็นนี้ ) แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า . . tubiashii เป็นปิดเบ็ด .

กับโอเรกอนให้ทะเล ( osg ) สนับสนุน คริส แลงดอน อาจารย์มหาวิทยาลัยรัฐโอเรกอน และหัวของนิวพอร์ตการปฏิบัติการที่ฮัทศูนย์วิทยาศาสตร์ทางทะเล , อย่างต่อเนื่องเพื่อตรวจสอบ tubiashii โวลต์ . เขาถูกเข้าร่วมโดยโอสนักจุลชีววิทยา ดร. คลอเดีย C H และเซ ผู้เชี่ยวชาญด้านแบคทีเรียก่อโรค ; และ ดร. ราล์ฟ อิลสตั้น ,