When I got home, Roxy had a worried

When I got home, Roxy had a worried expression.

Repeating again and again, she asked, [Will it be be all right? It might be impossible], with a pale face. I did not let go of her hand.

During the time when mother Zenith gave birth to me as well, I'm sure it was that kind of feeling.

During that time all I was thinking was, [Roxy really is the worrying type.]


- But, Roxy's worries ended up right on the money.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมหน้าแรก Roxy มีนิพจน์ที่มีความกังวลทำซ้ำอีกครั้งและอีกครั้ง เธอถาม [จะได้เป็นนายก มันอาจจะเป็นไปไม่ได้], หน้าซีดได้ ก็ไม่ให้กลับมือของเธอเวลาเมื่อแม่สุดยอดให้กำเนิดฉันด้วย ฉันแน่ใจว่า มันเป็นความรู้สึกชนิดนั้นในระหว่างที่เวลาผมคิดทั้งหมดถูก [ร็อกจริง ๆ ได้แบบกังวล]- แต่ ของ Roxy กังวลสิ้นสุดขึ้นบนเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมกลับถึงบ้านร็อกมีการแสดงออกกังวล. ซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอถามว่า [มันจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง? มันอาจจะเป็นไปไม่ได้] มีใบหน้าขาวซีด ผมไม่ได้ปล่อยให้ไปจากมือของเธอ. ในช่วงเวลาที่เมื่อแม่ของสุดยอดผู้ให้กำเนิดผมเช่นกันผมว่ามันเป็นชนิดของความรู้สึกว่า. ในช่วงเวลานั้นสิ่งที่ผมคิดคือ [ร็อกจริงๆเป็นประเภทที่น่าเป็นห่วง ] - แต่กังวลร็อกจบลงด้วยสิทธิในเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันกลับบ้าน ร็อกซี่มีสีหน้ากังวล

ทำซ้ำอีกครั้งและอีกครั้ง เธอถามว่า [ จะไม่เป็นไรใช่ไหม ? มันคงเป็นไปไม่ได้ ] ด้วยใบหน้าซีดเซียว ฉันจะไม่ปล่อยมือเธอ

ตอนที่แม่สุดยอดให้กำเนิดฉันเช่นกัน ฉันแน่ใจว่ามันเป็นชนิดของความรู้สึก

ตอนนั้นผมคิดถูกจริงๆเป็นกังวลประเภท [ น่ารัก ]


- แต่Roxy เป็นกังวลถึงสิทธิในเงิน