1. Deficits in using communication

1. Deficits in using communication for social purposes, such as greeting and sharing information, in a manner that is appropriate for the social context.
2. Impairment of the ability to change communication to match context or the needs of the listener, such as speaking differently in a classroom than on the playground, talking differently to a child than to an adult, and avoiding use of overly formal language.
3. Difficulties following rules for conversation and storytelling, such as taking turns in conversation, rephrasing when misunderstood, and knowing how to use verbal and nonverbal signals to regulate interaction.
4. Difficulties understanding what is not explicitly stated (e.g., making inferences) and nonliteral or ambiguous meanings of language (e.g., idioms, humor, metaphors, multiple meanings that depend on the context for interpretation).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 การขาดดุลในการใช้การสื่อสารเพื่อวัตถุประสงค์ทางสังคมเช่นการทักทายและการใช้ข้อมูลร่วมกันในลักษณะที่เหมาะสมกับบริบททางสังคม.
2 การด้อยค่าของความสามารถในการเปลี่ยนการสื่อสารเพื่อให้ตรงกับบริบทหรือความต้องการของผู้ฟังเช่นการพูดที่แตกต่างกันในห้องเรียนกว่าในสนามเด็กเล่นพูดคุยกับเด็กที่แตกต่างกันมากกว่าที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่และหลีกเลี่ยงการใช้ภาษาที่เป็นทางการมากเกินไป.
3 ปัญหากฎระเบียบสำหรับการสนทนาและการเล่าเรื่องเช่นผลัดในการสนทนา, rephrasing เมื่อเข้าใจผิดและรู้วิธีการใช้สัญญาณทางวาจาและอวัจนภาษาที่จะควบคุมการทำงานร่วมกันต่อไป
4. ความยากลำบากในการทำความเข้าใจสิ่งที่ไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจน (เช่นการวินิจฉัย) และความหมายของ nonliteral หรือคลุมเครือของภาษา (เช่นสำนวนอารมณ์ขันคำเปรียบเปรยความหมายหลายที่ขึ้นอยู่กับบริบทสำหรับการตีความ).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. ขาดดุลในการสื่อสารเพื่อสังคม เช่นการทักทาย และแชร์ข้อมูล ในลักษณะที่เหมาะสมสำหรับการสังคมบริบทการ
2 ผลของความสามารถในการสื่อสารให้ตรงกับบริบทหรือความต้องการของการฟัง เช่นพูดต่างจากในห้องเรียนมากกว่าในสนามเด็กเล่น พูดคุยแตกต่างกับเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ การเปลี่ยนแปลง และหลีกเลี่ยงการใช้ภาษาเป็นทางการมากเกินไป
3 ความยากลำบากตามกฎสำหรับการสนทนาและ storytelling เช่นการเปิดในการสนทนา การฟื้นฟูเมื่อ misunderstood และรู้วิธีการใช้วาจา และ nonverbal สัญญาณเพื่อควบคุมการโต้ตอบ
4 ปัญหาเข้าใจอะไรไม่ชัดเจนระบุ (เช่น ทำ inferences) และความหมายไม่ชัดเจน หรือ nonliteral ของภาษา (เช่น สำนวน อารมณ์ขัน คำอุปมาอุปมัย หลายความหมายซึ่งขึ้นอยู่กับบริบทการตีความ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . การขาดดุลในการใช้การสื่อสารสำหรับการใช้งานทางสังคมเช่นคำทักทายและการใช้ข้อมูลร่วมกันในลักษณะที่มีความเหมาะสมสำหรับบริบททางสังคม.
2 . ส่งผลกระทบต่อความสามารถในการเปลี่ยนการสื่อสารไปยังตรงกับเนื้อหาหรือความต้องการของผู้ฟังเช่นที่พูดกันในห้องเรียนที่มากกว่าในสนามเด็กเล่นที่แตกต่างกันไปยังพูดถึงเด็กที่ให้ผู้ใหญ่ที่มากกว่าและการหลีกเลี่ยงการใช้ ภาษา ของมากเกินความจำเป็นอย่างเป็นทางการ.
3 . ปัญหาต่อไปนี้:กฎสำหรับนิยายหรือนิทานและการสนทนาเช่นการจะเปิดในการสนทนาเปลี่ยนคำใหม่เมื่อเข้าใจและรู้วิธีที่จะใช้สัญญาณด้วยวาจาและ nonverbal เพื่อควบคุมการโต้ตอบ.
4 . ปัญหาในการทำความเข้าใจอะไรที่ไม่ระบุอย่างชัดแจ้ง(เช่นการทำจริง)มีความหมายไม่ชัดเจนหรือ nonliteral และ ภาษา (เช่นสำนวนอุปมาอุอารมณ์ขันหลายความหมายที่ขึ้นอยู่กับบริบทของการตีความ)..