5. CONCLUSIONThe analysis of spatia

5. CONCLUSION
The analysis of spatial pattern of drought using spatial SPI and temporal SPI from rainfall data is useful to determine the spatial distribution, characteristics of drought, evaluate drought affected areas and drought frequency in the Northeast of Thailand. By analyzing spatial pattern of rainfall data in the region was found that spatial pattern of mean annual rainfall for 29 years periods increased from the Southwest to the Northeast. A measurement of reliability of rainfall at each station for the study periods using CV analysis indicated that the high values of CV 6 months and 12 months were found in the Western part of the region. Multi-temporal SPI at various time scales was used to indicate drought occurrences at the station and its severity. From the observation of decadal variety of rainfall since 1976 by looking at number of dry rainfall station (SPI < -1) it was indicated that drought in the region was more severe in the 10 year period from 1988 to 1999. For spatial variation of drought in the region during the study periods, the most affected area of drought was found in the western and southern part of the region and its severity, which associated with the pattern of rainfall, decreased from Southwest to Northeast. The worst dry year
from spatial SPI was in 1979, 1981, 1986, 1997, and 2001 which drought affected areas are more severe and extend larger for SPI 6 months. The frequency, area extent and severity of drought assessed from SPI could benefit for sustainable water resources management and the development of mitigation strategies of drought events in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. บทสรุปการวิเคราะห์รูปแบบเชิงพื้นที่ภัยแล้งเชิงพื้นที่ SPI และ SPI ขมับจากข้อมูลปริมาณน้ำฝนมีประโยชน์ในการตรวจสอบการกระจายเชิงพื้นที่ ลักษณะของภัยแล้ง ประเมินพื้นที่ได้รับผลกระทบภัยแล้งและภัยแล้งถี่ในตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย โดยการวิเคราะห์รูปแบบเชิงพื้นที่ปริมาณน้ำฝนที่พบข้อมูลในภูมิภาค แบบนั้นพื้นที่ปริมาณน้ำฝนรายปีเฉลี่ยสำหรับรอบระยะเวลา 29 ปีเพิ่มขึ้นจากอีสาน การประเมินความน่าเชื่อถือของฝนในแต่ละสถานีสำหรับรอบระยะเวลาการศึกษาที่ใช้ CV วิเคราะห์ระบุว่า พบค่าสูง CV 6 เดือนและ 12 เดือนในส่วนตะวันตกของภูมิภาค SPI หลายชั่วขณะที่เครื่องเวลาต่าง ๆ ถูกใช้เพื่อบ่งชี้ภัยแล้งเกิดขึ้นที่สถานีและความรุนแรงของ จากการสังเกตของ decadal ฝนตั้งแต่ 1976 โดยดูจากจำนวนสถานีฝนแห้ง (SPI < -1) ระบุว่า ภัยแล้งในภูมิภาคเป็นรุนแรงมากขึ้นในระยะเวลา 10 ปีจากปี 1988 ถึง 1999 สำหรับพื้นที่รูปแบบของภัยแล้งในภูมิภาคช่วงศึกษา ภัยแล้งพื้นที่รับผลกระทบมากที่สุดพบในภาคใต้ และตะวันตกของภูมิภาคและความรุนแรงของมัน ซึ่งเกี่ยวข้องกับรูปแบบของฝน ลดลงจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ปีแห้งแย่ที่สุดจากปริภูมิ SPI ได้ ในปี 1979, 1981, 1986, 1997, 2001 พื้นที่ใดได้รับผลกระทบภัยแล้งจะรุนแรงมากขึ้น และขยายใหญ่ SPI 6 เดือน ความถี่ ตั้งขอบเขต และความรุนแรงของภัยแล้งที่ประเมินจาก SPI จะได้ประโยชน์สำหรับการจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและการพัฒนากลยุทธ์เพื่อลดเหตุการณ์ภัยแล้งในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5. สรุปผล
การวิเคราะห์รูปแบบการกระจายตัวของภัยแล้งโดยใช้ SPI พื้นที่และเวลา SPI จากข้อมูลปริมาณน้ำฝนเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบการกระจายลักษณะของภัยแล้งประเมินพื้นที่ได้รับผลกระทบจากภัยแล้งและความถี่ภัยแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย โดยการวิเคราะห์รูปแบบการกระจายตัวของข้อมูลปริมาณน้ำฝนในภูมิภาคพบว่ารูปแบบการกระจายตัวของปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยรายปีเป็นระยะเวลา 29 ปีที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นจากภาคตะวันตกเฉียงใต้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การวัดความน่าเชื่อถือของปริมาณน้ำฝนในแต่ละสถานีสำหรับระยะเวลาการศึกษาโดยใช้การวิเคราะห์ CV ชี้ให้เห็นว่าค่าสูงของ CV 6 เดือนและ 12 เดือนถูกพบในภาคตะวันตกของภูมิภาค SPI หลายชั่วเวลาในระดับต่าง ๆ ถูกนำมาใช้เพื่อระบุภัยแล้งที่เกิดขึ้นที่สถานีและความรุนแรงของมัน จากการสังเกตของความหลากหลาย decadal ของปริมาณน้ำฝนตั้งแต่ปี 1976 โดยการมองที่จำนวนของสถานีปริมาณน้ำฝนแห้ง (SPI <-1) มันก็แสดงให้เห็นว่าภัยแล้งในภูมิภาคเป็นรุนแรงมากขึ้นในช่วง 10 ปีนับจากปี 1988 ปี 1999 สำหรับรูปแบบการกระจายตัวของภัยแล้ง ในภูมิภาคในช่วงระยะเวลาการศึกษาในพื้นที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดจากภัยแล้งที่พบในภาคตะวันตกและภาคใต้ของภูมิภาคและความรุนแรงของมันซึ่งเกี่ยวข้องกับรูปแบบของปริมาณน้ำฝนที่ลดลงจากภาคตะวันตกเฉียงใต้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปีที่เลวร้ายที่สุดแห้ง
จาก SPI เชิงพื้นที่คือในปี 1979 ปี 1981 ปี 1986 ปี 1997 และ 2001 ซึ่งพื้นที่ภัยแล้งได้รับผลกระทบที่รุนแรงมากขึ้นและขยายขนาดใหญ่สำหรับ SPI 6 เดือน ความถี่ในขอบเขตพื้นที่และความรุนแรงของภัยแล้งจากการประเมิน SPI จะได้รับประโยชน์ในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาผลกระทบของเหตุการณ์ภัยแล้งในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . สรุปการวิเคราะห์รูปแบบทางพื้นที่ของความแห้งแล้ง โดยใช้ SPI พื้นที่และเวลา SPI จากข้อมูลน้ำฝนมีประโยชน์เพื่อศึกษาการกระจายทางพื้นที่ ลักษณะของภัยแล้งประเมินพื้นที่ประสบภัยแล้งและความถี่ภัยแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย โดยการวิเคราะห์รูปแบบทางพื้นที่ของข้อมูลน้ำฝนในพื้นที่พบว่า พื้นที่รูปแบบหมายถึงปริมาณน้ำฝน 29 ปีระยะเวลาเพิ่มขึ้นจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปอีสาน การวัดความเที่ยงของปริมาณน้ำฝนที่แต่ละสถานีเพื่อการศึกษาวิเคราะห์พบว่า ระยะเวลาการใช้พันธุ์สูง ค่า CV 6 เดือน และ 12 เดือน พบในส่วนตะวันตกของภูมิภาค หลายเวลาในระดับเวลาต่างๆ SPI ใช้ระบุภัยแล้งที่เกิดขึ้นที่สถานี และความรุนแรงของ จากการสังเกตของความหลากหลาย decadal ปริมาณน้ำฝนตั้งแต่ปี 1976 โดยดูที่จำนวนของสถานีฝนแห้ง ( SPI < - 1 ) พบว่า ภัยแล้งในพื้นที่รุนแรงมากขึ้นในช่วงระยะเวลา 10 ปี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2530 ถึง 2542 สำหรับรูปแบบทางพื้นที่ของความแห้งแล้งในภูมิภาคในการศึกษาช่วงที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด พื้นที่ภัยแล้ง พบในภาคตะวันตกและภาคใต้ของภูมิภาคและความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับแบบแผนของปริมาณน้ำฝนลดลงจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ปีบริการแย่จากพื้นที่ SPI คือในปี 1979 , 1981 , 1986 , 2540 และ 2544 ซึ่งมีพื้นที่ประสบภัยแล้งจะรุนแรงมากขึ้น และขยายการลงทุนขนาดใหญ่สำหรับ 6 เดือน ความถี่และความรุนแรงของภัยแล้งพื้นที่ขอบเขตการประเมินจาก SPI จะได้รับประโยชน์ในการจัดการและการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาภัยแล้ง เหตุการณ์ในภาคทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืน