I really never meant for anybody to

I really never meant for anybody to get in between Phun and me…

“Damn it, damn it, damn it.” It’s no use just laying here and obsessing over this. He’s probably so mad at me right now. (I would be if I were him.) I thought about this before I decide to throw off my socks and leave to get the keys to the motorcycle right away.

“Ma, I’ll be right back.” I totter my way down the stairs and I see my parents watching a movie together. They wave at me as an acknowledgement so I leave to push my trusty motorcycle and face the world together once again.

I don’t get a chance to turn the ignition since I notice a pale face which belongs to that certain jerk. He’s sitting by the potted plants near the gate and catches me by surprise, “Yo! What the hell?! What are you doing sitting there in silence?!”

“Where are you off to?” Phun notices that I’m about to leave my house with my motorcycle. He quickly walks up to me and asks the question. So what am I supposed to tell him?

“What about you? How come you haven’t gotten yourself home yet?” Based on my observations from head to toe, he’s still wearing a full uniform, complete with the white socks, a pair of leather shoes and the school bag. It’s clear that he hasn’t been home yet.

“I…” He opens his mouth to say something but falls silent. I’m trying to look into those sharp eyes of his, but he keeps averting my gaze. Phun places his school bag on my motorcycle, it feels like he’s trying to stop me from leaving. “What about you? Where are you off to…?”

Basically, questions are being thrown around but neither of us are answering. -_-”

I glance at his face which still has a displeased expression on it. (Why the heck are you here if you’re still mad at me?) I grab his school bag and hand it over to him before I yank at the tall guy to get on the motorcycle. “You hungry?” He shakes his head. “Well, I am.” Whatever, I make him get on the back and drive off with the motorcycle blasting loud noises in the street.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจริง ๆ ไม่ตั้งใจสำหรับใครจะได้รับระหว่างฝันและฉัน..."ไอ้ห่า ไอ้ห่า ไอ้มัน" ไม่ใช้เพียงวางที่นี่ แล้ว obsessing มากกว่านี้ได้ คงจะบ้ามากทีขณะนี้ (ฉันจะถ้าฉันเป็นเขา) ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่ฉันจะโยนออกจากถุงเท้าของฉัน และปล่อยปุ่มเพื่อรถจักรยานยนต์ได้ทันที"Ma จะกลับมา" ฉัน totter วิธีของฉันลงบันได และเห็นพ่อที่ดูหนังด้วยกัน พวกเขาโบกทีเป็นที่ยอมรับเพื่อฝากดันรถจักรยานยนต์ของฉันเชื่อถือ และเผชิญโลกกันอีกครั้งฉันไม่ได้รับโอกาสในการเปิดตัวจุดระเบิดเนื่องจากที่ผมสังเกตหน้าซีดซึ่งเป็นของที่ jerk เขานั่งตามต้นไม้ใกล้ประตู และจับฉัน ด้วยความประหลาดใจ "Yo อะไรนรก กำลังทำอะไรอยู่มีนั่งเงียบ!""ที่เป็นคุณปิด" ฝันสังเกตพบว่า ที่ ผมจะออกจากบ้านพร้อมรถจักรยานยนต์ของฉัน เขาได้อย่างรวดเร็วเดินขึ้นกับผม และถามคำถาม ดังนั้น อะไรกำลังฉันควรจะบอกหรือไม่"อะไรคุณบ้าง ว่าคุณไม่ได้รับเองบ้านยัง" ตามข้อสังเกตของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เขายังสวมใส่เหมือนเต็ม ถุงเท้าสีขาว คู่ของรองเท้าหนัง และกระเป๋านักเรียน เป็นที่ชัดเจนว่า เขาไม่รับบ้านยัง"ฉัน... " เขาเปิดปากพูดอะไร แต่อยู่เงียบ ฉันพยายามที่จะมองไปที่ดวงตาคมของเขา แต่เขายังคง averting สายตาของฉัน ฝันใส่กระเป๋านักเรียนของเขาในรถจักรยานยนต์ของฉัน มันรู้สึกเหมือนกำลังพยายามหยุดฉันออกจาก "อะไรคุณบ้าง คุณปิดไป..."ทั่วไป คำถามจะถูกโยนไปรอบ ๆ แต่ไม่เราจะตอบ -_-”ผมมองที่ใบหน้าของเขาซึ่งยังคง มีนิพจน์ที่เห็นอยู่ (ทำไม heck อยู่คุณที่นี่ถ้าคุณยังคงบ้าที่ฉัน) ฉันคว้ากระเป๋านักเรียนของเขา และมอบมันให้เขาก่อนผมดึงเอาที่คนสูงได้รับรถจักรยานยนต์ "คุณหิวไหม" เขาสั่นศีรษะของเขา "ดี ฉัน" เพียง ฉันได้รับที่ด้านหลัง และขับออกกับรถจักรยานยนต์ระเบิดเสียงดังในถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่เคยมีความหมายสำหรับทุกคนที่จะได้รับในระหว่างพูนและฉัน ... "ประณามมันด่ามันด่ามัน." มันไม่มีประโยชน์เพียงแค่การวางนี่และ obsessing กว่านี้ เขาอาจจะโกรธที่ฉันตอนนี้ (ฉันจะเป็นถ้าผมเขา.) ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่จะตัดสินใจที่จะโยนออกถุงเท้าของฉันและปล่อยให้ได้รับกุญแจรถจักรยานยนต์ได้ทันที. "แม่ผมจะกลับมา." ฉันหวั่นไหวทางของฉันลง บันไดและผมเห็นพ่อแม่ของฉันดูหนังด้วยกัน พวกเขาคลื่นที่ฉันเป็นรับทราบเพื่อให้ฉันออกจากที่จะผลักดันรถจักรยานยนต์เชื่อถือของฉันและเผชิญโลกด้วยกันอีกครั้ง. ฉันไม่ได้รับโอกาสที่จะเปิดจุดระเบิดตั้งแต่ผมสังเกตเห็นใบหน้าขาวซีดซึ่งเป็นที่กระตุกบางอย่าง เขานั่งอยู่กระถางต้นไม้ใกล้ประตูและจับฉันด้วยความประหลาดใจ "Yo! อะไร ?! คุณกำลังทำอะไรนั่งมีอยู่ในความเงียบ ?! " "คุณออกไปที่ไหน?" พูนสังเกตเห็นว่าฉันจะออกจากบ้านของฉันกับรถจักรยานยนต์ของฉัน เขารีบเดินมาหาผมและถามคำถาม ดังนั้นสิ่งที่ฉันควรจะบอกเขา? "สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ? ทำไมคุณยังไม่ได้อากาศด้วยตัวคุณเองที่บ้านหรือยัง "ตามข้อสังเกตของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเขายังคงสวมเครื่องแบบเต็มสมบูรณ์กับถุงเท้าสีขาว, รองเท้าหนังและกระเป๋านักเรียน เป็นที่ชัดเจนว่าเขาไม่ได้รับการบ้านยัง. "ฉัน ... " เขาเปิดปากของเขาจะพูดอะไร แต่ตกอยู่เงียบ ฉันพยายามที่จะมองเข้าไปในดวงตาคมบรรดาของเขา แต่เขาช่วยให้หลีกเลี่ยงสายตาของฉัน พูนวางกระเป๋านักเรียนของเขาในรถจักรยานยนต์ของฉันก็รู้สึกเหมือนเขาพยายามที่จะหยุดฉันออกจาก "สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ? คุณอยู่ที่ไหนออกไป ... ? " โดยทั่วไปคำถามที่ถูกโยนไปรอบ ๆ แต่ไม่ของเราจะตอบ -_- " ผมเหลือบมองไปที่ใบหน้าของเขาซึ่งยังคงมีการแสดงออกที่ไม่พอใจกับมัน (ทำไมห่าคุณมาที่นี่ถ้าคุณยังคงบ้าที่ผม?) ผมคว้ากระเป๋านักเรียนของเขาและมือมันไปให้เขาก่อนที่ผมจะงัดที่ผู้ชายสูงที่จะได้รับในรถจักรยานยนต์ "คุณหิว?" เขาส่ายหัว "ดีฉัน." สิ่งที่ผมทำให้เขาได้รับในการกลับมาและขับรถออกไปกับรถจักรยานยนต์ระเบิดเสียงดังในถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยให้ใครเข้าไประหว่างลำพูน และฉัน . . . . . . .

" ให้ตายสิ ให้ตายสิ ให้ตายสิ มันไม่ใช้แค่วางที่นี่และครอบงำนี้ เขาคงโกรธที่ฉันตอนนี้ ( ผมได้ ถ้าผมเป็นเขา ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่ผมจะตัดสินใจทิ้งถุงเท้าไว้เอากุญแจรถจักรยานยนต์ทันที

" มา เดี๋ยวฉันกลับมา" ผมเดินโซเซหาทางลงบันไดและเห็นพ่อแม่นั่งดูหนังด้วยกัน เขาโบกมือให้ผมยอมรับผมทิ้งดันรถจักรยานยนต์คู่ใจของฉันและเผชิญโลกด้วยกันอีกครั้ง

ฉันไม่ได้รับโอกาสที่จะเปิดการเผาไหม้ตั้งแต่ฉันสังเกตเห็นใบหน้าซีดซึ่งเป็นของบางบ้า เขานั่งข้างกระถางต้นไม้ใกล้ประตูและจับฉันด้วยความประหลาดใจ " โย่ว !อะไรกันเนี่ย ? ! มานั่งทำอะไรตรงนั้นเงียบ ๆ "

" คุณกำลังจะไปไหน " ยังประกาศว่าฉันกำลังจะออกจากบ้าน ด้วยมอเตอร์ไซค์ เขารีบเดินเข้ามาหาผมและถามคำถาม แล้วจะให้ผมบอกอะไรเขา ?

" แล้วเธอล่ะ ทำไมคุณยังไม่ได้กลับบ้านเองอีก " ตามฉันสังเกตจากหัวจรดเท้า เขายังคงสวมเครื่องแบบเต็มที่สมบูรณ์กับถุงเท้าสีขาว รองเท้าหนัง และกระเป๋านักเรียน มันชัดเจนว่า เขายังไม่ได้กลับบ้านเลย

" . . . " เขาเปิดปากจะพูดบางอย่างแต่ก็เงียบ ฉันพยายามที่จะมองเข้าไปในดวงตาที่คมของเขา แต่เขายังคงหลบตาไปของฉัน ฝันสถานที่กระเป๋านักเรียนของเขาบนรถจักรยานยนต์ของฉัน มันรู้สึกว่าเขาพยายามที่จะหยุดฉัน ออกไปจากที่นี่ " แล้วเธอล่ะจะไปไหน . . . . . . . ? "

โดยทั่วไป คำถามที่ถูกโยนไปรอบ ๆ แต่เราก็จะตอบ - _ - "

ฉันมองใบหน้าของเขาที่ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจอยู่ ( ทำไมต้องที่นี่ ถ้าเธอยังโกรธฉันอยู่เหรอ ? ) ฉันคว้ากระเป๋าเรียนของเขา และส่งให้เขา ก่อนจะกระชากตัวสูงๆขึ้นไปบนรถจักรยานยนต์ " คุณหิวไหม ? เขาสั่นศีรษะของเขา " เอ่อ ฉัน" สิ่งที่ผมทำให้เขาได้บนหลังและขับรถออกไปกับรถระเบิดเสียงดังในถนน