1. Perceived preference for home-ba

1. Perceived preference for home-based treatment and care and high acceptability
‘I feel that getting treatment at home is better than hospital.’ Patient 01
All twelve patients and family members interviewed stated a preference for home-based care over hospital-based care, with some mentioning that this was conditional to the drug supply being constant and reliable. Acceptability of this model of care was high: home-based treatment and care was accepted by all health-care receiving respondents; the two district MoH respondents; all three village health team respondents; and five of the six health-care worker respondents. The one health-care worker respondent who was ambivalent was a nurse who feared secondary transmission within the community. The majority of community members who participated in focus group discussions stated a preference for home-based treatment and none mentioned a lack of acceptance of having patients in their communities being treated for MDR-TB at home. All members of village health teams interviewed said they would be willing to deliver MDR-TB treatment at home.
Home was perceived as an environment which:
•Is more conducive to recovery than hospital:
‘I saw during the home-based care period patients get a lot of improvement in home than in the hospital.’Family member 05
‘I think from home someone recovers much faster than when hospitalised.’ Health-care worker 03
•Enables more psychosocial support due to the closeness of family and friends and perceived connectedness in comparison with feelings of isolation and loneliness associated with hospital admission:
‘Having people coming home, chatting with you, it is nice and encourages you to take the drugs.’ Patient 02
•Provides free time for both the caretaker and the patient to conduct other activities such as performing small jobs and having social interactions.
Respondents also mentioned socioeconomic barriers to accessing treatment in hospital, including distance, affordability, transport costs, living costs while in hospital and distance from home creating indirect costs through lack of ability for the patient or caretaker to work. These barriers were seen as being particularly prohibitive of treatment access if the hospital were to be a centralised institution such as Mulago hospital in Kampala (the proposed provisory institute for treatment nationally), with the socio-economic factors mentioned above as well as language barriers making the vast majority of patients and family members feel they would be unable to receive treatment from this location.
‘If I was in the hospital in Kampala the cost for transport is very expensive and someone must come to see you and stay for 1 month maybe, then they cannot do other things in this time and it would be very costly.’Patient 02
‘Because the patient comes from a poor family, he cannot raise the money to go to Mulago [National Referral Hospital in Kampala]’ MoH 02
Home-based treatment and care was therefore seen to be more accessible to patients and their family members, as well as more acceptable to both health-care receiving and health-care providing respondents.
2. Fears of transmission of MDR-TB and other infections
No patient or family respondents mentioned fears or association of treatment at home with heightened risk of secondary transmission of MDR-TB. However, three health-care workers and several key informant respondents mentioned fears of potential MDR-TB transmission with home-based care and highlighted the need for isolation of patients during the initial phase of treatment, either in a special tukul at home or in a local isolation ward. Respondents mentioned perceiving hospital as being an environment that poses greater risk for catching other infections via nosocomial transmission and the majority of respondents felt the home environment would be more protective of patients’ health in this regard.
Community members in general were positive about the idea of patients being treated at home: the majority of women and young women in two focus groups thought home was the best place for people with MDR-TB to be treated; and nearly half the young men in another focus group preferred home - the other half were either unsure or said they would prefer hospital due to perceptions that treatment would be more likely to be delivered on time. No participants of these community focus group discussions mentioned a fear of MDR-TB transmission to themselves associated with patients being treated at home within the community.
Several respondents mentioned the existence of stigma towards MDR-TB patients, in each case linked to the association of MDR-TB with HIV. The stigma perceived or enacted was not due to the MDR-TB itself but rather its association with HIV, and was said to usually come in the form of rumours. Participants felt that this was due to health promotion messages that state that HIV and TB go hand in hand and therefore someone with TB is assumed to be HIV positive. In addition, sy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ชอบรับรู้ดูแลรักษาตามบ้าน และสูง acceptability'ผมรู้สึกว่า การรักษาที่บ้านจะดีกว่าโรงพยาบาล' ผู้ป่วย 01ทั้งหมดสิบสองผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวสัมภาษณ์ระบุสำหรับดูแลตามบ้านมากกว่าตามโรงพยาบาลดูแล มีบางส่วนกล่าวถึงที่ นี้เป็นแบบมีเงื่อนไขการจัดหายาที่คง และเชื่อถือได้ Acceptability รุ่นนี้ดูแลได้สูง: อยู่บ้านรักษาและดูแลเป็นที่ยอมรับทั้งหมดดูแลสุขภาพตอบรับ ทั้งสองอำเภอเมาะตอบ หมู่บ้านสามสุขภาพทีมผู้ตอบทั้งหมด และห้าหกดูแลสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานผู้ตอบ ตอบผู้ปฏิบัติงานดูแลสุขภาพหนึ่งที่ไม่แน่ใจเป็นพยาบาลที่กลัวส่งรองภายในชุมชน ส่วนใหญ่สมาชิกในชุมชนที่เข้าร่วมในการสนทนากลุ่มความระบุค่าสำหรับรักษาตามบ้าน และไม่กล่าวถึงการขาดการยอมรับของผู้ป่วยในชุมชนของตนได้รับการรักษาใน MDR-TB ที่บ้าน สมาชิกทั้งหมดของทีมสุขภาพหมู่บ้านสัมภาษณ์กล่าวว่า พวกเขาจะยินดีส่ง MDR-TB รักษาที่บ้านบ้านถูกถือว่าเป็นสภาพแวดล้อมที่:•Is มากขึ้นเอื้อต่อการกู้คืนกว่าโรงพยาบาล:'ผมเห็นระหว่างตามบ้านดูแลผู้ป่วยระยะเวลาได้มากในบ้านในโรงพยาบาลที่ปรับปรุง' ครอบครัวสมาชิก 05'ผมคิดว่า จากบ้านที่คนกู้มากเร็วกว่าเมื่อ hospitalised ' ดูแลสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน 03สนับสนุน •Enables psychosocial มากขึ้นเนื่องจากความใกล้ชิดของครอบครัว และเพื่อน และ connectedness รับรู้เมื่อเปรียบเทียบกับความรู้สึกของการแยกและความเหงาที่เกี่ยวข้องกับเข้าโรงพยาบาล:' มีคนมาบ้าน สนทนากับคุณ มันเป็นสิ่งที่ดี และช่วยให้คุณเสพยาเสพติด ' ผู้ป่วย 02•Provides เวลาฟรีสำหรับผู้ดูแลและผู้ป่วยทำกิจกรรมอื่น ๆ เช่นทำงานขนาดเล็ก และมีการโต้ตอบทางสังคมตอบยังกล่าวถึงอุปสรรคประชากรการเข้าถึงการรักษาในโรงพยาบาล รวมทั้งระยะทาง สามารถในการจ่าย ต้นทุน ต้นทุนในโรงพยาบาลที่อยู่อาศัยการขนส่ง และระยะห่างจากบ้านที่สร้างต้นทุนทางอ้อม through lack of ความสามารถสำหรับผู้ป่วยหรือผู้ดูแลการทำงาน อุปสรรคเหล่านี้ถูกมองว่าเป็นการถูกห้ามปรามโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้ารักษาโรงพยาบาลได้ให้ สถาบันตุลาคมเช่นโรงพยาบาล Mulago ในคัมปาลา (รักษาสถาบัน provisory นำเสนอผลงาน), กับสังคมเศรษฐกิจปัจจัยดังกล่าวข้างต้นรวมทั้งอุปสรรคภาษาที่ทำส่วนใหญ่ของผู้ป่วยและครอบครัวรู้สึกจะไม่สามารถรับการรักษาจากตำแหน่งนี้'ถ้าผมอยู่ในโรงพยาบาลในคัมปาลาต้นทุนขนส่งมีราคาแพงมาก และคนต้องเข้าหาคุณและอาจจะ 1 เดือน การพักผ่อน แล้วพวกเขาไม่สามารถทำสิ่งอื่น ๆ ในเวลานี้ และมันจะราคาแพงมาก ' 02 ผู้ป่วย'ได้เนื่องจากผู้ป่วยมาจากครอบครัวยากจน เขาไม่เพิ่มเงินไป Mulago [แห่งชาติโรงพยาบาลผู้ป่วยในคัมปาลา]' MoH 02รักษาตามบ้านและดูแลได้จึงเห็นสามารถเข้าถึงผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขามากขึ้น เป็นขึ้นยอมรับดูแลสุขภาพและดูแลสุขภาพให้ผู้ตอบ2. ความกลัวของส่งของ MDR-TB และเชื้ออื่น ๆไม่มีผู้ป่วยหรือครอบครัวผู้ตอบกล่าวถึงความกลัวหรือสมาคมบำบัดที่ มีความเสี่ยงสูงของ MDR-TB ส่งรอง อย่างไรก็ตาม สามดูแลสุขภาพคนงานและผู้ตอบผู้ให้ข้อมูลสำคัญต่าง ๆ กล่าวถึงความกลัวของเป็น MDR-TB ส่งด้วยการดูแลตามบ้าน และเน้นต้องการแยกผู้ป่วยในระยะเริ่มต้นของการรักษา ใน tukul พิเศษที่บ้าน หรือ ใน ward แยกเฉพาะ ตอบกล่าวถึงโรงพยาบาล perceiving เป็น สภาพแวดล้อมที่ซึ่งทำให้เกิดความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการจับการติดเชื้ออื่น ๆ ผ่าน nosocomial ส่ง และส่วนใหญ่ผู้ตอบรู้สึกว่า สภาพแวดล้อมภายในบ้านจะขึ้นป้องกันสุขภาพของผู้ป่วยในการนี้สมาชิกชุมชนทั่วไปได้บวกเกี่ยวกับความคิดของผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาที่บ้าน: คิดส่วนใหญ่ของผู้หญิงและหญิงสาวในกลุ่มโฟกัสสองบ้านถูกสุดสำหรับคนที่มี MDR-TB ได้รับ และชายหนุ่มเกือบครึ่งในกลุ่มโฟกัสอื่นต้องหน้าแรก - อีกครึ่งหนึ่งถูกแน่ใจ หรือว่าพวกเขาจะต้องโรงพยาบาลเนื่องจากภาพลักษณ์ที่รักษาจะมีแนวโน้มที่จะจัดส่งในเวลา นั้น ไม่มีผู้เข้าร่วมสนทนากลุ่มโฟกัสชุมชนเหล่านี้กล่าวถึงความกลัวของ MDR-TB ส่งถึงตัวเองที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาที่บ้านภายในชุมชนตอบหลายกล่าวถึงการดำรงอยู่ของคาวต่อผู้ป่วย MDR-TB ในแต่ละกรณีเชื่อมโยงกับความสัมพันธ์ของ MDR-TB กับเอชไอวี ภาพดอกไม้ที่มองเห็น หรือบัญญัติไม่ใช่จาก MDR-TB ตัวเองแต่ค่อนข้างจะเกี่ยวข้องกับเอชไอวี และว่า มักมาในรูปของข่าวลือ ผู้เข้าร่วมรู้สึกว่า ซึ่งเกิดจากข้อความการส่งเสริมสุขภาพที่รัฐ ที่เอชไอวีและ TB ไปมือดังนั้น ผู้ที่ มี TB จะถือ เอชไอวีบวก นอกจากนี้ sy

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. การรับรู้การตั้งค่าสำหรับการรักษาตามบ้านและการดูแลรักษาและการยอมรับสูง
'ผมรู้สึกว่าได้รับการรักษาที่บ้านจะดีกว่าโรงพยาบาล. ผู้ป่วย 01
ทั้งหมดสิบสองผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวให้สัมภาษณ์ระบุการตั้งค่าสำหรับการดูแลตามบ้านมากกว่าการดูแลโรงพยาบาลตามที่มีบางการกล่าวขวัญว่านี่คือเงื่อนไขในการจัดหายาเสพติดอย่างต่อเนื่องและเป็นที่น่าเชื่อถือ การยอมรับของรูปแบบของการดูแลนี้อยู่ในระดับสูง: การรักษาตามบ้านและการดูแลได้รับการยอมรับโดยการดูแลสุขภาพที่ได้รับการตอบแบบสอบถาม; ทั้งสองอำเภอตอบแบบสอบถามกระทรวงสาธารณสุข; ทั้งสามหมู่บ้านผู้ตอบแบบสอบถามทีมสุขภาพ และห้าหกคนงานด้านการดูแลสุขภาพผู้ตอบแบบสอบถาม ผู้ถูกร้องหนึ่งคนดูแลสุขภาพที่เป็นเด็ดขาดเป็นพยาบาลที่กลัวการส่งรองภายในชุมชน ส่วนใหญ่ของสมาชิกในชุมชนที่มีส่วนร่วมในการอภิปรายกลุ่มระบุการตั้งค่าสำหรับการรักษาตามบ้านและไม่มีใครกล่าวถึงขาดการยอมรับของการมีผู้ป่วยในชุมชนของพวกเขาได้รับการรักษา MDR-TB ที่บ้าน สมาชิกทุกคนในทีมสาธารณสุขประจำหมู่บ้านให้สัมภาษณ์กล่าวว่าพวกเขาจะยินดีที่จะส่งมอบการรักษา MDR-TB ที่บ้าน.
แรกถูกมองว่าเป็นสภาพแวดล้อมที่ผู้:
•เป็นเอื้อต่อการฟื้นตัวกว่าโรงพยาบาล:
'ผมเห็นในช่วงที่บ้านตามการดูแลผู้ป่วยที่ได้รับระยะเวลา จำนวนมากของการปรับปรุงในบ้านกว่าในสมาชิก hospital.'Family 05
'ผมคิดว่าจากคนที่บ้านกู้คืนได้เร็วกว่าเมื่อรักษาในโรงพยาบาล. การดูแลสุขภาพคนงาน 03
•ให้การสนับสนุนด้านจิตสังคมมากขึ้นเนื่องจากความใกล้ชิดของครอบครัวและเพื่อนและเชื่อมโยงการรับรู้ในการเปรียบเทียบกับความรู้สึกของการแยกและความเหงาที่เกี่ยวข้องกับการเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล:
'คนมีมาที่บ้าน, คุยกับคุณก็เป็นสิ่งที่ดีและส่งเสริมให้คุณ ที่จะใช้ยาเสพติด. ผู้ป่วย 02
•ให้เวลาว่างสำหรับทั้งผู้ดูแลและผู้ป่วยในการดำเนินกิจกรรมอื่น ๆ เช่นการดำเนินงานที่มีขนาดเล็กและมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม.
ตอบแบบสอบถามยังกล่าวถึงปัญหาและอุปสรรคทางสังคมและเศรษฐกิจที่จะเข้าถึงการรักษาในโรงพยาบาลรวมทั้งระยะทางในการจ่ายค่าใช้จ่ายในการขนส่ง, ค่าใช้จ่ายในการใช้ชีวิตในขณะที่ โรงพยาบาลและระยะทางจากบ้านสร้างต้นทุนทางอ้อมผ่านการขาดความสามารถในการดูแลผู้ป่วยหรือการทำงาน อุปสรรคเหล่านี้ถูกมองว่าเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ต้องห้ามในการเข้าถึงการรักษาถ้าโรงพยาบาลจะเป็นสถาบันการศึกษาที่ส่วนกลางเช่นโรงพยาบาล Mulago ในกัมปาลา (สถาบันเฉพาะกาลที่นำเสนอสำหรับการรักษาในระดับประเทศ) กับปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมดังกล่าวข้างต้นเช่นเดียวกับอุปสรรคด้านภาษาทำให้ ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวรู้สึกว่าพวกเขาจะไม่สามารถที่จะได้รับการรักษาจากสถานที่นี้.
"ถ้าผมอยู่ในโรงพยาบาลในกัมปาลาค่าใช้จ่ายสำหรับการขนส่งที่มีราคาแพงมากและคนที่ต้องมาเห็นคุณและอยู่เป็นเวลา 1 เดือนอาจจะ แล้วพวกเขาก็ไม่สามารถทำสิ่งอื่น ๆ ในเวลานี้และมันจะมาก costly.'Patient 02
'เพราะผู้ป่วยที่มาจากครอบครัวที่ยากจนเขาไม่สามารถเพิ่มเงินเพื่อไป Mulago [โรงพยาบาลแห่งชาติในกัมปาลาอ้างอิง] กระทรวงสาธารณสุข 02
หน้าแรก การรักษาและการดูแลตามที่เห็นจึงจะสามารถเข้าถึงได้มากขึ้นให้กับผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาเช่นเดียวกับที่ยอมรับมากขึ้นทั้งที่ได้รับการดูแลสุขภาพและการดูแลสุขภาพให้ผู้ตอบแบบสอบถาม.
2 ความกลัวของการส่ง MDR-TB และการติดเชื้ออื่น ๆ
ที่ไม่มีผู้ป่วยหรือครอบครัวผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวถึงความกลัวหรือสมาคมของการรักษาที่บ้านที่มีความเสี่ยงของการส่งผ่านความคิดริเริ่มที่สองของMDR-TB แต่สามคนดูแลสุขภาพและผู้ตอบแบบสอบถามหลายแจ้งที่สำคัญที่กล่าวถึงความกลัวที่มีศักยภาพในการส่ง MDR-TB กับการดูแลตามบ้านและเน้นความจำเป็นในการแยกผู้ป่วยในช่วงแรกของการรักษาทั้งใน tukul พิเศษที่บ้านหรือใน แยกหอผู้ป่วยในท้องถิ่น ผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวถึงการรับรู้ของโรงพยาบาลในฐานะที่เป็นสภาพแวดล้อมที่ poses ความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการจับการติดเชื้ออื่น ๆ ผ่านทางส่งโรงพยาบาลและส่วนใหญ่ของผู้ตอบแบบสอบถามรู้สึกว่าสภาพแวดล้อมที่บ้านจะขึ้นป้องกันสุขภาพของผู้ป่วยในเรื่องนี้.
สมาชิกของชุมชนโดยทั่วไปเป็นบวกเกี่ยวกับความคิดของ ผู้ป่วยได้รับการรักษาที่บ้านส่วนใหญ่ของผู้หญิงและหญิงสาวในสองกลุ่มคิดว่าบ้านเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับคนที่มี MDR-TB ได้รับการปฏิบัติ; และเกือบครึ่งหนึ่งของคนหนุ่มสาวในกลุ่มอื่นที่ต้องการบ้าน - อีกครึ่งหนึ่งมีทั้งไม่แน่ใจหรือกล่าวว่าพวกเขาต้องการที่โรงพยาบาลอันเนื่องมาจากการรับรู้ว่าการรักษาจะมีแนวโน้มที่จะส่งมอบในเวลา ไม่มีผู้เข้าร่วมของชุมชนในการมุ่งเน้นการอภิปรายกลุ่มเหล่านี้กล่าวถึงความกลัวของการส่ง MDR-TB ตัวเองที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยได้รับการรักษาที่บ้านภายในชุมชน.
ผู้ตอบแบบสอบถามหลายคนกล่าวถึงการดำรงอยู่ของความอัปยศที่มีต่อผู้ป่วย MDR-TB ในแต่ละกรณีที่เชื่อมโยงกับความสัมพันธ์ของ MDR-TB เอชไอวี ปานหรือการรับรู้ตราไม่ได้เนื่องจากการ MDR-TB ตัวเอง แต่การเชื่อมโยงกับเอชไอวีและได้รับการกล่าวถึงมักจะมาในรูปแบบของข่าวลือ ผู้เข้าร่วมรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นผลมาจากการส่งเสริมสุขภาพข้อความที่ระบุว่าเอชไอวีและวัณโรคไปจับมือและดังนั้นจึงมีคนที่มีวัณโรคจะถือว่าเป็นเอชไอวีบวก นอกจากนี้ซี่