Brine disposal in coastal desalinat

Brine disposal in coastal desalination plants has been solved by direct discharge to seawater. In desalination plants, generation of brine is about 55% of collected seawater (Meneses et al., 2010). Recent estimates suggest that up to 25 million m3 of desalinated water is produced daily around the world (Lattemann and Höpner, 2008). Representative examples of large membrane reverse osmosis seawater desalination plants with ocean outfalls for concentrate discharge are the 330,000 m3/day plant in Ashkelon, Israel; the 136,000 m3/day Tuas Seawater Desalination Plant in Singapore; the 64,000 m3/day Larnaka Desalination Facility in Cyprus, and the majority of the large desalination plants in Spain, Australia and the Middle East (Voutchkov, 2011).

Roberts et al. (2010) have reported an outstanding literature review on the ecological impacts of desalination plants concluding that there is a widespread belief and recognition that brine discharge poses a potentially serious threat to marine ecosystems. Laboratory-based experiments, toxicological investigations and manipulative field experiments clearly demonstrate the potential for brines and their constituents to illicit adverse impacts on aquatic organisms when present at sufficient concentrations. In addition to the destructive saline properties of the concentrate, in the case of thermal desalination, the brine is usually hotter than the local recipient water body, a circumstance that has also been shown to cause further environmental damage, especially to fragile ecosystems such as corals. Furthermore, during pre- and post- treatment processes a variety of chemical agents are added to enhance flocculation, prevent foaming or to avoid membrane deterioration (Meerganz von Medeazza, 2005). Research on the development of effective anti-scalants with no biological effects may assist in the production of less toxic brines in the future (Roberts et al., 2010). But with the traditional option of direct release to seawater, those components are discharged along with the brine as well as certain metals (copper, nickel, iron, chromium, zinc, etc.) coming from thermal corrosion processes. Thus, as a result of brine direct discharge the most pronounced effects on receiving waters are eutrophication, pH value variations, and accumulation of heavy metals as well as sterilizing properties of disinfectants (Meerganz von Medeazza, 2005). Due to these negative effects, direct disposal to seawater of RO concentrates is doomed to disappear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทิ้งน้ำเกลือในพืชชายฝั่ง desalination ได้ถูกแก้ไข โดยตรงปล่อยให้น้ำทะเล ในพืช desalination รุ่นของน้ำเกลือมีประมาณ 55% ของทะเลรวบรวม (Meneses et al., 2010) ประเมินล่าสุดแนะนำว่า ขึ้นไป 25 ล้าน m3 desalinated น้ำผลิตทุกวันทั่วโลก (Lattemann และ Höpner, 2008) ตัวแทนของเมมเบรนใหญ่ออสโมซิสผันกลับทะเล desalination พืชกับมหาสมุทรสำหรับปล่อยข้นอย่าง m3/วัน โรงงาน 330000 หุ้นมูลค่าหุ้นใน Ashkelon อิสราเอล 136,000 m3/วัน โรงงาน Desalination ทะเล Tuas ในสิงคโปร์ 64000 แผ่น m3/วัน สิ่งอำนวยความสะดวก Desalination อยู่ในไซปรัส และส่วนใหญ่ของพืช desalination ใหญ่ในสเปน ออสเตรเลีย และตะวันออกกลาง (Voutchkov, 2011)Roberts et al. (2010) have reported an outstanding literature review on the ecological impacts of desalination plants concluding that there is a widespread belief and recognition that brine discharge poses a potentially serious threat to marine ecosystems. Laboratory-based experiments, toxicological investigations and manipulative field experiments clearly demonstrate the potential for brines and their constituents to illicit adverse impacts on aquatic organisms when present at sufficient concentrations. In addition to the destructive saline properties of the concentrate, in the case of thermal desalination, the brine is usually hotter than the local recipient water body, a circumstance that has also been shown to cause further environmental damage, especially to fragile ecosystems such as corals. Furthermore, during pre- and post- treatment processes a variety of chemical agents are added to enhance flocculation, prevent foaming or to avoid membrane deterioration (Meerganz von Medeazza, 2005). Research on the development of effective anti-scalants with no biological effects may assist in the production of less toxic brines in the future (Roberts et al., 2010). But with the traditional option of direct release to seawater, those components are discharged along with the brine as well as certain metals (copper, nickel, iron, chromium, zinc, etc.) coming from thermal corrosion processes. Thus, as a result of brine direct discharge the most pronounced effects on receiving waters are eutrophication, pH value variations, and accumulation of heavy metals as well as sterilizing properties of disinfectants (Meerganz von Medeazza, 2005). Due to these negative effects, direct disposal to seawater of RO concentrates is doomed to disappear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำจัดน้ำเกลือในโรงกลั่นน้ำทะเลชายฝั่งทะเลที่ได้รับการแก้ไขโดยการปล่อยโดยตรงกับน้ำทะเล ในพืช desalination รุ่นของน้ำเกลือเป็นประมาณ 55% ของน้ำทะเลที่เก็บรวบรวม (เซ et al., 2010) ประมาณการล่าสุดแสดงให้เห็นว่าได้ถึง 25 ล้าน m3 ของน้ำ desalinated ผลิตทุกวันทั่วโลก (Lattemann และHöpner 2008) ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของเมมเบรนที่มีขนาดใหญ่ย้อนกลับออสโมซิน้ำทะเลพืชกลั่นน้ำทะเลกับ outfalls มหาสมุทรสำหรับปล่อยสมาธิเป็น 330,000 m3 / ต้นวันในเคลอิสราเอล 136,000 m3 / วัน Tuas โรงงานประกอบสายเคเบิลในสิงคโปร์ 64,000 m3 / วันกิ Desalination สิ่งอำนวยความสะดวกในไซปรัสและส่วนใหญ่ของโรงกลั่นน้ำทะเลขนาดใหญ่ในประเทศสเปน, ออสเตรเลียและตะวันออกกลาง (Voutchkov 2011). โรเบิร์ตและคณะ (2010) ได้รายงานการทบทวนวรรณกรรมที่โดดเด่นเกี่ยวกับผลกระทบต่อระบบนิเวศของพืช desalination สรุปว่ามีความเชื่ออย่างกว้างขวางและได้รับการยอมรับว่าการปล่อยน้ำเกลือเป็นภัยคุกคามร้ายแรงที่อาจเกิดขึ้นต่อระบบนิเวศทางทะเล ห้องปฏิบัติการที่ใช้ทดลองการตรวจสอบทางพิษวิทยาและการทดลองภาคสนามบิดเบือนอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงศักยภาพในการน้ำเกลือและองค์ประกอบของพวกเขาที่จะส่งผลกระทบที่ผิดกฎหมายในการมีชีวิตในน้ำเมื่ออยู่ในที่ความเข้มข้นเพียงพอ นอกจากนี้ยังมีคุณสมบัติในการทำลายล้างน้ำเกลือเข้มข้นในกรณีของการกลั่นน้ำทะเลร้อนน้ำเกลือมักจะร้อนกว่าที่ร่างกายน้ำผู้รับท้องถิ่นกรณีที่ได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อระบบนิเวศที่เปราะบางเช่นปะการัง . นอกจากนี้ในช่วงก่อนและหลังการรักษาประมวลผลความหลากหลายของสารเคมีที่มีการเพิ่มเพื่อเพิ่มตะกอน, ป้องกันฟองหรือเพื่อหลีกเลี่ยงการเสื่อมสภาพเมมเบรน (Meerganz ฟอน Medeazza, 2005) งานวิจัยเกี่ยวกับการพัฒนาที่มีประสิทธิภาพต่อต้าน scalants กับผลกระทบทางชีวภาพที่ไม่อาจช่วยในการผลิตน้ำเกลือเป็นพิษน้อยในอนาคต (โรเบิร์ต et al., 2010) แต่ด้วยความที่ตัวเลือกแบบดั้งเดิมของการปล่อยโดยตรงกับน้ำทะเลส่วนประกอบเหล่านั้นจะถูกปล่อยออกมาพร้อมกับน้ำเกลือเช่นเดียวกับโลหะบางชนิด (ทองแดงนิกเกิล, เหล็ก, โครเมียม, สังกะสี ฯลฯ ) ที่มาจากกระบวนการกัดกร่อนความร้อน ดังนั้นเป็นผลมาจากการปล่อยน้ำเกลือโดยตรงผลกระทบที่เด่นชัดมากที่สุดในการรับน้ำที่มีการขาดออกซิเจนการเปลี่ยนแปลงค่าพีเอชและการสะสมของโลหะหนักเช่นเดียวกับคุณสมบัติการฆ่าเชื้อของสารฆ่าเชื้อ (Meerganz ฟอน Medeazza, 2005) เนื่องจากผลกระทบเชิงลบเหล่านี้โดยตรงกับการกำจัดน้ำทะเลของ RO เข้มข้นถึงวาระที่จะหายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำเกลือในการกำจัดพืชผ่านชายฝั่งได้รับการแก้ไขโดยการโดยตรงจากน้ำทะเล ในพืช , รุ่นของน้ำเกลือประมาณ 55% ของเก็บน้ำทะเล ( meneses et al . , 2010 ) ประมาณการล่าสุดแสดงให้เห็นว่าถึง 25 ล้านลูกบาศก์เมตรของน้ำ desalinated ผลิตทุกวัน รอบโลก ( lattemann และ H ö pner , 2008 )ตัวแทนตัวอย่างของเยื่อการ Reverse Osmosis น้ำขนาดใหญ่พืชทะเล outfalls ปลดสมาธิเป็น 330 , 000 ลบ . ม. / วัน โรงงานใน Ashkelon , อิสราเอล 136000 ลบ . ม. / วัน tuas น้ำทะเล Desalination โรงงานในสิงคโปร์ ; 64 ลบ . ม. / วัน Larnaka กลอกลูกตาสิ่งอำนวยความสะดวกในไซปรัส และ ส่วนใหญ่ ของ ขนาดใหญ่ พืช ใน สเปนออสเตรเลียและตะวันออกกลาง ( voutchkov , 2011 ) .

โรเบิร์ต et al . ( 2553 ) มีรายงานการทบทวนวรรณกรรมที่โดดเด่นเกี่ยวกับผลกระทบทางนิเวศวิทยาของพืชสรุปว่ามีความเชื่อที่แพร่หลายและยอมรับว่าน้ำเกลือ การคุกคามร้ายแรงที่อาจเกิดขึ้นกับระบบนิเวศทางทะเล ห้องปฏิบัติการที่ใช้ทดลองการทดลองการตรวจสอบทางพิษวิทยาและบิดเบือนข้อมูลอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงศักยภาพในน้ำเค็มและองค์ประกอบของพวกเขากับผลกระทบต่อสัตว์น้ำผิดกฎหมายเมื่อปัจจุบันที่ความเข้มข้นเพียงพอ นอกเหนือไปจากคุณสมบัติของเกลือทำลายสมาธิ ในกรณีของความร้อนกลอกลูกตา , น้ำเกลือมักจะร้อนกว่าประเทศผู้รับน้ำร่างกายสถานการณ์ที่ได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติม โดยเฉพาะระบบนิเวศที่เปราะบาง เช่น ปะการัง นอกจากนี้ ในช่วงก่อนและหลังการรักษากระบวนการความหลากหลายของสารเคมีที่มีการเพิ่มเพื่อเพิ่มรวมตะกอน ป้องกันการเกิดฟอง หรือเพื่อหลีกเลี่ยงการเสื่อมสภาพของเยื่อหุ้มเซลล์ ( meerganz ฟอน medeazza , 2005 )งานวิจัยเกี่ยวกับการพัฒนาที่มีประสิทธิภาพต่อต้าน scalants ไม่มีผลกระทบทางชีวภาพที่อาจช่วยในการผลิตของพิษน้อยกว่าน้ำเค็มในอนาคต ( โรเบิร์ต et al . , 2010 ) แต่ด้วยตัวเลือกแบบดั้งเดิมของรุ่นโดยตรงจากส่วนประกอบเหล่านั้นไปพร้อมกับน้ำเกลือ รวมทั้งบางโลหะ ( ทองแดง นิกเกิล เหล็ก โครเมียม สังกะสี ฯลฯ ) ที่มาจากกระบวนการกัดกร่อนความร้อนดังนั้น ผลของเกลือโดยตรงจำหน่ายผลเด่นชัดมากที่สุดในการรับน้ำบานชื่น ค่าพีเอชรูปแบบและการสะสมของโลหะหนักเช่นเดียวกับคุณสมบัติของน้ำยาฆ่าเชื้อ ( meerganz ฟอน medeazza , 2005 ) เนื่องจากผลกระทบเชิงลบเหล่านี้ทิ้งโดยตรงไปยังน้ำทะเล RO เข้มข้นกำลังจะหายไป