ProsReusability - Ok, this one is o

Pros

Reusability - Ok, this one is obvious, reusability of the Orbiter and SRBs freed the System of continuous production (which is the case of for eg. Soyuz). So that cut the costs.

Flexibility - The shuttle was designed according to requirements set by the military. The crucial factor in the size and shape of the Shuttle Orbiter was the requirement that it be able to accommodate the largest planned commercial and military satellites, and have over 1,000 mile cross-range recovery range to meet the requirement for classified USAF missions for a once-around abort from a launch to a polar orbit. The ability that differentiates so much from other spacecraft is the ability to retrieve (bulk) cargo from orbit, for ground repairs or for retrieving experiments. It has been used for deploying, repairing and retrieving satellites and the Hubble, performing experiments in space and docking to and building of a space station and crew rotation.

An engineering feat - It was a symbol of the entire nation and a symbol of it's technological supremacy. It was really sexy I must say.. (I'm not American)

Experience - This is more like a side effect, but in my opinion, it is big (right?). Running the same thing for 30 years made NASA know it better with each flight. Only Soyuz could be given the title of the most "experienced" system

Cons

Too complicated - Apparently, this is the biggest con of the Space Shuttle. It just had too many sub-systems and so too many things could fail, and too many things to check and prepare for next mission. For comparison, the heat shield of a typical pod manned rocket was composed of one single ablative heat shield, while the Shuttle had 7 different TPS systems, each guarding the surface according to how much heat it takes during reentry. Also note that 2 of the highest resisting materials (the glass foam tiles and reinforced carbon-carbon leading edges and nose cone) were very fragile. The complicated system added greatly to risk and cost.

Lack of modernization - or lets call it.. "Ageing". Elon Musk stated that the very reusability of Shuttle prevented from evolving at the same rate as other rockets. There were very few real design changes. And most of those were electronics and the material that the ET is made out of. At one point NASA even searched for components for reparation of it's aged computers that no one else made anymore, on eBay. Thus reusability, the holy grail of spaceflight for so long, ended up ironically stunting its own development.

Limited range - It was designed for LEO and possibly GEO, but not further. Even if you wanted, there is no reason to send a 50 tonne ship (that can carry 20 tonne cargo to LEO) any further.

Understated risk - At the beginning of the program it was assumed that the risk of failure is as low as 1 in 7000 flights, it was only realized, after the Challanger disaster that the risk was greatly understated and the risk assessment gave a possibility of failure of high up as 1 in 9 flights! (by looking into procedures of previous flights). Post Columbia safety improvements cut the failure chance to about 1 in 100, but it gave a huge cost and delays between launches, especially when you look that the Shuttle was predicted to have 50 flights per year (yet it averaged at 4).

Non-reusable ET - The external tank was not reusable and therefore had to be produced for each flight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เชี่ยวชาญสามารถนำมาใช้ - ตกลง หนึ่งนี้เป็นที่ชัดเจน สามารถนำมาใช้ Orbiter และ SRBs ว่างระบบการผลิตอย่างต่อเนื่อง (ซึ่งเป็นแบบกรณีของเช่นกัน โซยุซ) ดังนั้น ที่ตัดค่าใช้จ่ายความยืดหยุ่น - รถถูกออกแบบตามความต้องโดยทหาร ปัจจัยสำคัญในขนาดและรูปร่างของ Orbiter รถได้ความว่า มันสามารถรองรับการใหญ่แผนเชิงพาณิชย์ และทางทหารดาวเทียม และมีช่วงข้ามช่วงกู้ 1,000 ไมล์เพื่อตอบสนองความต้องการสำหรับภารกิจสังหารจัดเป็นสำหรับหนึ่งครั้ง-รอบยกเลิกจากการปล่อยการโคจรขั้วโลก ความสามารถที่แตกต่างมากจากยานอวกาศอื่น ๆ คือ ความสามารถในการเรียกคืนสินค้า (จำนวนมาก) จากวงโคจร ซ่อมแซมพื้น หรือเรียกการทดลอง มันถูกใช้สำหรับการปรับใช้ ซ่อมแซม และดึงดาวเทียมและฮับเบิล ทดลองในพื้นที่เชื่อมต่อกับ และอาคารของสถานีอวกาศและเรือหมุนการศก - มันเป็นสัญลักษณ์ของทั้งประเทศและสัญลักษณ์ของมีเทคโนโลยีสุด ก็เซ็กซี่จริง ๆ ต้องบอกว่า ... (ฉันไม่อเมริกัน)ประสบการณ์ - นี้มีผลข้างเคียง แต่ในความคิดของฉัน เป็นใหญ่ (ใช่มั้ย) ใช้เหมือน 30 ปีนาซ่ารู้ว่ามันดียิ่งขึ้นกับแต่ละเที่ยวบิน ท่องเท่านั้นอาจมีชื่อของระบบ "มีประสบการณ์"ข้อด้อยซับซ้อน - เห็นได้ชัด อยู่คอนใหญ่ที่สุดของกระสวยอวกาศ เพียงมีระบบย่อยมากเกินไป และสิ่งที่มากเกินไปดังนั้นอาจล้มเหลว และสิ่งที่มากเกินไปการตรวจสอบ และเตรียมความพร้อมสำหรับภารกิจต่อไป สำหรับการเปรียบเทียบ โล่ความร้อนของจรวดป้องกันทั่วไปฝักถูกประกอบของหนึ่งเดียวระเหยความร้อนโล่ ขณะที่รถมี 7 TPS ระบบต่าง ๆ ป้องกันผิวตามจำนวนความร้อนที่ใช้ในระหว่างการ reentry นอกจากนี้ ทราบว่า 2 ของวัสดุต่อต้านสูงสุด (กระเบื้องโฟมแก้ว และขอบชั้นนำเสริมคาร์บอนคาร์บอน และกรวย) มีความเปราะบางมาก ระบบซับซ้อนที่เพิ่มความเสี่ยงและต้นทุนอย่างมากขาดความทันสมัย - หรือให้เรียกว่า... "ริ้วรอย" กลิ่นชะมด Elon ระบุไว้ว่า สามารถนำมาใช้มากรถไม่สามารถพัฒนาในอัตราเดียวกับจรวดอื่น ๆ มีการเปลี่ยนแปลงการออกแบบจริงน้อยมาก และส่วนใหญ่ของผู้มีอิและวัสดุที่ทำ ET ที่ออกของ ที่นาซ่าจุดแม้ค้นหาคอมโพเนนต์สำหรับซ่อมแซม มันมีอายุคอมพิวเตอร์ที่ไม่มีใครทำอีกต่อไป บนอีเบย์ จึง สามารถนำมาใช้ จอกศักดิ์สิทธิ์ของอวกาศสำหรับเวลานาน มาก สิ้นสุดแปลก stunting พัฒนาตนเองช่วงจำกัด - มันถูกออกแบบมาสำหรับลีโอ และภูมิศาสตร์ แต่ไม่เพิ่มเติม ถ้าคุณต้องการ มีเหตุผลส่งเรือ 50 ตัน (ที่สามารถบรรทุกสินค้า 20 ตันลีโอ) ใด ๆ เพิ่มเติมนั้นความเสี่ยง - ที่จุดเริ่มต้น ของโปรแกรมจึงสันนิษฐานว่า ความเสี่ยงของความล้มเหลวสุดเที่ยวบิน 1 ใน 7000 มันได้รับรู้เท่านั้น หลังจากภัยพิบัติธานีที่ว่า ความเสี่ยงเป็นอย่างมากนั้นและประเมินความเสี่ยงให้ความเป็นไปได้ของความล้มเหลวสูงขึ้นเป็น 1 ใน 9 เที่ยวบิน (โดยมองเข้าไปในขั้นตอนของเที่ยวบินก่อนหน้านี้) โพสต์โคลัมเบียความปลอดภัยปรับปรุงตัดโอกาสล้มเหลวประมาณ 1 ใน 100 แต่ให้ทุนขนาดใหญ่และความล่าช้าระหว่างเปิดตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมองว่า รถก็คาดว่า จะมี 50 เที่ยวบินต่อปี (แต่มันเฉลี่ยที่ 4)ไม่ใช่นำ ET - ถังภายนอกไม่สามารถ และดังนั้นจึง มีการผลิตแต่ละเที่ยวบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเด่นสามารถนำมาใช้ - ตกลงนี้เป็นที่ชัดเจนสามารถนำมาใช้ในยานอวกาศและ SRBs อิสระระบบการผลิตอย่างต่อเนื่อง (ซึ่งเป็นกรณีสำหรับเช่นยุท.) เพื่อให้ตัดค่าใช้จ่าย. ความยืดหยุ่น - รถรับส่งได้รับการออกแบบตามความต้องการที่กำหนดโดยทหาร ปัจจัยที่สำคัญในขนาดและรูปร่างของกระสวยอวกาศเป็นความต้องการที่จะเป็นความสามารถในการรองรับดาวเทียมที่ใหญ่ที่สุดในเชิงพาณิชย์และการทหารการวางแผนและมีมากกว่า 1,000 ไมล์ช่วงการกู้คืนข้ามช่วงที่จะตอบสนองความต้องการสำหรับการปฏิบัติภารกิจของกองทัพอากาศสหรัฐประกาศสำหรับครั้ง -around ยกเลิกจากการเปิดตัวไปยังวงโคจรขั้วโลก ความสามารถที่แตกต่างมากจากยานอวกาศอื่น ๆ คือความสามารถในการดึง (กลุ่ม) การขนส่งสินค้าจากวงโคจรสำหรับการซ่อมแซมพื้นดินหรือสำหรับการทดลองการเรียก มันถูกใช้สำหรับการปรับใช้ซ่อมและเรียกดาวเทียมและฮับเบิลดำเนินการทดลองในพื้นที่และเชื่อมต่อไปและการสร้างสถานีอวกาศและลูกเรือหมุน. เพลงที่วิศวกรรม - มันเป็นสัญลักษณ์ของคนทั้งประเทศและเป็นสัญลักษณ์ของมันเป็นเทคโนโลยี อำนาจสูงสุด มันเป็นเซ็กซี่จริงๆต้องบอกว่า .. (ฉันไม่อเมริกัน) ประสบการณ์ - นี้เป็นมากขึ้นเช่นผลข้างเคียง แต่ในความคิดของฉันมันมีขนาดใหญ่ (ขวา?) ทำงานในสิ่งเดียวกันเป็นเวลา 30 ปีทำนาซ่าจะรู้ว่าดีขึ้นกับแต่ละเที่ยวบิน เพียงยุทจะได้รับชื่อของที่สุด "ประสบการณ์" ระบบจุดด้อยที่ซับซ้อนเกินไป - เห็นได้ชัดว่านี่คือนักโทษที่ใหญ่ที่สุดของกระสวยอวกาศ มันก็มีระบบย่อยมากเกินไปและเพื่อให้สิ่งที่มากเกินไปอาจจะล้มเหลวและสิ่งที่มากเกินไปในการตรวจสอบและเตรียมความพร้อมสำหรับภารกิจต่อไป สำหรับการเปรียบเทียบโล่ความร้อนของจรวดฝักทั่วไปบรรจุประกอบด้วยเดียวป้องกันความร้อนระเหยหนึ่งในขณะที่รถรับส่งมี 7 ระบบ TPS แตกต่างกันแต่ละปกป้องผิวตามวิธีความร้อนมากก็จะใช้เวลาในช่วงย้อน นอกจากนี้ทราบว่าที่ 2 ของวัสดุ resisting สูงสุด (แก้วกระเบื้องโฟมและเสริมขอบคาร์บอนชั้นนำและจมูกรูปกรวย) เป็นบอบบางมาก ระบบที่มีความซับซ้อนเพิ่มมากจะมีความเสี่ยงและค่าใช้จ่าย. ขาดความทันสมัย ​​- ช่วยหรือเรียกว่า .. "เอจจิ้ง" Elon Musk ระบุว่าสามารถนำมาใช้มากในการรับส่งการป้องกันจากการพัฒนาในอัตราเดียวกับจรวดอื่น ๆ มีน้อยมากที่การเปลี่ยนแปลงการออกแบบจริง และส่วนใหญ่ของผู้ที่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และวัสดุที่ ET ทำจาก เมื่อถึงจุดหนึ่งแม้นาซาค้นหาชิ้นส่วนสำหรับการซ่อมแซมของมันของคอมพิวเตอร์สูงอายุที่ไม่มีใครทำอีกต่อไปบนอีเบย์ ดังนั้นจึงสามารถนำมาใช้จอกศักดิ์สิทธิ์ของยานอวกาศมานานแล้วจบลงด้วยการกระแนะกระแหนแคระแกร็นการพัฒนาของตัวเอง. ช่วง จำกัด - มันถูกออกแบบมาสำหรับสิงห์และอาจ GEO แต่ไม่ได้ต่อไป แม้ว่าคุณอยากมีเหตุผลที่จะส่งเรือ 50 ตันไม่ (ที่สามารถดำเนินการ 20 ตันขนส่งสินค้าไปยัง LEO) เพิ่มเติมใด ๆ . ความเสี่ยง Understated - ที่จุดเริ่มต้นของโปรแกรมมันก็สันนิษฐานว่ามีความเสี่ยงของความล้มเหลวต่ำเป็น 1 ใน 7000 เที่ยวบินมันก็รู้เท่านั้นหลังจากภัยพิบัติ Challanger ว่ามีความเสี่ยงเป็นอย่างมากและภาพลักษณ์การประเมินความเสี่ยงให้เป็นไปได้ของความล้มเหลวของสูงขึ้นเป็น 1 ใน 9 เที่ยวบิน! (โดยการมองเข้าไปในขั้นตอนของเที่ยวบินก่อนหน้า) การปรับปรุงความปลอดภัยโพสต์โคลัมเบียตัดโอกาสล้มเหลวในการประมาณ 1 ใน 100 แต่มันก็ทำให้ค่าใช้จ่ายมากและความล่าช้าระหว่างการเปิดตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมองไปที่รถรับส่งที่ถูกคาดการณ์ว่าจะมี 50 เที่ยวบินต่อปี ( แต่มันเฉลี่ยอยู่ที่ 4). Non- นำมาใช้ใหม่ ET - ถังภายนอกไม่ได้นำมาใช้ใหม่และดังนั้นจึงจะต้องมีการผลิตสำหรับแต่ละเที่ยวบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อดีนี้ - โอเค อันนี้ชัดเจน ซ้ำของยานอวกาศ srbs อิสระและระบบของการผลิตอย่างต่อเนื่อง ( ซึ่งเป็นกรณีของเอ็กโซยูส ) เพื่อตัดค่าใช้จ่ายความยืดหยุ่น - ยานถูกออกแบบตามความต้องการที่กำหนดโดยทหาร ปัจจัยสําคัญในขนาดและรูปร่างของกระสวยอวกาศคือความต้องการที่สามารถรองรับมากที่สุดแผนดาวเทียมเชิงพาณิชย์และการทหาร และได้ข้ามช่วง 1000 กิโลเมตรช่วงที่กู้คืนเพื่อตอบสนองความต้องการสำหรับจัด USAF ปฏิบัติภารกิจครั้งรอบยกเลิกจากการปล่อยสู่วงโคจรขั้วโลก ความสามารถที่แตกต่างอย่างมากจากยานอวกาศอื่น ๆมีความสามารถในการดึง ( เป็นกลุ่ม ) สินค้าจากวงโคจร , ซ่อมแซมพื้นหรือการทดลอง มันถูกใช้สำหรับการซ่อมและรับดาวเทียมและอวกาศฮับเบิล , ทดลองและ docking และอาคารของสถานีอวกาศและลูกเรือของการหมุนวิศวกรรม feat - มันเป็นสัญลักษณ์ของทั้งประเทศ และเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจสูงสุดของเทคโนโลยี มันเซ็กซี่จริงๆต้องบอกว่า . . . . . . . ( ผมไม่ใช่อเมริกัน )ประสบการณ์นี้เป็นเหมือนผลข้างเคียง แต่ในความเห็นของผม มันใหญ่ ( ใช่ไหม ? ) ใช้เดิมๆมานาน 30 ปี ทำให้นาซารู้ดีกับแต่ละเที่ยวบิน แต่บางอย่างอาจจะได้รับชื่อของ " ประสบการณ์ " ของระบบมากที่สุดข้อเสียซับซ้อนเกินไป - เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นคอนที่ใหญ่ที่สุดของกระสวยอวกาศ มันก็แค่ระบบย่อยมากเกินไป และดังนั้น หลายอย่างอาจล้มเหลว และหลายอย่างที่ต้องตรวจสอบ และเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจต่อไป สำหรับการเปรียบเทียบ , ป้องกันความร้อนของยานโดยทั่วไปบรรจุจรวด ประกอบด้วยเตียงเดี่ยว ablative ป้องกันความร้อน ในขณะที่รถได้ 7 ชนิด แต่ละระบบ TPS , ปกป้องพื้นผิวตามเท่าใดความร้อนจะใช้ในระหว่าง reentry . นอกจากนี้ยังทราบว่า 2 สูงสุดต่อต้านวัสดุ ( แก้วโฟมกระเบื้องขอบชั้นนำและเสริมคาร์บอน และกรวยจมูก ) มีความเปราะบาง ระบบที่ซับซ้อนเพิ่มอย่างมากกับความเสี่ยงและค่าใช้จ่ายขาดนวัตกรรม หรือให้เรียกมัน . . . . . . . " ผู้สูงอายุ " Elon Musk กล่าวว่าใช้มากของรถรับการป้องกันจากการพัฒนาในอัตราเดียวกับจรวดอื่นๆ มีคนน้อยมากจริงการออกแบบการเปลี่ยนแปลง และส่วนใหญ่ของเหล่านั้นเป็นอิเล็กทรอนิกส์และวัสดุที่และทำออกมาจาก จุดหนึ่งที่ NASA แม้ค้นหาชิ้นส่วนสำหรับการซ่อมแซม มันอายุคอมพิวเตอร์ที่ไม่มีใครทำแล้ว บนอีเบย์ ดังนั้นนี้ , Holy Grail ของ spaceflight มานาน เลิกแดกดัน stunting พัฒนาของตัวเองจำกัดช่วง - มันถูกออกแบบมาสำหรับ ลีโอ และอาจจะทำ แต่ไม่ได้เพิ่มเติม ถ้าคุณต้องการ ไม่มีเหตุผลที่จะส่ง 50 ตัน ( เรือที่บรรทุกได้ 20 ตันสินค้าสิงห์ ) ใด ๆ เพิ่มเติมunderstated ความเสี่ยง - จุดเริ่มต้นของโปรแกรมก็ถือว่าความเสี่ยงของความล้มเหลวเป็นต่ำเป็น 1 ใน 7 , 000 เที่ยวบิน , มันเป็นเพียงว่า หลังจาก challanger ภัยพิบัติว่า ความเสี่ยงยิ่ง understated และการประเมินความเสี่ยงให้ความเป็นไปได้ของความล้มเหลวสูง เป็น 1 ใน 9 เที่ยวบิน ! ( โดยมองไปที่ขั้นตอนของเที่ยวบินก่อนหน้า ) โพสต์โคลัมเบียความปลอดภัยการปรับปรุงตัดความล้มเหลวโอกาสประมาณ 1 ใน 100 แต่มันทำให้ต้นทุนขนาดใหญ่และความล่าช้าระหว่างการเปิดตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณดูที่ยานถูกคาดการณ์ว่าจะมี 50 เที่ยวบิน ต่อปี ( ยังเฉลี่ยอยู่ที่ 4 )ไม่มีสามารถและ - ถังภายนอกไม่ได้นำมาใช้ใหม่และดังนั้นจึงต้องผลิตในแต่ละเที่ยวบิน