THE FEELING AGGREGATE"Monks, there

THE FEELING AGGREGATE

"Monks, there are beings who suffer not from disease of body for 1 year, for 2 years... even for 100 years. But it is hard to find in the world beings who can admit freedom from mental disease even for one moment, save only those who have destroyed delusions."
The Buddha [Anguttara Nikaya (A.II:143); Samyutta Nikaya (S.III.:2)]
As mentioned in the page on Rebirth, Buddhist psychology describes four Mental Aggregates: Feeling, Discrimination, Primary Consciousnesses (5 senses and mental awareness) and the other aspects, gathered as the Compositional Factors.

The Feeling Aggregate is defined as 'an omnipresent factor of the mind which labels experiences into three categories: pleasant, unpleasant or neutral':

When the label of pleasant is given to an object, we develop attachment.
When the label of unpleasant is given to an object, we develop aversion, and sometimes even anger or hatred.
When the label of neutral is given to an object, we often don't care about the object or even ignore it.
The process of labelling by the Feeling Aggregate usually only takes a fraction of a second. After applying the label, we tend to create a static opinion and image of the object in our mind. At this stage, the seed for prejudice is usually planted. Once we have established the opinion that something is pleasant or unpleasant, we often need a large amount of evidence before we are willing to change our mind - that is, if we are prepared to change our mind at all.
Once we labelled an object unpleasant or bad, it appears as if the object is all bad by itself, as if badness is an inherent quality. We may label a person "bad", but the friends of this person would certainly not agree!
Therefore, we need to realise that "good" and "bad" are merely subjective opinions of our mind, and the opinion is often founded on nothing more than a first glance and an almost automatic label. Things and people change quicker than our labels! Everyone tends to prejudice. Labelling is a convenient way to quickly make some sense of our surrounding world by categorising things in being "good" or "bad" to us. The main problem is that we tend to react to the world merely via these (over) simplified labels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรวมความรู้สึก"พระสงฆ์ มีสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานจากโรคของร่างกายไม่ 1 ปี 2 ปี...สำหรับ 100 ปี แต่ยากที่จะพบในสิ่งมีชีวิตของโลกที่สามารถยอมรับเสรีภาพจากโรคจิตแม้ครู่หนึ่ง บันทึกคนทำลายหลงผิด" พระพุทธเจ้า [นิกาย Anguttara (A.II:143); นิกาย Samyutta (S.III.:2)]ดังกล่าวในหน้าบนวิญญาณ พุทธจิตวิทยาอธิบายผลจิตที่สี่: ความรู้สึก แบ่งแยก Consciousnesses หลัก (ประสาทสัมผัสทั้ง 5 และการรับรู้ทางจิต) และ ด้านอื่น ๆ การรวบรวมเป็นปัจจัย Compositionalความรู้สึกรวมถูกกำหนดให้เป็น ' ปัจจัยเกือบทุกที่ของจิตใจซึ่งป้ายประสบการณ์เป็นสามประเภท: พอใจ ไม่พึงประสงค์ หรือเป็นกลาง ':เมื่อป้ายเหนือวัตถุ เราพัฒนาสิ่งที่แนบมาเมื่อวัตถุให้ป้ายชื่อของไม่พึงประสงค์ เราพัฒนา aversion และแม้กระทั่งบางครั้งความโกรธหรือความเกลียดชังเมื่อป้ายของกลางไปยังวัตถุ เรามักจะไม่สนใจวัตถุ หรือสนใจมันกระบวนการติดฉลากโดยรวมความรู้สึกมักจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที หลังจากการใช้ป้ายชื่อ เรามีแนวโน้มการสร้างคงเห็นและภาพของวัตถุในจิตใจของเรา ในขั้นตอนนี้ มักจะมีปลูกเมล็ดพันธุ์สำหรับความอยุติธรรม เมื่อเราสร้างความคิดที่ว่าอะไรพอใจ หรือไม่พึงประสงค์ เรามักจะจำเป็นจำนวนมากของหลักฐานก่อนเรายินดีที่จะเปลี่ยนใจของเรา - นั่นคือ ถ้าเรากำลังเตรียมที่จะเปลี่ยนจิตใจของเราทั้งหมด เมื่อเรามีป้ายวัตถุไม่พึงประสงค์ หรือ ไม่ ปรากฏว่าวัตถุไม่ถูกต้องทั้งหมด ด้วยตัวเอง ว่าเลวเป็นตัวแห่งคุณภาพ เราอาจป้ายคน "เลวร้าย" แต่เพื่อนคนนี้อย่างแน่นอนไม่เห็นด้วย ดังนั้น เราต้องรู้ว่า "ดี" และ "ไม่ดี" เห็นเพียงเรื่องของจิต และความเห็นมักจะตั้งอยู่บนอะไรมากกว่าครั้งแรกรวดเร็วและมีฉลากอัตโนมัติเกือบ สิ่งที่ท่านเปลี่ยนแปลงเร็วกว่าฉลากของเรา ทุกคนมีแนวโน้มที่กระทบ การติดฉลากเป็นวิธีสะดวกรวดเร็วให้ความรู้สึกบางอย่างโลกของเราโดยรอบ โดยจำแนกสิ่งในความ "ดี" หรือ "ไม่ดี" เรา ปัญหาหลักอยู่ที่เรามักจะตอบสนองต่อโลกเพียงผ่านเหล่านี้(ป้ายง่ายกว่า)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกโดยรวมของ"พระสงฆ์ยังมีสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานไม่ได้มาจากโรคของร่างกายสำหรับ 1 ปี, 2 ปี ... แม้ 100 ปี. แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะพบในสิ่งมีชีวิตโลกที่สามารถยอมรับเสรีภาพจากโรคทางจิตแม้สำหรับ สักครู่หนึ่งบันทึกเฉพาะผู้ที่ได้ทำลายความหลงผิด ". พระพุทธรูป [Anguttara นิกาย (A.II: 143); Samyutta นิกาย (S.III.:2)] เป็นที่กล่าวถึงในหน้าวิญญาณของพุทธจิตวิทยาอธิบายสี่จิตขันธ์: Feeling แยกแยะ consciousnesses ประถมศึกษา (5 ความรู้สึกและการรับรู้ทางจิต) และด้านอื่น ๆ รวมตัวกันเป็นปัจจัย Compositional ซึ่งรวมกันแล้วความรู้สึกที่ถูกกำหนดให้เป็น 'ปัจจัยอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งของจิตใจซึ่งป้ายประสบการณ์เป็นสามประเภทที่น่าพอใจที่ไม่พึงประสงค์หรือเป็นกลาง': เมื่อป้ายชื่อของที่ถูกใจจะได้รับไปยังวัตถุที่เราพัฒนาสิ่งที่แนบมา. เมื่อป้ายชื่อของที่ไม่พึงประสงค์จะได้รับการ วัตถุที่เราพัฒนาความเกลียดชังและบางครั้งก็โกรธหรือความเกลียดชัง. เมื่อป้ายชื่อของที่เป็นกลางจะได้รับไปยังวัตถุที่เรามักจะไม่สนใจเกี่ยวกับวัตถุหรือแม้กระทั่งไม่สนใจมัน. ขั้นตอนของการติดฉลากโดยรวมความรู้สึกที่เกิดมักจะมีเพียง ส่วนของวินาที หลังจากใช้ฉลากเรามีแนวโน้มที่จะสร้างความคงที่และภาพของวัตถุในใจของเรา ในขั้นตอนนี้เมล็ดพันธุ์สำหรับอคติมักจะปลูก เมื่อเราได้สร้างความเห็นว่าบางสิ่งบางอย่างเป็นที่น่าพอใจหรือไม่พึงประสงค์เรามักจะต้องเป็นจำนวนมากของหลักฐานก่อนที่เราจะมีความเต็มใจที่จะเปลี่ยนความคิดของเรา - นั่นคือถ้าเรากำลังเตรียมที่จะเปลี่ยนความคิดของเราตลอด. เมื่อเรามีป้ายกำกับวัตถุที่ไม่พึงประสงค์ หรือไม่ดีก็จะปรากฏเป็นถ้าวัตถุไม่ดีทั้งหมดด้วยตัวเองเช่นถ้าความชั่วร้ายเป็นที่มีคุณภาพโดยธรรมชาติ เราอาจจะติดป้ายเป็นคนที่ "เลวร้าย" แต่เพื่อนคนนี้จะไม่แน่นอนเห็นด้วย! ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องรู้ว่า "ดี" และ "เลวร้าย" เป็นความเห็นหรือทัศนะเพียงของจิตใจของเราและความเห็นมักจะตั้งอยู่บนพื้นฐานอะไร มากกว่าอย่างรวดเร็วก่อนและฉลากเกือบอัตโนมัติ และสิ่งที่คนเปลี่ยนเร็วกว่าป้ายของเรา! ทุกคนมีแนวโน้มที่จะมีอคติ การติดฉลากเป็นวิธีที่สะดวกได้อย่างรวดเร็วทำให้ความรู้สึกของรอบโลกของเราบางส่วนโดยการจัดหมวดหมู่สิ่งที่อยู่ในการเป็น "ดี" หรือ "เลว" ให้เรา ปัญหาหลักคือการที่เรามีแนวโน้มที่จะตอบสนองต่อโลกเพียงผ่านทางเหล่านี้ (หรือมากกว่า) ป้ายที่เรียบง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกรวม" พระสงฆ์ มีสิ่งมีชีวิตที่ประสบจากโรคของร่างกายสำหรับ 1 ปี , 2 ปี . . . . . . . สำหรับ 100 ปี แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะพบในมนุษย์โลกที่สามารถยอมรับเสรีภาพจากโรคทางจิตได้แม้แต่วินาทีเดียว แต่ผู้ที่ทำลายภาพลวงตา”พระพุทธเจ้า [ anguttara นิกาย ( a.ii : 143 ) samyutta นิกาย ( s.iii. : 2 ) ]อย่างที่บอกไว้ในหน้าในการเกิดใหม่ , พุทธจิตวิทยาอธิบายสี่จิตมวลรวม : ความรู้สึก , การเลือกปฏิบัติ , consciousnesses หลัก ( 5 ประสาทสัมผัสและจิตรับรู้ ) และด้านอื่น ๆ รวมตัวกันเป็นปัจจัยส่วนประกอบ .ความรู้สึกโดยรวมหมายถึง " เป็น omnipresent ปัจจัยของจิตใจซึ่งป้ายประสบการณ์ออกเป็นสามประเภท : รื่นรมย์ ไม่เป็นที่พอใจหรือเป็นกลาง " :เมื่อป้ายที่ถูกใจให้กับวัตถุ เราพัฒนาสิ่งที่แนบมาเมื่อป้ายที่ไม่พึงประสงค์ให้กับวัตถุ เราพัฒนา รังเกียจ และบางครั้งแม้แต่ความโกรธหรือความเกลียดชังเมื่อป้ายที่เป็นกลางให้กับวัตถุ เรามักจะไม่สนใจเรื่องวัตถุ หรือแม้แต่ ไม่สนใจมันกระบวนการแปะตามความรู้สึกรวมมักจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที หลังจากการใช้ฉลาก เรามักจะสร้างความคงที่และรูปของวัตถุในจิตใจของเรา ในขั้นตอนนี้ , เมล็ดสำหรับอคติมักจะปลูก เมื่อเราสร้างความคิดเห็นที่เป็นสิ่งที่สวยงามหรือน่าเกลียด เรามักจะต้องมีจำนวนมากของหลักฐานก่อนที่เราจะยินดีที่จะเปลี่ยนจิตใจของเรา นั่นคือ ถ้าเราเตรียมที่จะเปลี่ยนจิตใจของเราเลยเมื่อเราระบุวัตถุที่ไม่พึงประสงค์หรือแย่ มันก็จะปรากฏเป็นถ้าเป็นวัตถุที่เลวทั้งหมด โดยตัวเอง ถ้าความเลวเป็นคุณภาพโดยธรรมชาติ เราอาจจะป้ายเป็นคน " ไม่ดี " แต่เพื่อนๆ ของคนๆ นี้แน่นอนไม่เห็นด้วยดังนั้น เราต้องตระหนักว่า " ดี " และ " ไม่ดี " เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของจิตใจของเราและความคิดเห็นมักจะก่อตั้งอะไรมากกว่าครั้งแรกและป้ายเกือบอัตโนมัติ สิ่งที่คนเปลี่ยนเร็วกว่าป้าย ! ทุกคนมีแนวโน้มที่จะอคติ ฉลากเป็นวิธีที่สะดวก รวดเร็ว ทำให้ความรู้สึกบางอย่างของเรารอบโลก โดย categorising ในสิ่งที่เป็น " ดี " หรือ " ไม่ดี " กับเรา ปัญหาหลักคือ เรามักจะตอบสนองกับโลกเพียงเหล่านี้ผ่านทาง ( กว่า ) แบบป้าย