The military is one form of influen

The military is one form of influence (that is, power not recognised by law or custom), but this does not mean the military has no power (that is, power recognised by law and custom). The military does have power, but under any system of government other than military dictatorship, it is only a little power. The military always has only a small portion of power because whatever it does depends on decisions taken by others, whether a king, prime minister, or dictator.
Thailand has only had a standing army since the Fifth Reign (today’s army likes to celebrate military victories before this time, but really these are victories by a totally different army – victories by the Thai king leading the peasants out to fight). Not long after there was a standing army, it started to become unhappy with the little power it had. In the Sixth Reign, the army was unhappy that the king spared only a small part of the budget for the army. Some parts of the army even tried to overthrow the absolute monarchy, but without success. 23 Relations between the military and King Rama VI were not good throughout the reign.
The military began to expand its power through influence both in the lower ranks and at the Cabinet level. It’s notable also that newspaper articles at that time tended to cheer the military. Newspapers published by the military such as Senasuksa commanded an audience wider than the military circle. This amounted to increasing the influence of the military in Thai society in general.
But it is not at all surprising that people (at least in Bangkok) cheered the influence of the military. In the view of the Thai, influence is necessary to constrain power. What is more, the military has influence unlike other types of influence because it is not limited within a specific boundary. The military has a position within the bureaucracy, so it is both power and a tool of power. But the military itself does not have that much power. Thus it finds it difficult to be a danger to anybody. The military only has influence on which people in general can depend, or with which they can build an individual relationship more easily than with power. Hence there was no influence better than the military to limit the rapidly expanding power of the rulers in the new bureaucracy and the absolute monarchy.
Thus on 24 June 1932, the military was the main factor in the overthrow of the absolute monarchy. With the world situation offering no obstruction, the military became the biggest influence in Thailand, even though under the law and custom of democratic government, the military still had only a little power, as before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทหารเป็นรูปแบบหนึ่งมีอิทธิพล (นั่นคือ พลังงานยังไม่ตามกฎหมายหรือกำหนดเอง), แต่นี้ไม่หมายความว่า ทหารมีอำนาจไม่ (นั่นคือ พลังงานยัง โดยกฎหมายและการกำหนดเอง) ทหารมีอำนาจ แต่ภายใต้ระบบใด ๆ ของรัฐบาลไม่ใช่เผด็จการทหาร เป็นพลังงานที่เล็กน้อยเท่านั้น ทหารมีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของพลังงานเสมอเนื่องจากสิ่งที่มันไม่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจนำผู้อื่น ว่าเป็นคิง นายกรัฐมนตรี เผด็จการประเทศไทยได้เฉพาะมีทหารยืนตั้งแต่รัชกาลห้า (กองทัพวันนี้ชอบฉลองชัยชนะทางทหารก่อนขณะนี้ แต่จริง ๆ เหล่านี้คือ ชัยชนะ โดยกองทัพแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง – ชัยชนะ โดยนำชาวนาออกไปต่อสู้กับพระมหากษัตริย์ไทย) ไม่นานหลังจากมีทหารยืน มันเริ่มจะกลายเป็นความสุขมันมีอำนาจน้อย ในรัชกาลที่ 6 กองทัพมีความสุขที่พระช่วยเพียงส่วนเล็ก ๆ ของงบประมาณสำหรับกองทัพ บางส่วน ของกองทัพที่แม้พยายามล้มล้างราชาธิปไตยสมบูรณ์ แต่ ไม่ประสบความสำเร็จ 23 ความสัมพันธ์ระหว่างทหารและรัชกาลไม่ดีตลอดรัชกาลทหารเริ่มขยายพลังงานผ่านอิทธิพล ในยศต่ำกว่า และระดับรัฐมนตรี เป็นสำคัญและบทความหนังสือพิมพ์ที่มีแนวโน้มการ ให้กำลังใจทหาร หนังสือพิมพ์ที่เผยแพร่ โดยทหารเช่นผู้ชมที่กว้างกว่าวงทหารสั่งให้ Senasuksa นี้มีการเพิ่มอิทธิพลของทหารในสังคมไทยโดยทั่วไปแต่มันมีไม่ที่น่าแปลกใจที่คน (ที่กรุงเทพฯ) อิทธิพลของทหารโห่ร้อง อิทธิพลคือไม่จำเป็นต้องจำกัดพลังงานในมุมมองของไทย เกิดอะไรขึ้นคือ ทหารมีอิทธิพลแตกต่างจากชนิดอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลเนื่องจากไม่จำกัดภายในขอบเขตเฉพาะ ทหารมีตำแหน่งในระบบราชการ มีอำนาจและเครื่องมือของอำนาจ แต่ทหารตัวเองมีอำนาจมากที่ จึง พบว่ามันยากที่จะเป็นอันตรายกับใคร ทหารมีอิทธิพลซึ่งคนทั่วไปสามารถขึ้น หรือที่พวกเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์แต่ละเพิ่มเติมได้มากกว่า มีอำนาจ ดังนั้นจึง มีอิทธิพลไม่ดีกว่าทหารการจำกัดอำนาจพระมหากษัตริย์ในระบบราชการใหม่และสมบูรณาญาสิทธิราชย์ขยายตัวอย่างรวดเร็วดังนั้น ในวันที่ 24 1932 มิถุนายน ทหารถูกปัจจัยหลักในการล้มล้างการสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ด้วยสถานการณ์โลกจึงไม่อุดตัน ทหารกลายเป็น อิทธิพลใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แม้ภายใต้กฎหมายและภาษีของรัฐบาลประชาธิปไตย ทหารยังมีเพียงเล็กน้อยอำนาจ เป็นมาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทหารเป็นหนึ่งในรูปแบบของการมีอิทธิพล (นั่นคือไม่ได้รับรู้อำนาจตามกฎหมายหรือที่กำหนดเอง) แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าทหารไม่มีอำนาจ (ซึ่งก็คืออำนาจตามกฎหมายได้รับการยอมรับและกำหนดเอง) ทหารจะมีอำนาจ แต่ภายใต้ระบบใด ๆ ของรัฐบาลอื่น ๆ นอกเหนือจากการปกครองแบบเผด็จการทหารก็เป็นเพียงพลังงานน้อย ทหารมักจะมีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของการใช้พลังงานเพราะสิ่งที่มันไม่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจดำเนินการโดยคนอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นพระมหากษัตริย์นายกรัฐมนตรีหรือเผด็จการ.
ประเทศไทยได้มีเพียงกองทัพตั้งแต่รัชกาลที่ห้า (กองทัพวันนี้ชอบที่จะเฉลิมฉลองชัยชนะของทหาร ก่อนเวลานี้ แต่จริงๆเหล่านี้เป็นชัยชนะโดยกองทัพต่างกันโดยสิ้นเชิง - ชัยชนะโดยพระมหากษัตริย์ไทยที่นำชาวบ้านออกไปต่อสู้) หลังจากนั้นไม่นานก็มีกองทัพก็เริ่มที่จะกลายเป็นความสุขที่มีอำนาจน้อยมันก็มี ในรัชกาลที่หกกองทัพก็มีความสุขที่พระมหากษัตริย์ได้งดเว้นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของงบประมาณสำหรับกองทัพ บางส่วนของกองทัพก็พยายามที่จะโค่นล้มระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ 23 ความสัมพันธ์ระหว่างทหารและพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าไม่ดีตลอดรัชสมัย.
ทหารเริ่มขยายอำนาจอิทธิพลทั้งในอันดับที่ต่ำกว่าและอยู่ในระดับที่คณะรัฐมนตรี มันเป็นที่น่าสังเกตว่าบทความในหนังสือพิมพ์ในเวลานั้นมีแนวโน้มที่จะเป็นกำลังใจให้ทหาร หนังสือพิมพ์ที่ตีพิมพ์โดยทหารเช่น Senasuksa สั่งผู้ชมที่กว้างกว่าวงกลมทหาร นี้มีจำนวนเพิ่มขึ้นอิทธิพลของทหารในสังคมไทยโดยทั่วไป.
แต่มันไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนว่าคน (อย่างน้อยในกรุงเทพฯ) เชียร์อิทธิพลของทหาร ในมุมมองของไทยที่มีอิทธิพลต่อการมีความจำเป็นต้อง จำกัด อำนาจ อะไรคือสิ่งที่ทหารมีอิทธิพลแตกต่างจากชนิดอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลเพราะมันไม่ได้ จำกัด อยู่ภายในขอบเขตที่เฉพาะเจาะจง ทหารมีตำแหน่งที่อยู่ในระบบราชการจึงมีทั้งอำนาจและเครื่องมือของอำนาจ แต่ทหารที่ตัวเองไม่ได้มีอำนาจมาก ดังนั้นจึงพบว่ามันยากที่จะเป็นอันตรายต่อใคร ทหารเท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อการที่คนทั่วไปสามารถขึ้นหรือที่พวกเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์ของแต่ละบุคคลได้ง่ายกว่าที่มีอำนาจ จึงมีอิทธิพลไม่ดีกว่าทหารที่จะ จำกัด อำนาจการขยายตัวอย่างรวดเร็วของผู้ปกครองในระบบราชการใหม่และสถาบันพระมหากษัตริย์แน่นอน.
ดังนั้นวันที่ 24 มิถุนายน 1932 ทหารเป็นปัจจัยหลักในการล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์แน่นอน กับสถานการณ์โลกที่นำเสนอไม่มีการอุดตันของกองทัพกลายเป็นอิทธิพลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยถึงแม้ว่าตามกฎหมายและธรรมเนียมของรัฐบาลประชาธิปไตยทหารยังคงมีเพียงพลังงานน้อยเป็นมาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทหารเป็นรูปแบบหนึ่งของอิทธิพลที่ อำนาจ ไม่ได้รับการยอมรับโดยกฎหมายหรือที่กำหนดเอง ) , แต่ไม่ได้หมายความว่าทหารมีอำนาจ ( คือ พลังงานที่ได้รับการยอมรับโดยกฎหมายและธรรมเนียม ) ทหารมีอำนาจ แต่ภายใต้ระบบใด ๆของรัฐบาลนอกจากเผด็จการทหาร มันเป็นเพียงพลังทหารมักจะมีเพียงส่วนเล็ก ๆของพลังงานเพราะยังไงมันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจถ่ายโดยผู้อื่น ไม่ว่าพระราชา นายกรัฐมนตรี หรือเผด็จการ .
ประเทศไทยได้แค่ยืนทัพตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ( วันนี้เพื่อเฉลิมฉลองชัยชนะของทหารกองทัพชอบก่อนเวลานี้แต่เหล่านี้เป็นชัยชนะโดยแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกองทัพ–ชัยชนะโดยในหลวง นำชาวบ้านออกมาสู้ ) ไม่นานหลังจากที่มีการตั้งทัพ เริ่มไม่มีความสุขกับน้อย พลังมันมี ในสมัยรัชกาลที่ 6 กองทัพคือ ไม่พอใจที่กษัตริย์ทรงไว้ชีวิตเพียงส่วนเล็ก ๆของงบประมาณให้กองทัพบางส่วนของ กองทัพก็พยายามที่จะล้มล้างอำนาจสมบูรณาญาสิทธิราชย์ แต่ไม่มีความสำเร็จ 23 ความสัมพันธ์ระหว่างทหารและรัชกาลที่ 6 ไม่เก่งตลอดรัชสมัย .
ทหารเริ่มขยายอิทธิพลของพลังงานผ่านทั้งในระดับต่ำและในระดับรัฐบาล มันเด่นที่บทความในเวลานั้นและให้กำลังใจทหารหนังสือพิมพ์ที่ตีพิมพ์โดยทหาร เช่น senasuksa บัญชาผู้ชมกว้างกว่าวงกลม ทหาร นี้มีการเพิ่มอิทธิพลของทหารในสังคมไทยทั่วไป .
แต่ที่ไม่น่าแปลกใจที่คน ( อย่างน้อยก็ในกรุงเทพ ) เชียร์อิทธิพลของทหาร ในมุมมองของคนไทย อิทธิพลเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อจำกัดอำนาจ มีอะไรอีกทหารมีอิทธิพลซึ่งแตกต่างจากชนิดอื่น ๆของอำนาจ เพราะมันไม่ได้จำกัดภายในขอบเขตที่เฉพาะเจาะจง ทหารมีตำแหน่งในระบบราชการ มันมีทั้งอำนาจ และเป็นเครื่องมือของอำนาจ แต่กองทัพเองไม่มีอำนาจขนาดนั้น ดังนั้นจึงพบว่ามันยากที่จะเป็นอันตรายต่อใคร ทหารเท่านั้นที่มีอิทธิพลซึ่งประชาชนทั่วไปสามารถไว้วางใจหรือกับที่พวกเขาสามารถสร้าง ความสัมพันธ์ของแต่ละบุคคลได้ง่ายกว่า ด้วยอำนาจ จึงไม่มีอิทธิพลมากกว่าทหารเพื่อ จำกัด การขยายอย่างรวดเร็ว อำนาจของผู้ปกครองในระบบราชการใหม่และสมบูรณาญาสิทธิราชย์ .
ดังนั้นในวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ทหารเป็นปัจจัยหลักในการล้มล้างระบอบกษัตริย์แน่นอน กับสถานการณ์โลกที่เสนอไม่อุดตันทหารกลายเป็นอิทธิพลที่ใหญ่ที่สุดใน ประเทศไทย แม้ภายใต้กฎหมายและประเพณีของประชาธิปไตย รัฐบาล ทหาร ยังคงมีเพียงเล็กน้อยพลังงาน เช่นเดิม