Óscar Arnulfo Romero y Galdámez (Au

Óscar Arnulfo Romero y Galdámez (August 15, 1917 - March 24, 1980) was a prominent Roman Catholic priest in El Salvador during the 1960s and 1970s becoming Archbishop of San Salvador in 1977. After witnessing numerous violations of human rights, he began to speak out on behalf of the poor and the victims of repression. This led to numerous conflicts, both with the government in El Salvador and within the Catholic Church. After speaking out against U.S. military support for the government of El Salvador, and calling for soldiers to disobey orders to fire on innocent civilians, Archbishop Romero was shot dead while celebrating Mass at the small chapel of the cancer hospital where he lived. It is believed that those who organised his assassination were members of Salvadoran death squads, including two graduates of the School of the Americas.

Oscar Arnulfo Romero y Galdámez was born in Ciudad Barrios, El Salvador, on August 15, 1917. His father apprenticed him to a carpenter when he was 13, but the young Romero felt a vocation for the Catholic priesthood and left home the following year to enter the seminary. He studied in El Salvador and in Rome and was ordained in 1942.

Romero spent the first two and half decades of his ministerial career as a parish priest and diocesan secretary in San Miguel. In 1970 he became auxiliary bishop of San Salvador and served in that position until 1974 when the Vatican named him to the diocese of Santiago de María, a poor, rural region which included his boyhood hometown. In 1977 he returned to the capital to succeed San Salvador's aged metropolitan archbishop.

Romero's rise to prominence in the Catholic hierarchy coincided with a period of dramatic change in the Church in Latin America. The region's bishops, meeting at Medellín, Colombia, in 1968 to discuss local implementation of the recommendations of the Second Vatican Council (1962-1965), had resolved to abandon the hierarchy's traditional role as defender of the status quo and to side, instead, with the continent's poor in their struggle for social justice. This radical departure divided both the faithful and the clergy.
During this period Oscar Romero's reputation was as a conservative, and on more than one occasion he showed himself skeptical of both Vatican II reforms and the Medellín pronouncements. For this reason his appointment as archbishop in 1977 was not popular with the socially committed clergy, to whom it appeared to signal the Vatican's desire to restrain them. To their surprise, Romero emerged almost immediately as an outspoken opponent of injustice and defender of the poor.

Romero's ordination as Bishop in 1970
Romero's ordination as Bishop in 1970
From left: Archbishop Chavez (Romero's predecessor as Archbishop of San Salvador), Bishop Romero, Bishop Rivera (Romero's successor as Archbishop of San Salvador) and Fr. Rutilio Grande, S.J. who, as Romero's close friend, was Master of Ceremonies for the occasion. Grande was assassinated in 1977
(Photo courtesy of the Archbishop Romero Trust)

By Romero's own account, he owed his change of attitude to his brief tenure as bishop of Santiago de María, where he witnessed first-hand the suffering of El Salvador's landless poor. Increasing government violence against socially committed priests and laypersons undermined his trust in the good will of the authorities and led him to fear that the Church and religion themselves were under attack. The assassination on March 12, 1977, of his long-time friend Jesuit Father Rutilio Grande brought a stinging denunciation from Romero, who suspended masses in the capital's churches the following Sunday and demanded the punishment of the responsible parties.

As Romero spoke out more and more frequently over the following months, he gathered an ever-increasing popular following who crowded into the cathedral to hear him preach or listened to his sermons over YSAX, the archdiocesan radio station. In his youth Romero had been a pioneer of broadcast evangelism in El Salvador, and he now turned the medium to great effect as he denounced both the violence of El Salvador's incipient civil war and the deeply-rooted patterns of abuse and injustice which bred it. In a country whose rulers regarded dissent as subversion, Romero used the moral authority of his position as archbishop to speak out on behalf of those who could not do so for themselves. He soon came to be known as the "Voice ofthe Voiceless."

When a coup d'état overthrew the Salvadoran government on October 15, 1979, Romero expressed cautious support for the reformist junta which replaced it. He soon became disenchanted, however, as the persecution of the poor and the Church did not cease. In February 1980 he addressed an open letter to U.S. President Jimmy Carter in which he called upon the United States to discontinue military aid to the regime. "We are fed up with weapons and bullets,"he pleaded.

Romero's campaign for human rights in ElSalvador won him many national an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Óscar Arnulfo Romero y Galdámez (15 สิงหาคม 1917-24 มีนาคม 1980) เป็นนักบวชโรมันคาทอลิกโดดเด่นในเอลซัลวาดอร์ช่วง 1960 และ 1970 กลายเป็น อาร์ชบิชอปซานซัลวาดอร์ในปี 1977 หลังจากปรากฏการณ์การละเมิดสิทธิมนุษยชนมากมาย เขาเริ่มที่จะพูดในนามของคนยากจนและตกเป็นเหยื่อของการปราบปราม นี้นำไปสู่ความขัดแย้งมากมาย ทั้งรัฐบาล ในเอลซัลวาดอร์ และภาย ในโบสถ์คาทอลิก หลังจากพูดออกจากสหรัฐอเมริกาทหารสนับสนุนรัฐบาลของสาธารณรัฐเอลซัลวาดอร์ และเรียกทหารขัดสั่งไฟบนพลเรือนผู้บริสุทธิ์ Romero อาร์ชบิชอปถูกยิงตายในขณะที่ฉลองโบสถ์เล็ก ๆ ของพยาบาลที่เขาอาศัยอยู่ เชื่อกันว่า ผู้ที่จัดการลอบสังหารของเขาเป็นสมาชิกของ Salvadoran ตายหมู่ ทั้งสองจบการศึกษาของอเมริกาOscar Arnulfo Romero y Galdámez เกิดในซิวแดดรบาริออส เอลซัลวาดอร์ บน 15 สิงหาคม 1917 พ่อของเขา apprenticed เขาให้ช่างไม้ เมื่อเขาได้ 13, Romero หนุ่มรู้สึกอาชีพสำหรับปุโรหิตคาทอลิกและบ้านด้านซ้ายปีต่อไปใส่โรงเรียน เขาศึกษา ในเอลซัลวาดอร์ และกรุงโรม และได้ออกบวชในปี 1942Romero spent the first two and half decades of his ministerial career as a parish priest and diocesan secretary in San Miguel. In 1970 he became auxiliary bishop of San Salvador and served in that position until 1974 when the Vatican named him to the diocese of Santiago de María, a poor, rural region which included his boyhood hometown. In 1977 he returned to the capital to succeed San Salvador's aged metropolitan archbishop.Romero's rise to prominence in the Catholic hierarchy coincided with a period of dramatic change in the Church in Latin America. The region's bishops, meeting at Medellín, Colombia, in 1968 to discuss local implementation of the recommendations of the Second Vatican Council (1962-1965), had resolved to abandon the hierarchy's traditional role as defender of the status quo and to side, instead, with the continent's poor in their struggle for social justice. This radical departure divided both the faithful and the clergy.During this period Oscar Romero's reputation was as a conservative, and on more than one occasion he showed himself skeptical of both Vatican II reforms and the Medellín pronouncements. For this reason his appointment as archbishop in 1977 was not popular with the socially committed clergy, to whom it appeared to signal the Vatican's desire to restrain them. To their surprise, Romero emerged almost immediately as an outspoken opponent of injustice and defender of the poor.
Romero's ordination as Bishop in 1970
Romero's ordination as Bishop in 1970
From left: Archbishop Chavez (Romero's predecessor as Archbishop of San Salvador), Bishop Romero, Bishop Rivera (Romero's successor as Archbishop of San Salvador) and Fr. Rutilio Grande, S.J. who, as Romero's close friend, was Master of Ceremonies for the occasion. Grande was assassinated in 1977
(Photo courtesy of the Archbishop Romero Trust)

By Romero's own account, he owed his change of attitude to his brief tenure as bishop of Santiago de María, where he witnessed first-hand the suffering of El Salvador's landless poor. Increasing government violence against socially committed priests and laypersons undermined his trust in the good will of the authorities and led him to fear that the Church and religion themselves were under attack. The assassination on March 12, 1977, of his long-time friend Jesuit Father Rutilio Grande brought a stinging denunciation from Romero, who suspended masses in the capital's churches the following Sunday and demanded the punishment of the responsible parties.

As Romero spoke out more and more frequently over the following months, he gathered an ever-increasing popular following who crowded into the cathedral to hear him preach or listened to his sermons over YSAX, the archdiocesan radio station. In his youth Romero had been a pioneer of broadcast evangelism in El Salvador, and he now turned the medium to great effect as he denounced both the violence of El Salvador's incipient civil war and the deeply-rooted patterns of abuse and injustice which bred it. In a country whose rulers regarded dissent as subversion, Romero used the moral authority of his position as archbishop to speak out on behalf of those who could not do so for themselves. He soon came to be known as the "Voice ofthe Voiceless."

When a coup d'état overthrew the Salvadoran government on October 15, 1979, Romero expressed cautious support for the reformist junta which replaced it. He soon became disenchanted, however, as the persecution of the poor and the Church did not cease. In February 1980 he addressed an open letter to U.S. President Jimmy Carter in which he called upon the United States to discontinue military aid to the regime. "We are fed up with weapons and bullets,"he pleaded.

Romero's campaign for human rights in ElSalvador won him many national an

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Óscar Arnulfo Romero Y Galdámez (15 สิงหาคม 1917 - 24 มีนาคม 1980) เป็นที่โดดเด่นนักบวชนิกายโรมันคาทอลิกในเอลซัลวาดอร์ในช่วงทศวรรษ 1960 และ 1970 กลายเป็นอาร์คบิชอปแห่งซานซัลวาดอในปี 1977 หลังจากการเป็นพยานการละเมิดจำนวนมากของสิทธิมนุษยชนเขาเริ่มที่จะพูด ออกในนามของคนยากจนและผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการปราบปราม นี้นำไปสู่ความขัดแย้งมากมายทั้งกับรัฐบาลในเอลซัลวาดอร์และอยู่ในคริสตจักรคาทอลิก หลังจากที่พูดออกมาต่อต้านสหรัฐสนับสนุนทหารรัฐบาลเอลซัลวาดอร์และเรียกร้องให้ทหารที่จะไม่เชื่อฟังคำสั่งให้ยิงพลเรือนผู้บริสุทธิ์อาร์คบิชอปโรเมโรถูกยิงตายในขณะที่การเฉลิมฉลองพิธีมิสซาที่โบสถ์เล็ก ๆ ของโรงพยาบาลโรคมะเร็งที่เขาอาศัยอยู่ เป็นที่เชื่อกันว่าผู้ที่จัดลอบสังหารเป็นสมาชิกของตายหมู่เอลซัลวาดอร์รวมทั้งสองผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนในอเมริกา. ออสการ์ Arnulfo Romero Y Galdámezเกิดใน Ciudad Barrios เอลซัลวาดอร์เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 1917 พ่อของเขาหักอกเขา เพื่อช่างไม้เมื่อเขาอายุ 13 แต่หนุ่มโรเมโรรู้สึกว่าอาชีพสำหรับคาทอลิกเพียและออกจากบ้านในปีต่อไปจะเข้าสู่วิทยาลัย เขาศึกษาในเอลซัลวาดอร์และในกรุงโรมและได้บวชในปี 1942 โรเมโรใช้เวลาสองคนแรกและครึ่งทศวรรษที่ผ่านมาของการทำงานของรัฐมนตรีของเขาในฐานะพระสงฆ์ราชาคณะและเลขานุการในโบสถ์ซานมิเกล ในปี 1970 เขาก็กลายเป็นผู้ช่วยบาทหลวงซานซัลวาดอและทำหน้าที่ในตำแหน่งนั้นจนกว่า 1974 เมื่อวาติกันชื่อเขาสังฆมณฑลซันติอาโกเดอเรียน่าสงสารเขตชนบทซึ่งรวมถึงบ้านเกิดในวัยเด็กของเขา ในปี 1977 เขากลับไปยังเมืองหลวงจะประสบความสำเร็จอาร์คบิชอปเมืองใหญ่ของซานซัลวาดอร์อายุ. เพิ่มขึ้นของโรเมโรให้ความสำคัญในลำดับชั้นของคาทอลิกใกล้เคียงกับระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในคริสตจักรในละตินอเมริกา บาทหลวงของภูมิภาคการประชุมที่Medellínโคลัมเบียในปี 1968 เพื่อหารือเกี่ยวกับการดำเนินงานในท้องถิ่นของคำแนะนำของสองสภาวาติกัน (1962-1965) ได้มีมติที่จะละทิ้งบทบาทดั้งเดิมลำดับชั้นในฐานะที่เป็นผู้พิทักษ์ของสภาพที่เป็นอยู่และด้านข้างแทน กับทวีปยากจนในการต่อสู้เพื่อความยุติธรรมทางสังคม การเดินทางครั้งนี้แบ่งออกรุนแรงทั้งซื่อสัตย์และพระสงฆ์. ในช่วงเวลานี้ชื่อเสียงของออสการ์โรเมโรเป็นอนุรักษ์นิยมและมากกว่าหนึ่งครั้งที่เขาพบว่าตัวเองสงสัยของทั้งสองปฏิรูปวาติกันครั้งที่สองและประกาศMedellín ด้วยเหตุนี้การแต่งตั้งเขาเป็นบาทหลวงในปี 1977 ไม่เป็นที่นิยมกับพระสงฆ์มีความมุ่งมั่นทางสังคมเพื่อคนที่ดูเหมือนจะส่งสัญญาณความปรารถนาของวาติกันที่จะยับยั้งพวกเขา ที่แปลกใจของพวกเขาโรเมโรโผล่ออกมาเกือบจะในทันทีเป็นศัตรูที่เปิดเผยของความอยุติธรรมและผู้พิทักษ์ของคนยากจน. อุปสมบทของโรเมโรบิชอปในปี 1970 อุปสมบทของโรเมโรบิชอปในปี 1970 จากซ้าย: อาร์คบิชอปชาเวซ (บรรพบุรุษของโรเมโรอาร์คบิชอปแห่ง San Salvador) บิชอปโรเมโร บิชอปริเวร่า (ทายาทของโรเมโรอาร์คบิชอปแห่งซานซัลวาดอ) และคุณพ่อเรย์ Rutilio แกรนด์, SJ ที่เป็นเพื่อนสนิทของโรเมโรเป็นพิธีกรสำหรับโอกาส แกรนด์ถูกลอบสังหารในปี 1977 (Photo มารยาทของอาร์คบิชอปโรเมโร Trust) ตามบัญชีของตัวเองของโรเมโร, เขาเป็นหนี้เขาเปลี่ยนทัศนคติในการดำรงตำแหน่งสั้น ๆ ของเขาเป็นบาทหลวงซันติอาโกเดอมาเรียที่เขาได้เห็นมือแรกความทุกข์ทรมานของไร้ที่ดินยากจนเอลซัลวาดอร์ของ การใช้ความรุนแรงของรัฐบาลที่เพิ่มขึ้นกับพระสงฆ์มีความมุ่งมั่นในทางสังคมและบุคคลทั่วไปทำลายความไว้วางใจของเขาในความปรารถนาดีของเจ้าหน้าที่และทำให้เขากลัวว่าคริสตจักรและศาสนาตัวเองอยู่ภายใต้การโจมตี การลอบสังหารเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 1977 ของเพื่อนเป็นเวลานานของเขาเจซูพ่อ Rutilio แกรนด์นำประณามกัดจากโรเมโรที่ถูกระงับมวลชนในคริสตจักรในเมืองหลวงของวันอาทิตย์ต่อไปและเรียกร้องการลงโทษบุคคลที่รับผิดชอบ. ในฐานะที่เป็นโรเมโรพูดออกมามากขึ้นและ บ่อยครั้งมากขึ้นในช่วงหลายเดือนต่อไปนี้เขารวมตัวกันเพิ่มมากขึ้นต่อไปนี้เป็นที่นิยมที่แออัดในวิหารที่จะได้ยินเขาสั่งสอนหรือฟังพระธรรมเทศนาของเขามากกว่า YSAX สถานีวิทยุ Archdiocesan ในวัยหนุ่มโรเมโรได้รับการบุกเบิกของการออกอากาศการเผยแผ่ศาสนาในเอลซัลวาดอร์และตอนนี้เขาหันกลางเพื่อผลที่ดีในขณะที่เขาประณามทั้งความรุนแรงของสงครามกลางเมืองเอลซัลวาดอร์เริ่มเกิดขึ้นและรูปแบบหยั่งรากลึกของการล่วงละเมิดและความอยุติธรรมซึ่งพันธุ์มัน ในประเทศที่มีผู้ปกครองได้รับการยกย่องว่าเป็นความขัดแย้งการโค่นล้มโรเมโรที่ใช้อำนาจทางศีลธรรมของตำแหน่งของเขาเป็นบาทหลวงจะพูดออกมาในนามของผู้ที่ไม่สามารถทำเช่นนั้นสำหรับตัวเอง ไม่ช้าเขาก็มาเป็นที่รู้จักในฐานะ "เสียง ofthe ใบ้." เมื่อมีการรัฐประหารล้มล้างรัฐบาลเอลซัลวาดอร์วันที่ 15 ตุลาคม 1979 โรเมโรแสดงการสนับสนุนระมัดระวังสำหรับสภาปฏิรูปซึ่งแทนที่มัน ในไม่ช้าเขาก็ไม่แยแส แต่เป็นประหัตประหารของคนยากจนและคริสตจักรไม่ได้หยุด ในกุมภาพันธ์ 1980 เขาจ่าหน้าจดหมายเปิดผนึกถึงประธานาธิบดีสหรัฐจิมมี่คาร์เตอร์ที่เขาเรียกร้องให้ประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะยุติการช่วยเหลือทางทหารเพื่อระบอบการปกครอง "เรากำลังเบื่อกับอาวุธและกระสุน" เขาอ้อนวอน. แคมเปญของโรเมโรสิทธิมนุษยชนในประเทศเอลซัลวาดอร์ได้รับรางวัลเขาหลายชาติ