“Mom... it's Kii... I came to see y

“Mom... it's Kii... I came to see you...”

But the star still didn't answer. It simply quietly twinkled in the sky.

“Uhhh...”

Kii finally began crying as the star remained silent.

The sadness of having lost her mother, the irritation of not being doted on by her father and the loneliness she felt as the star remained silent.

This reality was far too harsh for a six year old girl to accept.

“Uuuhhh... ah...?”

Kii blinked twice. Tears fell from her eyes and her sight cleared up a little.

“Mom's star is getting bigger...?”

The blue star that the girl had found was at first just a glowing point. However, it was now clearly different as it glowed even brighter. Seeing that, Kii believed the star had gotten bigger.

“Did she hear Kii's voice?”

Kii's tears stopped as she realized that something had happened. She didn't know what, but she thought that her mother had responded to her calls and her heart started racing.

“Mom! Kii is right here!”

Kii waved her hands and desperately called out to the growing star.

“It really is getting bigger... mom!!”

The star was now as big as a baseball, and it was still getting bigger. Happy, Kii called out to it even more.

That was when Kii heard an unfamiliar sound similar to a beast roaring or like the sound of a car driving through a tunnel.

“...What is that...?”

She looked up towards the sky and strained her ears. By doing that, Kii felt like the sound was coming from the star.

“The star is... growling?”

Kii reached the conclusion that the star was emitting the sound.

As the star had grown to the size of a baseball it passed by above her.

“Where!?”

Kii hurriedly turned around to look at the star. She saw the star disappearing in the shadow of the mountain.

“The star fell!”

The star had gotten bigger because it was getting closer, and the sound she heard was because it was moving so fast.

That was the conclusion the clever six year old girl had reached and she hurriedly began climbing the mountain.

“Mom! Mom noticed Kii and came to meet me!”

Kii ran with all of her might, chasing after the fallen blue star. Her heart was pounding and she had lost her breath. But even then she wouldn't slow down. She simply continued running at that speed.

“Mom! Mom! It's Kii! Kii is right here!”

No matter how painful it got, Kii wouldn't stop moving her legs.

That was because her mother that she wanted to see more than anything, was supposed to have come down from the sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แม่ . . . . . . . มันคี . . . . . . . ฉันมาหาคุณ . . . . . . . "

แต่ดาวยังไม่ตอบ มันก็เงียบๆ ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้า

" เอ่อ . . . . . . . "

คีสุดท้ายเริ่มร้องไห้ขณะที่ดาวยังคงเงียบ

ความเศร้าที่ต้องสูญเสียแม่ของเธอ , การระคายเคืองของไม่ได้จงรักภักดีต่อพ่อของเธอ และความเหงา เธอรู้สึกเหมือนดาวยังคงเงียบ

ความเป็นจริงนี้อยู่ไกลเกินไปสำหรับ 6 ปีเก่าสาวยอมรับ uuuhhh

" . . . . . . . อ่า . . . . . . . ? "

คีกระพริบตาสองครั้ง น้ำตาก็ไหลออกมาจากตาของเธอ และสายตาของเธอขึ้นเล็กน้อย

" ดาวแม่เป็นการใหญ่ . . . . . . . ? "

สีฟ้าดาวหญิงสาวที่พบ คือ ตอนแรกแค่เรืองแสงจุด แต่ตอนนี้ที่แตกต่างกันมันเปล่งแสงสดใส เห็นว่า คี เชื่อว่า ดาว มีขนาดใหญ่ขึ้น

" เธอได้ยินเสียงของคี ? "

คีน้ำตาหยุดที่เธอรับรู้ว่า มีบางอย่างเกิดขึ้น เธอไม่ได้รู้อะไร แต่เธอคิดว่าแม่ของเธอจากเธอโทร และหัวใจของเธอก็เริ่มเต้นแรง

" แม่ ! คีคือที่นี่ ! "

คีโบกมือและหมดท่าเรียกไปปลูกดาว

" มันใหญ่ขึ้น . . . . . . . แม่ ! ! ! ! "

ดาวตอนนี้เท่าลูกเบสบอลและมันก็ขยายใหญ่ขึ้น ความสุข , คีเรียกให้มันมากขึ้น

ตอนนั้นคีได้ยินไม่คุ้นเคยเสียงคล้ายกับสัตว์ร้ายคำราม หรือชอบเสียงรถขับผ่านอุโมงค์ .

" . . . . . . . มันคืออะไร . . . ? "

เธอมองขึ้นไปบนฟ้า และ หูตึง โดยการทำที่ คี รู้สึกเหมือนเสียงมันมาจากดาว

" ดาว . . . . . . . เสียงคำราม ? "

คีข้อสรุปว่าดาวเปล่งเสียง

เป็นดาวได้เติบโตขึ้นขนาดของเบสบอลมันผ่านไปเหนือเธอ

" ! ? "

คี ก็รีบหันกลับไปมองดาว เธอเห็นดาวหายไปในเงาของภูเขา

" ดาวล้ม ! "

ดาวได้ใหญ่ขึ้น เพราะมันใกล้เข้ามาแล้ว และเสียงที่เธอได้ยิน เพราะมันเคลื่อนไหวเร็วมาก

นั่นคือข้อสรุปที่ฉลาด 6 ปีเก่าสาวมาถึงเธอรีบเริ่มปีนภูเขา

" แม่ ! แม่สังเกตเห็นคี และมาหาฉัน "

คีรันกับพวกเธออาจไล่หลังลดลงสีฟ้าดาว หัวใจเธอเต้นแรง เธอได้สูญเสียลมหายใจของเธอ แต่เธอก็จะไม่ชะลอตัวลง เธอก็ยังคงวิ่งด้วยความเร็ว

" แม่ ! แม่ ! มันคือคีคีคือที่นี่ ! "

ไม่ว่ามันจะเจ็บปวดสักแค่ไหนก็มี คี ไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวขา

เพราะแม่ของเธอที่เธอต้องการจะเห็นยิ่งกว่าสิ่งใด ต้องลงมาจากท้องฟ้า