depend on the cooking process, samp

depend on the cooking process, sample temperature, meat
composition and several other events that simultaneously occur on
both the meat surface and interior, and it is very difficult to split the
effect of each one. As sensible heat absorption causes temperature
increase, the latent heat of vaporisation due to moisture evaporation
slows down the surface temperature increase at the meat
surface. Furthermore, as the temperature increases inside of the
meat, water diffusion, dimensional changes because of muscle fibre
shrinkage and compositional changes caused by water and fat
losses simultaneously occur, and the interaction of all these events
makes the boundary layers of the sample surface very complex. For
that reason, the prediction of the cooking time by considering all
these factors is very complicated and time-consuming (Marcotte
et al., 2008; Rinaldi et al., 2010). When considered from this point
of view, mathematical modelling contributes to the better understanding
of heat and mass transport during cooking if it is simply
formulated, and it is a very useful tool in the improvement of the
design and control of the cooking process. Modelling studies of the
oven cooking process have been investigated by researchers for
some decades (Bengtsson et al., 1976; Skjoldebrand and Hallstr € om, €
1980; Singh et al., 1984; Chang et al., 1998) and different hypotheses
have been formulated to model mass transfer during cooking with
regard to types of moisture transfer mechanisms (Chen et al., 1999;
Huang and Mittal, 1995; Ngadi et al., 1997; Godsalve et al., 1977;
Thorvaldsson and Skjoldebrand, 1996; Wahlby and Skj € oldebrand, €
2001; Obuz et al., 2002; Van der Sman, 2007a,b). Two main categories
of the models about moisture transport have been developed.
In the first, convection by Darcy flow and diffusion is
considered accounting for pressure-driven moisture flow and
diffusion inside the material. In the second, Fick's diffusion accounts
for the moisture transport inside the product using an
effective diffusion coefficient (Tzempelikos et al., 2015).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขึ้นกับกระบวนการปรุงอาหาร อุณหภูมิของตัวอย่าง เนื้อองค์ประกอบและกิจกรรมอื่น ๆ หลายที่เกิดขึ้นพร้อมกันบนทั้งพื้นผิวเนื้อ และตกแต่งภายใน และมันเป็นเรื่องยากมากที่จะแยกการผลของแต่ละคน เป็นอุณหภูมิที่ทำให้เกิดการดูดซับความร้อนที่เหมาะสมเพิ่มขึ้น ความร้อน latent ของ vaporisation เนื่องจากความชื้นระเหยชะลอการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวที่เนื้อพื้นผิว นอกจากนี้ ขึ้นเมื่อเพิ่มอุณหภูมิภายในของการเนื้อสัตว์ น้ำแพร่ การเปลี่ยนแปลงมิติเนื่องจากเส้นใยกล้ามเนื้อการหดตัวและการเปลี่ยนแปลง compositional ที่เกิดจากน้ำและไขมันขาดทุนเกิดขึ้นพร้อมกัน และการโต้ตอบของเหตุการณ์เหล่านี้ทั้งหมดทำให้ชั้นขอบเขตของพื้นผิวตัวอย่างที่ซับซ้อนมาก สำหรับฉะนั้น การคาดการณ์ของเวลาโดยพิจารณาทั้งหมดปัจจัยเหล่านี้มีความซับซ้อนมาก และใช้เวลานาน (Marcotteet al. 2008 เซ็นเตอร์ et al. 2010) เมื่อพิจารณาจากจุดนี้มุม การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก่อให้เกิดความเข้าใจอันดีการขนส่งความร้อนและมวล ในระหว่างทำอาหารถ้า มันเป็นเพียงสูตร และมันเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์มากในการปรับปรุงการออกแบบและการควบคุมกระบวนการทำอาหาร การศึกษาการสร้างแบบจำลองการกระบวนการปรุงอาหารเตาอบได้รับการตรวจสอบ โดยนักวิจัยสำหรับบางทศวรรษ (Bengtsson et al. 1976 Skjoldebrand และ Hallstr €เล om ล, €1980 สิงห์ et al. 1984 ช้าง et al. 1998) และสมมติฐานที่แตกต่างกันมีสูตรในการถ่ายโอนมวลรุ่นในระหว่างการปรุงอาหารด้วยเกี่ยวกับประเภทของกลไกการถ่ายโอนความชื้น (Chen et al. 1999หวง และ Mittal, 1995 Ngadi et al. 1997 Godsalve et al. 1977Thorvaldsson และ Skjoldebrand, 1996 Wahlby และ Skj €เล oldebrand ล, €2001 Obuz et al. 2002 Van der Sman, 2007a, b) สองประเภทหลักของรูปแบบเกี่ยวกับการขนส่งความชุ่มชื้นได้รับการพัฒนาในครั้งแรก การพาความร้อน โดยไหลไซส์และกระจายเป็นพิจารณาว่าบัญชีสำหรับความชื้นที่ขับเคลื่อนด้วยแรงดันกระแส และการแพร่ในวัสดุ ในครั้งที่สอง บัญชีแพร่ของอสุจิสำหรับการขนส่งความชื้นภายในผลิตภัณฑ์ที่ใช้การค่าสัมประสิทธิ์การกระจายผล (Tzempelikos et al. 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขึ้นอยู่กับกระบวนการปรุงอาหารที่อุณหภูมิตัวอย่างเนื้อ
องค์ประกอบและกิจกรรมอื่น ๆ หลายอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมกันบน
พื้นผิวทั้งสองเนื้อสัตว์และการตกแต่งภายในและมันเป็นเรื่องยากมากที่จะแบ่ง
ผลของแต่ละคน ในฐานะที่ดูดซับความร้อนที่เหมาะสมทำให้เกิดอุณหภูมิที่
เพิ่มขึ้น, ความร้อนแฝงของการระเหยเนื่องจากการระเหยความชื้น
ช้าลงการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวที่เนื้อ
ผิว นอกจากนี้ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิภายในของ
เนื้อแพร่กระจายน้ำเปลี่ยนแปลงมิติเพราะของเส้นใยกล้ามเนื้อ
หดตัวและการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบที่เกิดจากน้ำและไขมัน
ความสูญเสียที่เกิดขึ้นพร้อมกันและการมีปฏิสัมพันธ์ของเหตุการณ์เหล่านี้
ทำให้ชั้นขอบเขตของพื้นผิวของตัวอย่างที่ซับซ้อนมาก . สำหรับ
เหตุผลที่การคาดการณ์ของเวลาการปรุงอาหารโดยพิจารณาทุก
ปัจจัยเหล่านี้มีความซับซ้อนมากและใช้เวลานาน (Marcotte
et al, 2008;. Rinaldi et al, 2010). เมื่อพิจารณาจากจุดนี้
ในมุมมองของการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ก่อให้เกิดความเข้าใจที่ดีขึ้น
ของความร้อนและขนส่งมวลชนระหว่างการปรุงอาหารถ้ามันเป็นเพียงแค่
สูตรและมันก็เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์มากในการปรับปรุงการ
ออกแบบและการควบคุมกระบวนการปรุงอาหาร การสร้างแบบจำลองการศึกษาของ
กระบวนการปรุงอาหารเตาอบได้รับการตรวจสอบโดยนักวิจัย
บางทศวรรษที่ผ่านมา (Bengtsson et al, 1976;. Skjoldebrand และ Hallstr € OM, €
ปี 1980; Singh et al, 1984;.. ช้าง, et al, 1998) และสมมติฐานที่แตกต่างกัน
มี รับการคิดค้นรูปแบบการถ่ายโอนมวลในระหว่างการปรุงอาหารด้วย
ความคำนึงถึงประเภทของกลไกการถ่ายโอนความชุ่มชื้น (Chen et al, 1999;.
หวางและ Mittal, 1995; Ngadi, et al, 1997;. Godsalve et al, 1977;.
Thorvaldsson และ Skjoldebrand 1996; Wahlby และ Skj € oldebrand, €
2001 Obuz, et al., 2002; Van der Sman, 2007A b) สองประเภทหลัก
ของแบบจำลองเกี่ยวกับการขนส่งความชื้นได้รับการพัฒนา.
ในครั้งแรกที่พาดาร์ซีโดยการไหลและการแพร่กระจายอยู่ใน
การพิจารณาบัญชีสำหรับความดันขับเคลื่อนการไหลของความชื้นและ
การแพร่กระจายภายในวัสดุ ในครั้งที่สองการแพร่กระจายของ Fick บัญชี
สำหรับการขนส่งความชื้นภายในผลิตภัณฑ์โดยใช้
ค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ที่มีประสิทธิภาพ (Tzempelikos et al., 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นอยู่กับกระบวนการ อุณหภูมิการทำอาหารตัวอย่าง เนื้อองค์ประกอบและกิจกรรมอื่น ๆหลายที่พร้อมกันเกิดขึ้นบนทั้งเนื้องานและภายใน และมันเป็นเรื่องยากมากที่จะแยกผลของแต่ละคน ดูดซับความร้อนทำให้อุณหภูมิที่เหมาะสมเป็นเพิ่ม ความร้อนแฝงของ vaporisation จากการระเหยของความชื้นช้าลง อุณหภูมิเพิ่มขึ้นในเนื้อพื้นผิว นอกจากนี้เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นภายในของเนื้อ , น้ำแพร่ , การเปลี่ยนแปลงมิติเพราะเส้นใยกล้ามเนื้อหดตัวและส่วนประกอบการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากน้ำและไขมันขาดทุนพร้อมกันเกิดขึ้น และปฏิสัมพันธ์ของเหตุการณ์นี้ทำให้ชั้นขอบของพื้นผิวของตัวอย่างที่ซับซ้อนมาก สำหรับเหตุผลที่ การคาดการณ์เวลาหุงโดยพิจารณาทั้งหมดปัจจัยเหล่านี้มีความซับซ้อนมากและใช้เวลานาน ( มาร์ค็อตet al . , 2008 ; รีนัลดี้ et al . , 2010 ) เมื่อพิจารณาจากจุดนี้ในมุมมองของแบบจำลองทางคณิตศาสตร์คาดการณ์เพื่อความเข้าใจดีกว่าความร้อนและมวลขนส่งระหว่างทำอาหาร ถ้ามันเป็นเพียงยุทธศาสตร์ และเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์มากในการปรับปรุงของการออกแบบและควบคุมกระบวนการผลิตอาหาร การศึกษาแบบจำลองขั้นตอนการปรุงอาหารเตาอบได้ทำการศึกษาโดยนักวิจัยสำหรับทศวรรษบาง ( bengtsson et al . , 1976 ; skjoldebrand hallstr ปกป้องโลกและโอม ,2523 ; Singh et al . , 1984 ; ช้าง et al . , 1998 ) และสมมติฐานต่าง ๆได้กำหนดให้แบบจำลองการถ่ายเทมวลในการปรุงอาหารด้วยเกี่ยวกับประเภทของกลไกการถ่ายโอนความชื้น ( Chen et al . , 1999 ;หวง และ มิททัล , 1995 ; งาดี et al . , 1997 ; godsalve et al . , 1977 ;และ thorvaldsson skjoldebrand , 1996 ; wahlby สันนิบาติคอมมิวนิสต์แห่งยูโกสลาเวียและด้าน oldebrand ด ,2001 obuz et al . , 2002 ; แวน เดอร์ ศิวะ 2007a , B ) สองประเภทหลักของรูปแบบเกี่ยวกับการขนส่งความชุ่มชื้นได้รับการพัฒนาในตอนแรก การพาความร้อนโดยดาร์ซี่ไหลและการแพร่กระจาย คือพิจารณาบัญชีสำหรับความดันความชื้นและขับเคลื่อนการไหลการแพร่ในวัสดุ ในประการที่สอง ฟิกก็แพร่บัญชีสำหรับการเคลื่อนย้ายความชื้นในผลิตภัณฑ์ที่ใช้เป็นสัมประสิทธิ์การแพร่ประสิทธิผล ( tzempelikos et al . , 2015 )