The New Public ServiceTheorists of

The New Public Service
Theorists of citizenship, community and civil society, organizational humanists, and postmodernist public administrationists have helped to establish a climate in which it makes sense today to talk about a New Public Service. Though we acknowledge that differences exist in these viewpoints, we suggest there are also similarities that distinguish the cluster of ideas we call the New Public Service from those associated with the New Public Management and the old public administration. Moreover, there are a number of practical lessons that the New Public Service suggests for those in public administration. These lessons are not mutually exclusive, rather they are mutually reinforcing. Among these, we find the following most compelling.
1. Serve, rather than steer. An increasingly important role of the public servant is to help citizens articulate and meet their shared interests, rather than to attempt to control or steer society in new directions.
While in the past, govemment played a central role in what has been called the “steering of society” (Nelissen et al. 1999), the complexity of modem life sometimes makes such a role not only inappropriate, but impossible. Those policies and programs that give structure and direction to social and political life today are the result of the interaction of many different groups and organizations, the mixture of many different opinions and interests. In many areas, it no longer makes sense to think of public policies as the result of governmental decision-making processes. Government is indeed a player—and in most cases a very substantial player. But public policies today, the policies that guide society, are the outcome of a complex set of interactions involving multiple groups and multiple interests ultimately combining in fascinating and unpredictable ways. Government is no longer in charge.
In this new world, the primary role of government is not merely to direct the actions of the public through regulation and decree (though that may sometimes be appropriate), nor is it to simply establish a set of rules and incentives (sticks or carrots) through which people will be guided in the “proper” direction. Rather, government becomes another player, albeit an important player in the process of moving society in one direction or another. Government acts, in concert with private and nonprofit groups and organizations, to seek solutions to the problems that communities face. In this process, the role of government is transformed from one of controlling to one of agenda setting, bringing the proper players to the table and facilitating, negotiating, or brokering solutions to public problems (often through coalitions of public, private, and nonprofit agencies). Where traditionally government has responded to needs by saying “yes, we can provide that service,” or “no, we can’t,” the New Public Service suggests that elected officials and public managers should respond to the requests of citizens not just by saying yes or no, but by saying, “let’s work together to figure out what we’re going to do, then make it happen.“ In a World of active citizenship, public officials will increasingly play more than a service delivery role—they will play a conciliating, a mediating, or even an adjudicating role. (Incidentally, these new roles will require new skills—not the old skills of management control, but new skills of brokering, negotiating, and conflict resolution.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริการสาธารณะใหม่ทฤษฎีของพลเมือง ชุมชน และประชาสังคม องค์กรทั้ง และ administrationists สาธารณะ postmodernist ได้ช่วยในการสร้างสภาพภูมิอากาศที่ซึ่งมันทำให้รู้สึกวันนี้พูดคุยเกี่ยวกับบริการสาธารณะใหม่ แม้ว่าเราทราบว่า ความแตกต่างที่มีอยู่ในมุมมองเหล่านี้ เราขอแนะนำยังมีความคล้ายคลึงกันที่แยกคลัสเตอร์ความคิดเราเรียกบริการสาธารณะใหม่จากผู้เกี่ยวข้องกับการจัดการสาธารณะใหม่และการบริหารราชการเก่า นอกจากนี้ มีจำนวนของบทเรียนปฏิบัติที่บริการสาธารณะใหม่แนะนำสำหรับผู้ที่อยู่ในรัฐ บทเรียนเหล่านี้จะไม่เกิดร่วมกัน แต่ พวกเขาจะร่วมกันเสริม ในหมู่เหล่านี้ เราพบต่อไปนี้น่าสนใจมากที่สุด1. ให้บริการ แทนที่คัดท้าย มีบทบาทที่สำคัญของราชการจะช่วยประชาชนประกบ และตรงกับความสนใจของพวกเขาใช้ร่วมกัน มากกว่าพยายามที่จะควบคุม หรือคัดท้ายสังคมในทิศทางใหม่ในขณะที่ในอดีต govemment มีบทบาทศูนย์กลางได้ถูกเรียกว่าการบังคับของสังคม" (Nelissen et al. 1999), ความซับซ้อนของชีวิตโมเด็มบางครั้งทำให้มีบทบาทไม่เพียงไม่เหมาะสม แต่เป็นไปไม่ นโยบายและโครงการที่ให้โครงสร้างและทิศทางเพื่อชีวิตสังคม และการเมืองในวันนี้ ที่เป็นผลของปฏิสัมพันธ์ขององค์กร และกลุ่มต่าง ๆ มากมาย ส่วนผสมของความคิดเห็นต่างและสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย ในหลายพื้นที่ มันไม่ทำให้รู้สึกคิดว่า นโยบายสาธารณะเป็นผลลัพธ์ของกระบวนการตัดสินใจของรัฐบาล รัฐบาลเป็นผู้เล่น — และในกรณีที่ผู้เล่นพบมาก แต่นโยบายสาธารณะวันนี้ นโยบายที่นำสังคม ผลของชุดที่ซับซ้อนของการโต้ตอบที่เกี่ยวข้องกับหลายกลุ่มและหลายประโยชน์สุด รวมในรูปแบบที่น่าสนใจ และคาดเดาไม่ รัฐบาลไม่อยู่ในค่าใช้จ่ายในโลก หน้าที่หลักของรัฐบาลไม่เพียงเพื่อ การดำเนินการของประชาชนผ่านกฎระเบียบและพระราชกฤษฎีกา (แม้ว่าอาจนั้นบางครั้งจะเหมาะสม) โดยตรง ไม่มันเพียงแค่สร้างชุดของกฎและสิ่งจูงใจ (ไม้หรือแครอท) ผ่านท่านใดจะแนะนำในทิศทางที่ "เหมาะสม" ค่อนข้าง รัฐบาลกลายเป็น ผู้เล่นคนอื่น แม้ว่าผู้เล่นที่สำคัญในกระบวนการเคลื่อนสังคมในทิศทางเดียวหรืออื่น รัฐบาลทำหน้าที่ กับองค์กร และกลุ่มเอกชนและ nonprofit เพื่อหาทางแก้ปัญหาปัญหาที่หน้าชุมชน ในกระบวนการนี้ บทบาทของรัฐบาลจะเปลี่ยนจากการควบคุมของกลไกการ นำผู้เล่นที่เหมาะสมกับตาราง และอำนวยความสะดวก การเจรจาต่อรอง หรือ brokering แก้ไขปัญหาสาธารณะ (มักจะผ่านการร่วมมือของหน่วยงานสาธารณะ ส่วนตัว และไม่แสวงหากำไร) ซึ่งเดิมรัฐบาลมีการตอบสนองไปตามความต้องการพูดว่า "ใช่ เราสามารถให้บริการดังกล่าว หรือ"ไม่ ไม่ บริการสาธารณะใหม่แสดงให้เห็นว่า เจ้าหน้าที่เลือกตั้งและผู้จัดการที่สาธารณะควรตอบสนองการร้องขอของประชาชนไม่เพียง ด้วยการพูดว่า ใช่หรือไม่ แต่ ด้วยการพูดว่า "มาทำงานร่วมกันเพื่อหาสิ่งที่เรากำลังจะทำ จาก นั้นทำให้มันเกิด" ในโลกของโสน officials สาธารณะจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เล่นมากกว่าบทบาทบริการส่ง — พวกเขาจะเล่นเป็น conciliating เป็นสื่อกลาง หรือแม้กระทั่งมีบทบาทซึ่ง (บังเอิญ บทบาทใหม่เหล่านี้จะต้องมีทักษะใหม่ — ไม่ทักษะเก่าของการจัดการควบคุม แต่ทักษะใหม่ของความละเอียด brokering เจรจาต่อรอง และท่าน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การบริการสาธารณะใหม่ทฤษฎีของการเป็นสมาชิกของชุมชนและประชาสังคม , องค์การฮิวแมนนิส และ postmodernist สาธารณะ administrationists ได้ช่วยสร้างบรรยากาศ ซึ่งมันทำให้ความรู้สึกในวันนี้เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการบริการสาธารณะใหม่ แม้ว่าเรายอมรับความแตกต่างที่มีอยู่ในมุมมองเหล่านี้เราขอแนะนำให้นอกจากนี้ยังมีความคล้ายคลึงที่แยกกลุ่มของความคิดเราเรียกการบริการสาธารณะใหม่จากผู้ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการและการบริหารสาธารณะใหม่เก่า นอกจากนี้ยังมีจำนวนของบทเรียนภาคปฏิบัติที่การบริการสาธารณะใหม่แนะนําสําหรับในการบริหารรัฐกิจ บทเรียนเหล่านี้จะไม่ได้พิเศษร่วมกัน แต่พวกเขาจะร่วมกันเสริม . ระหว่างนี้เราพบต่อไปนี้น่าสนใจมากที่สุด1 . ให้บริการมากกว่าการคัดท้าย เป็นบทบาทที่สำคัญมากขึ้นของข้าราชการจะช่วยประชาชนได้ชัดเจนและตอบสนองความสนใจร่วมกันของพวกเขามากกว่าที่จะพยายามที่จะควบคุมหรือบังคับสังคมในทิศทางใหม่ขณะที่ในอดีต หนังสือมีบทบาทกลางในสิ่งที่ถูกเรียกว่า " พวงมาลัยพาวเวอร์ของสังคม " ( nelissen et al . 1999 ) , ความซับซ้อนของชีวิตโมเด็มบางครั้งทำให้บทบาทดังกล่าวไม่เพียง แต่ไม่เหมาะสม แต่เป็นไปไม่ได้ นโยบายเหล่านั้นและโปรแกรมที่ให้โครงสร้างและทิศทางในชีวิตทางสังคมและการเมืองในวันนี้ เป็นผลของการปฏิสัมพันธ์ของหลายกลุ่มและองค์กร , ส่วนผสมของหลายความคิดเห็นที่แตกต่างกันและความสนใจ ในหลายพื้นที่ มันไม่สมเหตุสมผลที่จะคิดว่านโยบายสาธารณะเป็นผลของกระบวนการตัดสินใจของรัฐ รัฐบาลย่อมเป็นผู้เล่นและในกรณีส่วนใหญ่ผู้เล่นที่สําคัญมาก แต่นโยบายวันนี้ สาธารณะ นโยบายสังคมคู่มือเป็นผลจากชุดที่ซับซ้อนของการโต้ตอบที่เกี่ยวข้องกับความสนใจและหลายกลุ่มหลายสุด รวมในที่น่าสนใจและไม่วิธี รัฐบาลไม่มีอำนาจอีกต่อไปในโลกใหม่นี้ บทบาทหลักของรัฐบาลไม่ได้เป็นเพียงการกระทำของประชาชนผ่านการควบคุมและพระราชกฤษฎีกา ( แม้ว่าบางครั้งอาจจะเหมาะสม ) , หรือมันเป็นเพียงแค่การสร้างชุดของกฎและแรงจูงใจ ( sticks แครอท ) ซึ่งจะแนะนำในทิศทางที่เหมาะสม " แต่รัฐบาลจะกลายเป็นผู้เล่นอื่น แม้ว่าจะเป็นผู้เล่นที่สำคัญในกระบวนการเคลื่อนไหวสังคมในทิศทางเดียวหรืออื่น ๆ การกระทำของรัฐบาล ในคอนเสิร์ตกับองค์กรเอกชนและ nonpro จึงไม่กลุ่ม และเพื่อแสวงหาแนวทางการแก้ไขปัญหาว่า หน้าชุมชน ในกระบวนการนี้ บทบาทของรัฐ คือ เปลี่ยนจากหนึ่งของการควบคุมหนึ่งวาระ ทำให้ผู้เล่นที่เหมาะสมกับตารางการ เจรจาต่อรอง หรือ เจรจาแก้ไขปัญหาสาธารณะ ( มักจะผ่านพันธมิตรจากภาครัฐ ภาคเอกชน และหน่วยงานที่ไม่แสวงหากำไร ) ซึ่งรัฐบาลได้ตอบสนองความต้องการแบบดั้งเดิม โดยกล่าวว่า " ใช่ เราสามารถให้บริการได้ " หรือ " ไม่ได้ " การบริการสาธารณะใหม่แสดงให้เห็นว่าการเลือกตั้งผู้บริหารและประชาชนควรตอบสนองต่อการร้องขอของประชาชน ไม่ใช่แค่บอกว่า ใช่ หรือ ไม่ แต่ โดยกล่าวว่า " เราทำงานด้วยกัน เข้าใจสิ่งที่เรากำลังจะทำ แล้วทำให้มันเกิดขึ้น ในโลกของความเป็นพลเมืองที่ใช้งานในที่สาธารณะ จึง cials มากขึ้นจะเล่นมากกว่าบทบาทการให้บริการ พวกเขาจะเล่น conciliating , ไกล่เกลี่ย , หรือแม้กระทั่ง adjudicating บทบาท ( อนึ่ง บทบาทใหม่เหล่านี้จะต้องใช้ทักษะใหม่ ไม่ใช่ทักษะเก่าของการควบคุมการจัดการแต่ทักษะใหม่ของนายหน้า ต่อรอง และคอนflไอซีทีละเอียด )