Hades, the King of the Dead.Hades,

Hades, the King of the Dead.

Hades, the god of the under-world, was also a brother of Zeus; but the Greeks did not think of him as being bright and beautiful like the other gods. They believed, indeed, that he helped make the seeds sprout and push their leaves above the surface of the earth, and that he gave men the gold and silver which they dug out of their mines. But more often they thought of him as the god of the gloomy world of the dead; so they imagined that he was dark and stern in appearance, and they feared him more than they did the other gods.

The Greeks thought that when any one died, his soul or shade went at once to the kingdom of Hades. The way to this under-world lay through a cave which was in the midst of a dark and gloomy forest, by the side of a still lake. When they had passed down through this cavern, the shades came to a broad, swift stream of black water. There they found a bent old man named Charon, whose duty it was to take the shades across the stream in a small, leaky boat. But only those spirits could cross whose bodies had been properly burned or buried in the world above; and those whose funerals had not been properly attended to were compelled to wander for a hundred years upon the river-bank before Charon would take them across.

When the shades had crossed the river, they came upon a terrible creature, which guarded the path so that no one who had once passed into the kingdom of the dead could ever come out again. This was the great dog Cerberus, who had three heads, and who barked so fiercely that he could be heard through all the lower world.

Beyond him the shades entered the judgment room, where they were judged for what they had done on earth. If they had lived good lives, they were allowed to enter the fields of the blessed, where flowers of gold bloomed in beautiful meadows; and there they walked and talked with other shades, who had led good lives in the world above. But the Greeks thought that even these spirits were always longing to see the light of day again, for they believed that no life was so happy as that which they lived on the face of the earth.

The shades who had lived bad lives in the world above were dreadfully punished in the world of the dead. There was once a king named Sisyphus, who had been cruel and wicked all his life. When he died, and his shade went down to the under-world, the judge told him that his punishment would be to roll a great stone up a steep hill and down the other side. At first Sisyphus thought that this would be an easy thing to do. But when he had got the stone almost to the top, and it seemed that one more push would send it over and end his task, it suddenly slipped from his hands, and rolled to the foot of the hill again. So it happened every time; and the Greeks believed that Sisyphus would have to keep working in this way as long as the world lasted, and that his task would never be done.

There was once another king, named Tantalus, who was wealthy and fortunate upon earth, and had been loved by the gods of heaven. Zeus had even invited him to sit at his table once, and had told him the secrets of the gods. But Tantalus had not proved worthy of all this honor. He had not been able to keep the secrets that had been trusted to him, but had told them to all the world. So when his shade came before the judge of the dead, he, too, was given a dreadful punishment. He was chained in the midst of a sparkling little lake where the water came up almost to his lips. He was always burning with thirst; but whenever he stooped to drink from the lake, the water sank into the ground before him. He was always hungry, and branches loaded with delicious fruits hung just over him. But whenever he raised his hand to gather them, the breeze swung them just out of his reach. In this way the Greeks thought that Tantalus was to be punished forever because he had told the secrets of the gods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮาเดส พระตายฮาเดส พระเจ้าของโลกน้อย ยังเป็นน้องชายของซุส แต่ไม่ได้คิดเขากรีกเป็นสดใส และสวยงามเช่นเทพเจ้าอื่น ๆ พวกเขาเชื่อว่า แน่นอน ที่เขาช่วยทำให้เมล็ดพืชงอกงาม และการผลักดันของใบไม้บนพื้นผิวของโลก และที่เขาให้ผู้ชายทองและเงินที่พวกเขาขุดจากเหมืองของพวกเขา แต่บ่อยพวกเขาคิดว่า เขาเป็นพระเจ้าของโลกมืดมนของคนตาย ดังนั้น พวกเขาจินตนาการว่า เป็นสีเข้ม และตรง ๆ ในลักษณะ และพวกเขากลัวเขา มากกว่าไม่เทพเจ้าอื่น ๆกรีกคิดว่า เมื่อใดตาย วิญญาณหรือเงาของเขาไปในคราวเดียวอาณาจักรของฮาเดส ไปโลกนี้น้อยวางผ่านถ้ำซึ่งกลางกับ ความมืดป่า ริมทะเลสาบนิ่ง เมื่อพวกเขาได้ผ่านลงผ่านอุโมงค์นี้ เฉดสีมาพร้อมกับกระแสน้ำดำกว้าง รวดเร็ว มีพวกเขาพบชายแก่โค้งชื่อคารอน เจ้าหน้าที่ก็จะเฉดสีข้ามลำธารในเรือขนาดเล็ก ที่รั่ว แต่เหล่าวิญญาณอาจข้ามร่างกายที่มีการถูกเขียน หรือฝังอยู่ในโลกข้างบน และบรรดาศพหรือที่มีไม่ได้อย่างถูกต้องเรียบร้อยดีถูกถูกร่อนเร่ร้อยปีตามธนาคารแม่น้ำก่อนที่คารอนจะนำพวกเขาผ่านเมื่อเฉดสีได้ข้ามแม่น้ำ พวกเขามาตามเป็นสัตว์น่ากลัว ที่รักษาเส้นทางนั้นไม่มีใครได้เมื่อผ่านเข้ามาในราชอาณาจักรของคนตายไม่เคยออกมาอีก นี้เป็นสุนัขดีเคลเบรอ ที่มีสามหัว และที่ปลอกเปลือกจนถึงว่า เขาสามารถได้ยินผ่านโลกล่างนอกเหนือจากเขา เฉดสีใส่ห้องพิพากษา ที่พวกเขาถูกตัดสินในสิ่งที่พวกเขาได้กระทำบนดิน ถ้าพวกเขามีอยู่ชีวิตที่ดี พวกเขาได้รับอนุญาตให้ป้อนฟิลด์ของความสุข ที่ดอกไม้ทองบัวบานในโดวส์สวย และมีพวกเขาเดิน และพูดคุยกับเฉดสีอื่น ๆ ที่มีไฟ led ดีอยู่ในโลกข้างต้น แต่กรีกคิดว่า วิญญาณเหล่านี้ยังถูกลิ้นเสมอเห็นแสงของวันอีกครั้ง สำหรับพวกเขาเชื่อว่า ชีวิตไม่มีความสุขมากเป็นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่บนใบหน้าของโลกเฉดสีที่มีอยู่เสียชีวิตในโลกข้างต้นได้รับการลงโทษ dreadfully ในโลกของคนตาย มีเมื่อกษัตริย์ชื่อ Sisyphus ที่ได้โหดร้าย และคนชั่วชีวิตของเขา เมื่อเขาตาย และเงาของเขาไปลงโลกน้อย ผู้พิพากษาบอกว่า โทษของเขาจะสะสมหินดี ขึ้นเขาสูงชัน และจุดอื่น ๆ ที่แรก Sisyphus คิด ว่า นี่จะเป็นเรื่องง่ายที่จะทำ แต่เมื่อเขาได้มีหินเกือบไปด้านบน และเหมือนว่า ผลักดันอย่างหนึ่งจะส่งผ่าน และจบงานของเขา มันก็เล็ดรอดจากมือของเขา และสะสมเพื่อเท้าของเขาอีกครั้ง ดังนั้น จะเกิดขึ้นทุกครั้ง และกรีกเชื่อกันว่า Sisyphus จะต้องทำงานในลักษณะนี้ตราบใดที่โลกกินเวลา และที่จะทำงานของเขาไม่เคยเคยมีกษัตริย์อื่น ชื่อ Tantalus ผู้มั่งคั่ง และโชคดีเมื่อโลก และมีการรักพระเจ้าสวรรค์ ซุสได้แม้เชิญเขานั่งที่ตารางของเขาหนึ่งครั้ง และเขาได้บอกความลับของพระเจ้า แต่ Tantalus ไม่ได้พิสูจน์คุณค่าของเกียรตินี้ เขาก็ไม่ได้เก็บความลับที่ได้ไว้ใจเขา แต่ได้บอกพวกเขาไปยังโลกทั้งหมด ดังนั้น เมื่อเงาของเขามาก่อนผู้ตาย เขา เกินไป ได้รับโทษ dreadful เขาถูก chained ท่ามกลางทะเลสาบเล็ก ๆ เป็นประกายที่น้ำมาเกือบถึงริมฝีปากของเขา เขามักจะถูกเขียน ด้วยกระหาย แต่เมื่อใดก็ ตามที่เขา stooped เพื่อดื่มน้ำจากทะเลสาบ น้ำจมลงในดินก่อนที่เขา เขาจะหิว และสาขารองผลไม้อร่อยที่แขวนเหนือเขา แต่เมื่อเขายกมือเพื่อรวบรวมพวกเขา สายลม swung ไปเพียงพ้นจากมือของเขา วิธีนี้ กรีกคิดว่า Tantalus คือการถูกลงโทษให้ตลอด เพราะเขาได้บอกความลับของพระเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

. นรกกษัตริย์ของคนตายนรกเทพเจ้าแห่งภายใต้โลกก็ยังเป็นพี่ชายของซุส; แต่ชาวกรีกไม่คิดว่าเขาเป็นสดใสและสวยงามเหมือนเทพอื่น ๆ พวกเขาเชื่อแน่นอนว่าเขาช่วยทำให้เมล็ดงอกและผลักดันใบของพวกเขาเหนือพื้นผิวของโลกและที่เขาให้ผู้ชายทองและเงินที่พวกเขาขุดออกมาจากเหมืองของพวกเขา แต่บ่อยครั้งที่พวกเขาคิดว่าเขาเป็นเทพเจ้าแห่งโลกมืดมนของความตาย ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าเขาเป็นที่มืดและท้ายในลักษณะและพวกเขากลัวเขามากกว่าที่พวกเขาทำพระอื่น. กรีกคิดว่าเมื่อคนใดคนหนึ่งเสียชีวิตจิตวิญญาณหรือสีของเขาไปในครั้งเดียวเพื่ออาณาจักรของนรก วิธีที่จะนี้อยู่ภายใต้โลกวางผ่านถ้ำที่อยู่ในท่ามกลางของป่ามืดและมืดมนโดยด้านข้างของทะเลสาบยังคง เมื่อพวกเขาได้ผ่านการลงผ่านถ้ำนี้เฉดสีมาถึงในวงกว้างกระแสรวดเร็วของน้ำสีดำ ที่นั่นพวกเขาพบชายชราก้มชื่อก่อนซึ่งมันเป็นหน้าที่ที่จะใช้เฉดสีข้ามลำธารขนาดเล็กในเรือรั่ว แต่วิญญาณเฉพาะผู้ที่สามารถข้ามที่มีร่างกายได้รับการเผาไหม้อย่างถูกต้องหรือฝังอยู่ในโลกข้างต้นนั้น และผู้ที่มีงานศพไม่ได้รับการได้เข้าร่วมอย่างถูกต้องที่จะถูกบังคับให้เดินหลายร้อยปีลงที่แม่น้ำธนาคารก่อนก่อนจะพาพวกเขาไปทั่ว. เมื่อเฉดสีได้ข้ามแม่น้ำที่พวกเขามาถึงสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวซึ่งรักษาเส้นทางเพื่อ ว่าไม่มีใครที่ได้ผ่านครั้งเดียวในอาณาจักรของการเคยได้มาตายอีกครั้ง นี่เป็นสุนัขที่ดีเซอร์เบอรัสที่มีสามหัวและผู้ที่เห่าอย่างรุนแรงเพื่อว่าเขาอาจจะได้ยินผ่านทั้งหมดของโลกที่ลดลง. นอกเหนือเขาเฉดสีเข้ามาในห้องตัดสินที่พวกเขาถูกตัดสินสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้ทำบนโลก ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ชีวิตที่ดีที่พวกเขาได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านของความสุขที่ดอกของดอกทองในทุ่งหญ้าที่สวยงาม; และมีพวกเขาเดินและพูดคุยกับเฉดสีอื่น ๆ ที่ได้นำชีวิตที่ดีในโลกดังกล่าวข้างต้น แต่ชาวกรีกคิดว่าแม้วิญญาณเหล่านี้มักจะปรารถนาที่จะเห็นแสงของวันอีกครั้งที่พวกเขาเชื่อว่าชีวิตไม่ได้มีความสุขมากเป็นสิ่งที่พวกเขาอาศัยอยู่บนใบหน้าของแผ่นดิน. เฉดสีที่อาศัยอยู่ชีวิตที่เลวร้ายที่สุดในโลก ด้านบนถูกลงโทษอย่างหวาดกลัวในโลกของคนตาย มีครั้งหนึ่งเคยเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีชื่อว่าโกเม่ซึ่งเคยเป็นที่โหดร้ายและความชั่วร้ายตลอดชีวิตของเขา เมื่อเขาตายและเงาของเขาลงไปใต้โลกผู้พิพากษาบอกเขาว่าการลงโทษของเขาจะกลิ้งก้อนหินใหญ่ขึ้นเขาสูงชันและลงด้านอื่น ๆ ตอนแรกโกเม่คิดว่านี้จะเป็นเรื่องง่ายที่จะทำ แต่เมื่อเขาได้มีหินเกือบไปด้านบนและดูเหมือนว่าการผลักดันอีกหนึ่งจะส่งมันไปและจบงานของเขามันก็ลดลงจากมือของเขาและกลิ้งไปที่เท้าของเนินเขาอีกครั้ง ดังนั้นมันเกิดขึ้นทุกครั้งที่; และชาวกรีกเชื่อว่าโกเม่จะต้องให้ทำงานในลักษณะนี้ตราบใดที่โลกยังคงอยู่และที่งานของเขาจะไม่เคยทำได้. มีครั้งหนึ่งเคยเป็นกษัตริย์อีกองค์หนึ่งชื่อทะลัซึ่งเป็นผู้มั่งคั่งและโชคดีบนแผ่นดินโลกและได้รับการ ที่รักของพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ ซุสได้รับเชิญแม้เขาไปนั่งที่โต๊ะของเขาอีกครั้งและเขาบอกความลับของพระเจ้า แต่ทะลัไม่ได้พิสูจน์แล้วว่าคุ้มค่าของทุกเกียรตินี้ เขาไม่สามารถที่จะเก็บความลับที่ได้รับความไว้วางใจให้เขา แต่ได้บอกให้พวกเขาทั่วโลก ดังนั้นเมื่อร่มเงาของเขามาก่อนที่ผู้พิพากษาของคนตายเขาก็เช่นกันได้รับการลงโทษที่น่ากลัว เขาถูกล่ามโซ่ไว้ในท่ามกลางทะเลสาบเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นประกายที่น้ำขึ้นมาเกือบถึงริมฝีปากของเขา เขาเป็นคนที่มักจะเผาไหม้ด้วยความกระหาย แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาก้มลงไปดื่มน้ำจากทะเลสาบน้ำจมลงไปในพื้นดินก่อนที่เขา เขาเป็นคนที่หิวอยู่เสมอและสาขาเต็มไปด้วยผลไม้อร่อยแขวนเพียงเขา แต่เมื่อใดก็ตามที่เขายกมือขึ้นเพื่อรวบรวมพวกเขาสายลมเหวี่ยงพวกเขาเพียงแค่ออกจากการเข้าถึงของเขา ด้วยวิธีนี้ชาวกรีกคิดว่าทะลัก็จะได้รับการลงโทษตลอดไปเพราะเขาได้บอกความลับของพระเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮาเดส ราชาแห่งความตาย

ฮาเดส เทพแห่งโลกปีศาจ ก็เป็นน้องชายของซุส แต่กรีกไม่ได้คิดว่าเขาเป็นสดใสและสวยงามเหมือนพระอื่น เขาเชื่อจริงๆ ว่าเขาช่วยให้เมล็ดงอก และดันใบเหนือพื้นผิวของโลก และที่เค้าให้ผู้ชายของทองและเงินที่พวกเขาขุดจากเหมืองของพวกเขาแต่บ่อยครั้งที่พวกเขาคิดว่าเขาเป็นพระเจ้าของโลกมืดมนของตาย ดังนั้น พวกเขาคิดว่าเขาช่างมืดและเข้มงวดในลักษณะและพวกเขากลัวเขามากขึ้นกว่าที่พวกเขาได้พระเจ้าอื่น ๆ .

กรีกว่าเมื่อผู้ใดตาย วิญญาณ หรือเงาไปพร้อมกันเพื่ออาณาจักรของ ฮาเดส วิธีนี้ภายใต้โลกวางผ่านถ้ำซึ่งอยู่ในที่มืดและอึมครึม ป่าไม้โดยด้านข้างของทะเลสาบที่ยังคง เมื่อพวกเขาได้ผ่านลงผ่านถ้ำนี้เฉดสีมา กว้าง ลำธารอย่างรวดเร็ว น้ำดำ ที่นั่นเขาได้พบชายแก่ที่ชื่อคารอน ซึ่งหน้าที่ของมันคือการใช้เฉดสีข้ามลำธารในขนาดเล็ก , รั่วในเรือ แต่วิญญาณเหล่านั้นเท่านั้นที่สามารถข้ามร่างกายมีถูกเผาหรือฝัง ใน โลก ด้านบนและบรรดาผู้ที่งานศพก็ไม่ได้ถูกเข้าร่วมถูกบังคับให้เดินเป็นร้อยปี บนริมฝั่งแม่น้ำก่อนก่อนจะพาพวกเขาข้าม

เมื่อเฉดสีได้ข้ามแม่น้ำที่พวกเขามาเมื่อสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวซึ่งเฝ้าเส้นทางที่ไม่มีใครเคยผ่านเข้าสู่อาณาจักรแห่งความตายจะออกมาอีก นี้เป็นสุดยอดสุนัข Cerberus ,ที่มีสามหัว และที่เห่ามากๆ เขาอาจจะได้ยินทั่วโลกลดลง

นอกจากเขาเฉดสีเข้าห้องพิพากษา ที่พวกเขาตัดสินในสิ่งที่พวกเขาได้กระทำบนโลก ถ้าพวกเขาได้อาศัยอยู่ชีวิตที่ดี พวกเขาได้รับอนุญาตให้เข้าทุ่งนาแห่งความสุขที่ดอกไม้ทองบานในทุ่งหญ้าที่สวยงาม และมีพวกเขาเดินและพูดคุยกับเฉดสีอื่น ๆที่ได้นำชีวิตที่ดีในโลกเบื้องบน แต่ชาวคิดว่าเหล่านี้แม้วิญญาณก็ปรารถนาที่จะเห็นแสงของวันใหม่อีกครั้ง เพราะเขาเชื่อว่า ชีวิตจึงมีความสุขที่พวกเขาอาศัยอยู่บนโลกนี้

เฉดสีที่มีอยู่ไม่ดีอยู่ที่โลกข้างบนมากลงโทษในโลกของคนตาย มีครั้งหนึ่งเคยเป็นกษัตริย์ชื่อ ซิซีฟัสด้วยที่เคยโหดร้ายและชั่วช้าทุกชีวิตของเขา เมื่อเขาตาย และเงาของเขาลงไปใต้โลก ผู้พิพากษาบอกว่าการลงโทษของเขาจะกลิ้งก้อนหินใหญ่ขึ้นเขาสูงชันและลงด้านอื่น ๆ ที่แรกที่ซิซีฟัสคิดว่านี่คงเป็นสิ่งที่ง่ายที่จะทำ แต่เมื่อเขาได้หินเกือบถึงยอดแล้ว และดูเหมือนจะส่งให้อีกครั้งและจบงานของเขาอยู่ๆ มันก็หลุดจากมือของเขา และรีดถึงเชิงเขาอีก มันเกิดขึ้นทุกครั้ง และกรีกเชื่อกันว่าพระอิศวรจะต้องทำงานในลักษณะนี้ ตราบใดที่โลกมาแล้ว และงานของเขาก็ไม่เคยทำ

มีครั้งหนึ่งกษัตริย์อีกชื่อแทนทาลัส ผู้ร่ำรวย และโชคดีที่บนโลก และได้รับความรักจากพระเจ้าแห่งสวรรค์ .ซุสก็ชวนเขาไปนั่งที่โต๊ะของเขาทันที และได้บอกความลับของพระเจ้า แต่ทันทาลัสได้พิสูจน์คุณค่าของทั้งหมดนี้มีเกียรติ เขาได้เก็บความลับที่เคยเชื่อใจเขา แต่ได้บอกพวกเขาไปทั่วโลก ดังนั้น เมื่อเงาของเขามา ก่อนที่ผู้พิพากษาของคนตาย เขาก็ถูกทำโทษที่น่ากลัวเขาถูกล่ามโซ่ไว้ท่ามกลางประกายเล็กๆ ทะเลสาบที่น้ำมาเกือบจะถึงริมฝีปากของเขา เขามักจะเขียนด้วยความกระหายน้ำ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาโน้มตัวลงเพื่อ ดื่มน้ำจากทะเลสาบน้ำจมลงสู่พื้นดินก่อนที่เขา เขาก็มักจะหิว และสาขาที่เต็มไปด้วยผลไม้อร่อยแขวนอยู่เหนือเขา แต่เมื่อเขายกมือของเขาที่จะรวบรวมพวกเขาสายลมเหวี่ยงมันออกจากการเข้าถึงของเขา ในวิธีนี้ชาวคิดว่าทันทาลัสจะถูกลงโทษตลอดไปเพราะเขาได้บอกความลับของพระเจ้า