Epidemiological evidence has demons

Epidemiological evidence has demonstrated the speed and extent to which influenza A(H1N1)pdm09, severe acute respiratory syndrome coronavirus (SARS-CoV) and Middle East respiratory syndrome coronavirus (MERS-CoV) may be disseminated globally and cause a significant burden on human health and health systems.1–3 International passenger arrivals worldwide reached 1087 million in 2013 and, with transport hubs expanding both in passenger volume and in number of destinations, it is important to understand the role of transportation systems in respiratory virus transmission events to inform public health policy.4 It has been hypothesized that mass transport systems are involved in amplifying and accelerating the spread of influenza and coronaviruses globally, due to high crowd densities and enclosed spaces, which provide prime conditions for person-to-person transmission via inhalation of virus in aerosols and/or droplets.5 High passenger throughput provides enhanced opportunities for indirect transmission via fomite spread.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักฐานทางระบาดวิทยาได้แสดงให้เห็นถึงความเร็วและขอบเขตที่ไข้หวัดใหญ่ A(H1N1)pdm09, โรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARS-CoV) และโรคทางเดินหายใจในตะวันออกกลาง (MERS-CoV) อาจถูกแพร่กระจายไปทั่วโลก และก่อให้เกิดภาระสำคัญต่อสุขภาพของมนุษย์ และระบบสุขภาพ1–3 จำนวนผู้โดยสารระหว่างประเทศที่เดินทางมาถึงทั่วโลกสูงถึง 1,087 ล้านคนในปี 2556 และด้วยศูนย์กลางการขนส่งที่ขยายตัวทั้งในด้านปริมาณผู้โดยสารและจำนวนจุดหมายปลายทาง จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจบทบาทของระบบการขนส่งต่อเหตุการณ์การแพร่กระจายของไวรัสทางเดินหายใจเพื่อแจ้งให้สาธารณชนทราบ นโยบายด้านสุขภาพ4 มีการตั้งสมมติฐานว่าระบบขนส่งมวลชนมีส่วนร่วมในการขยายและเร่งการแพร่กระจายของไข้หวัดใหญ่และไวรัสโคโรนาทั่วโลก เนื่องจากมีฝูงชนหนาแน่นและพื้นที่ปิด ซึ่งเป็นเงื่อนไขสำคัญในการแพร่เชื้อจากคนสู่คนโดยการสูดดมไวรัส ในละอองลอยและ/หรือหยด5 ปริมาณผู้โดยสารที่สูงช่วยเพิ่มโอกาสในการแพร่เชื้อทางอ้อมผ่านการแพร่กระจายของโฟไมต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานทางระบาดวิทยาบ่งชี้ว่าไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A H1N1 pdm09, ไวรัสโคโรนากลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARS-CoV) และไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่กลุ่มอาการทางเดินหายใจตะวันออกกลาง (MERS-CoV มนุษย์แพร่กระจายโดยการสูดดมไวรัสในละอองลอยและ/หรือละอองฝอย5 ปริมาณผู้โดยสารสูงให้โอกาสมากขึ้นสำหรับการติดเชื้อทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักฐานทางระบาดวิทยาแสดงให้เห็นว่าโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์a h1n 1pdm09โรคระบบทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง( SARS-CoV )และโรคระบบทางเดินหายใจในตะวันออกกลาง( MERS-CoV )อาจแพร่กระจายไปทั่วโลกในอัตราและขอบเขตและก่อให้เกิดภาระสําคัญต่อระบบสุขภาพและสุขภาพของมนุษย์ 1-3จํานวนผู้โดยสารระหว่างประเทศทั่วโลกถึง10.87ล้านคนในปี2556เนื่องจากจํานวนผู้โดยสารและจุดหมายปลายทางในศูนย์กลางการขนส่งยังคงขยายตัวอย่างต่อเนื่องการทําความเข้าใจบทบาทของระบบการขนส่งในการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสทางเดินหายใจเพื่อกําหนดนโยบายด้านสาธารณสุขเป็นสิ่งสําคัญ 4เนื่องจากความหนาแน่นของประชากรและการปิดพื้นที่ให้เงื่อนไขที่ดีที่สุดสําหรับการแพร่กระจายของมนุษย์ผ่านการสูดดมละอองลอยและ/หรือไวรัสในฟองมีข้อสันนิษฐานว่าระบบขนส่งสาธารณะมีส่วนร่วมในการขยายและเร่งการแพร่กระจายของไข้หวัดใหญ่และไวรัสโคโรนาทั่วโลก 5การรับส่งข้อมูลผู้โดยสารที่สูงทําให้มีโอกาสมากขึ้นในการแพร่กระจายทางอ้อมผ่านการแพร่กระจายของสารมลพิษ