Zheng felt he was rotting. Going to

Zheng felt he was rotting. Going to rot from the age of 24 till the end of his life, then become a part of the earth and leave behind a name. No, not even a name, since no one would remember you. No one would remember a little white collar. Whether he lived as a truly graceful person or just pretended to be one, he was just a tiny piece of this world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจิ้งรู้สึกเขาที่เน่าเปื่อย ไปเน่าตั้งแต่อายุ 24 จนถึงการจบชีวิตของเขา แล้วร่วม เป็นส่วนหนึ่งของโลก และทิ้งชื่อ ไม่ ไม่ได้ชื่อ เนื่องจากไม่มีใครจำคุณ ไม่มีใครจะจำคอขาวน้อย ไม่ว่าเขาอาศัยอยู่เป็นคนสง่างามอย่างแท้จริง หรือหลอกลวงว่าเพียงหนึ่ง เขาเป็นเพียงชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของโลกนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจิ้งเหอรู้สึกว่าเขาได้รับการเน่าเปื่อย จะเน่าตั้งแต่อายุ 24 จนถึงบั้นปลายของชีวิตแล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินและทิ้งชื่อ ไม่มีไม่ได้แม้กระทั่งชื่อเพราะไม่มีใครจะจำไว้ว่าคุณ ไม่มีใครจะจำปกสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในฐานะเป็นคนที่สง่างามอย่างแท้จริงหรือเพียงแค่แกล้งทำเป็นหนึ่งเขาเป็นเพียงชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของโลกนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจิ้ง รู้สึกว่าเขากำลังเน่าเปื่อย จะเน่าตั้งแต่อายุ 24 จนถึงบั้นปลายของชีวิต ก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกและทิ้งชื่อ ไม่ แม้แต่ชื่อ เพราะจะไม่มีใครจำคุณได้ ไม่มีใครจำปลอกคอสีขาวตัวน้อย ไม่ว่าเขาจะเป็นคนสง่างามอย่างแท้จริง หรือแค่แกล้งทำเป็นหนึ่ง เขาเป็นเพียงชิ้นเล็ก ๆของโลกนี้