The sweet potato (Ipomoea batatas)

The sweet potato (Ipomoea batatas) is a very important crop for subsistence farmers in Africa and other developing countries.[1][2] Due to its relatively short growing period, tolerance to drought and high yield from poor soils, it is used as a famine reserve for many of these households.[1][2] However it is a highly perishable food source that is susceptible to destruction by microorganisms, metabolic spoilage, physical destruction and pests.[3] As such they are not generally stored for extended periods of time following harvest.[4] This is a major barrier for the optimal use of the crop and causes a lot of waste.[3]

The majority of subsistence farmers who eat sweet potato do not utilize a storage technique of any kind, instead using a method of continuous cultivation and leaving the tubers in the ground until they are ready to be used.[5][6] While less common, simple methods of storage do exist. The common ones include pit, clamp, and indoor storage and all extend the storage time of sweet potatoes by some degree.[3][7] Maintaining proper storage temperature is probably the most significant barrier to good storage in subsistence farmers.[3]

Pretreatment of sweet potato can help to minimize risk of losses.[3] Curing can toughen the skin and heal minor physical damages while drying can reduce spoilage and inactivate metabolic degradation.[3]

Optimum storage of sweet potatoes occurs at 12–16 °C (54–61 °F), 85–90% relative humidity (RH) and requires proper ventilation to remove excess carbon dioxide (CO2) and bring in oxygen (O2) for respiration.[3] At these conditions sweet potatoes have been shown to last 5 months to a maximum of a year compared to 2–3 months normally.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทศ (ผัก batatas) เป็นพืชที่สำคัญมากสำหรับชีพเกษตรกรในแอฟริกาและประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ [1] [2] ครบกำหนดจะเป็นระยะสั้นค่อนข้างเติบโต ยอมรับภัยแล้งและผลตอบแทนสูงจากดินเนื้อปูนไม่ดี ใช้เป็นสำรองทุพภิกขภัยในหลายครัวเรือนเหล่านี้ [1] [2] อย่างไรก็ตาม จึงเป็นแหล่งอาหารเปื่อยได้สูงที่จะไวต่อการทำลายจุลินทรีย์ เน่าเสียเผาผลาญ ทำลายทางกายภาพ และศัตรูพืช [3] เช่นจะไม่โดยทั่วไปจะถูกขยายระยะเวลาหลังเก็บเกี่ยว [4] นี้เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการใช้พืชเหมาะสม และทำให้เกิดของเสีย [3]ส่วนใหญ่เกษตรกรชีพที่กินมันเทศใช้เทคนิคเก็บใด ใช้วิธีการเพาะปลูกอย่างต่อเนื่อง และปล่อย tubers ที่ในพื้นดินจนกว่าจะพร้อมที่จะใช้แทน [5] [6] ในขณะที่ทั่วไปน้อยกว่า มีเรื่องวิธีการจัดเก็บ คนทั่วไปรวม ถึงหลุม แคลมป์ เก็บในร่ม และทั้งหมดขยายเวลาเก็บมันเทศบางส่วน [3] [7] รักษาอุณหภูมิการจัดเก็บที่เหมาะสมอาจเป็นอุปสรรคสำคัญที่สุดการจัดเก็บข้อมูลที่ดีในชีพเกษตรกร [3]Pretreatment ของมันเทศจะช่วยลดความเสี่ยงการขาดทุน Curing [3] สามารถ toughen ผิว และรักษาความเสียหายทางกายภาพเพียงเล็กน้อยในขณะที่แห้งสามารถลดการเน่าเสีย และย่อยสลายเผาผลาญยก [3]จัดเก็บที่เหมาะสมของเทศเกิดที่ 12 – 16 องศาเซลเซียส (54-61 ° F), 85 – 90% ความชื้นสัมพัทธ์ (RH) และต้องการระบายอากาศที่เหมาะสมจะลบส่วนเกินคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) และนำออกซิเจน (O2) สำหรับหายใจ [3] ที่เงื่อนไขเหล่านี้ ได้รับการแสดงเทศการเดือน 5 ปีเปรียบเทียบกับ 2-3 เดือนโดยปกติสูงสุด [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเทศ (batatas Ipomoea) เป็นพืชที่สำคัญมากสำหรับเกษตรกรในแอฟริกาและประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ . [1] [2] เนื่องจากระยะเวลาการเจริญเติบโตที่ค่อนข้างสั้นของความทนทานต่อภัยแล้งและให้ผลตอบแทนสูงจากดินที่ไม่ดีก็จะถูกนำมาใช้เป็น สำรองอดอยากสำหรับหลาย ๆ คนของผู้ประกอบการเหล่านี้. [1] [2] แต่มันเป็นแหล่งอาหารที่เน่าเสียง่ายมากที่จะอ่อนแอต่อการทำลายโดยจุลินทรีย์เน่าเสียการเผาผลาญทำลายทางกายภาพและแมลงศัตรูพืช. [3] เช่นนี้พวกเขาจะไม่ถูกเก็บไว้โดยทั่วไปสำหรับ การขยายระยะเวลาดังต่อไปนี้การเก็บเกี่ยว. [4] นี้เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการใช้งานที่ดีที่สุดของพืชและทำให้เกิดจำนวนมากเสีย. [3] ส่วนใหญ่ของเกษตรกรยังชีพที่กินมันเทศไม่ได้ใช้เทคนิคการจัดเก็บใด ๆ แทนการใช้วิธีการของการเพาะปลูกอย่างต่อเนื่องและออกจากหัวในดินจนกว่าพวกเขาจะมีความพร้อมที่จะใช้. [5] [6] ในขณะที่พบได้น้อยกว่าวิธีการที่เรียบง่ายของการจัดเก็บข้อมูลทำอยู่ คนทั่วไปรวมถึงหลุมยึดและการเก็บรักษาน้ำในร่มและขยายเวลาการจัดเก็บมันฝรั่งหวานโดยระดับหนึ่ง. [3] [7] การรักษาอุณหภูมิการเก็บรักษาที่เหมาะสมน่าจะเป็นอุปสรรคที่สำคัญที่สุดในการจัดเก็บข้อมูลที่ดีในการดำรงชีวิตเกษตรกร. [3] การปรับสภาพของมันเทศสามารถช่วยในการลดความเสี่ยงของการสูญเสีย. [3] บ่มสามารถแกร่งผิวและรักษาความเสียหายทางกายภาพเล็กน้อยในขณะที่การอบแห้งสามารถลดการเน่าเสียและยับยั้งการย่อยสลายเผาผลาญ. [3] การจัดเก็บที่เหมาะสมของมันฝรั่งหวานที่เกิดขึ้นในวันที่ 12-16 องศาเซลเซียส (54-61 ° F) 85-90% ความชื้นสัมพัทธ์ (RH) และต้องมีการระบายอากาศที่เหมาะสมที่จะเอาก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ส่วนเกิน (CO2) และนำมาในออกซิเจน (O2) สำหรับการหายใจ. [3] ในเงื่อนไขเหล่านี้มันฝรั่งหวานได้รับการแสดง ว่าจะมีอายุ 5 เดือนสูงสุดของปีเมื่อเทียบกับ 2-3 เดือนตามปกติ. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันฝรั่งหวาน ( ไอโพเมีย batatas ) เป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญสำหรับการดำรงชีวิตของเกษตรกรในแอฟริกาและประเทศที่พัฒนาอื่น ๆ . [ 1 ] [ 2 ] เนื่องจากมีระยะเวลาค่อนข้างสั้น ทนทานต่อความแห้งแล้งและเติบโต , ผลผลิตสูงจากดินไม่ดี ใช้เป็นอาหารสำรองสำหรับหลายครัวเรือนเหล่านี้ . [ 1 ] [ 2 ] แต่มันสูงแบบ แหล่งอาหารที่เสี่ยงต่อการถูกทำลายโดยจุลินทรีย์เผาผลาญของเสีย การทำลายทางกายภาพและศัตรูพืช [ 3 ] เป็นเช่นที่พวกเขาจะไม่โดยทั่วไปจะถูกเก็บไว้เป็นระยะเวลานานของเวลาตามเก็บเกี่ยว [ 4 ] นี้คืออุปสรรคสำคัญสำหรับการใช้ที่เหมาะสมของพืช และทำให้มากของเสีย [ 3 ]

ส่วนใหญ่ยังชีพเกษตรกรที่กินมันฝรั่งหวานไม่ได้ ใช้กระเป๋าเทคนิคใด ๆแทนการใช้วิธีเพาะอย่างต่อเนื่องและออกจากหัวอยู่ในดินจนกว่าพวกเขาจะพร้อมที่จะใช้ . [ 5 ] [ 6 ] โดยทั่วไปน้อยกว่า วิธีการง่าย ๆของกระเป๋าอยู่ ที่พบบ่อย ได้แก่ พิท หนีบร่มและกระเป๋าและขยายระยะเวลาเก็บมันเทศ โดยบางส่วน[ 3 ] [ 7 ] การรักษาที่เหมาะสมอุณหภูมิจะคงที่มากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญอุปสรรคดีกระเป๋าในการดํารงชีวิตของเกษตรกร [ 3 ]

การมันฝรั่งหวานสามารถช่วยลดความเสี่ยงของการสูญเสีย . [ 3 ] การจะ toughen ผิวหนังและรักษาความเสียหายทางกายภาพเล็กน้อยในขณะที่การอบแห้งสามารถลดการเน่าเสียและทำให้การเผาผลาญการย่อยสลาย . 3 ]

กระเป๋าที่เหมาะสมของมันฝรั่งหวานเกิดขึ้นที่ 12 – 16 ° C ( 54 - 61 ° F ) , 85 - 90 % ความชื้นสัมพัทธ์ ( RH ) และต้องมีการระบายอากาศที่เหมาะสมเพื่อเอาคาร์บอนไดออกไซด์ ( CO2 ) ส่วนเกินและนำออกซิเจน ( O2 ) สำหรับการหายใจ [ 3 ] ในเงื่อนไขเหล่านี้ มันฝรั่งหวานมีการแสดงสุดท้าย 5 เดือน สูงสุดของปี เมื่อเทียบกับ 2 – 3 เดือนตามปกติ [ 2 ]