Three years from now, in 2015, Thai

Three years from now, in 2015, Thailand will integrate with the ASEAN Economic Community (AEC), though general Thai awareness of the AEC seems negligible; AEC impacts being little understood, with AEC preparations limited only to certain groups of entrepreneurs.

As I was recently invited to participate in a seminar discussion organized by the Federation of Thai Industries and the Thai Health Promotion Foundation, entitled, "Creating a Happy Workplace Organization in the 3.0 Era," I gave my opinion from a broad economic perspective on the readiness of Thailand to integrate with the AEC, which I would like to share in two articles, this first reviewing the strengths and weaknesses of Thailand as part of the AEC.
Comparing Thailand’s strengths to those of other AEC members, I see our advantages from many angles giving Thailand opportunity to become a regional economic, trade, and investment hub.
1) Geographic location Thailand is located in the centre of the region, with most of its borders connected to neighbouring ASEAN countries. Natural disaster risks are also relatively low compared to neighbouring countries. Though Thailand faced a critical flood situation, this disaster could be predicted and defended in advance. 2) Development level Thailand has a higher development level than most countries in the region with its basic universal education, big pool of skilled workers and highly qualified personnel, its thorough high quality public health, and developed infrastructure, especially roads. Moreover, Thai law, institutions and other facilities are reasonably well developed. Thailand’s baht currency is accepted by our neighbours in border trade transactions. 3) Size of the domestic market and land area Thailand’s economy is the second largest in ASEAN, after Indonesia. Thailand’s large population size is approximately equal to each population of Myanmar and Vietnam, though the income level and purchasing power of Thai people is higher than their neighbouring countries. In addition, Thailand has enough land area for development and future investments, unlike Singapore, where space is limited. 4) Economic relations with ASEAN Thailand's trade with ASEAN was about US $7.5 billion in 2010 or 15% of the total intra-ASEAN trade value, ranking third after Singapore and Malaysia. In addition, Thailand has an Asian trade surplus of US $1.36 billion, ranked second after Singapore and was the only country from three with a trade surplus to ASEAN. This implies that Thailand will benefit from the AEC, particularly in terms of expanding exports to ASEAN. 5) Association with the global economy The Thai economy is very highly linked to international trade and foreign investment. Thailand’s degree of openness was 129% of GDP in 2005 and the expansion of Thailand’s economy always depends on foreign investment. Thailand is therefore more well-equipped and experienced in trade and attracting foreign investors than its neighbouring countries. This means that the AEC will give Thailand an opportunity to benefit from trade and investment from countries outside the AEC, more than others. Thailand’s weaknesses fall into many opposite categories. These factors may cause Thailand to lose some benefits or opportunities affected by the AEC. 1) Lack of understanding and awareness The survey results of many institutions show that Thai people lack awareness about the AEC as to its importance, impact, and need for readiness, except for large enterprises or organizations involved in business with other countries. This lack of understanding and awareness may obstruct Thai entrepreneurs from seizing the opportunity or the chance offered by the AEC, leaving them unprepared and unable to face the impact of the AEC at the right time. 2) Unfamiliar with neighbours Thai people are not competent in English, which is an international language, and lack knowledge about their neighbours. The Thai education system does not facilitate study options on the languages, cultures and economies of neighbouring countries. Facilities are also non-conducive to trade, investment or tourism in neighbouring countries. 3) Some inconvenience in business Although the World Bank's Doing Business ranking has ranked Thailand #17 from 183 countries (Singapore is ranked #1 and Malaysia #18), some factors are obstacles to doing business in Thailand, as follows: "Starting a business”: Investment or conducting business in Thailand involves having to contact many government agencies, with multiple processing steps, which are individually time-consuming. "Receiving credit": SMEs have credit access restrictions and financial costs are still high because Thai financial institutions have a certain monopoly level. "Taxation": Thailand’s corporate tax rate of 30 percent is higher than that of its neighbours. However, if the government reduces the corporate tax, this will be effective in attracting investment. 4) Higher business costs The wage rate in Thailand is increasing, while investors are looking to invest in new places that have lower labour costs than China. Investment in the world is likely to flow into the new emerging economies, such as Indonesia, Myanmar, and elsewhere. In addition, the relative costs of energy, transportation and logistics is very high, associated with high global oil prices. Therefore, Thailand is likely to lose its investment attraction. 5) Political and administrative problems The development of Thailand’s economy is slowing or sometimes restricted due to political and administrative problems, such as political conflicts, and the corruption of politicians and government officers causing high hidden costs in the business sector, and the poor performance of government agencies, etc. Given the above analysis of the strengths and weaknesses of Thailand, we may question whether Thailand is yet prepared to cope with the AEC. The answer seems to be that we are not clear on our strategic position in the ASEAN arena. Our future direction has been forced by circumstances without planning or advance preparation. Thailand’s preparatory measures for inclusion in the AEC are not yet concrete and this situation is worrisome for the country. The next question is how Thailand should determine a strategy to cope with AEC inclusion. I will answer this question in my next article.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามปีนี้ ใน 2015 ไทยจะรวมกับอาเซียนเศรษฐกิจชุมชน (ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน), แม้ว่าความรู้ไทยทั่วไปของ AEC ดูเหมือนว่าระยะ AEC ผลกระทบการน้อยเข้าใจ กับ AEC เตรียมจำกัดเฉพาะบางกลุ่มของผู้ประกอบการเพิ่งได้รับเชิญให้เข้าร่วมในการอภิปรายสัมมนาจัดโดยสภาของไทยอุตสาหกรรมและการสสส สิทธิ์ "สร้างความสุขที่ทำงานองค์กรในเดอะ 3.0 ยุค ฉันได้เห็นฉันจากมุมมองทางเศรษฐกิจกว้างบนความพร้อมของประเทศไทยเพื่อรวมเข้ากับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ที่อยากจะร่วมกันในบทความที่สอง นี้ก่อน พิจารณาจุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทยเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ดูข้อดีของเราจากหลายมุมให้โอกาสประเทศไทยกลายเป็น ภูมิภาคที่เศรษฐกิจ ค้า และศูนย์กลางการลงทุนเปรียบเทียบจุดแข็งของประเทศไทยกับสมาชิกประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน การ 1) ตำแหน่งภูมิศาสตร์ประเทศไทยตั้งอยู่ในศูนย์กลางของภูมิภาค ด้วยส่วนใหญ่ของเส้นขอบที่เชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านรอบ ๆ ความเสี่ยงภัยธรรมชาติได้ยังค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน แม้ว่าประเทศไทยต้องเผชิญกับสถานการณ์วิกฤตน้ำท่วม ภัยพิบัตินี้สามารถจะทำนาย และปกป้องล่วงหน้า 2 พัฒนาระดับประเทศไทยมีมีระดับการพัฒนาสูงกว่าประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคด้วยการศึกษาสากลขั้นพื้นฐาน สระขนาดใหญ่ฝีมือแรง และบุคลากรที่มีคุณภาพสูง ละเอียดคุณภาพสาธารณสุข และพัฒนาโครงสร้าง พื้นฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถนน นอกจากนี้ กฎหมายไทย สถาบัน และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ อย่างพัฒนา สกุลเงินบาทของไทยเป็นที่ยอมรับ โดยเพื่อนของเราในธุรกรรมการค้าชายแดน 3) ขนาดของเศรษฐกิจในประเทศตลาดและที่ดินที่ตั้งในประเทศไทยเป็นสองที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน หลังจากอินโดนีเซีย ขนาดใหญ่ประชากรของประเทศไทยคือประมาณ เท่ากับแต่ละประชากรของพม่าและเวียดนาม แม้ว่าระดับรายได้ และกำลังซื้อของคนไทยจะสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขา นอกจากนี้ ประเทศไทยมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการพัฒนาและการลงทุนในอนาคต ซึ่งแตกต่างจากสิงคโปร์ ที่จำกัดพื้นที่ 4) ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับการค้าอาเซียนประเทศไทยกับอาเซียนมีประมาณ 7.5 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 2553 หรือ 15% ของมูลค่าการค้ารวมอินทรา-ASEAN อันดับสามหลังจากสิงคโปร์และมาเลเซีย นอกจากนี้ ไทยได้ดุลการค้าเอเชียเป็นของ 1.36 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ อันดับสองหลังจากสิงคโปร์ และ ประเทศเดียวจากสามกับดุลการค้ากับอาเซียนนั้น หมายความว่า ประเทศไทยจะได้รับประโยชน์จากประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการขยายการส่งออกไปอาเซียน 5) เชื่อมโยงกับเศรษฐกิจโลกเศรษฐกิจไทยอย่างมากได้รับการเชื่อมโยงการค้าระหว่างประเทศและการลงทุนต่างประเทศ ระดับประเทศแขก 129% ของ GDP ในปี 2005 และการขยายตัวของเศรษฐกิจไทยจะขึ้นอยู่กับการลงทุนต่างประเทศ ประเทศไทยจึงขึ้นห้อง และมีประสบการณ์ในทางการค้าและดึงดูดนักลงทุนต่างชาติมากกว่าของประเทศ ซึ่งหมายความ ว่า ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนจะทำให้ไทยมีโอกาสได้ประโยชน์จากการค้าและการลงทุนจากประเทศนอกประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน มากกว่าคนอื่น จุดอ่อนของประเทศไทยแบ่งออกเป็นหลายประเภทตรงกันข้าม ปัจจัยเหล่านี้อาจทำให้ไทยสูญเสียผลประโยชน์หรือโอกาสที่ได้รับผลกระทบจาก AEC บาง 1) ขาดความเข้าใจและตระหนักในผลสำรวจของหลายสถาบันแสดงว่า ประชาชนขาดความตระหนักเกี่ยวกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนเป็นความสำคัญ ผลกระทบ และต้องการความพร้อม ยกเว้นสำหรับองค์กรขนาดใหญ่หรือองค์กรที่เกี่ยวข้องในธุรกิจกับประเทศอื่น ๆ การขาดความเข้าใจและความตระหนักอาจกั้นผู้ประกอบการไทยจากปฏิบัติการยึดสถานที่โอกาสหรือโอกาสจาก AEC ออกจากพวกเขาไม่สามารถจะเผชิญกับผลกระทบของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเวลาเหมาะสม และเกิด Unfamiliar 2) กับเพื่อนคนไทยไม่มีอำนาจในอังกฤษ ซึ่งเป็นภาษาสากล และขาดความรู้เกี่ยวกับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขา ระบบการศึกษาไทยให้ง่ายต่อการเลือกศึกษาภาษา วัฒนธรรม และเศรษฐกิจของประเทศ สิ่งอำนวยความสะดวกก็ไม่ใช่เอื้อต่อการค้า การลงทุน หรือการท่องเที่ยวในประเทศ 3) บางอย่างความไม่สะดวกในทางธุรกิจแม้ว่าการจัดอันดับการทำธุรกิจของธนาคารโลกได้จัดอันดับประเทศไทย #17 จาก 183 ประเทศ (สิงคโปร์เป็นอันดับ #1 และมาเลเซีย #18) ปัจจัยบางตัวที่เป็นอุปสรรคในการทำธุรกิจในประเทศไทย เป็นดังนี้: "เริ่มต้นธุรกิจ": ลงทุนหรือดำเนินธุรกิจในประเทศไทยเกี่ยวข้องกับการติดต่อหน่วยงานราชการจำนวนมาก มีหลายตอน ซึ่งแต่ละเวลา "รับเครดิต": SMEs มีเครดิตถึงข้อจำกัดและต้นทุนทางการเงินจะยังคงสูงเพราะสถาบันการเงินไทยผูกขาดระดับ "ภาษี": อัตราภาษีนิติบุคคล 30 เปอร์เซ็นต์ของไทยจะสูงกว่าที่ใส่ของ อย่างไรก็ตาม ถ้ารัฐบาลลดภาษีนิติบุคคล นี้จะมีประสิทธิภาพในการดึงดูดการลงทุน 4) ทุนธุรกิจสูงกว่าอัตราค่าจ้างในประเทศไทยเพิ่มขึ้น ในขณะที่นักลงทุนกำลังมองหาการลงทุนในสถานใหม่ที่มีต้นทุนแรงงานต่ำกว่าจีน ลงทุนในโลกมีแนวโน้มที่จะไหลเข้าสู่ประเทศเกิดใหม่ อินโดนีเซีย พม่า และอื่น ๆ นอกจากนี้ ต้นทุนสัมพัทธ์ของพลังงาน การขนส่ง และโลจิสติกส์ได้สูง เกี่ยวข้องกับราคาน้ำมันในตลาดโลกสูง ดังนั้น ประเทศไทยมีแนวโน้มจะสูญเสียแหล่งท่องเที่ยวการลงทุน 5) ทางการเมือง และจัดการปัญหาการพัฒนาเศรษฐกิจของไทยชะลอตัว หรือบางครั้งมีข้อจำกัดเนื่องจากทางการเมือง และจัดการปัญหา ความขัดแย้งทางการเมือง และทุจริตของนักการเมืองและเจ้าหน้าที่รัฐบาลที่ก่อให้เกิดต้นทุนสูงที่ซ่อนอยู่ในภาคธุรกิจ และประสิทธิภาพที่ดีของหน่วยงานรัฐบาล ฯลฯ กำหนดข้างต้นวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทย เราอาจถามว่า ประเทศไทยยังเตรียมรับมือประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน คำตอบน่าจะ เป็นเราไม่ชัดเจนในตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ของเราในเวทีอาเซียน ทิศทางในอนาคตของเราได้ถูกบังคับ โดยสถานการณ์ โดยไม่มีการวางแผนหรือเตรียมการ ประเทศไทยเตรียมมาตรการสำหรับการรวมในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนยังไม่คอนกรีต และสถานการณ์นี้เป็นทางการค้าสำหรับประเทศ คำถามถัดไปคือ ว่าประเทศไทยควรกำหนดกลยุทธ์เพื่อรับมือกับ AEC รวม ฉันจะตอบคำถามนี้ในบทความถัดไปของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามปีต่อจากนี้ในปี 2015 ประเทศไทยจะทำงานร่วมกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) แต่การรับรู้ของคนไทยทั่วไปของ AEC ดูเหมือนอยมาก ผลกระทบ AEC ถูกเข้าใจเล็ก ๆ น้อย ๆ กับการเตรียม AEC จำกัด อยู่เพียงในบางกลุ่มของผู้ประกอบการ. ในฐานะที่ผมได้รับเชิญเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปรายการสัมมนาที่จัดโดยสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยและมูลนิธิส่งเสริมสุขภาพไทยเรื่อง "การสร้างองค์กรแห่งความสุขในที่ทำงาน ในยุค 3.0 "ผมให้ความคิดของฉันจากมุมมองทางเศรษฐกิจอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับความพร้อมของประเทศไทยที่จะทำงานร่วมกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนซึ่งผมอยากจะมีส่วนร่วมในสองบทความนี้เป็นครั้งแรกที่ตรวจสอบจุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทยเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน . การเปรียบเทียบจุดแข็งของไทยกับของสมาชิกประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนอื่น ๆ ที่ผมเห็นข้อได้เปรียบของเราจากหลายมุมให้โอกาสประเทศไทยจะกลายเป็นภูมิภาคทางเศรษฐกิจการค้าและศูนย์กลางการลงทุน. 1) สถานที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศไทยตั้งอยู่ในใจกลางของภูมิภาคที่มีมากที่สุดของ ชายแดนเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านอาเซียน ความเสี่ยงจากภัยพิบัติธรรมชาตินอกจากนี้ยังมีค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน แม้ว่าประเทศไทยต้องเผชิญกับสถานการณ์น้ำท่วมที่สำคัญภัยพิบัตินี้จะได้รับการคาดการณ์และป้องกันล่วงหน้า 2) ระดับการพัฒนาประเทศไทยมีระดับการพัฒนาสูงกว่าประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคที่มีการศึกษาขั้นพื้นฐานสากล, สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของแรงงานที่มีทักษะและบุคลากรที่มีคุณภาพสูงที่มีคุณภาพสูงอย่างละเอียดสุขภาพของประชาชนและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานโดยเฉพาะอย่างยิ่งถนน นอกจากนี้กฎหมายไทยสถาบันการศึกษาและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ ที่มีการพัฒนาที่ดีพอสมควร ค่าเงินบาทของไทยเป็นที่ยอมรับโดยเพื่อนบ้านของเราในการทำธุรกรรมการค้าชายแดน 3) ขนาดของตลาดภายในประเทศและที่ดินพื้นที่เศรษฐกิจของประเทศไทยเป็นที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองในอาเซียนรองจากอินโดนีเซีย ขนาดประชากรขนาดใหญ่ของไทยจะประมาณเท่ากับประชากรแต่ละพม่าและเวียดนามแม้ว่าระดับรายได้และกำลังซื้อของคนไทยสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขา นอกจากนี้ประเทศไทยมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการพัฒนาและการลงทุนในอนาคตซึ่งแตกต่างจากสิงคโปร์ที่มีพื้นที่ จำกัด 4) ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับการค้าอาเซียนของไทยกับอาเซียนเป็นประมาณ US $ 7500000000 ในปี 2010 หรือ 15% ของทั้งหมดภายในอาเซียนมูลค่าการค้า, การจัดอันดับที่สามหลังจากที่ประเทศสิงคโปร์และมาเลเซีย นอกจากนี้ประเทศไทยมีการเกินดุลการค้าในเอเชียของสหรัฐอเมริกา $ 1360000000, อันดับที่สองหลังจากที่สิงคโปร์และเป็นประเทศเดียวจากสามกับการได้เปรียบดุลการค้ากับอาเซียน นี่ก็หมายความว่าประเทศไทยจะได้รับประโยชน์จาก AEC โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการขยายการส่งออกไปยังตลาดอาเซียน 5) สมาคมกับเศรษฐกิจโลกเศรษฐกิจไทยมีการเชื่อมโยงอย่างสูงมากในการค้าระหว่างประเทศและการลงทุนต่างประเทศ ระดับของไทยเปิดกว้างเป็น 129% ของ GDP ในปี 2005 และการขยายตัวของเศรษฐกิจไทยเสมอขึ้นอยู่กับการลงทุนต่างประเทศ ประเทศไทยจึงมากขึ้นที่มีอุปกรณ์ครบครันและมีประสบการณ์ในการค้าและการดึงดูดนักลงทุนต่างชาติกว่าประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งหมายความว่า AEC จะทำให้ประเทศไทยมีโอกาสที่จะได้รับประโยชน์จากการค้าและการลงทุนจากประเทศนอกอาเซียนมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ จุดอ่อนของประเทศไทยตกอยู่ในประเภทตรงข้ามจำนวนมาก ปัจจัยเหล่านี้อาจก่อให้เกิดประเทศไทยจะสูญเสียผลประโยชน์หรือบางโอกาสรับผลกระทบจาก AEC 1) การขาดความเข้าใจและการรับรู้ผลการสำรวจของสถาบันการศึกษาหลายแสดงให้เห็นว่าคนไทยขาดความตระหนักเกี่ยวกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนเป็นความสำคัญของผลกระทบและความจำเป็นในการเตรียมความพร้อมยกเว้นสำหรับองค์กรขนาดใหญ่หรือองค์กรที่เกี่ยวข้องในธุรกิจกับประเทศอื่น ๆ การขาดความเข้าใจและการรับรู้นี้อาจขัดขวางผู้ประกอบการไทยจากการยึดโอกาสหรือมีโอกาสที่นำเสนอโดย AEC ปล่อยให้พวกเขาไม่ได้เตรียมตัวไว้และไม่สามารถที่จะเผชิญกับผลกระทบของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเวลาที่เหมาะสม 2) ที่ไม่คุ้นเคยกับเพื่อนบ้านคนไทยไม่ได้มีอำนาจในภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาต่างประเทศและการขาดความรู้เกี่ยวกับเพื่อนบ้านของพวกเขา ระบบการศึกษาไทยไม่อำนวยความสะดวกตัวเลือกการศึกษาเกี่ยวกับภาษาวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของประเทศเพื่อนบ้าน นอกจากนี้ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่เอื้อต่อการค้าการลงทุนหรือการท่องเที่ยวในประเทศเพื่อนบ้าน 3) ความไม่สะดวกบางในธุรกิจแม้ว่าการทำธนาคารโลกจัดอันดับธุรกิจได้จัดอันดับประเทศไทย # 17 จาก 183 ประเทศ (สิงคโปร์เป็นอันดับ 1 และมาเลเซีย # 18) ปัจจัยบางประการที่มีอุปสรรคในการทำธุรกิจในประเทศไทยดังนี้: "การเริ่มต้นธุรกิจ "การลงทุนหรือการดำเนินธุรกิจในประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับการต้องติดต่อหน่วยงานภาครัฐจำนวนมากด้วยขั้นตอนการประมวลผลหลายซึ่งเป็นรายบุคคลใช้เวลานาน." รับเครดิต ": ผู้ประกอบการ SMEs มีข้อ จำกัด การเข้าถึงสินเชื่อและค่าใช้จ่ายทางการเงินที่ยังคงสูงเนื่องจากสถาบันการเงินไทยมี ระดับการผูกขาดบางอย่าง "ภาษีอากร".. อัตราภาษีนิติบุคคลของไทยร้อยละ 30 สูงกว่าของประเทศเพื่อนบ้านอย่างไรก็ตามหากรัฐบาลลดภาษีนิติบุคคลนี้จะมีประสิทธิภาพในการดึงดูดการลงทุน 4) ค่าใช้จ่ายทางธุรกิจที่สูงขึ้นอัตราค่าจ้างใน. ประเทศไทยจะเพิ่มขึ้นในขณะที่นักลงทุนกำลังมองหาการลงทุนในสถานที่ใหม่ที่มีต้นทุนแรงงานต่ำกว่าประเทศจีน. การลงทุนในโลกมีแนวโน้มที่จะไหลเข้าสู่ประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ใหม่เช่นอินโดนีเซีย, พม่า, และที่อื่น ๆ นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายญาติของพลังงาน, การขนส่งและโลจิสติกสูงมากที่เกี่ยวข้องกับราคาน้ำมันในตลาดโลกสูง ดังนั้นประเทศไทยมีโอกาสที่จะสูญเสียความน่าสนใจลงทุน 5) การเมืองและปัญหาการบริหารการพัฒนาของเศรษฐกิจไทยจะชะลอตัวหรือ จำกัด บางครั้งเนื่องจากปัญหาการเมืองและการบริหารเช่นความขัดแย้งทางการเมืองและการทุจริตของนักการเมืองและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายที่ซ่อนอยู่ในระดับสูงในภาคธุรกิจและประสิทธิภาพที่ต่ำของ หน่วยงานภาครัฐอื่น ๆ ที่ได้รับการวิเคราะห์ข้างต้นของจุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทยเราอาจจะถามว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่ยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับ AEC คำตอบที่น่าจะเป็นไปได้ว่าเรามีความไม่ชัดเจนในตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ของเราในเวทีอาเซียน ทิศทางในอนาคตของเราได้รับการบังคับตามสถานการณ์โดยไม่มีการวางแผนหรือการเตรียมการล่วงหน้า มาตรการเตรียมความพร้อมของประเทศไทยเพื่อรวมไว้ใน AEC ยังไม่เป็นรูปธรรมและสถานการณ์เช่นนี้น่าเป็นห่วงสำหรับประเทศ คำถามต่อไปคือวิธีการที่ประเทศไทยควรกำหนดกลยุทธ์ในการรับมือกับการรวมประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ผมจะตอบคำถามนี้ในบทความต่อไปของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 ปี ในปี 2558 ประเทศไทยจะรวมกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ( AEC ) แม้ว่าไทยตระหนักถึงทั่วไปของ AEC ดูกระจอก ; AEC ผลกระทบจะน้อย เข้าใจ รวมถึงการเตรียมจำกัดเพียงบางกลุ่มของผู้ประกอบการ .

ฉันเพิ่งได้รับเชิญให้เข้าร่วมในการสัมมนา อภิปราย จัดโดย สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย และมูลนิธิไทย การส่งเสริมสุขภาพ เรื่อง " การสร้างองค์กรที่ทำงานมีความสุขในยุค 3.0 " ที่ผมให้ความเห็นจากมุมมองทางเศรษฐกิจในวงกว้างเกี่ยวกับความพร้อมของประเทศไทยที่จะรวมกับอาเซียน ซึ่งผมอยากจะแบ่งปันใน 2 บทความก่อนตรวจสอบจุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทยเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน .
เปรียบเทียบจุดแข็งของประเทศไทยที่สมาชิกอาเซียนอื่น ๆ ผมเห็นข้อดีของเรา จากมุมที่หลายโอกาสให้ประเทศไทยเป็นฮับในภูมิภาคทางเศรษฐกิจ การค้า และการลงทุน
1 ) ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศไทยตั้งอยู่ในศูนย์กลางของภูมิภาคกับส่วนใหญ่ของประเทศเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน ความเสี่ยงภัยธรรมชาติยังค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน แม้ว่าประเทศไทยต้องเผชิญกับสถานการณ์น้ำท่วมวิกฤต ภัยพิบัตินี้สามารถคาดการณ์และป้องกันล่วงหน้า 2 ) ระดับการพัฒนาประเทศ มีการพัฒนาระดับที่สูงกว่าประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคระดับสากลของพื้นฐานสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของแรงงานและบุคลากรที่มีคุณภาพสูง ความละเอียดคุณภาพสูง สาธารณสุข และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะถนน นอกจากนี้ กฎหมายไทย สถาบัน และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆเหตุผลที่พัฒนาได้ดี สกุลเงินบาทของไทย ได้รับการยอมรับจากเพื่อนบ้านของเราในการทำธุรกรรมการค้าชายแดน3 ) ขนาดของตลาดในประเทศและพื้นที่เศรษฐกิจของไทยเป็นที่สองที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน หลังจากที่อินโดนีเซีย จุดเปลี่ยนประชากร ขนาดประมาณเท่ากับแต่ละประชากรของพม่า ไทย และเวียดนาม แม้ว่าระดับรายได้และกำลังซื้อของคนไทยสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขา นอกจากนี้ประเทศไทยมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการพัฒนาและการลงทุนในอนาคต ซึ่งแตกต่างจากสิงคโปร์ ที่มีพื้นที่ จำกัด 4 ) ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับการค้าอาเซียน ประเทศไทยกับอาเซียนประมาณ US $ 7.5 พันล้านบาท หรือ 15% ของยอดมูลค่าการค้าภายในอาเซียน สามอันดับจากสิงคโปร์และมาเลเซีย นอกจากนี้ ประเทศไทยมีการเกินดุลการค้าเอเชียของสหรัฐฯ $ 1.36 พันล้านบาทอันดับ 2 จากสิงคโปร์ และเป็นประเทศเดียวจากสามกับดุลการค้ากับอาเซียน นอกจากนี้ ไทยจะได้ประโยชน์จาก AEC โดยเฉพาะในแง่ของการขยายการส่งออกไปยังประเทศในกลุ่มอาเซียน 5 ) ความสัมพันธ์กับเศรษฐกิจโลกเศรษฐกิจไทยอย่างมาก เชื่อมโยงการค้า การลงทุนระหว่างประเทศระดับของไทยเปิดกว้างเป็น 129 % ของ GDP ในปี 2005 และการขยายตัวของเศรษฐกิจไทยมักจะขึ้นอยู่กับการลงทุนต่างประเทศ ประเทศไทยจึงเป็นอีกห้อง และมีประสบการณ์ในการค้า และดึงดูดนักลงทุนต่างประเทศมากกว่าประเทศเพื่อนบ้านของ ซึ่งหมายความ ว่า ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนจะเป็นโอกาสให้ไทยได้ประโยชน์จากการค้าและการลงทุนจากประเทศนอกประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนมากกว่าคนอื่น ๆ จุดอ่อนของประเทศไทยตกอยู่ในประเภทตรงกันข้ามมาก ปัจจัยเหล่านี้อาจส่งผลให้ประเทศไทยเสียผลประโยชน์ หรือโอกาสที่ได้รับผลกระทบจาก AEC . 1 ) ขาดความเข้าใจ และความตระหนัก ผลการสำรวจของหลายสถาบันแสดงให้เห็นว่าคนไทยขาดความรู้เกี่ยวกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนให้ความสำคัญ ผลกระทบ และต้องการความพร้อมยกเว้นสำหรับองค์กรขนาดใหญ่ หรือองค์กรที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของประเทศอื่น ๆ ขาดความเข้าใจ และความตระหนัก อาจจะกีดขวางผู้ประกอบการไทยจากการยึดโอกาสหรือโอกาสที่นำเสนอโดย AEC , ออกจากพวกเขาไม่ได้เตรียมตัวไว้และไม่สามารถเผชิญกับผลกระทบของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเวลาที่เหมาะสม 2 ) ไม่คุ้นเคยกับเพื่อนบ้านคนไทยไม่เก่งภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาสากล และขาดความรู้เกี่ยวกับเพื่อนบ้าน ระบบการศึกษาไทยไม่อำนวยความสะดวกในการศึกษาทางเลือกด้านภาษา วัฒนธรรม และเศรษฐกิจของประเทศเพื่อนบ้าน เครื่องยังไม่เอื้อต่อการค้า การลงทุน และการท่องเที่ยวในประเทศเพื่อนบ้าน3 ) ไม่สะดวกในบางธุรกิจแม้โลกของธนาคาร การประกอบธุรกิจได้จัดอันดับประเทศไทย 17 #จาก 183 ประเทศ ( สิงคโปร์อยู่อันดับ# 1 และมาเลเซีย# 18 ) มีปัจจัยอุปสรรคการทำธุรกิจในประเทศไทย ดังนี้ " การเริ่มต้นธุรกิจ : ธุรกิจการลงทุนหรือดำเนินการในประเทศไทยเกี่ยวข้องกับการมีการติดต่อหน่วยงานราชการ รัฐบาลหลายขั้นตอนการประมวลผลหลายซึ่งแต่ละที่ใช้เวลานาน " รับบัตรเครดิต : สินเชื่อ SMEs มีข้อ จำกัด การเข้าถึง และต้นทุนทางการเงินยังคงมีสูง เพราะสถาบันการเงินไทยได้ระดับการผูกขาดบาง . ภาษีอากรของประเทศไทย " : บริษัทอัตราภาษีร้อยละ 30 สูงกว่าของประเทศเพื่อนบ้าน . อย่างไรก็ตาม หากรัฐบาลจะลดภาษีนิติบุคคล ซึ่งจะมีประสิทธิภาพในการดึงดูดการลงทุน4 ) ธุรกิจค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นของอัตราค่าจ้างในไทยเพิ่มขึ้น ขณะที่นักลงทุนต้องการลงทุนในสถานที่ใหม่ที่มีต้นทุนแรงงานที่ต่ำกว่าจีน การลงทุนในโลกมีแนวโน้มที่จะไหลลงใหม่ เศรษฐกิจใหม่ เช่น อินโดนีเซีย พม่า และที่อื่น ๆ นอกจากนี้ ต้นทุนสัมพัทธ์ของพลังงาน ขนส่ง และโลจิสติกส์ มีสูงมากที่เกี่ยวข้องกับน้ำมันในตลาดโลกราคาสูง . ดังนั้นประเทศไทยอาจสูญเสียดึงดูดการลงทุนของ 5 ) การเมืองและปัญหาการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทยจะชะลอตัว หรือบางครั้ง จำกัด เนื่องจากปัญหาทางการเมืองและการบริหาร เช่น ปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองและการทุจริตของนักการเมืองและข้าราชการ ทำให้เสียค่าใช้จ่ายสูงในภาคธุรกิจและประสิทธิภาพที่ดีของหน่วยงานของรัฐ ฯลฯ จากการวิเคราะห์ข้างต้นของจุดแข็งและจุดอ่อนของประเทศไทย เราอาจจะถามว่า ไทยยังเตรียมรับมือกับ AEC . คำตอบน่าจะเป็นว่าเราไม่ได้ชัดเจนในตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ของเราในเวทีอาเซียนทิศทางในอนาคตของเราได้ถูกบังคับโดยสถานการณ์โดยไม่มีการวางแผนหรือเตรียมการล่วงหน้า ไทยเตรียมมาตรการเพื่อรวมไว้ใน AEC ไม่ได้คอนกรีตและสถานการณ์น่าเป็นห่วงสำหรับประเทศ คำถามต่อไปคือแล้วประเทศไทยควรกำหนดยุทธศาสตร์เพื่อรับมือกับ AEC รวม ผมจะตอบคำถามนี้ในบทความถัดไปของฉัน