2. Electoral rules and corruption:

2. Electoral rules and corruption: literature and hypothesis

This section starts with the analysis of the theoretical and empirical literature linking electoral systems, political competition and corruption; this helps to explain why they are said to be wrapped in a complex web. Moreover, studying this web will allow us to justify the testing hypothesis of the role played by political competition within the relationship between the electoral system and corruption.

The impact of electoral rules on corruption has so far been explored within two categories: the district size (i.e. the number of seats in a district) and the electoral formula (i.e. how votes are translated into seats). Regarding the district size, majoritarian systems tend to have small districts (small district size) where only one candidate is elected in each district; the incumbent is more likely to reach a relative majority because he/she is already well known in the constituency. In this context, corruption will tend to be high since it will be hard (and will have a higher ideological cost) to remove the well established party from office. Therefore, small districts contribute to increase barriers to entry for competing politicians (possibly the most honest ones). Indeed, in proportional systems with large districts, several candidates who get a minority of votes can be appointed. This means stiffer competition and smaller incumbent rents due to the decreased entry barriers ( Myerson, 1993 and Ferejohn, 1986). Hereafter we will refer to this situation as the “barrier to entry” effect.

Referring to the electoral formula, in majoritarian representations, when individual candidates are voted for, there is a direct link between individual performance and reappointment (accountability): the valuation of representatives is based on their ability to represent the interests of the community. Thus, the incumbent faces strong incentives not to act in a corrupt manner in order to maximize the probability of re-election. On the contrary, in proportional systems voters vote for a list of candidates drawn up by political parties, without expressing a preference for any particular candidate: the incentive for corruption is higher than in a majoritarian system ( Persson and Tabellini, 1999a, Persson and Tabellini, 1999b and Persson and Tabellini, 2000). Hereafter we will refer to this situation as the “accountability” effect.

Hence, the impact of electoral systems on corruption is complex: if the barriers to entry effect dominate the accountability effect, majoritarian systems will be more corrupt than proportional ones; otherwise, the reverse happens. The empirical works of Persson et al. (2003), Gagliarducci et al. (2011) and Kunicova and Rose-Ackerman (2005) suggest that countries with proportional systems have much more widespread corruption than countries with majoritarian systems. Chang and Golden (2007) have found that, both at cross-national and at national (Italian) level, open-list PR systems (which allows voters to select individual candidates from party lists) is associated with greater corruption than closed-list systems (where candidate selection is controlled by the national party leadership) once the district sizes exceed a certain threshold.

The theoretical literature seems to confirm that the direct effect of electoral systems on corruption depends on contrasting forces; thus, empirical analysis has the task of specifying the impact of these forces.



So far, the literature has assigned only a marginal weight to the role of political competition in the relationship between electoral system and corruption; the mentioned role of political competition represents the value added of our paper. In this regards two aspects have to be underlined. The first aspect is the link between party competition and corruption and we hypothesize that it may influence the effect of the electoral system on corruption: this is what we call the indirect effect of electoral rule on corruption. Political competition is defined as the competition among political parties to collect votes at elections; it is, therefore, the competition for political power ( Bardhan and Yang, 2004). 4 As a determinant of corruption, political competition is viewed as the accountability for incumbents ( Persson et al., 1997): an intense political competition implies that the incumbent politician is more accountable for his actions in office: the incumbent has an incentive for good performance, or he can be easily removed and replaced ( Mulligan and Tsui, 2006). 5 Otherwise, if competition in the votes market is viewed as competition in the goods market ( Stigler, 1972), an intense political competition may also lead to a low probability of re-election for the incumbent, as for a firm that may lose a share of the market if the latter becomes more competitive; in this case, an incumbent can act in a myopic manner, maximizing rents during his remaining time in office. To sum up, also the overall effect of political competition on corruption is complex and difficult to define.

The other fundamental aspect is the relationship between electoral systems and political competition. To the best of our knowledge, there are no theoretical or empirical analysis that shed light on how the degree of proportionality of the electoral system determines the degree of competition among political parties. By affecting the party's formation, different electoral rules produce different levels of competition among parties. According to Duverger's (1972) Law, majority rules lead to a two-party system, while proportional systems favour multi-party systems and thus competition among many political bodies. However, Duverger's Law links the electoral system to the number of political parties competing at elections, not to their relative size. Based on the definition given above, political competition may be interpreted as the competition among firms in the goods market: the more competitive the parties, the more responsive the political system will be to the desires of the majority. In this case, political competition is similar to economic competition: political effectiveness is an increasing function of the size of a political party. Therefore, a larger number of competing political parties is certainly a necessary condition for high political competition, but the relative size of the political party is the key to define the degree of political competition in the votes market.

The joint analysis of these relationships allows us to formulate the hypothesis that, in studying the effect of electoral systems on corruption, the role of political competition must be considered. More precisely, the hypothesis being tested is that the electoral system degree of proportionality6 affects corruption even through the degree of political competition among political parties. Direct and indirect effects may affect corruption in the same direction or in the opposite direction according to how political competition reacts to variations in the degree of proportionality of the electoral rule. In this regard, various matching possibilities can be identified that drive the total effect of the degree of proportionality of the electoral system on corruption: the indirect effect of political competition may reinforce or depress the direct effect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. เลือกตั้งกฎและความเสียหาย: วรรณกรรมและสมมติฐานส่วนนี้เริ่มต้น ด้วยการวิเคราะห์วรรณกรรมทฤษฎี และผลการเชื่อมโยงระบบการเลือกตั้ง การแข่งขันทางการเมือง และความเสีย หาย ซึ่งช่วยอธิบายว่า ทำไมพวกเขาจะกล่าวถูกห่อในเว็บที่ซับซ้อน นอกจากนี้ ศึกษาเว็บนี้จะช่วยให้เราให้สมมติฐานทดสอบของบทบาทการแข่งขันทางการเมืองภายในความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและเสียหายสำรวจผลกระทบของกฎในการทุจริตการเลือกตั้งภายในประเภทที่สองเพื่อให้ห่างไกล: ขนาดอำเภอ (เช่นจำนวนที่นั่งในเขต) และสูตรเลือกตั้ง (เช่นวิธีโหวดเป็นแปลที่นั่ง) เกี่ยวกับขนาดอำเภอ majoritarian ระบบมักจะ มีขนาดเล็กอำเภอ (อำเภอเล็กขนาด) ผู้เดียวเท่านั้นที่ถูกเลือกในแต่ละอำเภอ incumbent มีแนวโน้มที่จะเข้าถึงส่วนใหญ่ญาติเพราะแล้วรู้จักกันดีในที่ซึ่งตน ในบริบทนี้ ความเสียหายจะมีแนวโน้มที่จะสูงเนื่องจากมันจะหนัก (และจะมีต้นทุนสูงกว่าอุดมการณ์) เอาดีก่อตั้งบริษัทสำนักงาน ดังนั้น เขตขนาดเล็กช่วยเพิ่มอุปสรรครายการสำหรับแข่งขัน (อาจจะคนซื่อสัตย์มากที่สุด) แน่นอน ในระบบเขตใหญ่สัดส่วน สมัครหลายที่ชนกลุ่มน้อยของโหวดที่ได้รับสามารถได้รับแต่งตั้ง นี้หมายถึง การแข่งขัน stiffer และขนาดเล็ก incumbent ค่าเช่าเนื่องจากอุปสรรครายการลดลง (Myerson, 1993 และ Ferejohn, 1986) โดยเราจะอ้างถึงสถานการณ์นี้เป็นลักษณะ "อุปสรรคของรายการ"อ้างอิงสูตรเลือกตั้ง ในแทน majoritarian เมื่อผู้สมัครแต่ละรายจะโหวตสำหรับ มีการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างประสิทธิภาพแต่ละรายการและ reappointment (ความรับผิดชอบ): การประเมินค่าพนักงานขึ้นอยู่กับความสามารถในการเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของชุมชน ดังนั้น incumbent ใบหน้าแข็งแรงจูงใจไม่กระทำในลักษณะที่เสียหายเพื่อเพิ่มความน่าเป็นของการเลือกตั้ง ในระบบสัดส่วนผู้ลงคะแนนเสียงสำหรับรายชื่อของผู้วาด โดยพรรคการเมือง ไม่ มีการแสดงสำหรับผู้สมัครใด ๆ เฉพาะดอก : จูงใจสำหรับความเสียหายจะสูงกว่าในระบบ majoritarian (Persson และ Tabellini, 1999a, Persson และ Tabellini, 1999b และ Persson และ Tabellini, 2000) โดยเราจะอ้างถึงสถานการณ์นี้เป็นลักษณะพิเศษ "ความรับผิดชอบ"ดังนั้น ผลกระทบของระบบเลือกตั้งในการทุจริตมีความซับซ้อน: อุปสรรคการรายการผลครองผลความรับผิดชอบ ระบบ majoritarian จะเสียหายมากขึ้นกว่าคนสัดส่วน มิฉะนั้น ตรงกันข้ามเกิดขึ้น ผลงานประจักษ์ Persson et al. (2003), Gagliarducci et al. (2011) และ Kunicova และโรส-Ackerman (2005) แนะนำว่า ประเทศที่ มีระบบสัดส่วนมีความแพร่หลายมากขึ้นกว่าประเทศที่มีระบบ majoritarian ช้างและโกลเด้น ทั้ง ใน cross-national และ ในระดับชาติ (อิตาลี) ระบบ PR เปิดรายการ (ซึ่งช่วยให้ผู้ลงคะแนนเลือกผู้สมัครแต่ละรายบุคคล) เกี่ยวข้องกับความเสียหายมากขึ้นกว่าระบบปิดรายการ (ที่ผู้สมัครเลือกจะถูกควบคุม โดยผู้นำพรรคแห่งชาติ) (2007) พบเมื่อขนาดอำเภอเกินขีดจำกัดบางอย่างวรรณกรรมทฤษฎีดูเหมือนว่าจะ ยืนยันว่า ผลโดยตรงของระบบเลือกตั้งทุจริตขึ้นอยู่กับห้องกอง ดังนั้น ผลวิเคราะห์มีภารกิจระบุผลกระทบของกองกำลังเหล่านี้ฉะนี้ วรรณคดีมีกำหนดเฉพาะน้ำหนักส่วนเพิ่มบทบาทของการแข่งขันทางการเมืองในความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและความเสียหาย บทบาทดังกล่าวของการแข่งขันทางการเมืองแสดงถึงมูลค่าเพิ่มของกระดาษของเรา ใน ความนับถือสองด้านได้ถูกขีดเส้นใต้ ด้านแรกเป็นการเชื่อมโยงระหว่างการแข่งขันบุคคลและความเสียหาย และเรา hypothesize ที่อาจมีผลกระทบต่อผลของระบบเลือกตั้งทุจริต: นี่คือสิ่งเราเรียกผลของกฎเลือกตั้งทางอ้อมความเสียหาย การแข่งขันทางการเมืองถูกกำหนดเป็นการแข่งขันระหว่างพรรคการเมืองเพื่อเก็บคะแนนในการเลือกตั้ง ได้ ดังนั้น การแข่งขันสำหรับอำนาจทางการเมือง (Bardhan และยาง 2004) 4 เป็นดีเทอร์มิแนนต์ของการทุจริต การแข่งขันทางการเมืองดูเป็นความรับผิดชอบที่สำหรับ incumbents (Persson และ al., 1997): เป็นการแข่งขันทางการเมืองที่รุนแรงหมายความว่านักการเมือง incumbent รับผิดชอบต่อการกระทำของตนในสำนักงาน: incumbent มีสำหรับประสิทธิภาพที่ดี หรือเขาได้เอาออก และแทน (มัลลิเกนและจุ่ย 2006) จงระวัง 5 ถ้าแข่งขันในโหวดดูตลาดแข่งขันในสินค้าตลาด (Stigler, 1972), การแข่งขันทางการเมืองรุนแรงยังอาจทำให้น่าเลือกตั้งสำหรับ incumbent สำหรับบริษัทที่อาจสูญเสียส่วนแบ่งตลาดถ้าหลังแข่งขัน ต่ำ ในกรณีนี้ incumbent สามารถดำเนินการในลักษณะ myopic เพิ่มค่าเช่าในช่วงเวลาที่เหลือของเขาในสำนักงาน รวม นอกจากนี้ผลรวมของการแข่งขันทางการเมืองในการทุจริตได้ซับซ้อน และยากที่จะกำหนดพื้นฐานด้านอื่น ๆ คือ ความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและการแข่งขันทางการเมือง กับความรู้ของเรา มีการวิเคราะห์ทฤษฎี หรือผลไม่ที่สารคดีว่าสัดส่วนของระบบการเลือกตั้งในระดับกำหนดระดับการแข่งขันระหว่างพรรคการเมือง โดยส่งผลกระทบต่อการก่อตัวของบุคคล กฎเลือกตั้งอื่นผลิตแข่งขันระหว่างบุคคลระดับต่าง ๆ ตามกฎหมายของ Duverger (1972) กฎส่วนใหญ่นำไปสู่ระบบสองพรรค ในขณะที่สัดส่วนระบบโปรดปรานระบบหลายพรรค และการแข่งขันระหว่างหน่วยงานทางการเมืองหลาย อย่างไรก็ตาม กฎหมายของ Duverger ลิงค์ระบบเลือกตั้งหมายเลขของพรรคการเมืองที่แข่งขันกันที่การเลือกตั้ง ไม่ขนาดญาติ ตามคำนิยามที่ให้ไว้ข้างต้น การแข่งขันทางการเมืองอาจจะตีความเป็นการแข่งขันระหว่างบริษัทในตลาดสินค้า: การแข่งขันฝ่าย การตอบสนองมากขึ้นระบบการเมืองจะปรารถนาส่วนใหญ่ได้ ในกรณีนี้ การแข่งขันทางการเมืองจะคล้ายกับการแข่งขันทางเศรษฐกิจ: ประสิทธิภาพทางการเมืองเป็นฟังก์ชันการเพิ่มขึ้นของขนาดของพรรคการเมือง ดังนั้น จำนวนของพรรคการเมืองแข่งขันเป็นเงื่อนไขจำเป็นในการแข่งขันทางการเมืองสูง แต่ขนาดญาติของพรรคการเมืองเป็นสิ่งสำคัญเพื่อกำหนดระดับของการแข่งขันทางการเมืองในตลาดโหวดวิเคราะห์ร่วมกันของความสัมพันธ์เหล่านี้ช่วยให้เราสามารถกำหนดสมมติฐานว่า ศึกษาผลของระบบเลือกตั้งทุจริต บทบาทของการแข่งขันทางการเมืองต้องพิจารณา ได้แม่นยำมาก สมมติฐานที่จะทดสอบได้ระดับระบบเลือกตั้งของ proportionality6 มีผลต่อความเสียหายแม้จะผ่านระดับการแข่งขันทางการเมืองระหว่างพรรคการเมือง ผลกระทบทางตรง และทางอ้อมอาจมีผลต่อความเสียหาย ในทิศทางเดียวกัน หรือ ในทิศทางตรงกันข้ามตามวิธีทางการเมืองแข่งขันตอบสนองการเปลี่ยนแปลงในระดับของสัดส่วนของกฎการเลือกตั้ง ในการนี้ โอกาสต่าง ๆ ตรงกันสามารถระบุที่ไดรฟ์รวมผลของระดับสัดส่วนของระบบเลือกตั้งทุจริต: ผลกระทบทางอ้อมของการแข่งขันทางการเมืองอาจเสริม หรือกดผลกระทบโดยตรงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. วรรณกรรมและสมมติฐานในส่วนนี้จะเริ่มต้นด้วยการวิเคราะห์วรรณกรรมเชิงทฤษฎีและเชิงประจักษ์ในการเชื่อมโยงระบบการเลือกตั้งการแข่งขันทางการเมืองและการทุจริต นี้จะช่วยในการอธิบายว่าทำไมพวกเขาจะกล่าวว่าเป็นห่อในเว็บที่ซับซ้อน . นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเว็บนี้จะช่วยให้เราสามารถแสดงให้เห็นถึงการทดสอบสมมติฐานของบทบาทที่เล่นโดยการแข่งขันทางการเมืองที่อยู่ในความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและการทุจริตผลกระทบของกฎการเลือกตั้งเกี่ยวกับการทุจริตได้เพื่อให้ห่างไกลได้รับการสำรวจภายในสองประเภทขนาดเมือง เกี่ยวกับขนาดอำเภอระบบ หน้าที่มีแนวโน้มที่จะไปถึงญาติพี่น้องส่วนใหญ่เพราะเขา ในบริบทนี้ความเสียหายจะมีแนวโน้มที่จะสูงเพราะมันจะยาก ดังนั้นอำเภอเล็ก ๆ นำไปสู่การเพิ่มอุปสรรคในการเข้าแข่งขันนักการเมือง แท้จริงในระบบสัดส่วนกับหัวเมืองขนาดใหญ่ผู้สมัครหลายคนที่ได้รับการลงมติของผู้ถือหุ้นส่วนน้อยสามารถได้รับการแต่งตั้ง ซึ่งหมายความว่าการแข่งขันแข็งและค่าเช่าดำรงตำแหน่งที่มีขนาดเล็กเนื่องจากการอุปสรรคในการเข้าลดลง ปรโลกเราจะอ้างถึงสถานการณ์นี้เป็น" ผลหมายถึงสูตรการเลือกตั้งในการแสดง ดังนั้นหน้าที่ใบหน้าแรงจูงใจไม่ได้ที่จะทำหน้าที่ในลักษณะที่เสียหายเพื่อเพิ่มโอกาสในการเลือกตั้ง ในทางตรงกันข้ามในผู้มีสิทธิเลือกตั้งระบบสัดส่วนออกเสียงลงคะแนนสำหรับรายชื่อของผู้สมัครที่วาดขึ้นโดยพรรคการเมืองโดยไม่ต้องแสดงการตั้งค่าสำหรับผู้สมัครใด ๆ 2. Electoral rules and corruption: literature and hypothesis

This section starts with the analysis of the theoretical and empirical literature linking electoral systems, political competition and corruption; this helps to explain why they are said to be wrapped in a complex web. Moreover, studying this web will allow us to justify the testing hypothesis of the role played by political competition within the relationship between the electoral system and corruption.

The impact of electoral rules on corruption has so far been explored within two categories: the district size (i.e. the number of seats in a district) and the electoral formula (i.e. how votes are translated into seats). Regarding the district size, majoritarian systems tend to have small districts (small district size) where only one candidate is elected in each district; the incumbent is more likely to reach a relative majority because he/she is already well known in the constituency. In this context, corruption will tend to be high since it will be hard (and will have a higher ideological cost) to remove the well established party from office. Therefore, small districts contribute to increase barriers to entry for competing politicians (possibly the most honest ones). Indeed, in proportional systems with large districts, several candidates who get a minority of votes can be appointed. This means stiffer competition and smaller incumbent rents due to the decreased entry barriers ( Myerson, 1993 and Ferejohn, 1986). Hereafter we will refer to this situation as the “barrier to entry” effect.

Referring to the electoral formula, in majoritarian representations, when individual candidates are voted for, there is a direct link between individual performance and reappointment (accountability): the valuation of representatives is based on their ability to represent the interests of the community. Thus, the incumbent faces strong incentives not to act in a corrupt manner in order to maximize the probability of re-election. On the contrary, in proportional systems voters vote for a list of candidates drawn up by political parties, without expressing a preference for any particular candidate: the incentive for corruption is higher than in a majoritarian system ( Persson and Tabellini, 1999a, Persson and Tabellini, 1999b and Persson and Tabellini, 2000). Hereafter we will refer to this situation as the “accountability” effect.

Hence, the impact of electoral systems on corruption is complex: if the barriers to entry effect dominate the accountability effect, majoritarian systems will be more corrupt than proportional ones; otherwise, the reverse happens. The empirical works of Persson et al. (2003), Gagliarducci et al. (2011) and Kunicova and Rose-Ackerman (2005) suggest that countries with proportional systems have much more widespread corruption than countries with majoritarian systems. Chang and Golden (2007) have found that, both at cross-national and at national (Italian) level, open-list PR systems (which allows voters to select individual candidates from party lists) is associated with greater corruption than closed-list systems (where candidate selection is controlled by the national party leadership) once the district sizes exceed a certain threshold.

The theoretical literature seems to confirm that the direct effect of electoral systems on corruption depends on contrasting forces; thus, empirical analysis has the task of specifying the impact of these forces.



So far, the literature has assigned only a marginal weight to the role of political competition in the relationship between electoral system and corruption; the mentioned role of political competition represents the value added of our paper. In this regards two aspects have to be underlined. The first aspect is the link between party competition and corruption and we hypothesize that it may influence the effect of the electoral system on corruption: this is what we call the indirect effect of electoral rule on corruption. Political competition is defined as the competition among political parties to collect votes at elections; it is, therefore, the competition for political power ( Bardhan and Yang, 2004). 4 As a determinant of corruption, political competition is viewed as the accountability for incumbents ( Persson et al., 1997): an intense political competition implies that the incumbent politician is more accountable for his actions in office: the incumbent has an incentive for good performance, or he can be easily removed and replaced ( Mulligan and Tsui, 2006). 5 Otherwise, if competition in the votes market is viewed as competition in the goods market ( Stigler, 1972), an intense political competition may also lead to a low probability of re-election for the incumbent, as for a firm that may lose a share of the market if the latter becomes more competitive; in this case, an incumbent can act in a myopic manner, maximizing rents during his remaining time in office. To sum up, also the overall effect of political competition on corruption is complex and difficult to define.

The other fundamental aspect is the relationship between electoral systems and political competition. To the best of our knowledge, there are no theoretical or empirical analysis that shed light on how the degree of proportionality of the electoral system determines the degree of competition among political parties. By affecting the party's formation, different electoral rules produce different levels of competition among parties. According to Duverger's (1972) Law, majority rules lead to a two-party system, while proportional systems favour multi-party systems and thus competition among many political bodies. However, Duverger's Law links the electoral system to the number of political parties competing at elections, not to their relative size. Based on the definition given above, political competition may be interpreted as the competition among firms in the goods market: the more competitive the parties, the more responsive the political system will be to the desires of the majority. In this case, political competition is similar to economic competition: political effectiveness is an increasing function of the size of a political party. Therefore, a larger number of competing political parties is certainly a necessary condition for high political competition, but the relative size of the political party is the key to define the degree of political competition in the votes market.

The joint analysis of these relationships allows us to formulate the hypothesis that, in studying the effect of electoral systems on corruption, the role of political competition must be considered. More precisely, the hypothesis being tested is that the electoral system degree of proportionality6 affects corruption even through the degree of political competition among political parties. Direct and indirect effects may affect corruption in the same direction or in the opposite direction according to how political competition reacts to variations in the degree of proportionality of the electoral rule. In this regard, various matching possibilities can be identified that drive the total effect of the degree of proportionality of the electoral system on corruption: the indirect effect of political competition may reinforce or depress the direct effect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . กติกาเกี่ยวกับการเลือกตั้ง และการคอรัปชั่น : วรรณกรรมและสมมติฐาน

ส่วนนี้เริ่มต้นด้วยการวิเคราะห์ทางทฤษฎีและวรรณกรรมเชิงประจักษ์ การเชื่อมโยงระบบการเลือกตั้ง การแข่งขันทางการเมือง และการทุจริต ; นี้ช่วยอธิบายว่าทำไมพวกเขาจะกล่าวว่าเป็นห่อในเว็บที่ซับซ้อน นอกจากนี้ศึกษาเว็บนี้จะช่วยให้เราปรับสมมติฐานของบทบาทที่เล่นโดยการแข่งขันทางการเมืองภายในความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและการคอรัปชั่น

ผลกระทบของกฎการเลือกตั้งในการทุจริตได้ถูกสำรวจภายในสองประเภท : ขนาดท้องถิ่น ( เช่น จำนวนที่นั่งในการเลือกตั้ง ( เขต ) และสูตร เช่นวิธีการโหวตจะแปลเป็นที่นั่ง ) เกี่ยวกับขนาดของเขต ระบบ majoritarian มักจะมีขนาดเล็ก ( ขนาดอำเภอเล็กๆอำเภอหนึ่งเท่านั้น ) ที่ผู้สมัครในการเลือกตั้งแต่ละเขต ; หน้าที่มีแนวโน้มที่จะเข้าถึงส่วนใหญ่ญาติเพราะเขา / เธอจะได้รู้จักกันดีในเขตเลือกตั้ง . ในบริบทนี้การทุจริตจะมีแนวโน้มที่จะสูงเนื่องจากมันจะยาก ( และจะมีต้นทุนที่สูงอุดมการณ์เพื่อลบดีก่อตั้งพรรค จากสำนักงาน ดังนั้น อำเภอขนาดเล็กช่วยเพิ่มอุปสรรคที่รายการสำหรับนักการเมืองแข่งขัน ( อาจจะที่เที่ยงตรงมากที่สุด ) แน่นอน ในระบบที่เป็นสัดส่วนกับเขตใหญ่ ผู้สมัครที่ได้รับคะแนนเสียงส่วนน้อยของหลาย ๆสามารถได้รับการแต่งตั้งซึ่งหมายความว่าการแข่งขันแข็งและมีขนาดเล็กซึ่งค่าเช่าเนื่องจากการลดลงรายการอุปสรรค ( ไมร์สัน , 2536 และ ferejohn , 1986 ) ต่อจากนี้เราจะเรียกสถานการณ์นี้ว่า " อุปสรรคในการเข้าสู่ " ผล

หมายถึงสูตรการเลือกตั้ง ใน majoritarian แทนเมื่อผู้สมัครแต่ละรายจะโหวตให้มีการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างการปฏิบัติของแต่ละบุคคลและแต่งตั้งอีกครั้ง ( ความรับผิดชอบ ) : มูลค่าของตัวแทนจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของชุมชน ดังนั้น หน้าที่ใบหน้าบริเวณที่ไม่แข็งแรงที่จะกระทำในลักษณะทุจริตเพื่อเพิ่มความน่าจะเป็นของการเลือกตั้ง . ในทางตรงกันข้ามในระบบสัดส่วนผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงคะแนนให้รายชื่อของผู้สมัครที่วาดขึ้นโดยพรรคการเมือง โดยไม่แสดงการตั้งค่าสำหรับผู้สมัครที่เฉพาะเจาะจงใด ๆ : จูงใจการทุจริตที่สูงกว่าในระบบ majoritarian ( persson และ tabellini 1999a persson tabellini , , และ , และและ 1999b persson tabellini , 2000 ) ต่อจากนี้เราก็จะดูจากสถานการณ์นี้เป็น " ความรับผิดชอบ " ผล

ดังนั้น ผลกระทบของระบบการเลือกตั้งในการทุจริตซับซ้อน ถ้าอุปสรรคที่รายการผลครองความรับผิดชอบผล , ระบบ majoritarian จะเสียหายมากกว่าที่เป็นสัดส่วน หรือ กลับเกิดขึ้น ผลงานเชิงประจักษ์ของ persson et al . ( 2003 ) , gagliarducci et al .( 2011 ) และ kunicova และโรสแอคเคอร์แมน ( 2005 ) ได้แนะนำว่า ประเทศที่มีระบบทำให้มีการทุจริตอย่างกว้างขวางมากขึ้นกว่า ประเทศที่มีระบบ majoritarian . ชั่งทอง ( 2007 ) พบว่า ทั้งในระดับชาติและในระดับประเทศ ข้าม ( อิตาลี ) ระดับระบบประชาสัมพันธ์เปิดรายการ ( ซึ่งช่วยให้ผู้ลงคะแนนเลือกผู้สมัครเป็นรายบุคคลจากรายชื่อพรรค ) มีความเกี่ยวข้องกับการทุจริตมากกว่าระบบรายการที่ปิด ( ที่เลือกผู้สมัครจะถูกควบคุมโดยผู้นำพรรคชาติ ) เมื่อเขตขนาดเกินเกณฑ์บางอย่าง

วรรณกรรมทฤษฎีน่าจะยืนยันผลโดยตรงของระบบการเลือกตั้งในการทุจริตขึ้นอยู่กับตัดกันแรง ดังนั้น การวิเคราะห์เชิงประจักษ์มีงานระบุผลกระทบของกลไกเหล่านี้



ดังนั้นไกล โดยได้มอบหมายให้เพียงเล็กน้อยน้ำหนักบทบาทของการแข่งขันทางการเมืองในความสัมพันธ์ระหว่างระบบการเลือกตั้งและการคอร์รัปชั่น ;กล่าวถึงบทบาทของการแข่งขันทางการเมือง แสดงถึงการเพิ่มมูลค่าของกระดาษของเรา ในการนี้ได้สองด้านจะถูกขีดเส้นใต้ ลักษณะแรกคือการเชื่อมโยงระหว่างการแข่งขันพรรคและการทุจริตและเราพบว่ามันอาจจะมีอิทธิพลต่อผลของระบบการเลือกตั้งในการทุจริต : นี้คือสิ่งที่เราเรียกผลกระทบทางอ้อมของกฎการเลือกตั้งเกี่ยวกับการทุจริตการแข่งขันทางการเมือง หมายถึง การแข่งขันระหว่างพรรคการเมืองเพื่อเก็บคะแนน การเลือกตั้ง มัน ดังนั้น การแข่งขันเพื่ออำนาจทางการเมือง ( bardhan และหยาง , 2004 ) 4 เป็นดีเทอร์มิแนนต์ของการทุจริต การแข่งขันทางการเมือง ถูกมองว่าความรับผิดชอบสำหรับตำแหน่ง ( persson et al . , 1997 )