Mean basal area of the tree layer w

Mean basal area of the tree layer was 25.6, 23.7, and
15.3 m2 ha 1 for control, light, and moderate damage classes,
respectively, and values were significantly different between control and moderate classes and between light and moderate classes.
Density of stems > 5 cm dbh for control, light, and moderate classes was 771, 666, and 531 ha 1. The quadratic mean diameter
(QMD) for each damage class was 20.6 cm for control, 21.3 cm
for light, and 19.2 cm for moderate. QMD was statistically different
between light and moderate classes. Species richness of the tree
layer (stems P 5 cm dbh) was 32, 37, and 33 for control, light
and moderate damage classes, respectively, and was 40 for all
treatments combined. Mean sapling richness per plot was statistically different between control (mean S = 3.4 plot 1) and moderate
(S = 5.0 plot 1) classes, and between light (S = 3.6 plot 1) and moderate classes. Species richness was not significantly different
between any damage categories in the seedling or tree layers,
when seedling and sapling layers were combined, or when all
woody stems were combined. Abundance statistically differed
between all three classes of the tree layer (stems P 5 cm dbh),
and within the sapling layer between the control and moderate
damage classes and between the light and moderate classes. We
documented no statistically significant differences in species evenness between damage classes. Mean Shannon diversity for the tree
layer of control plots was 1.80 ± 0.06 (SE), for light damage plots
was 1.85 ± 0.04, and moderate damage plots was, 1.70 ± 0.07. We
found no significant statistical differences in Shannon diversity
except in the sapling layer between light and moderate damage
classes, for which mean values per plot were 1.02 ± 0.07 and
1.32 ± 0.08 (P = 0.012), respectively.
Average live basal area per 0.04 ha plot was 1.00, 0.96, and
0.61 m2 for control, light, and moderate classes, respectively, and
these values were not significantly different. Average basal area
lost (removed by the storm) per plot was 0.01, 0.26, and 0.56 m2
control, light, and moderate damage classes, respectively. Mean
percent basal area lost in each damage class was 2%, 21%, and
48%, for control, light, and moderate classes, respectively, and
these values were significantly different (P < 0.05). The mean dbh
for all trees in the decay 1 class was 24.1 cm. The mean dbh of Q.
alba individuals damaged during the storm was 38 cm, and the
mean dbh of all Quercus individuals damaged was 38 cm. The mean
dbh of Carya individuals was 29 cm, and the mean branch size
measured was 23 cm dbh. Of stems within the decay class 1 category, 17% were snags, 53% were snapped stems, and 30% were
uprooted stems. Stems were more likely to be snapped than either
to be uprooted or to remain standing as snags (P < 0.001).
For the control plot trees >5 cm dbh, Ostrya virginiana (Mill.) K.
Koch, Q. alba, Acer saccharum Marsh., and Carya spp. occurred in the
highest densities. The species with the highest densities on light
damage class plots were O. virginiana, Q. alba, F. grandifolia,
and Magnolia macrophylla Michx. Ostrya virginiana, Q. alba,M. macrophylla, and A. saccharum were present in the highest densities on moderate damage class plots (Table 1 ). The five most
dominant taxa based on basal area contribution within the control
class were Q. alba, Carya spp., A. saccharum, Quercus rubra L. and
L. tulipifera. The five most dominant taxa on light damage plots
were Q. alba, Carya spp., L. tulipifera, and Quercus prinus L. and Q.
rubra. Similarly, the taxa with the highest relative dominance on
moderate plots were Q. alba, Carya spp., P. taeda, and F. grandifolia
(Table 1 ). The most common species damaged within the control
plots, which represented expected background mortality, based
on relative densities were A. saccharum, Q. alba, Cercis canadensis
L., and M. macrophylla (Table 2). Within the light disturbance plots,
Q. alba, Carya spp., O. virginiana, and Q. prinus were damaged in the
highest densities. Taxa with the highest rates (based on density) of
mortality on moderate damaged plots were O. virginiana, Carya
spp., Q. alba, and M. macrophylla.
We documented 14 canopy dominant trees ha 1 in control
plots, 13 ha 1 in light damage plots, and 5 ha 1 in moderate damage plots (Fig. 2). The density of canopy co-dominant trees ranged
from 129 ha 1 in control plots to 64 ha 1 on moderate damage
plots. Across all damage classes, the canopy was dominated by
Quercus and Carya species. We did not document any Acer species
or F. grandifolia stems with dominant positions in the canopy and
these taxa represented minor contributions to the canopy codominant stratum. Density of overtopped stems in control plots
far exceeded the abundance of such stems in light and moderate
damage plots (119% more overtopped stems in control plots than
in moderate damage plots). Quercus and Carya represented a small
component of overtopped stems across all damage

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายถึง ที่ตั้งแรกเริ่มของชั้นต้นไม้ถูก 25.6, 23.7 และ15.3 m2 ฮา 1 สำหรับควบคุม แสง และบรรเทาความเสียหายต่อชั้นเรียนตามลำดับ และค่าแตกต่าง ระหว่างการควบคุมและเรียนปานกลาง และเรียนอ่อน และปานกลางความหนาแน่นของ dbh > 5 ซม.ลำต้นสำหรับควบคุม แสง และเรียนปานกลาง / 771, 666, 531 ฮา 1 เส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยกำลังสอง(QMD) สำหรับความเสียหายแต่ละ ชั้นเป็น 20.6 ซม.สำหรับควบคุม 21.3 ซม.แสง และ 19.2 ซมสำหรับ QMD ถูกแตกต่างกันทางสถิติระหว่างเรียนอ่อน และปานกลาง ความสมบูรณ์พันธุ์ของต้นไม้ชั้น (dbh ซม.ลำต้น 5 P) คือ 32, 37 และ 33 สำหรับควบคุม แสงและความเสียหายปานกลาง เรียน ตามลำดับ และถูก 40 ทั้งหมดการรักษารวม หมายถึง ความร่ำรวยของต้นอ่อนต่อพล็อตถูกควบคุมความแตกต่างทางสถิติ (หมายถึง S = 3.4 แผน 1) และปานกลาง(S = 5.0 จุด 1) ชั้นเรียน และ ระหว่างแสง (S = 3.6 แผน 1) และควบคุมชั้นเรียน ความสมบูรณ์พันธุ์ไม่แตกต่างระหว่างการเสียหายประเภทต้นกล้า หรือต้นไม้ชั้นเมื่อต้นกล้าและต้นอ่อนถูกรวม หรือทั้งหมดลำต้นไม้ถูกรวม ความอุดมสมบูรณ์แตกต่างทางสถิติระหว่างทั้งสามชั้นของชั้นต้น (ลำต้น P 5 ซม. dbh),ในชั้นต้นอ่อนระหว่างการควบคุมและปานกลางเสียการเรียนและ ระหว่างเรียนอ่อน และปานกลาง เราเอกสารที่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในพันธุ์ evenness ระหว่างเรียนความเสียหาย หมายถึง ความหลากหลายของแชนนอนสำหรับต้นไม้ชั้นของที่ดินควบคุมเป็น 1.80 ± 0.06 (SE), ผืนหายเป็น 1.85 ± 0.04 และปานกลางความเสียหายแปลงเป็น 1.70 ± 0.07 เราพบความแตกต่างทางสถิติไม่สำคัญความหลากหลายของแชนนอนยกเว้นในชั้นต้นอ่อนระหว่างความเสียหายเบา และปานกลางชั้นเรียน ซึ่งหมายถึงค่าต่อพล็อตได้ 1.02 ± 0.07 และ1.32 ± 0.08 (P = 0.012), ตามลำดับตั้งแรกเริ่มสดเฉลี่ยต่อ 0.04 ฮา พล็อตเป็น 1.00, 0.96 และ0.61 ควบคุม แสง และ m2 ปานกลางเรียน ตามลำดับ และค่าเหล่านี้ไม่ได้แตกต่างกันมาก เฉลี่ยพื้นที่แรกเริ่มหายไป (เอา โดยพายุ) ต่อพล็อตเป็น 0.01, 0.26 และ 0.56 m2ควบคุม แสง และปานกลางเสียเรียน ตามลำดับ หมายความว่าเปอร์เซ็นต์พื้นที่แรกเริ่มหายไปในแต่ละชั้นความเสียหายได้ 2%, 21% และ48% ควบคุม แสง และควบคุมชั้นเรียน ตามลำดับ และค่าเหล่านี้ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) Dbh หมายถึงสำหรับต้นไม้ผุทั้งหมด ชั้น 1 คือ 24.1 cm Dbh ที่หมายถึงของ Qบุคคลทั้งที่เสียหายในระหว่างพายุถูก 38 ซม. และdbh หมายถึงบุคคล Quercus เสียถูก 38 ซม. หมายถึงว่าdbh ของบุคคลซึ่งติดไฟสว่างสะอาด 29 ซม. ขนาดสาขาหมายถึงวัดได้ 23 ซม. dbh ของลำต้นภายในประเภทคลาส 1 ผุ snags ได้ 17%, 53% ถูกจัดชิดลำต้น และ 30%ถอนรากถอนโคนลำต้น ลำต้นมีแนวโน้มที่จะถูกจัดชิดกว่า อย่างใดอย่างหนึ่งการถูกถอน หรือยังคง ยืนเป็น snags (P < 0.001)สำหรับต้นไม้แผนควบคุม > 5 ซม. dbh, Ostrya virginiana (โรงงาน) Kสาขา ถาม alba กำแพงแสน Acer มาร์ช และออกซิเจนซึ่งติดไฟสว่างที่เกิดขึ้นในการความหนาแน่นที่สุด สายพันธุ์ที่ มีความหนาแน่นสูงที่สุดในแสงแปลงระดับความเสียหายถูกโอ virginiana ถาม alba, F. เมาะลำเลิงและ Magnolia macrophylla Michx Ostrya virginiana ถาม alba, M. macrophylla และอ.กำแพงแสนได้ในความหนาแน่นสูงที่สุดบนผืนชั้นหายปานกลาง (ตารางที่ 1) มากสุด 5แท็กซ่าโดดเด่นตามส่วนพื้นที่แรกเริ่มภายในตัวควบคุมชั้นถูกถาม alba ออกซิเจนซึ่งติดไฟสว่าง อ.กำแพงแสน Quercus rubra L. และL. tulipifera แท็กซ่าสุดห้าบนผืนหายถูกถาม alba ออกซิเจนซึ่งติดไฟสว่าง L. tulipifera และ prinus Quercus L. และ Qrubra ในทำนองเดียวกัน แท็กซ่ากับการครอบงำที่สัมพัทธ์สูงสุดในปานกลางเหมาะถูกถาม alba ออกซิเจนซึ่งติดไฟสว่าง P. taeda และ F. เมาะลำเลิง(ตารางที่ 1) สายพันธุ์ทั่วไปที่เสียหายในการควบคุมผืน ซึ่งแสดงพื้นหลังคาดตาย ใช้ในความหนาแน่นสัมพัทธ์อ.กำแพงแสน ถาม alba, Cercis canadensisL. และ M. macrophylla (ตารางที่ 2) ภายในที่ดินแปลงรบกวนแสงถาม alba ออกซิเจนซึ่งติดไฟสว่าง โอ virginiana และ Q. prinus เสียหายในการความหนาแน่นที่สุด แท็กซ่า ด้วยราคาสูงสุด (ตามความหนาแน่น) ของตายบนผืนเสียหายปานกลางถูกโอ virginiana ซึ่งติดไฟสว่างออกซิเจน ถาม alba และ M. macrophyllaเราได้รับการบันทึกต้นไม้ที่โดดเด่นหลังคา 14 ฮา 1 ควบคุมวาง 13 ฮา 1 ในแสงทำลายผืน และ 5 ฮา 1 ผืนหายปานกลาง (2 รูป) ความหนาแน่นของต้นไม้โดดเด่นร่วมหลังคาอยู่จาก 129 ฮา 1 ในควบคุมแปลง 64 ฮา 1 บนความเสียหายปานกลางแปลง ในชั้นเรียนทั้งหมดในความเสียหาย ถูกครอบงำโดยชนิด Quercus และซึ่งติดไฟสว่าง เราไม่ได้เอกสารใด ๆ พันธุ์ Acerหรือเมาะลำเลิง F. ลำต้น ด้วยตำแหน่งที่โดดเด่นในร่ม และแท็กซ่าเหล่านี้แสดงผลงานรองเพื่อชั้น codominant หลังคา ความหนาแน่นของลำ overtopped ในแปลงควบคุมไกลเกินความอุดมสมบูรณ์ของลำต้นดังกล่าวในแสงและปานกลางความเสียหายลงจุด (119% overtopped ลำต้นในแปลงควบคุมกว่าในแปลงหายปานกลาง) Quercus และซึ่งติดไฟสว่างแสดงขนาดเล็กส่วนประกอบของลำต้น overtopped ในความเสียหายทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายถึงพื้นที่ฐานของชั้นต้นไม้เป็น 25.6, 23.7 และ
15.3 m2 ฮ่า 1 สำหรับการควบคุมแสงและการเรียนความเสียหายปานกลาง
ตามลำดับและค่านิยมที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการควบคุมและการเรียนในระดับปานกลางและระหว่างแสงและปานกลางเรียน.
ความหนาแน่นของลำต้น > 5 ซม. DBH สำหรับการควบคุมแสงและการเรียนในระดับปานกลางคือ 771, 666 และ 531 ฮ่า 1 กำลังสองเฉลี่ยเส้นผ่าศูนย์กลาง
(QMD) สำหรับแต่ละระดับความเสียหายเป็น 20.6 ซม. สำหรับการควบคุม 21.3 ซม.
สำหรับแสงและ 19.2 ซม. สำหรับในระดับปานกลาง QMD ที่แตกต่างกันทางสถิติ
ระหว่างแสงและปานกลางชั้นเรียน ความร่ำรวยสายพันธุ์ของต้นไม้
Layer (P ลำต้น 5 ซม. DBH) เป็น 32, 37, และ 33 สำหรับการควบคุมแสง
และการเรียนการบรรเทาความเสียหายตามลำดับและ 40 สำหรับทุก
การรักษารวม หมายถึงความร่ำรวยหนุ่มต่อพล็อตที่แตกต่างกันทางสถิติระหว่างการควบคุม (mean S = 3.4 พล็อต? 1) และปานกลาง
(S = 5.0 พล็อต? 1) เรียนและระหว่างแสง (S = 3.6 พล็อต? 1) และปานกลางชั้นเรียน สายพันธุ์ความร่ำรวยก็ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างประเภทความเสียหายใด ๆ ในต้นกล้าหรือต้นไม้ชั้น
เมื่อต้นกล้าและต้นอ่อนชั้นนำมารวมกันหรือเมื่อ
วู้ดดี้ลำต้นนำมารวมกัน ความอุดมสมบูรณ์แตกต่างกันทางสถิติ
ระหว่างทั้งสามชั้นเรียนของชั้นต้นไม้ (P ลำต้น 5 ซม. DBH)
และอยู่ในชั้นต้นอ่อนระหว่างการควบคุมและปานกลาง
ความเสียหายชั้นเรียนและระหว่างแสงและการเรียนในระดับปานกลาง เรา
เอกสารไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในรูปแบบสมดุลระหว่างเรียนเกิดความเสียหาย หมายถึงความหลากหลาย Shannon ต้นไม้
ชั้นของแผนการควบคุมเป็น 1.80 ± 0.06 (SE) สำหรับการแปลงความเสียหายแสง
เป็น 1.85 ± 0.04 และปานกลางแปลงความเสียหายเป็น 1.70 ± 0.07 เรา
พบว่าไม่มีความแตกต่างทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญในแชนนอนหลากหลาย
ยกเว้นในชั้นต้นอ่อนระหว่างแสงและบรรเทาความเสียหาย
ในชั้นเรียนซึ่งหมายถึงค่าต่อแปลงเป็น 1.02 ± 0.07 และ
1.32 ± 0.08 (p = 0.012) ตามลำดับ.
พื้นที่ฐานเฉลี่ยสดต่อ 0.04 ฮ่า พล็อตเป็น 1.00, 0.96 และ
0.61 m2 สำหรับการควบคุมแสงและการเรียนในระดับปานกลางตามลำดับและ
ค่าเหล่านี้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ พื้นที่เฉลี่ยฐาน
หายไป (ลบออกจากพายุ) ต่อพล็อตเป็น 0.01, 0.26 และ 0.56 m2
ควบคุมแสงและการเรียนการบรรเทาความเสียหายตามลำดับ หมายถึง
ร้อยละพื้นที่ฐานหายไปในแต่ละชั้นเรียนเกิดความเสียหายเป็น 2%, 21% และ
48% สำหรับการควบคุมแสงและการเรียนในระดับปานกลางตามลำดับและ
ค่าเหล่านี้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) DBH เฉลี่ย
สำหรับต้นไม้ทั้งหมดในการสลายตัวของชั้น 1 เป็น 24.1 ซม. DBH เฉลี่ยของ Q.
บุคคล Alba เสียหายในช่วงที่พายุเป็น 38 ซม. และ
DBH เฉลี่ยของทุกบุคคล Quercus เสียหาย 38 ซม. ค่าเฉลี่ย
DBH ของบุคคล Carya 29 ซม. และขนาดสาขาเฉลี่ย
วัด 23 ซม. DBH ของลำต้นที่อยู่ในประเภทการสลายตัวของชั้นที่ 1, 17% เป็นอุปสรรค 53% ถูก snapped ลำต้นและ 30% ถูก
ถอนรากถอนโคนลำต้น ลำต้นมีแนวโน้มที่จะได้รับการ snapped กว่าทั้ง
ที่จะถอนหรือจะยังคงยืนเป็นอุปสรรค (p <0.001).
สำหรับต้นไม้ควบคุมพล็อต> DBH 5 ซม Ostrya virginiana (มิล.) เค
Koch คิว Alba เอเซอร์ Saccharum มาร์ช. และ Carya เอสพีพี ที่เกิดขึ้นใน
ความหนาแน่นสูงสุด สายพันธุ์ที่มีความหนาแน่นสูงที่สุดในแสง
แปลงระดับความเสียหายเป็นทุม virginiana คิว Alba เอฟ grandifolia,
และ Magnolia macrophylla Michx virginiana Ostrya, Alba คิวเอ็ม macrophylla และ A. Saccharum มีอยู่ในความหนาแน่นสูงสุดในแปลงระดับความเสียหายปานกลาง (ตารางที่ 1) มากที่สุดห้า
แท็กซ่าโดดเด่นอยู่บนพื้นฐานของการมีส่วนร่วมในพื้นที่ฐานที่อยู่ในการควบคุม
ชั้น Q. อัลบ้า, Carya spp. เอ Saccharum วร์ rubra ลิตรและ
ลิตร tulipifera แท็กซ่าที่โดดเด่นที่สุดห้าในแปลงความเสียหายแสง
เป็น Q. อัลบ้า, Carya spp. ลิตร tulipifera และวร์ prinus ลิตรและถาม
rubra ในทำนองเดียวกันแท็กซ่าที่มีการปกครองญาติที่สูงที่สุดใน
แปลงปานกลาง Q. อัลบ้า, Carya spp. พี taeda และเอฟ grandifolia
(ตารางที่ 1) สายพันธุ์ที่พบมากที่สุดได้รับความเสียหายภายในการควบคุม
แปลงซึ่งเป็นตัวแทนคาดว่าอัตราการตายของพื้นหลังพื้นฐาน
บนความหนาแน่นสัมพัทธ์เป็นเอ Saccharum คิวอัลบ้า, Cercis canadensis
ลิตรและเอ็ม macrophylla (ตารางที่ 2) ภายในแปลงรบกวนแสง
Q. อัลบ้า, Carya spp. ทุม virginiana และถาม prinus ได้รับความเสียหายใน
ความหนาแน่นสูงสุด แท็กซ่ามีอัตราสูงสุด (ขึ้นอยู่กับความหนาแน่น) ของ
การเสียชีวิตในแปลงเสียหายปานกลางทุม virginiana, Carya
spp. Q. Alba และเอ็ม macrophylla.
เราเอกสาร 14 หลังคาต้นไม้ที่โดดเด่นฮ่า 1 ในการควบคุม
แปลง 13 ฮ่า? 1 ในแปลงความเสียหายเบาและ 5 ไร่ 1 ในแปลงความเสียหายในระดับปานกลาง (รูปที่. 2) ความหนาแน่นของต้นไม้ร่วมโดดเด่นหลังคา ranged
จาก 129 ฮ่า 1 ในแปลงควบคุมถึง 64 ฮ่า 1 กับความเสียหายในระดับปานกลาง
แปลง ทั่วทุกชั้นเรียนความเสียหายหลังคาถูกครอบงำโดย
วร์และ Carya ชนิด เราไม่ได้เอกสารชนิดเอเซอร์ใด ๆ
หรือเอฟ grandifolia ลำต้นที่มีตำแหน่งที่โดดเด่นในท้องฟ้าและ
แท็กซ่าเหล่านี้เป็นตัวแทนของผลงานเล็ก ๆ น้อย ๆ กับชั้นหลังคา codominant ความหนาแน่นของ overtopped ลำต้นในแปลงควบคุม
ไกลเกินความอุดมสมบูรณ์ดังกล่าวเกิดในที่มีแสงและปานกลาง
แปลงความเสียหาย (119% overtopped เพิ่มเติมลำต้นในแปลงควบคุมกว่า
ในแปลงความเสียหายปานกลาง) วร์และตัวแทน Carya ขนาดเล็ก
ส่วนประกอบของ overtopped ลำต้นข้ามความเสียหายทั้งหมด