In the Chujo (1966a) experiment the

In the Chujo (1966a) experiment the observed final
number of leaves on the main shoot ranged from 10±8 to
18±6 (Fig. 6A). The model explained 89% of the variation in
the observed values. In the Wang et al. (1995) experiment
the model explained a range of final leaf numbers of 8–21
leaves with an r# of 88% (Fig. 6B). The model underpredicted
leaf number above about 17 leaves. This was due
to the lack of response of final leaf number to short
durations of vernalization (!14 d), which the model could
not simulate. Others (Ahrens and Loomis, 1963; Berry,
Salisbury and Halloran, 1980) have also found that some

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองสุดท้ายสังเกตใน Chujo (1966a)จำนวนใบบนยิงหลักที่มา 10±8 ไป18±6 (Fig. 6A) 89% ของความผันแปรในการอธิบายรูปแบบค่าที่สังเกต การทดลองในวังและ al. (1995)รูปแบบอธิบายช่วงจำนวนใบสุดท้าย 8-21ใบไม้กับตัว r # 88% (Fig. 6B) รุ่น underpredictedจำนวนใบไม้ข้างบนประมาณ 17 ใบ นี้ครบการขาดการตอบสนองต่อจำนวนใบสุดท้ายสั้นช่วงเวลาของ vernalization (! 14 d), ซึ่งรูปแบบอาจจำลองไม่ ผู้อื่น (Ahrens และ Loomis, 1963 เบอร์รี่ซอลส์บรีและ Halloran, 1980) ได้นอกจากนี้ยังพบว่าบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน Chujo (1966a)
ทดลองสังเกตสุดท้ายจำนวนใบที่ถ่ายทำหลักตั้งแต่10 ±ที่จะ 8
18 ± 6 (รูป. 6A) รูปแบบการอธิบาย 89%
ของการเปลี่ยนแปลงในค่าสังเกต ในวัง et al, (1995)
ทดลองรูปแบบการอธิบายช่วงของตัวเลขใบสุดท้ายของ8-21
ใบกับอาร์จำนวน 88% (รูปที่. 6B) รูปแบบ underpredicted
จำนวนใบข้างต้นประมาณ 17 ใบ เป็นผลมาจากการขาดการตอบสนองของจำนวนใบสุดท้ายที่จะสั้นระยะเวลาvernalization (14 ง) ซึ่งรูปแบบจะได้จำลอง อื่น ๆ (Ahrens และลูมิส 1963; Berry, Salisbury และ Halloran, 1980) ยังพบว่าบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในชุโจ ( 1966a ) การทดลองและสุดท้าย
จำนวนใบในยิงหลักอยู่ระหว่าง 10 ± 8

18 ± 6 ( รูปที่ 6 ) แบบจำลองอธิบาย 89% ของการตรวจสอบค่า
. ใน Wang et al . ( 1995 ) การทดลอง
รูปแบบอธิบายช่วงของตัวเลขใบสุดท้าย 8 – 21
ใบ R # 88 % ( รูปบน ) รูปแบบ underpredicted
จำนวนใบข้างบนประมาณ 17 ใบ นี้คือเนื่องจาก
การขาดการตอบสนองของใบสุดท้ายระยะเวลาสั้น ๆของเวอร์นาไลเซชัน (
! 14 D ) ซึ่งรูปแบบอาจ
ไม่ได้จำลอง . คนอื่น ๆ ( และ Ahrens ลูมิส , 1963 ; แบร์รี่
Salisbury กับฮาโรแลน , 1980 ) พบว่าบาง