One is that historians of an earlie

One is that historians of an earlier generation, such as teodoro a. agoncillo and Renato constantino, have established the basic and comprehensive account of our history which have gained general acceptance, and have been institutionalized through the educational system as part of the Filipinos collective knowledge. A younger generation of historians have pointed out, however, that most of what has been written as a general history of the Philippines present a manila-centric perspective and tend to focus on national political history. A general history would, by its nature, inevitably have gaps and omissions with regards to local history. We can continue the work began by the older generation by filling in the gaps and omissions and presenting alternative viewpoints that reflect more accurately the complex nature of our collective history.
A second is the dismantling since 1986 of constraints imposed by the Marcos dictatorship, such as the instruments of state censorship, state-directed and state-sponsored writing of an “official history”, the suppression through military rule of free thought and contrary viewpoints, and pervasive fear among ordinary citizens engendered by blatant violations by the Marcos administration of our human rights. A social environment that is largely free from the fear of state power a stimulus to intellectual and cultural creativity, including historical research.
A third are the initiatives take by the national government since 1987 to promote historical awareness and encourage research agencies such as the national commission for culture and the arts, the national centennial commission and the national historical institute. By providing direction and financial assistance toward cultural awareness and historical research, these agencies have encouraged and enabled local groups and institutions to do their part. The series of national centennial celebrations under government sponsorship in particular have stimulated and inspired new interest among the people to study and promote local history.
A fourth are the concerned individuals in the regions beyond manila who have, on their own or through an organization, taken up the task of contributing to the research and writing of local history in their firm belief that the stories of the people must be heard now, without waiting for government intervention or assistance. Most have not gained academic or official recognition, but they, almost single-handedly, have kept historical research and writing alive in the regions.
The four factors mentioned have converged in the decade of the nineties, thus the flowering of a new era in the field of local history in the last decade of the twentieth century.
Actually, local history writing has a long tradition in the Philippines. We are all familiar with the souvenir programs generated by countless town fiestas and similar community celebrations that almost always contain a short account of the town’s history. Likewise, with feature articles on historical event and personalities published in local newspapers. But if we want local history to be of lasting value, history writing must become more professional. A good written historical account should exhibit at least three characteristics.
First, it must be an original work, not a rehash or a recycling of historical facts which have been written about countless times. An original work could either present new information (historical facts) usually using primary sources, or provide new perspectives, insights or interpretation to familiar information.
Second, it deals with a subject matter which is of historical value. Not everything in the past is worth researching, even if it were possible to do that. History is an academic discipline that is basically a look back through time. A historical account must show where we came from, how thing changed, what particular path was taken and for what reasons, and why we are where we are now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า ประวัติศาสตร์ของการรุ่นก่อนหน้า เช่น teodoro a. agoncillo และ Renato constantino สร้างบัญชีพื้นฐาน และครอบคลุมของเราซึ่งได้รับการยอมรับทั่วไป และได้ institutionalized ผ่านระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้ร่วมกันของ Filipinos หนึ่งได้ นักประวัติศาสตร์รุ่นน้องมีชี้ อย่างไรก็ตาม ที่ สุดของสิ่งที่เขียนเป็นประวัติทั่วไปของฟิลิปปินส์แสดงมุมมองศูนย์กลางมะนิลา และมักจะ เน้นที่ประวัติศาสตร์การเมืองแห่งชาติ ประวัติทั่วไปจะ โดย ย่อมมีช่องว่างและละเลยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เราสามารถต่อการทำงานเริ่มจากรุ่นเก่า โดยการกรอกในช่องว่าง และละเลยและการนำเสนอมุมมองอื่นที่สะท้อนถึงความธรรมชาติซับซ้อนของเรารวมสองคือ รื้อตั้งแต่ 1986 ข้อจำกัดที่กำหนด โดยเผด็จการ Marcos เช่นเครื่องมือของรัฐเซ็นเซอร์ กำกับรัฐ และรัฐสนับสนุนเขียนเป็น "ทางประวัติศาสตร์" การปราบปราม โดยทหารกฎของฟรีคิด และมุมมองตรงกันข้าม และความกลัวอย่างแพร่หลายในหมู่ประชาชนคนธรรมดา engendered การละเมิดมุทะลุ โดยบริหาร Marcos ของสิทธิมนุษยชนของเรา สภาพแวดล้อมทางสังคมที่ส่วนใหญ่เป็นอิสระจากความกลัวอำนาจรัฐกระตุ้นเพื่อการสร้างสรรค์ทางปัญญา และวัฒนธรรม รวมทั้งการวิจัยทางประวัติศาสตร์ที่สามมีการริเริ่มใช้ โดยรัฐบาลแห่งชาติตั้งแต่ปี 2530 จิตสำนึกทางประวัติศาสตร์ และส่งเสริมให้หน่วยงานวิจัยเช่นเป็นคณะกรรมการศิลปะและวัฒนธรรม คณะกรรมการที่เซนเทนเนียลแห่งชาติ และสถาบันประวัติศาสตร์แห่งชาติ โดยมีทิศทางและความช่วยเหลือทางการเงินความรู้ทางวัฒนธรรมและการวิจัยทางประวัติศาสตร์ หน่วยงานเหล่านี้มีให้ และเปิดใช้งานภายในกลุ่มและสถาบันอย่างพวกเขา ชุดของชาติเซนเทนเนียลฉลองภายใต้การสนับสนุนของรัฐบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีถูกกระตุ้น และแรงบันดาลใจใหม่สนใจในหมู่คน ให้ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นสี่มีบุคคลเกี่ยวข้องในภูมิภาคนอกเหนือจากมะนิลาที่ ด้วยตนเอง หรือองค์กร ได้ใช้งานการสนับสนุนการวิจัย และการเขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในความเชื่อมั่นว่า เรื่องราวของคนต้องได้ยินตอนนี้ โดยไม่รอความช่วยเหลือหรือแทรกแซงของรัฐบาล ส่วนใหญ่ได้รับการศึกษา หรือทางการรับรู้ แต่พวกเขา เกือบชัย ได้เก็บวิจัยทางประวัติศาสตร์และเขียนอยู่ในภูมิภาคปัจจัยสี่ที่กล่าวถึงมี converged ในทศวรรษของมเดอร์ ดังนั้นการออกดอกของยุคใหม่ในด้านของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในทศวรรษของศตวรรษยี่สิบจริง เขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่มีมายาวนานในประเทศฟิลิปปินส์ เราจะคุ้นเคยกับโปรแกรมของที่ระลึกที่สร้างขึ้น โดยเมืองจัดงานเลี้ยงและงานเฉลิมฉลองของชุมชนคล้ายนับไม่ถ้วนที่มักประกอบด้วยบัญชีสั้น ๆ ของประวัติศาสตร์ของเมือง ในทำนองเดียวกัน คุณลักษณะ เกี่ยวกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์และมีบุคลิกที่เผยแพร่ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น แต่ถ้าเราต้องการประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเป็นค่าถาวร เขียนประวัติต้องเป็นระดับมืออาชีพ บัญชีประวัติศาสตร์เขียนดีควรมีลักษณะ 3 ครั้งแรก มันต้องเป็นผลงานต้นฉบับ ไม่มี rehash หรือการรีไซเคิลของข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ได้ถูกเขียนเกี่ยวกับครั้งที่นับไม่ถ้วน ผลงานต้นฉบับสามารถนำเสนอข้อมูลใหม่ (ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์) มักจะใช้หลักแหล่ง หรือให้มุมมองใหม่ ความเข้าใจ หรือตีความข้อมูลที่คุ้นเคยกันที่สอง มันดี มีสาระที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ไม่ทุกอย่างในอดีตที่ผ่านมามีมูลค่าวิจัย แม้ว่ามันเป็นไปได้ที่ ประวัติศาสตร์เป็นวิชาที่เป็นพื้นย้อนดูเวลา ต้องแสดงบัญชีประวัติศาสตร์เรามาจากไหน วิธีการเปลี่ยนแปลงของสิ่ง สิ่งเฉพาะถ่ายเส้นทาง และสำหรับเหตุผลอะไร และทำไมเรามีเรามีตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งคือการที่นักประวัติศาสตร์ของรุ่นก่อนหน้านี้เช่น Teodoro ซิลและ Renato Constantino, มีการจัดตั้งบัญชีขั้นพื้นฐานและครอบคลุมของประวัติศาสตร์ของเราที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปและได้รับการสถาบันผ่านระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้โดยรวมชาวฟิลิปปินส์ รุ่นน้องของนักประวัติศาสตร์ได้ชี้ให้เห็น แต่ที่มากที่สุดของสิ่งที่ได้รับการเขียนเป็นประวัติศาสตร์ทั่วไปของฟิลิปปินส์นำเสนอมุมมองที่กรุงมะนิลาเป็นศูนย์กลางและมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์การเมืองแห่งชาติ ประวัติทั่วไปจะโดยธรรมชาติของมันย่อมมีช่องว่างและการละเลยที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรายังคงสามารถทำงานโดยเริ่มจากรุ่นเก่าโดยการกรอกในช่องว่างและการละเลยและนำเสนอมุมมองทางเลือกที่สะท้อนให้เห็นอย่างแม่นยำมากขึ้นธรรมชาติที่ซับซ้อนของประวัติศาสตร์โดยรวมของเรา.
ที่สองคือการรื้อตั้งแต่ปี 1986 ของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยการปกครองแบบเผด็จการมาร์กอสเช่น เครื่องมือของการเซ็นเซอร์ของรัฐรัฐที่กำกับและรัฐสนับสนุนการเขียนของ "ประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ" ปราบปรามผ่านการปกครองโดยทหารของความคิดอิสระและมุมมองที่ตรงกันข้ามและความกลัวที่แพร่หลายในหมู่ประชาชนคนธรรมดาที่พรั่งพรูออกมาโดยการละเมิดที่เห็นได้ชัดโดยการบริหารมาร์กอสของมนุษย์ของเรา สิทธิมนุษยชน สภาพแวดล้อมทางสังคมที่เป็นส่วนใหญ่อิสระจากความกลัวของอำนาจรัฐกระตุ้นทางปัญญาและวัฒนธรรมความคิดสร้างสรรค์รวมถึงการวิจัยทางประวัติศาสตร์.
หนึ่งในสามมีความคิดริเริ่มที่นำโดยรัฐบาลแห่งชาติตั้งแต่ปี 1987 เพื่อส่งเสริมการรับรู้ทางประวัติศาสตร์และส่งเสริมให้หน่วยงานวิจัยดังกล่าวเป็นคณะกรรมการแห่งชาติ วัฒนธรรมและศิลปะคณะกรรมาธิการครบรอบร้อยปีของชาติและสถาบันประวัติศาสตร์แห่งชาติ โดยการให้ทิศทางและความช่วยเหลือทางการเงินที่มีต่อการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมและการวิจัยทางประวัติศาสตร์, หน่วยงานเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนและเปิดใช้งานกลุ่มท้องถิ่นและสถาบันการศึกษาที่จะทำส่วนของพวกเขา ชุดของการเฉลิมฉลองครบรอบร้อยปีของชาติภายใต้การสนับสนุนของรัฐบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีการกระตุ้นและแรงบันดาลใจที่น่าสนใจใหม่ในหมู่คนที่จะศึกษาและส่งเสริมประวัติศาสตร์ท้องถิ่น.
ที่สี่เป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องในภูมิภาคเกินมะนิลาที่มีในตัวเองหรือผ่านองค์กรที่นำมา ขึ้นงานของการมีส่วนร่วมในการวิจัยและการเขียนของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในความเชื่อมั่นของพวกเขาว่าเรื่องราวของคนที่ต้องได้ยินในขณะนี้โดยไม่ต้องรอให้มีการแทรกแซงของรัฐบาลหรือความช่วยเหลือ ส่วนใหญ่ไม่ได้รับการยอมรับทางวิชาการหรืออย่างเป็นทางการ แต่พวกเขาเกือบจะโดดเดี่ยวเดียวดายได้เก็บไว้วิจัยและการเขียนยังมีชีวิตอยู่ในภูมิภาคประวัติศาสตร์.
ปัจจัยสี่ที่กล่าวถึงได้แปรสภาพในทศวรรษของยุคใหม่ที่ทำให้การออกดอกของยุคใหม่ใน ข้อมูลของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ.
อันที่จริงการเขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นมีความยาวประเพณีในประเทศฟิลิปปินส์ เราทุกคนคุ้นเคยกับโปรแกรมของที่ระลึกที่สร้างขึ้นโดยเทศกาลเมืองนับไม่ถ้วนและงานเฉลิมฉลองชุมชนที่คล้ายกันซึ่งมักจะมีบัญชีสั้น ๆ ของประวัติศาสตร์ของเมือง ในทำนองเดียวกันกับบทความสารคดีเกี่ยวกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์และบุคลิกที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น แต่ถ้าเราต้องการประวัติศาสตร์ท้องถิ่นจะเป็นของมูลค่าที่ยั่งยืนเขียนประวัติศาสตร์จะต้องกลายเป็นมืออาชีพมากขึ้น ดีประวัติศาสตร์เขียนควรแสดงอย่างน้อยสามลักษณะ.
ครั้งแรกก็ต้องเป็นงานต้นฉบับไม่ได้ในรูปแบบใหม่หรือรีไซเคิลข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ได้รับการเขียนเกี่ยวกับการนับครั้งไม่ถ้วน งานเดิมอาจทั้งข้อมูลใหม่ในปัจจุบัน (ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์) มักจะใช้แหล่งที่มาหลักหรือมุมมองใหม่ ๆ ให้ข้อมูลเชิงลึกหรือการตีความข้อมูลที่คุ้นเคย.
ประการที่สองมันเกี่ยวข้องกับเรื่องเรื่องที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ไม่ได้ทุกอย่างในอดีตที่ผ่านมามีมูลค่าการวิจัยถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้ที่จะทำ ประวัติความเป็นวิชาการที่เป็นพื้นมองย้อนกลับไปผ่านช่วงเวลา บัญชีประวัติศาสตร์จะต้องแสดงให้เรามาจากไหนอย่างไรสิ่งที่เปลี่ยนสิ่งที่เส้นทางโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ถูกนำมาและสิ่งที่เหตุผลและเหตุผลที่เราอยู่ที่เรามีตอนนี้