Fielding in the sport of cricket is

Fielding in the sport of cricket is the action of fielders in collecting the ball after it is struck by the batsman, in such a way either to limit the number of runs that the batsman scores or to get the batsman out by catching the ball in flight or running the batsman out. Cricket fielding position can be broken down into offside and legside parts of the field.

A fielder or fieldsman may field the ball with any part of his person. However, if while the ball is in play he wilfully fields it otherwise (e.g. by using his hat), the ball becomes dead and 5 penalty runs are awarded to the batting side unless the ball previously struck a batsman not attempting to hit or avoid the ball. Most of the rules covering fielders are in Law 41 of the Laws of cricket.

In the early days of Test cricket, fielding was not a priority and many players were sloppy when it came to fielding.[citation needed] With the advent of One Day International matches, fielding became more professional as saving runs became more important. A good fielding side can often save 30+ runs in the course of an ODI innings

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fielding ในกีฬาคริกเก็ตเป็นการกระทำของ fielders รวบรวมลูกบอลหลังจากถูกชน โดย batsman ในลักษณะ อย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อจำกัดจำนวนหมดที่คะแนน batsman หรือรับ batsman จะออก โดยการจับลูกในเที่ยวบิน หรือรัน batsman จะออก คริกเก็ต fielding ตำแหน่งสามารถแบ่งออกเป็นการล้ำหน้าและ legside ส่วนของฟิลด์ได้

Fielder หรือ fieldsman อาจฟิลด์ลูกบอล ด้วยส่วนใดส่วนหนึ่งของเขา อย่างไรก็ตาม ถ้าในขณะที่ลูกอยู่ในการเล่นเขา wilfully ฟิลด์นั้นเป็นอย่างอื่น (เช่น โดยใช้หมวกของเขา), ลูกตาย และ 5 ทำโทษเป็นรางวัลสำหรับด้านตีเว้นแต่ลูกหลง batsman ไม่พยายามตี หรือหลีกเลี่ยงลูกก่อนหน้านี้ มีทั้งกฎที่ครอบคลุม fielders 41 กฎหมายของกฎหมายของคริกเก็ต

ในยุคแรกของคริกเก็ตการทดสอบ fielding ไม่สำคัญ และผู้เล่นหลายเพราะไป fielding[ต้องการอ้างอิง] มีมายตรงนานาชาติวันหนึ่ง fielding เป็นมืออาชีพมากขึ้นเป็นบันทึกการทำงานเป็นสำคัญ ด้าน fielding ดีมักสามารถบันทึก 30 ทำงานในหลักสูตรของอินนิงจากการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝ่ายในกีฬาคริกเก็ตคือการกระทำของทะโมนในการเก็บรวบรวมลูกหลังจากที่มันถูกฟาดด้วยลูกบอลในลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะ จำกัด จำนวนของการทำงานที่มีคะแนนลูกหรือที่จะได้รับลูกบอลออกโดยการจับลูกในเที่ยวบิน หรือทำงานลูกออก ตำแหน่งฝ่ายคริกเก็ตสามารถแบ่งออกเป็นชิ้นส่วนที่ล้ำหน้าและ legside ของสนามวิมุตติหรืออาจ fieldsman สนามลูกบอลด้วยส่วนหนึ่งของสมาชิกของเขาใด แต่ถ้าในขณะที่ลูกอยู่ในการเล่นที่เขาจงใจฟิลด์มันเป็นอย่างอื่น (เช่นโดยการใช้หมวกของเขา) จะกลายเป็นลูกที่ตายแล้วและ 5 ปรับการทำงานจะได้รับรางวัลไปด้านข้างบอลเว้นแต่ลูกก่อนหน้านี้ตีลูกไม่ได้พยายามที่จะตีหรือหลีกเลี่ยง ลูกบอล ส่วนใหญ่ของกฎที่ครอบคลุมทะโมนอยู่ในกฎหมาย 41 ของกฎหมายของคริกเก็ตในวันแรกของการทดสอบคริกเก็ต, ฟีลดิงไม่ได้จัดลำดับความสำคัญและผู้เล่นหลายคนเลอะเทอะเมื่อมันมาถึงฟีลดิง. [อ้างจำเป็น] กับการถือกำเนิดของวันหนึ่ง การแข่งขันระหว่างประเทศฟีลดิงกลายเป็นมืออาชีพมากขึ้นในขณะที่ประหยัดการทำงานกลายเป็นเรื่องสำคัญมากขึ้น ด้านฟีลดิงที่ดีมักจะสามารถบันทึก 30 + วิ่งในหลักสูตรของโอกาส ODI

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝ่ายกีฬาคริกเกตเป็นการกระทำของทะโมนในการเก็บบอล หลังจากที่มันถูกตี โดย วิธีใดที่จะ จำกัด จำนวนของรันที่ลูกบอล คะแนน หรือ รับลูกบอลออก โดยจับบอลในเที่ยวบินหรือใช้ลูกบอลออก คริกเก็ตข้อมูลตำแหน่งจะถูกแบ่งออกเป็นส่วน และ legside ล้ำหน้าของเขตข้อมูล .

เป็นวิมุตติ หรือผู้เล่นในสนามอาจสนามบอลกับส่วนหนึ่งส่วนใดของบุคคลของเขา แต่ถ้าในขณะที่ลูกบอลอยู่ในการเล่น เขาจงใจสาขามิฉะนั้น ( เช่นโดยการใช้หมวกของเขา ) , ลูกบอลจะตาย 5 หมดโทษเป็นรางวัลให้แม่นๆ ถ้าลูกเคยหลงผู้ตีไม่พยายามที่จะตีหรือหลีกเลี่ยงลูกบอล ที่สุดของกฎที่ครอบคลุมทะโมนอยู่ในกฎหมาย 41 ของกฎหมายของคริกเก็ต .

ในวันแรกของการทดสอบคริกเก็ต , Fielding ไม่สําคัญ และผู้เล่นหลายคนที่ยุ่งเหยิง เมื่อมันมาเพื่อค้นหา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] กับการมาถึงของวันหนึ่งระหว่างการแข่งขันข้อมูลเป็นมืออาชีพมากขึ้น ประหยัดวิ่งเป็นสำคัญมากกว่า ดีมักสามารถบันทึกข้อมูลด้าน 30 วิ่งในหลักสูตรของโอกาส ODI