About 12 years ago, when I was flyi

About 12 years ago, when I was flying to Detroit from London, we hit some turbulence. The plane started jumping around and the ‘fasten seatbelt’ sign came on. After about 20 minutes it stopped, and the flight attendants started serving food again. Then, the plane suddenly dropped – food went flying everywhere, there was a lot of screaming, and people started being sick. It went on like this for well over an hour. I sat rigid with fright in my seat, holding onto the armrests with both hands! Eventually the turbulence stopped and we could all relax again, but I know that I’ll never forget that flight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาณ 12 ปีที่ผ่านมา เมื่อผมบินไปดีทรอยต์จากลอนดอน เราตีความปั่นป่วนบาง เครื่องบินเริ่มกระโดดรอบ และเครื่องหมาย 'ยึดเข็มขัดนิรภัย' มา หลังจาก 20 นาที หยุด และการบินเริ่มต้นอาหารอีกครั้ง แล้ว เครื่องบินก็ตก – อาหารไปบินทุกที่ มีจำนวนมากกรีดร้อง และคนเริ่มต้นการเข้าถึง มันไปในนี้ดีกว่าชั่วโมง ฉันนั่งแข็งกับตกใจในที่นั่ง กดลงบนวางแขนด้วยมือทั้งสอง ในที่สุดเหตุการณ์ความวุ่นวายหยุด และเราจะทั้งหมดได้พักผ่อนอีกครั้ง แต่ฉันรู้ว่า ฉันจะไม่ลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณ 12 ปีที่ผ่านมาเมื่อผมได้บินไปยังดีทรอยต์จาก London, เราตีวุ่นวายบาง เครื่องบินเริ่มกระโดดไปรอบ ๆ และ 'ยึดเข็มขัดนิรภัยป้ายมา หลังจากนั้นประมาณ 20 นาทีก็หยุดและพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเริ่มให้บริการอาหารอีกครั้ง จากนั้นเครื่องบินก็ลดลง - อาหารไปบินทุกที่มีเป็นจำนวนมากของเสียงกรีดร้องและคนเริ่มต้นการป่วย ดังต่อไปนี้เช่นนี้ให้ดีกว่าหนึ่งชั่วโมง ผมนั่งแข็งที่มีความน่ากลัวในที่นั่งของฉันถือลงบนที่วางแขนด้วยมือทั้งสอง! ในที่สุดความวุ่นวายหยุดและเราทุกคนสามารถผ่อนคลายอีกครั้ง แต่ฉันรู้ว่าฉันจะไม่ลืมเที่ยวบินนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณ 12 ปีก่อน ตอนที่ผมบินไปดีทรอยต์จากลอนดอน เราเจอความวุ่นวาย เครื่องบินเริ่มกระโดดไปรอบ ๆและ ' ยึดเข็มขัดนิรภัย ' เซ็นมาด้วย หลังจากนั้นประมาณ 20 นาที ก็หยุด และพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเริ่มเสิร์ฟอาหารอีก แล้วเครื่องบินก็ทิ้ง–อาหารไปบินทุกที่มีกรีดร้อง และประชาชนเริ่มป่วย มันก็เป็นแบบนี้ดีกว่า เป็นชั่วโมง ผมนั่งเกร็งด้วยความหวาดกลัวในที่นั่งของฉัน โฮลดิ้งลงบนเท้าแขนด้วยมือทั้งสอง ! ในที่สุดความวุ่นวายหยุดและเราสามารถผ่อนคลายอีกครั้ง แต่ผมรู้ว่าผมจะไม่มีวันลืมว่า เที่ยวบิน