The first solution is suboptimal, b

The first solution is suboptimal, because it is possible that a reader R1 might have the lock, a writer W be waiting for the lock, and then a reader R2 requests access. It would be unfair for R2 to jump in immediately, ahead of W; if that happened often enough, W would starve. Instead, W should start as soon as possible. This is the motivation for the second readers-writers problem, in which the constraint is added that no writer, once added to the queue, shall be kept waiting longer than absolutely necessary. This is also called writers-preference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีแรกคือสภาพ เนื่องจากมีความเป็นไปได้ว่า R1 เครื่องอ่านอาจล็อค นักเขียน W จะรอการล็อค แล้ว อ่าน R2 ขอเข้า มันจะไม่เป็นธรรมสำหรับ R2 กระโดดในทันที ก่อน W หากที่เกิดขึ้นบ่อยพอ W จะอด แทน W ควรเริ่มต้นเร็วที่สุด เป็นแรงจูงใจปัญหาอ่านเขียนสอง ซึ่งข้อจำกัดว่า ผู้เขียนไม่ เมื่อเพิ่มลงในคิว จะต้องเก็บไว้รอนานเกินความจำเป็นจริง ๆ นี้จะเรียกว่านักเขียนชอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการแก้ปัญหาแรกคือการก่อให้เกิดผลลัพธ์เพราะมันเป็นไปได้ว่าผู้อ่าน R1 อาจมีการล็อคนักเขียน W จะรอล็อคแล้วอ่าน R2 ร้องขอการเข้าถึง มันจะไม่เป็นธรรมสำหรับ R2 เพื่อกระโดดในทันทีหน้าของ W; ถ้าที่เกิดขึ้นบ่อยมากพอ, W จะอดอาหาร แต่ W ควรเริ่มต้นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ นี้เป็นแรงจูงใจในการที่สองปัญหาผู้อ่านนักเขียนซึ่งในข้อ จำกัด ที่มีการเพิ่มว่าผู้เขียนไม่มีเมื่อเพิ่มลงในคิวที่จะต้องเก็บไว้รอนานเกินความจำเป็นอย่างยิ่ง นี้จะเรียกว่านักเขียน-การตั้งค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีแรกคือ suboptimal เพราะเป็นไปได้ว่า ผู้อ่าน R1 อาจล็อค นักเขียน W ต้องรอล็อค แล้วเครื่องอ่าน R2 ร้องขอการเข้าถึง มันอาจจะไม่ยุติธรรมสำหรับ R2 เพื่อข้ามไปในทันที ข้างหน้าของ W ; ถ้ามันเกิดขึ้นบ่อยๆ พอ W จะอดอยาก แทน W ควรเริ่มให้เร็วที่สุด นี้เป็นแรงจูงใจสำหรับปัญหาที่นักเขียนนักอ่าน 2ซึ่งในการเป็นนักเขียน กล่าวว่า ไม่มี เมื่อเพิ่มไปยังคิว ต้องรอนานกว่าที่จำเป็นจริง ๆ นี้จะเรียกว่านักเขียนค่า