moments in those days when we were

moments in those days when we were not worrying about
money. Very few, and very wonderful - and that moment
was one of them.
A food shop let us 'eat now, pay later', thanks to the
Barrett name. But our famous name did not help us in
Jenny's work. The Head of the school thought we were rich.
'Of course, we can't pay our teachers very much,' said
Miss Whitman. 'But that won't worry you, Mrs Barrett!'
Jenny tried to explain that Barretts had to eat, just like
other people. Miss Whitman just laughed politely.
'Don't worry,' Jenny said to me. 'We'll manage. Just learn
to like spaghetti.'
I did. I learned to like spaghetti and Jenny learned lots of
different ways of cooking it. With Jenny's pay from school,
and our money from our summer work and my holiday jobs,
we managed. Our lives had changed a lot, of course. There
was no more music for Jenny. She had to teach all day, and
came home very tired. Then she had to cook dinner —
restaurants were too expensive for us. There were a lot of
films that we didn't see, and places and people that we didn't
visit. But we were doing OK.
One day a beautiful invitation arrived. It was for my father's
sixtieth birthday party.
'Well?' said Jenny. I was in the middle of a thick law book
and did not hear her at first. 'Oliver, he's reaching out to you.'
'No, he isn't. My mother wrote it. Now be quiet. I'm
studying. I've got exams in three weeks.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาในวันนั้นเมื่อเราไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเงิน น้อยมากและยอดเยี่ยมมาก -
และช่วงเวลาที่เป็นหนึ่งของพวกเขา.
ร้านอาหารให้เรา 'กินตอนนี้จ่ายในภายหลัง'
ขอบคุณที่ชื่อบาร์เร็ตต์
แต่ชื่อที่มีชื่อเสียงของเราไม่ได้ช่วยเราในการทำงานของเจนนี่ หัวหน้าของโรงเรียนคิดว่าเราเป็นที่อุดมไปด้วย. 'แน่นอนว่าเราไม่สามารถจ่ายเงินครูของเราเป็นอย่างมากกล่าวว่านางสาววิทแมน 'แต่ที่จะไม่ต้องกังวลคุณนางบาร์เร็ตต์' เจนนี่พยายามที่จะอธิบายว่า Barretts ต้องกินเช่นเดียวกับคนอื่นๆ นางสาววิทแมนเพียงแค่หัวเราะสุภาพ. 'ไม่ต้องกังวล' เจนนี่บอกกับผมว่า 'เราจะจัดการ เพียงแค่เรียนรู้ที่จะชอบปาเก็ตตี้. ฉันไม่ ผมได้เรียนรู้ที่จะชอบปาเก็ตตี้และเจนนี่ได้เรียนรู้จำนวนมากที่แตกต่างกันของการทำอาหารมัน ด้วยค่าใช้จ่ายของเจนนี่จากโรงเรียนและเงินของเราจากการทำงานของเราในช่วงฤดูร้อนและวันหยุดงานของฉันเรามีการจัดการ ชีวิตของเรามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากแน่นอน มีไม่มีเพลงมากขึ้นสำหรับเจนนี่เป็น เธอต้องสอนทุกวันและกลับมาบ้านเหนื่อยมาก จากนั้นเธอก็มีการปรุงอาหารมื้อค่ำ - ร้านอาหารที่มีราคาแพงเกินไปสำหรับเรา มีจำนวนมากเป็นหนังที่เราไม่ได้เห็นและสถานที่และผู้คนที่เราไม่ได้เยี่ยมชม แต่ที่เรากำลังทำตกลง. วันหนึ่งที่สวยงามเชิญมาถึง มันเป็นพ่อของฉันงานเลี้ยงวันเกิดแซยิด. 'ดี? เจนนี่กล่าวว่า ผมอยู่ในช่วงกลางของหนังสือกฎหมายหนาและไม่ได้ยินเสียงของเธอในตอนแรก 'โอลิเวอร์เขาเอื้อมมือออกไปคุณ.' 'ไม่เขาไม่ได้เป็น แม่ของฉันเขียนมัน ตอนนี้เป็นที่เงียบสงบ ผมศึกษา ฉันมีการสอบในสามสัปดาห์.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาในวันนั้น เราไม่ได้กังวลเกี่ยวกับ
เงิน น้อยมาก และที่วิเศษมาก และหนึ่งในนั้นคือช่วงเวลานั้น
.
ร้านเรากินแล้วจ่ายทีหลัง " เพราะชื่อ
บาร์เร็ท แต่ชื่อที่มีชื่อเสียงของเราไม่ได้ช่วยให้เราใน
งานของเจนนี่ หัวของโรงเรียนคิดว่าเรารวย .
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน เราไม่สามารถจ่ายให้ครูของเรามากค่ะ '
' มิส วิทแมน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงคุณนายบาร์เรตต์ !
เจนนี่พยายามอธิบายว่า Barretts ต้องกิน เหมือน
คนอื่น นางสาววิทแมนก็หัวเราะอย่างสุภาพ ห้ามกังวล
' ' เจนนี่พูดกับฉัน เราจะจัดการได้ แค่เรียนรู้ที่จะ '

ชอบสปาเก็ตตี้ ฉันทำ ฉันได้เรียนรู้ที่จะชอบสปาเก็ตตี้ และ เจนนี่ได้เยอะ
หลายวิธีของการทำ กับเจนนี่ จ่ายจากโรงเรียน และเงินที่ได้จากการทำงานของเรา
ฤดูร้อนของเราและงานวันหยุดของฉัน
เราจัดการชีวิตของเรามีการเปลี่ยนแปลงมาก แน่นอน มีคือไม่มีเพลง
เพื่อเจนนี่ เธอต้องสอนทั้งวันและ
กลับบ้านมาเหนื่อยมาก งั้นเธอต้องทำอาหารเย็น -
ร้านอาหารก็แพงสำหรับเรา มีมากของ
ภาพยนตร์ที่เราไม่เคยเห็น และสถานที่ และผู้คน ที่เราไม่ได้
เข้าชม แต่พวกเราจะโอเค .
วันสวยเชิญมา มันเป็นปาร์ตี้วันเกิดพ่อ

ลำดับที่หกสิบ .' ' งั้นเหรอ ? ว่าเจนนี่ ผมอยู่ในช่วงกลางของ
หนังสือกฎหมายหนาและไม่ฟังเธอก่อน . . . โอลิเวอร์ เขาเอื้อมมือออกไปนะ '
' , เขาไม่ใช่แม่ฉันเขียนมัน ตอนนี้เงียบ ผม
เรียน ผมมีการสอบใน 3 สัปดาห์ '
.